Юрый Васільевіч Бондараў

Юрый Бондараў
руск.: Юрий Васильевич Бондарев
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні Юрый Васільевіч Бондараў
Дата нараджэння 15 сакавіка 1924(1924-03-15)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 29 сакавіка 2020(2020-03-29)[4][5] (96 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства СССР, Расія
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, сцэнарыст, празаік, кінасцэнарыст, навэліст
Кірунак сацыялістычны рэалізм
Жанр раман, аповесць, аповяд, эсэ
Мова твораў руская
Грамадская дзейнасць
Партыя
Член у
Прэміі Ленінская прэмія Дзяржаўная прэмія СССР — 1977 Дзяржаўная прэмія СССР — 1983 Дзяржаўная прэмія РСФСР імя братоў Васільевых — 1975
Узнагароды
Герой Сацыялістычнай Працы  — 1984
Ордэн Леніна Ордэн Леніна  — 1984 Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені
Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн «Знак Пашаны» Медаль «За адвагу» — 1943 Медаль «За адвагу» — 1944
Медаль «За абарону Сталінграда»
Медаль «За абарону Сталінграда»
 Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бондараў.

Юрый Васільевіч Бондараў (15 сакавіка 1924, Орск — 29 сакавіка 2020, Масква) — рускі празаік, сцэнарыст і грамадскі дзеяч. У аповесці «Батальёны просяць агню» (1957) і рамане «Гарачы снег» (1969) паказвае Вялікую Айчынную вайну вачамі рускага салдата. Перажыванні рускага чалавека, які прайшоў вайну, паказаны ў раманах «Цішыня» (1962), «Бераг» (1975), «Выбар» (1980). Адзін са стваральнікаў гераічнай кінаэпапеі аб Вялікай Айчыннай вайне «Вызваленне» (1970—1972).

Вонкавыя выявы
Фота Бондарава

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Юрый Васільевіч Бондараў нарадзіўся 15 сакавіка 1924 года ў горадзе Орск (цяпер Арэнбургскай вобласці) у сям’і Бондарава Васіля Васільевіча (1896—1988), народнага следчага, і Бондаравай Клаўдзіі Іосіфаўны (1900—1978). У 1931 годзе яны пераехалі ў Маскву.

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны (з жніўня 1942 года), малодшы лейтэнант. Скончыў Чкалаўскае артылерыйскае вучылішча і Літаратурны інстытут імя А. М. Горкага (1951).

Дэбютаваў у друку ў 1949 годзе. Першы зборнік апавяданняў «На вялікай рацэ» выйшаў у 1953 годзе. Аўтар апавяданняў (зборнік «Позна ўвечары», 1962), аповесцяў «Юнацтва камандзіраў» (1956), «Батальёны просяць агню» (1957; тэлесерыял «Батальёны просяць агню» па матывах аповесці, 1985), «Апошнія залпы» (1959; аднайменны фільм, 1961), «Сваякі» (1969), раманаў «Гарачы снег» (1969), «Цішыня» (1962; аднайменны фільм, 1964), «Двое» (працяг рамана «Цішыня»; 1964), «Бераг» (1975; аднайменны фільм, 1984).

Аўтар сцэнарыя фільма, знятага паводле рамана «Гарачы снег» (1972). Адзін з аўтараў сцэнарыя кінаэпапеі «Вызваленне» (1970).

Дэпутат Савета нацыянальнай ВС СССР 11-га склікання (1984—1989) ад Карачаева-Чаркескай аўтаномнай вобласці. Член ЦК Кампартыі РСФСР (1990—1991). У 1991 годзе падпісаў зварот «Слова да народу».

Быў членам рэдакцыйнай калегіі часопіса «Раман-газета». З 2001 года быў членам рэдакцыйнай калегіі часопіса «Свет адукацыі — адукацыя ў свеце».

Творы

[правіць | правіць зыходнік]

Раманы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Батальёны просяць агню (1957)
  • Цішыня (1962)
  • Двое (1964)
  • Гарачы снег (1969)
  • Бераг (1975)
  • Выбар (1980)
  • Гульня (1985)
  • Спакуса (1991)
  • Непраціўленне (1996)
  • Бярмудскі трохвугольнік(1999)
  • Без міласэрнасці (2004)

Аповесці

[правіць | правіць зыходнік]
  • Юнацтва камандзіраў (1956)
  • Апошнія залпы (1959)
  • Сваякі (1969)

Зборнік апавяданняў

[правіць | правіць зыходнік]
  • Позна ўвечары (1962)

Цыкл мініяцюр

[правіць | правіць зыходнік]
  • Імгненні (1977)

Кнігі літаратурных артыкулаў

[правіць | правіць зыходнік]
  • Пошук праўды (1976)
  • Погляд у біяграфію (1977)
  • Захавальнікі каштоўнасцяў (1978)
  • Дыялогі аб формулах і прыгажосці (1990)

Кнігі і літаратура пра Бондарава

[правіць | правіць зыходнік]
  • Міхайлаў В. «Юрый Бондараў» (1976)
  • Гарбунова Е. «Юрый Бондараў» (1989)
  • Корабаў В. «Юрый Бондараў» (1984)
  • Ідашкін Ю. «Юрый Бондараў» (1987)
  • Федзь Н. «Мастацкія адкрыцця Бондарава» (1988)
  • Сарокін В. Прыгажосць мудрасці. У кн. Крыўда і боль.: Нарысы, М., 2002.

Зноскі

  1. ↑ Бондарев Юрий Васильевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
  2. ↑ Jurij Bondarev // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Бондарев Юрий Васильевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. ↑ а б https://iz.ru/992997/vladislav-krylov/nepokorennyi-umer-iurii-bondarev Праверана 30 сакавіка 2020.
  5. ↑ Бондарев Юрий Васильевич // ПроДетЛит — 2019.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]