Xurde VI del Reinu Xuníu
.jpg)
.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
_Ribbon_bar.svg){kind=small}
_-_ribbon_bar.gif){kind=small}
_-_ribbon_bar.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
Xurde VI del Reinu Xuníu (14 d'avientu de 1895, York Cottage (es) 
– 6 de febreru de 1952, Sandringham House)[6] foi rei del Reinu Xuníu y los sos dominios d'ultramar dende'l 11 d'avientu de 1936 hasta la so muerte.[7] Foi'l postreru emperador de la India (hasta'l 14 d'agostu de 1947),[8] y el primer xefe de la Mancomunidá de Naciones.[9]
Como segundu fíu del rei Xurde V y de la reina María,[10][11] nun taba previstu qu'heredara'l tronu tres la muerte del so padre.[12] En 1909 empecipió la so carrera na Armada Real Británica, llegando a tomar parte, como oficial del buque HMS Collingwood, na Batalla de Xutlandia mientres la Primer Guerra Mundial. Casóse con lady Isabel Bowes-Lyon en 1923,[7] matrimoniu que tuvo dos fíos, Isabel (quien-y asocedió como la reina Sabela II) y Margarita Rosa.[6]
L'hermanu mayor de Xurde VI, Eduardo, xubió al tronu tres la muerte del so padre en 1936. Sicasí, menos d'un añu dempués, anunció les sos intenciones de casase con una d'Estaos Xuníos plebeya, Wallis Simpson. El primer ministru británicu Stanley Baldwin alvirtió al rei que, por razones polítiques y relixoses, nun podría siguir siéndolo en casu de casase con Simpson, quien s'había divorciáu en dos causes. Eduardu VIII abdicó de la Corona Británica el 11 d'avientu de 1936 pa poder casase con Simpson. Entós, inesperadamente, Xurde xubió al tronu como tercer monarca de la Casa de Windsor.[7]
La perda de poder per parte del Reinu Xuníu nel Estáu Llibre Irlandés y la guerra contra l'Alemaña Nazi y los sos aliaos marcaron el so reináu. Amás de la independencia de la India y Paquistán en 1947 y la fundación de la República d'Irlanda en 1949, el reináu de Xurde VI vio l'aceleración de la desintegración del Imperiu y la so transición a la Mancomunidá de Naciones. L'estáu de salú de Xurde VI empioró gradualmente. Finó a la edá de 56 años, el 6 de febreru de 1952 mientres dormía, por causa d'una trombosis coronaria.[13] A la so muerte, la so fía Isabel -y asocedió nel tronu británicu.[13]
Nacencia y familia
[editar | editar la fonte]Xurde VI nació en York Cottage, na propiedá de Sandringham en Norfolk,[6] mientres el reináu de la so bisagüela, la reina Victoria. El so padre foi'l príncipe Xurde, duque de York (más tarde Xurde V),[6] el segundu y únicu sobreviviente fíu home de los príncipes de Gales (más tarde rei Eduardu VII y reina Alejandra). La so madre foi la duquesa de York (más tarde reina María),[6] la mayor y única fía del duque y la duquesa de Teck.
Xurde VI nació'l 14 d'avientu de 1895,[6] el mesmu día en que'l so bisagüelu Alberto de Saxonia-Coburgu-Gotha morriera en 1861.[14]
Inseguru sobre cómo la reina Victoria viuda del príncipe Alberto, tomaría la noticia de la nacencia, el príncipe de Gales escribió al duque de York que la reina «amosaríase más bien aflixida».[15] Dos díes más tarde el príncipe escribió de nuevu al duque diciendo: «Toi seguro de qu'ella taría satisfecha si te propunxeres llamalo Alberto».[15] La reina Victoria aselar al conocer la propuesta de llamar al ñácaru Alberto y escribió al duque de York: «Tengo impaciencia por ver al nuevu ñácaru, nacíu nun día tan murniu pero bastante queríu pa mi, especialmente si ye llamáu d'esa manera, nome que ye sinónimu de tolo grande y bono».[15]
Consiguientemente, foi bautizáu tres meses dempués como «Albert Frederick Arthur George»,[6] na Ilesia de Santa María Madalena cercana a Sandringham,[16] anque na so familia diéron-y informalmente el nome de «Bertie».[17] Sicasí, a la so güela materna, la duquesa de Teck, nun-y gustaba'l primer nome dau al ñácaru (Alberto) y escribió proféticamente qu'esperaba que'l so últimu nome (Xurde) «pudiera suplantar siquier engraciáu».[18]
Infancia
[editar | editar la fonte]El so títulu de nacencia foi: «La so Alteza príncipe Alberto de York» (n'inglés: «His Highness Prince Albert of York»).[19] Sicasí, tiempu más tarde, en 1898, Alberto recibió'l títulu de «La so Alteza Real príncipe Alberto de York» (n'inglés: «His Royal Highness Prince Albert of York»).[20] De cutiu sufría problemes de salú y yera descritu como «espantín y un tanto propensu a llorar».[21] Los sos padres, el duque y la duquesa de York, caltuviéronse xeneralmente alloñaos de la crianza de los sos fíos, como yera la norma nes families aristocrátiques de la dómina.[22] Sufrió de tartamudez dende neñu,[23][24] y a pesar de ser zurdu foi obligáu a escribir cola mano derecha.[25] Amás sufrió de genu valgo, polo cual foi obligáu a utilizar férulas correutores.[22]
Tres la muerte de la reina Victoria, el 22 de xineru de 1901,[26] el príncipe de Gales convertir en rei col nome d'Eduardu VII.[27] Dempués de que xubiera Eduardo al tronu, el siguiente na llinia de socesión yera'l duque de York,[10] siguíu pol so fíu'l príncipe Eduardo,[10] ente que'l príncipe Xurde yera'l terceru.[28]
Carrera militar y educación
[editar | editar la fonte]
Dende 1909, Alberto asistió al Royal Naval College n'Osborne, como cadete naval.[28] En 1911, a pesar de ser el postreru de la so clase, llogró avanzar al Royal Naval College en Dartmouth.[29] Cuando Eduardu VII morrió en 1910, el padre d'Alberto convertir nel rei Xurde V.[10] Polo cual, el príncipe Eduardo xubió a príncipe de Gales,[30] y Alberto foi segundu na llinia de socesión al tronu.[28]
Alberto foi comisionado como guardiamarina na Royal Navy el 15 de setiembre de 1913 y un añu más tarde empecipió los sos servicios na Primer Guerra Mundial.[6][31] Los sos compañeros diéron-y el llamatu de Mr. Johnson.[31]
Foi Mención en Despachos mentáu en despachos polos sos trabayos como Oficial de torreta a bordu del HMS Collingwood mientres la Batalla de Xutlandia.[32] Nun vio nueves aiciones na guerra,[33] en gran parte polos problemes que-y causó una úlcera péptica.[32] En febreru de 1918, foi nomáu Oficial a cargu nun centru de capacitación del Royal Naval Air Service en Cranwell.[34] Cola creación de la Royal Air Force dos meses dempués y la tresferencia del control de Cranwell de la Marina a encomalo Aérea, foi tresferíu de la Royal Navy a la Royal Air Force.[32][35] Amás foi designáu Oficial Comandante del Number 4 Squadron of the Boys Wing en Cranwell y permaneció ellí hasta agostu de 1918.[34] Mientres les últimes selmanes de la guerra, sirvió nes Fuercies Aérees Independientes de la RAF nel so cuartel xeneral en Nancy.[36]
Tres la disolución de les Fuercies Aérees Independientes en payares de 1918, caltener nel continente como un oficial d'Estáu Mayor cola Royal Air Force.[37] N'ochobre de 1919, Alberto empezó a estudiar nel Trinity College de Cambridge historia, economía y educación cívica mientres un añu.[38] El 4 de xunu de 1920, Alberto foi nomáu duque de York, conde de Inverness y barón de Killarney.[39] Entós empezó a adquirir los derechos reales, representando al so padre, percorrió les mines de carbón, fábriques y patio de maniobres; al traviés de diches visites adquirió'l llamatu de príncipe industrial».[40]
El so tatexo y la so vergüenza por ello, xunto col so enclín a la cobardura,[23] fíxo-y creer que yera muncho menos impresionante que'l so hermanu mayor, Eduardo.[41] Sicasí, Alberto yera físicamente activu y xugaba al tenis.[42] El viaxe que realizó per mar a Australia llevar al traviés de Xamaica, onde Alberto xugó dobles de tenis con un afroamericanu, lo cual yera inusual nesa dómina y foi una muestra d'igualdá ente les races.[43] Desenvolvió un gran interés poles condiciones llaborales[41] y foi presidente de la Industrial Welfare Society.[44] Amás, los sos campamentos de branu añales pa neños realizaos ente 1921 y 1939 axuntaron a distintos estratos sociales.[41]
Matrimoniu
[editar | editar la fonte]
En 1920, el duque de York conoció a l'aristócrata lady Elizabeth Bowes-Lyon,[45][46] la fía más nueva del conde y de la condesa de Strathmore y Kinghorne.[47] Al conocela, Alberto decidió casase con ella.[48] Sicasí, tuvo de propone-y tres veces matrimoniu a Isabel, quien aceptó namái a la tercera,[45] al paecer porque s'aguantaba a faer los sacrificios necesarios pa ser un miembru de la familia real.[49] Dempués d'un novialgu enllargáu, Elizabeth aportó a casase con él.[50] Finalmente'l duque de York, Alberto, y lady Elizabeth contraxeron matrimoniu'l 26 d'abril de 1923 na Abadía de Westminster.[45]
L'acabante formar British Broadcasting Company deseyaba grabar y espublizar l'eventu na radio, pero'l capítulu vetó la idea (anque'l decanu, Herbert Edward Ryle, amosóse a favor de la propuesta).[51] A partir del so matrimoniu Elizabeth recibió'l tratamientu de «La so Alteza Real la duquesa de York» (n'inglés: «Her Royal Highness The Duchess of York»).[52] El matrimoniu d'Alberto con una noble aristócrata británica foi consideráu un xestu de modernización pa la dómina.[53]
El duque y la duquesa tuvieron dos fíos: Isabel y Margarita.[6] Los duques y les sos fíes vivieron primeramente na residencia White Lodge nel Parque Richmond, pero a midida que aumentaben los sos deberes tuvieron la necesidá d'un llugar más céntricu,[54] razón pola cual, en 1927, treslladar a la residencia n.° 145 en Piccadilly,[55] cerca de Hyde Park.[54]
Tartamudez
[editar | editar la fonte]Por causa de el so tartamudez, Xurde tarrecía falar en públicu.[23] Realizó un discursu de clausura na Esposición del Imperiu Británicu en Wembley el 31 d'ochobre de 1925, que foi una tarrecible esperiencia tantu pa él como pa los oyentes.[41] Ello sirvió por que'l duque buscara una forma d'apangar la so tartamudez, na que participó Lionel Logue, un llogopeda d'orixe australianu.[56][57] En diagnosticando una coordinación deficiente ente la larinxe y el diafragma, Logue prescribió al duque exercicios vocales mientres una hora diaria.[57] El tratamientu de Logue consiguió que'l duque relaxar al falar.[58][57] Realizando'l so mayor esfuerciu y con ayuda de la terapia, el duque llogró inaugurar la Casa del Parllamentu en Canberra en 1927,[59] y foi capaz de falar darréu con solo llixeres vacilaciones.[60]
Ascensión inesperada al tronu
[editar | editar la fonte]El 20 de xineru de 1936, morrió'l rei Xurde V,[10] xubiendo entós el príncipe Eduardo al tronu como Eduardu VIII.[30] Sicasí, Xurde V tenía series opiniones alrodiu d'Eduardo,[61] y más d'una vegada ésti provocó la roxura del so padre por causa de la so «eterna adolescencia» y de ser un muyeriegu.[62] Xurde V espresara les sos opiniones alrodiu del so fíu mayor: «Ruegu a Dios que'l mio fíu mayor nunca se case nin tenga fíos, por que nada s'interponga ente Bertie y Lilibet y el tronu».[61] El rei Eduardu VIII tenía entamáu casase cola socialité d'Estaos Xuníos Wallis Simpson (divorciada dos veces).[63] Los ministros creíen que'l pueblu nunca aceptaría a Wallis como reina y aconseyábenlu que nun se casara; como monarca constitucional, Eduardo taba obligáu a aceptar el conseyu de los ministros.[64] Dempués de 325 díes de reináu,[65] el 11 d'avientu de 1936,[63] Eduardu VIII abdicó del tronu en favor del so hermanu Alberto,[66] pa poder casase con Simpson.[65] El 12 de mayu de 1937 realizóse la coronación de Xurde VI.[67][68]
Reináu
[editar | editar la fonte]
Alberto asumió'l títulu de rei col nome de Xurde VI (n'inglés: King George VI) pa faer fincapié na continuidá col so padre y restaurar l'enfotu na monarquía.[69] L'empiezu del reináu de Xurde VI tuvo marcáu poles entrugues alrodiu del so predecesor, que los sos títulos, tratamientu y posiciones yeren inciertos. Eduardo foi presentáu como «La so Alteza Real el príncipe Eduardo» (n'inglés: «His Royal Highness Prince Edward») pal espardimientu de l'abdicación.[70] Sicasí, Xurde VI sentía que al abdicar y arrenunciar Eduardo perdiera'l derechu a títulos reales, incluyíu'l de «La so Alteza Real».[71] En solución al problema, unu de los primeros actos de Xurde como rei foi'l de conceder al so hermanu'l tratamientu y títulu de «La so Alteza Real el duque de Windsor», anque la patente real esplicaba que: «La so esposa y los sos descendientes, si haber, nun podríen recibir dichu títulu o atributu».[72] Amás, Xurde VI viose forzáu a mercar al príncipe Eduardo'l Castiellu de Balmoral y Sandringham House (propiedá personal del monarca y non corporativa de la Corona),[73] que nun pasaren a él de manera automática cuando xubió al tronu.[74] Tres díes antes de la so ascensión, na so 41° cumpleaños, el rei dio-y a la so esposa'l títulu de reina consorte, cola Orde de la Jarretera.[75]
El 12 de mayu de 1937 realizóse la coronación de Xurde ya Isabel.[67] La reina María asistió a la coronación del so fíu p'amosar el so sofitu.[76] Foi la primer reina viuda británica qu'asistió a una coronación.[77] Nun hubo Durbar celebráu en Nueva Delhi de Xurde VI, como asocediera col so padre, una y bones el costu fuera una gran carga pal gobiernu de la India.[78]
En xunu de 1939, la pareya percorrió América del Norte,[79] coles mires de reforzar el sofitu tresatlánticu en casu de guerra y pa reafitar la condición de Canadá como un reinu con gobiernu autónomu que compartía monarca con Reinu Xuníu.[80]
Constitucionalmente, el rei Xurde VI tenía que sofitar la política d'apandamientu de Neville Chamberlain.[22][81] Cuando'l rei y la reina atopar con Chamberlain al so regresu d'axustar los Alcuerdos de Múnich en 1938, convidar a apaecer nel balcón del Palaciu de Buckingham con ellos.[82] Esta asociación pública de la monarquía con un políticu foi escepcional, una y bones les apaiciones nel balcón yeren tradicionalmente acutaes a la familia real.[22]
Nel so viaxe a América del Norte en 1939, el rei y la reina visitaron Canadá y Estaos Xuníos. En Ottawa, la pareya real foi acompañada pol primer ministru de Canadá William Lyon Mackenzie King,[83] a presentase a sigo mesmos como los reis de Canadá.[84][85]
El gobernador xeneral de Canadá John Buchan y Mackenzie King esperaben que la presencia del rei en Canadá demostrara los principios del Estatutu de Westminster, que daba autonomía a cada dominiu británicu y reconocía que cada unu d'estos tenía una corona separada. Asina, na so residencia canadiense de Rideau Hall, Xurde VI aceptó y aprobó personalmente la carta credencial del nuevu embaxador estauxunidense en Canadá, Daniel C. Roper.[86] El historiador oficial de la visita real, Gustave Lanctot, declaró: «Cuando les sos maxestaes entraron na so residencia canadiense, l'Estatutu de Westminster asumió la realidá: el rei de Canadá volviera a casa».[87]
El viaxe foi una midida p'anidiar los enclinos d'aislacionismo d'América del Norte colos conflictos d'Europa. A pesar de que'l verdaderu oxetivu del viaxe foi políticu, pa reforzar el sofitu atlánticu al Reinu Xuníu en cualquier guerra futura, el públicu recibió al rei y a la reina con entusiasmu.[88] La medrana que Xurde sentía y que pudo comparar desfavorablemente col del so predecesor, Eduardu VIII, estenóse.[89] Los monarques visitaron la Esposición Xeneral de segunda categoría de Nueva York de 1939 y agospiáronse col presidente Franklin D. Roosevelt na Casa Blanca y na so casa privada nel Hyde Park en New York.[90]
D'Imperiu a Mancomunidá de Naciones
[editar | editar la fonte]El reináu de Xurde VI vio l'aceleración de la disolución del Imperiu británicu, que s'empecipiara cola Declaración Balfour na Conferencia Imperial de 1926, cuando los dominios británicos fueron reconocíos como estado soberanos, declaración que se formalizó nel Estatutu de Westminster de 1931.[91] El procesu de tresformamientu d'un imperiu a una asociación voluntaria d'estaos independientes conocida como la Mancomunidá de Naciones, aceleróse dempués de la Segunda Guerra Mundial.[92] En 1947, la India británica convertir nos dos dominios independientes d'India y Paquistán, pa dempués convertise en repúbliques.[93] Nel mesmu añu, Xurde VI dexó de ser emperador de la India,[7][94] convirtiéndose de la mesma na primer cabeza de la Mancomunidá de Naciones.[9] Irlanda en 1946, al convertise oficialmente en república optó por abandonar la Mancomunidá al igual qu'otres naciones.[95]
Segunda Guerra Mundial
[editar | editar la fonte]
Tres la declaración de guerra per parte del Reinu Xuníu a Alemaña el 3 de setiembre de 1939, Xurde VI dirixir al pueblu per mediu d'un discursu, nel cual pidió que: «caltuviérense robles ante los escuros díes vinientes».[96][97] Dempués de qu'españara la guerra, Xurde VI y la so esposa decidieron quedase en Londres, a pesar de los bombardeos alemanes.[98] Por cuenta de la negativa d'abandonar Gran Bretaña mientres el conflictu y la so activa participación na guerra, la familia real ganó munchos almiradores.[97] El rei y la reina caltener nel Palaciu de Buckingham; sicasí, unviaron a les sos fíes al Castiellu de Windsor por seguridá.[98] El rei, polo xeneral, pasaba les nueches nel Castiellu de Windsor.[99] El primer ataque alemán en Londres asocedió'l 7 de setiembre de 1940, matando a cerca d'un millar de civiles, sobremanera nel East End.[100][101][102] El 13 de setiembre, el rei y la reina evitaron la muerte cuando dos bombes alemanes esplotaron nun patiu del Palaciu de Buckingham, mientres ellos atopábense ellí.[103] A pesar de visitar a les víctimes, la reina nun se ganó'l respetu de los sos súbditos sinón hasta qu'en desafíu, pronunció la frase: «Allégrome de que nos hayan bombardiáu. Faime sentir que puedo mirar al East End a la cara».[104][105] La familia real emprestar a compartir los mesmos peligros y privaciones que'l restu del país,[106] yá que taben suxetos a restricciones de racionamientu, la primer dama Eleanor Roosevelt pudo reparalo mientres la so estadía en «un palaciu ensin calefacción y estropiáu».[106] N'agostu de 1942, l'hermanu del rei, el príncipe Xurde de Kent morrió na guerra al serviciu del so país.[107]
En 1940, Winston Churchill sustituyó a Neville Chamberlain como primer ministru.[108] Dempués d'una consternación inicial per parte del rei tres el nomamientu de Lord Beaverbrook como parte del gabinete de Churchill, él y Xurde VI desenvolvieron: «La más estrecha rellación personal na historia británica moderna ente un monarca y un primer ministru».[109] Un fuerte llazu d'amistá forxar ente'l rei, la reina, el presidente Franklin D. Roosevelt y la primer dama Eleanor mientres la visita real de 1939, que tuvo gran importancia nes rellaciones ente Estaos Xuníos y el Reinu Xuníu al traviés de los años de guerra.[110][111]
A lo llargo de la guerra, el rei y la reina buscaron aumentar la moral con visites en tol Reinu Xuníu, visitando sitios de bombardéu, fábriques de municiones, y (en casu del rei) a les fuercies militares nel estranxeru.[6] La so popularidá llegó a tal puntu qu'en 1945, l'ensame glayó: «¡Queremos al rei!», enfrente del Palaciu de Buckingham mientres les celebraciones del Día de la Victoria n'Europa.[112] Metanes la celebraciones, el rei convidó a Churchill a apaecer con él nel balcón, lo cual tuvo un gran ésitu.[112]
Enfermedá y muerte
[editar | editar la fonte]«¿Males noticies? ¡Les peores!»
(n'inglés: «Bad News? The worst!») |
Los problemes de salú del rei agravar al ser diagnosticáu con cáncer de pulmón, yá que yera un fumador empederníu, amás de que sufría de gran estrés.[12][114]
Tuvo que retardar un viaxe a Australia y Nueva Zelanda por cuenta de que tenía una obstrucción arterial na pierna derecha, polo cual foi operáu en marzu de 1949.[115] El viaxe foi reorganizáu y en llugar del rei y la reina viaxaron la princesa Isabel y el príncipe Felipe d'Edimburgu.[116] La so salú dexó-y inaugurar el Festival de Gran Bretaña en mayu de 1951, pero'l 23 de setiembre del mesmu añu, foi sometíu a una neumonectomía onde-y foi extirpado el pulmón esquierdu, yá que-y foi afayáu un tumor malinu.[117] Mientres la Ceremonia d'apertura del Parllamentu del Reinu Xuníu en payares, el discursu del tronu del rei tuvo que ser lleíu pol lord canciller Lord Simonds.[118] El discursu real de Navidá de 1951 que dio'l rei tuvo que ser grabáu en partes y depués editáu tou xuntu.[119]
Cola salú entá más deteriorada, finó na so habitación en Sandringham House mientres dormía a la edá de 56 años, el 6 de febreru de 1952.[113][120]
Aproximao a les 7:30 de la mañana'l rei foi atopáu muertu;[113] la razón de la muerte foi trombosis coronaria.[13] L'anunciu oficial de la so muerte foi alredor de les 10:30 de la mañana.[113] Una hora antes, el secretariu del rei, Sir Edward Ford, anunció-y el decesu a Churchill.[113] A les 11:15 la BBC dio l'anunciu a la nación y minutos dempués les banderes se izaron a mediu estil.[113] La princesa Isabel, que s'atopaba en Kenia, ver na necesidá de tornar a Londres, entós a la so llegada convertir en reina a la edá de 25 años.[13][121][122]
El 15 de febreru de 1952 realizáronse los funerales del rei Xurde, los ensames empezaron a axuntase en Londres nes primeres hores de la mañana, miles pudieron guardar l'eventu per televisión y pocu dempués de les 9:00 h de la mañana, el cortexu aciagu llegó al Salón Westminster, onde más de 300.000 persones rindieron homenaxe al cuerpu del rei, que tuvo en veloriu mientres tres díes.[123]
Más tarde, foi soterráu na Capiya de San Xurde del Castiellu de Windsor no qu'agora ye la Capiya en memoria de Xurde VI.[124] Finalmente, aproximao a les 14:00 h, solicitáronse dos minutos de silenciu pa marcar el «últimu pasu» del rei.[123]
Legáu
[editar | editar la fonte]
La George Cross y la George Medal fueron creaes por suxerencia del rei mientres la Segunda Guerra Mundial, pa reconocer los actos escepcionales de valentía civil.[125]
Cuando Mussolini declaró la guerra a los Aliaos en 1940 decidió nun atacar Malta nun primer momentu. La población maltesa y la pequeña guarnición británica aprovecharon esi error tácticu y reforzaron les defenses antiaéreas y demás infraestructures de guerra, lo que-yos dexó aguantar heroicamente los bombardeos de l'aviación italoalemana.[126] Tres munches vicisitúes l'archipiélagu nun foi invadíu y pudo sirvir como cabeza de ponte pa la invasión aliada de Sicilia. Pol so heroísmu y capacidá de resistencia (30 000 edificios fueron estropiaos o destruyíos y 1300 civiles morrieron nos bombardeos),[127] el rei Xurde VI dio al pueblu maltés la Cruz de Xurde'l 15 d'abril de 1942, la segunda condecoración n'importancia del Reinu Xuníu concedida a civiles.[128] Dende la so independencia, el 21 de setiembre de 1964, la Cruz de Xurde figura na bandera de Malta.
Xurde VI foi condecoráu póstumamente cola Orde de la Lliberación pol gobiernu francés en 1960, unu de los dos únicos casos escepcionales d'entrega de la condecoración dempués de 1946.[129]
Nel so honor fueron nomaes delles instituciones, como'l King George Hospital, un hospital londinense;[130] el King George VI Reservoir, un banzáu en Surrey, próximu al Aeropuertu de Londres-Heathrow;[131] King George VI Highway, una carretera de la Columbia Británica;[132] y el King George VI Chase, un estadiu de carreres de caballos.[133]
En 1955 foi irguida una estatua de Xurde VI nes contornes de The Mall, nel centru de Londres.[134] Una estatua allegante de la so esposa, la reina Elizabeth, dar a conocer nel 2009.[135] Otra estatua del rei foi irguida nel Zoolóxicu y Xardín Botánicu de Ḥong Kong,[136] ente qu'en cine y televisión, Xurde VI foi interpretáu en más de diez causes y por actores como Andrew Ray y James Wilby, ente otros.[137]
Colin Firth foi ganador del premiu Óscar al meyor actor pol so rol de Xurde VI na película de 2010 The King's Speech,[138] filme que tamién resultó ganador del premiu Óscar a meyor direición, premiu Óscar al meyor guión orixinal y premiu Óscar a la meyor película.[139]
Jared Harris da vida al rei na aclamada serie británica The Crown de 2016, pa la plataforma Netflix.
Títulos y arma
[editar | editar la fonte]Xurde VI recibió dellos títulos a lo llargo de la so vida:[20]
- 14 d'avientu de 1895 – 28 de mayu de 1898: La so Alteza el príncipe Alberto de York.
- 28 de mayu de 1898 – 22 de xineru de 1901: La so Alteza Real el príncipe Alberto de York.
- 22 de xineru de 1901 – 9 de payares de 1901: La so Alteza Real el príncipe Alberto de Cornualles y York.
- 9 de payares de 1901 – 6 de mayu de 1910: La so Alteza Real el príncipe Alberto de Gales.
- 6 de mayu de 1910 – 3 de xunu de 1920: La so Alteza Real el príncipe Alberto.
- 3 de xunu de 1920 – 11 d'avientu de 1936: La so Alteza Real el duque de York.
- 11 d'avientu de 1936 – 6 de febreru de 1952: La so Maxestá el rei.
- Na India (hasta la proclamación de la República en 1950): La so Maxestá Imperial el rei-emperador.
Na so posición como soberanu, Xurde automáticamente recibió'l cargu de comandante en xefe en dellos reinos, como Canadá[140] y el Reinu Xuníu.[141]
Escudos de arma
[editar | editar la fonte]Alberto, duque de York, utilizó'l escudu del Reinu Xuníu, estremáu con un lambel d'argén de trés pendientes y nel centru un ancla d'azur, diferencies heredaes de la so padre, y que dempués pasaríen al siguiente duque de York, el príncipe Andrés. Como rei utilizó l'escudu coles armes plenes del soberanu, indiferenciado del del so padre y del del so hermanu.[142]
|
.svg)
Ancestros
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ URL de la referencia: https://web.archive.org/web/20080210110244/http://www.stgeorges-windsor.org/history/hist_burials_date.asp.
- ↑ Afirmao en: Oxford Dictionary of National Biography. Oxford Biography Index Number: 33370. Editorial: Oxford University Press. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2004.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Afirmao en: Kindred Britain.
- ↑ URL de la referencia: http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 «The House Of Windsor» (inglés). English Monarchs. Consultáu'l 26 d'abril de 2011.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «History of the Monarchy - The House of Windsor» (inglés). The Royal Household. Consultáu'l 26 d'abril de 2011.
- ↑ González, Rodrigo (28 de xineru de 2011). «Film sobre rey Xurde VI atropa Globos d'Oru y entra en carrera al Óscar». Diariu La Tercer. http://diario.latercera.com/2010/12/15/01/contenido/cultura-entretencion/30-53246-9-filme-sobre-rei-Xurde-vi-atropa-globos-de-oro-y-entra-en-carrera-al-oscar.shtml. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ 9,0 9,1 «Celebrating thecommonwealth@60» (inglés). Commonwealth Secretariat. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de payares de 2011. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 «George V (1865-1936)» (inglés). BBC. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ «Mary of Teck» (inglés). English Monarchs. Consultáu'l 26 de mayu de 2011.
- ↑ 12,0 12,1 «George VI: The unexpected King» (inglés). BBC (6 de febreru de 2002). Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «1952: King George VI dies in his sleep» (inglés). BBC. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ «Prince Albert (1819 - 1861)» (inglés). BBC. Consultáu'l 26 d'abril de 2011.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 Wheeler-Bennett, páxs. 7–8
- ↑ The Times, Martes 18 de febreru de 1896, p. 11
- ↑ «Royal brothers at war» (inglés). Daily Mail. Consultáu'l 26 d'abril de 2011.
- ↑ Bradford, p. 2
- ↑ «HM George VI» (inglés). MSN. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-01-13. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ 20,0 20,1 «His Royal Highness, Albert Duke of York» (inglés). Awesome Stories. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ Wheeler-Bennett, páxs. 17–18
- ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Matthew, H. C. G., «George VI (1895–1952)» (n'inglés), George VI (1895–1952), Oxford University Press
- ↑ 23,0 23,1 23,2 Schatzky, Martín (1 de marzu de 2011). «Xurde VI, el rei tatexu qu'inspiró una película». Observador Global. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-06-03. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ Lerman, Gabriel (22 d'avientu de 2010). «rei-Xurde-vi-nun yera-tontu-solu-tatexu.html Colin Firth: "El rei Xurde VI nun yera tontu, namái tatexu"». La Vanguardia. https://www.lavanguardia.com/especiales/oscars/20101222/54093040765/colin-firth-el rei-Xurde-vi-nun yera-tontu-solu-tatexu.html. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ Couto, Fernando (28 de xineru de 2011). «El príncipe infeliz y el terapeuta aficionáu». Diariu de Alcalá. http://www.diariodealcala.es/articulo_c/meco/1863/el-principe-infeliz-y-el-terapeuta-aficionáu. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ «Queen Victoria (1819-1901)» (inglés). BBC. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ Middlemas, p. 104
- ↑ 28,0 28,1 28,2 «George VI (1895 - 1952)» (inglés). BBC. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ Bradford, páxs. 41–45; Rhodes James, p. 91
- ↑ 30,0 30,1 «Edward VIII (1894-1972)» (inglés). BBC. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ 31,0 31,1 Current Biography 1942, páxs. 293–296
- ↑ 32,0 32,1 32,2 Bradford, páxs. 55–76
- ↑ «George VI» (inglés). Spartacus Educational. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'agostu de 2011. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ 34,0 34,1 «RAF Cranwell – College History» (inglés). Royal Air Force. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ «The life of King George VI» (inglés). RAF News (27 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2011-02-18. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ Boyle, p.360
- ↑ Laffin, p.151
- ↑ Wheeler-Bennett, páxs. 128–131
- ↑ Weir, p. 329
- ↑ Current Biography 1942, p. 280
- ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 Rhodes James, p. 97
- ↑ «Pictorial History of Tennis» (inglés). Topfoto. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-06-01. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ Shawcross, William (2009). Queen Elizabeth The Queen Mother: The Official Biography (n'inglés). Macmillan, páx. 273. ISBN 978-1-4050-4859-0.
- ↑ «The Industrial Society History» (inglés). The Work Foundation. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ 45,0 45,1 45,2 «George VI's wedding» (inglés). BBC. Consultáu'l 29 d'abril de 2011.
- ↑ «reinar-madre Londres despide a reinar madre». La Nación (6 d'abril de 2002). Consultáu'l 30 d'abril de 2011.
- ↑ «Windsors - Elizabeth Bowes Lyon» (inglés). Britroyals. Consultáu'l 29 d'abril de 2011.
- ↑ Vickers, Hugo (2006). Elizabeth: The Queen Mother. Arrow Books/Random House, páx. 31, 44. ISBN 978-0-09-947662-7.
- ↑ Bradford, p. 106
- ↑ Bradford, p. 77
- ↑ Reith, John (1949). Into the Wind (n'inglés). Hodder and Stoughton, páx. 94.
- ↑ Shawcross, p. 168.
- ↑ Roberts, Andrew (2000). The House of Windsor (n'inglés). Cassell & Co., páx. 57-58. ISBN 0-304-35406-6.
- ↑ 54,0 54,1 «HM Queen Elizabeth the Queen Mother, Duchess of York (1923 - 1936)» (inglés). BBC. Consultáu'l 29 d'abril de 2011.
- ↑ Howarth, p. 53
- ↑ Bousfield, Arthur; Toffoli, Garry (2002). Queen Elizabeth the Queen Mother, 1900-2002: The Queen Mother and Her Century. Dundurn Group (CA), páx. 50. ISBN 1550023918.
- ↑ 57,0 57,1 57,2 Rhodes James, p. 98
- ↑ Erickson, Carolly (2005). Lilibet: An Intimate Portrait of Elizabeth II.. St. Martin's Press, páx. 15. ISBN 0312339380.
- ↑ Rhodes James, p. 99
- ↑ Current Biography 1942, páxs. 294–295
- ↑ 61,0 61,1 Ziegler, Philip (1990). King Edward VIII: The Official Biography. Collins, páx. 199. ISBN 0-002-15741-1..
- ↑ Velencoso, Ana (28 d'abril de 2011). «Bodes reales y polémiques». 20 minutos. http://www.20minutos.es/noticia/1032855/0/bodes/reales/guillermo/. Consultáu'l 30 d'abril de 2011.
- ↑ 63,0 63,1 «La muyer que valía un tronu». La Mariña. http://www.ellitoral.com/index.php/diarios/2011/04/29/nós/NOS-08.html. Consultáu'l 30 d'abril de 2011.
- ↑ The Abdication of King Edward VIII, Londres: Hamish Hamilton
- ↑ 65,0 65,1 «rei_que_abdic%C3%B3_por una muyer Eduardu VIII, el rei qu'abdicó por una muyer». MSN. Consultáu'l 30 d'abril de 2011.
- ↑ Duque de Windsor, p. 387.
- ↑ 67,0 67,1 «Reina Madre». Hola. Consultáu'l 30 d'abril de 2011.
- ↑ «George VI crowned at Westminster» (inglés). History Channel. Consultáu'l 30 de mayu de 2011.
- ↑ Howarth, p. 66
- ↑ Sinclair, p. 224
- ↑ Howarth, p. 143
- ↑ «La boda real más polémica: Eduardu VIII, dempués duque de Windsor, y Wallis Simpson». Hola. Consultáu'l 30 d'abril de 2011.
- ↑ Ignacio Peyró, (2014). Pompa y Circunstancia. Diccionariu sentimental de la cultura inglesa. Fórcola, páx. 113-115 y 869-871.
- ↑ Ziegler, p. 326
- ↑ Bradford, p. 223
- ↑ Bradford, p. 214
- ↑ Pope-Hennessy, p. 584
- ↑ Vickers, p. 175
- ↑ «The Foreign Office and the 1939 Royal Visit to America: Courting the USA in an Era of Isolationism» (n'inglés), Journal of Contemporary History 37 (4), ochobre de 2002, doi:, http://www.jstor.org/stable/3180762, consultáu'l 6 de febreru de 2011.
- ↑ «Fiftieth Anniversary of the 1939 Royal Visit» (n'inglés), Canadian Parliamentary Review (Commonwealth Parliamentary Association) 12 (3), http://www2.parl.gc.ca/Sites/LOP/Infoparl/12/3/12n3_89y.pdf, consultáu'l 6 de febreru de 2011.
- ↑ Sinclair, p. 230
- ↑ Shawcross, páxs. 438–443.
- ↑ Biography and People > A Real Companion and Friend > Behind the Diary > Politics, Themes, and Events from King's Life > The Royal Tour of 1939, Queen's Printer for Canada, http://www.collectionscanada.gc.ca/king/023011-1070.06-y.html, consultáu'l 30 d'abril de 2011
- ↑ Royal Spring: The Royal Tour of 1939 and the Queen Mother in Canada, Dundurn Press, ISBN 1-55002-065-X, https://books.google.com/?id=1Go5p_CN8UQC&printsec=frontcover&q=
- ↑ Royal Tour of King George VI and Queen Elizabeth in Canada and the United States of America 1939, Y.P. Taylor Foundation
- ↑ The American Foreign Service Journal, 16, American Foreign Service Association
- ↑ «Fiftieth Anniversary of the 1939 Royal Visit», Canadian Parliamentary Review (Commonwealth Parliamentary Association) 12 (3), http://www2.parl.gc.ca/Sites/LOP/Infoparl/12/3/12n3_89y.pdf, consultáu'l 27 de mayu de 2011
- ↑ Rhodes James, páxs. 154–168; Vickers, p. 187
- ↑ Bradford, páxs. 298–299
- ↑ The Times, llunes 12 de xunu de 1939, p. 12 col. A
- ↑ «History: Timeline». The Commonwealth Secretariat. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de xunu de 2011. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ «History» (inglés). The Commonwealth Secretariat. Archiváu dende l'orixinal, el 12 de mayu de 2011. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ «India 1900 to 1947» (inglés). History Learning Site. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ «Biografía de Xurde VI». Biografica. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ Citizenship in a Global World: Comparing Citizenship Rights for Aliens, Palgrave, ISBN 0-33-80265-9
- ↑ «King George VI Addresses the Nation/Grabación del discursu de Xurde VI del 3 de setiembre de 1936» (inglés). BBC. Consultáu'l 30 d'avientu de 2011.
- ↑ 97,0 97,1 «History - King George VI». BBC. https://www.bbc.co.uk/history/people/king_george_vi. Consultáu'l 30 d'avientu de 2011.
- ↑ 98,0 98,1 «The British Royal Family during the War» (inglés). Woodlands Junior School. Archiváu dende l'orixinal, el 18 de mayu de 2011. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ Rhodes James, p. 214
- ↑ The World at War, Thames Methuen, ISBN 0-423-00680-0
- ↑ Stansky 2007, p. 3
- ↑ «The Blitz: Sorting the Myth from the Reality» (inglés). James Richards. BBC. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ The Second World War, II, Cassell and Co. Ltd
- ↑ Gómez, Lourdes (31 de marzu de 2002). «Un respetu ganáu nes ruines de los bombardeos de Londres». El País. https://www.elpais.com/articulo/internacional/REINA_MADRE_DE_INGLATERRA/REINO_UNIDO/respeto/ganado/ruinas/bombardeo/Londres/elpepugen/20020331elpepiint_17/Tes. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ Rhodes James, páxs. 211–212
- ↑ 106,0 106,1 No Ordinary Time: Franklin and Eleanor Roosevelt: The Home Front in World War II, Simon & Schuster
- ↑ Weir, p. 324
- ↑ «Neville Chamberlain (1869 - 1940)» (inglés). BBC. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ Rhodes James, p. 195
- ↑ The Roosevelts and the Royals: Franklin and Eleanor, the King and Queen of England, and the Friendship that Changed History, John Wiley & Sons
- ↑ Rhodes James, p. 344
- ↑ 112,0 112,1 «We want the King!» (inglés). BBC. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ 113,0 113,1 113,2 113,3 113,4 113,5 «The day the King died» (inglés). BBC (6 de febreru de 2002). Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ Shawcross, p. 647.
- ↑ Rhodes James, p. 314–317
- ↑ Shawcross, p. 651.
- ↑ Bradford, p. 454; Rhodes James, p. 330
- ↑ Rhodes James, p. 331
- ↑ Rhodes James, p. 334
- ↑ «The nation mourns - Death of King George VI in His Sleep - New Queen on Way Home» (inglés). The Guardian. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ «Sabela II» (inglés). Biografíes y Vides. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ «On This Day» (inglés). The New York Times. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ 123,0 123,1 «1952: King George VI is laid to rest» (inglés). BBC. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ «The Funeral of King George VI» (inglés). Thamesweb. Consultáu'l 25 de mayu de 2011.
- ↑ Rhodes James, p. 216
- ↑ Joan Pujol «"Brithis Days". 164 años de dominiu inglés» (2012). Malta, Gozo y Comín. Les islles de los caballeros editorial=MC Ediciones/Revista Clío, páx. 82-83.
- ↑ David Abulafia (2013). El gran mar. Una historia humana del Mediterraneu editorial=Crítica, páx. 616.
- ↑ VV.AA. (1974). The New Encyclopaedia Britannica (Micropaedia) 7. Encyclopaedia Britannica, Inc, páx. 745.
- ↑ «Llista de condecoraos» (francés). Ordre de la Libération-Gobiernu Francés. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-03-06. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ «History of King George V Hospital» (inglés). KwaZulu-Natal Department of Health. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ «King George VI Reservoir photos, maps, memories» (inglés). Francis Frith. Consultáu'l 11 d'avientu de 2015.
- ↑ «History of Vancouver - 1939» (inglés). The History of Metropolitan Vancouver - Chuck Davis. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-01-20. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ «King George VI Chase» (inglés). Napit. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ Ballinger, Lucy (22 de febreru de 2009). «Queen Mother immortalised in bronze as memorial statue is finally ready to be unveiled». Daily Mail. http://www.dailymail.co.uk/news/article-1152323/Queen-Mother-immortalised-bronze-memorial-statue-finally-ready-unveiled.html. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ «Queen Mother statue is unveiled». BBC (24 de febreru de 2009). Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ «King's statue stirs Hong Kong passions». BBC (10 de xineru de 2003). Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ «King George VI». IMDb. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ «Win a right royal break for two». The Guardian. 9 de mayu de 2011. http://www.guardian.co.uk/enjoy-england/competition/win-a-holiday-harpenden-house-hotel-kings-speech. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
- ↑ «Winners and Nominees for the 83rd Academy Awards». Academia d'Artes y Ciencies Cinematográfiques. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
- ↑ «The Constitution Act, 1867». The Solon Law Archive. Consultáu'l 24 de setiembre de 2011.
- ↑ The Queen and the Armed Forces, Official web site of the British monarchy, http://www.royal.gov.uk/MonarchUK/ArmedForces/QueenandtheArmedForces.aspx, consultáu'l 27 de mayu de 2011
- ↑ Velde, François (19 d'abril de 2008), Marks of Cadency in the British Royal Family, Heraldica, Consultáu'l 27 de mayu de 2011
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Laffin, John (1964). Swifter than Eagles. A biography of Marshal of the RAF Sir John Salmond. William Blackwood & Sons Ltd, páx. 151.
- Boyle, Andrew (1962). «Capítulu 13», Trenchard Man of Vision. St. James's Place London: Collins, páx. 360.
- King George VI, Londres: Weidenfeld and Nicolson, ISBN 0-297-79667-4
- George VI, Hutchinson, ISBN 0-09-171000-6
- «George VI (1895-1952)», Oxford Dictionary of National Biography (Oxford University Press)
- A Spirit Undaunted: The Political Role of George VI, Little, Brown and Co, ISBN 0-316-64765-9
- Two Georges: the Making of the Modern Monarchy, Hodder and Staughton, ISBN 0-340-33240-9
- King George VI: His Life and Reign, Macmillan
- Britain's Royal Families: The Complete Genealogy, Revised Edition, Londres: Random House, ISBN 0-7126-7448-9
- The Life and Times of Edward VII, Londres: Weidenfeld and Nicolson, ISBN 0-297-83189-5
- Shawcross, William (2009). Queen Elizabeth The Queen Mother: The Official Biography (n'inglés). Macmillan. ISBN 9781405048590.
- Queen Mary, Londres: George Allen and Unwin Ltd.
- Shawcross, William (2009). Queen Elizabeth The Queen Mother: The Official Biography. Macmillan. ISBN 978-1-4050-4859-0
- Windsor, Eduardo, duque de (1951). A King's Story. Londres: Cassell and Co.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Xurde VI del Reinu Xuníu.
Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Xurde VI del Reinu Xuníu.
| Predecesor: Eduardu VIII |
Rei del Reinu Xuníu y de los sos Dominios d'Ultramar 1936 - 1952 .svg)
|
Socesor: Sabela II |
| Predecesor: Eduardu VIII |
Emperador de la India 1936 - 1950 .svg)
|
Socesor: Nun tuvo Motivu: Independencia de la India el 15 d'agostu de 1947. Títulu abandonáu'l 22 de xunu (siguió como rei de la India hasta'l 26 de xineru de 1950 y como rei de Paquistán hasta la so muerte).
|
| Predecesor: Eduardu VIII |
Rei d'Irlanda 1936 - 1949 
|
Socesor: Nun tuvo Motivu: Creación de la República d'Irlanda. |
| Predecesor: Xurde V |
Duque de York 1920 - 1936 |
Socesor: Andrés de York |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q280856- Multimedia: George VI of the United Kingdom
Cites famoses: Jorge VI