Thin Lizzy

Thin Lizzy
Οι Thin Lizzy
στο "Sophia Gardens" του Κάρντιφ το 1981
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΔουβλίνο, Ιρλανδία
Μουσικά είδηRock, Hard Rock, Heavy Metal
Παρουσία1969 - 1984, 1996 - 2001, 2004 - 2012
Δισκογραφική εταιρείαDecca
Vertigo
Mercury
BMG Special Products
EMI
Deram Records
Warner Bros. Records
Πρώην μέληΦιλ Λάινοτ
Μπράιαν Ντάουνι
Έρικ Μπελ
Γκάρι Μουρ
Μπράιαν Ρόμπερτσον
Σνόουι Γουάιτ
Ντάρεν Γουόρτον
Τζον Σάικς
Σκοτ Γκόραμ
Μάρκο Μεντόζα
Ρίκι Γουόργουικ
Ντέιμον Τζόνσον
Έρικ Ρίξον
Μιτζ Ούρε
Ντέιβ Φλετ
Τόμι Όλντριτζ
Ράντι Γκρεγκ
Μάικλ Λι
Φραντσέσκο ΝτιΚόσμο
Βίβιαν Κάμπελ
Ρίτσαρντ Φόρτους
Ιστότοπος
Επίσημη ιστοσελίδα των Thin Lizzy
wikidata (π)

Οι Thin Lizzy ήταν ιρλανδικό hard rock συγκρότημα που σχηματίστηκε από τον συνθέτη, τραγουδιστή και μπασίστα Φιλ Λάινοτ, τους κιθαρίστες Έρικ Μπελ και Έρικ Ρίξον και το ντράμερ Μπράιαν Ντάουνι, στο Δουβλίνο το 1969.

Γνώρισαν επιτυχία σε παγκόσμια κλίμακα, από τα μέσα της δεκαετίας του '70 μέχρι το 1983, με μεγάλες επιτυχίες σε κομμάτια όπως τα "Whiskey in the Jar", "Jailbreak" και "The Boys Are Back in Town". Ο Λάινοτ απεβίωσε στις αρχές του 1986. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, επανενώθηκαν το 1996 για μια νέα εκδοχή των Thin Lizzy, με τον κιθαρίστα Τζον Σάικς στα φωνητικά μέχρι το 2009, όταν αποχώρησε από το σχήμα.

Από το 2012 και έπειτα, σταμάτησαν να ονομάζονται Thin Lizzy, αφού θεώρησαν ότι η ηχογράφηση νέου υλικού υπό αυτή την ονομασία χωρίς τον Λάινοτ δεν θα ήταν πρέπουσα και μετονομάστηκαν σε Black Star Riders.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν τους Thin Lizzy

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φιλ Λάινοτ, παιδί Βραζιλιάνου πατέρα και Ιρλανδής μητέρας, εντάχθηκε στο πρώτο του συγκρότημα, τους Black Eagles το 1965, σε ηλικία δεκαέξι ετών.[1] Εκεί γνώρισε το ντράμερ Μπράιαν Ντάουνι, ο οποίος έγινε μέλος του συγκροτήματος αφήνοντας τους Liffy Beats.[2]

Μετά τη διάλυση των Black Eagles, ο Λάινοτ συνεργάστηκε με τους Kama Sutra,[3] πριν ενταχθεί στους Skid Row, ένα συγκρότημα στο οποίο συμμετείχαν ο κιθαρίστας Γκάρι Μουρ, ο μπασίστας Μπρας Σιλς και ο ντράμερ Νόελ Μπρίτζμαν.[4] Η συγκεκριμένη σύνθεση, ηχογράφησε δύο δίσκους οι οποίοι κυκλοφόρησαν μέσω της "CBS Records". Στο διάστημα της συνεργασίας του με τους Skid Row, ο Λάινοτ ξεκίνησε να παίζει μπάσο με τη βοήθεια του Σιλς, αλλά παραιτήθηκε για να γίνει μέλος των Sugarshack του Ντάουνι.[5]

Οι Sugarshack σύντομα διαλύθηκαν και ο Λάινοτ με τον Ντάουνι σχημάτισαν τους Orphanage, μαζί με τον κιθαρίστα Τζον Στάντον και τον μπασίστα Πατ Κουίγκλι.[6] Το συγκρότημα γνώρισε επιτυχία στην Ιρλανδία με το σινγκλ "Morning Dew" και μετά την προσχώρηση του κιθαρίστα Έρικ Μπελ στο σχήμα, ο Λάινοτ ανέλαβε και το μπάσο.

1969 - 1971

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1969, οι Λάινοτ, Ντάουνι και Μπελ δημιούργησαν τους Thin Lizzy, μαζί με τον κιμπορντίστα Έρικ Ρίξον.[7] Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Ρίξον απολύθηκε και το συγκρότημα μετακόμισε στο Λονδίνο, υπογράφοντας συμβόλαιο συνεργασίας με την "Decca Records" το Νοέμβριο του 1970. Έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στο κλαμπ "Speakeasy" του Λονδίνου μαζί με τους Worth και τους Arrival,[8] ενώ υπέγραψαν με την ομάδα μάνατζμεντ του Τεντ Κάρολ και του Μπράιαν Τουίτ.[9]

Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος, ηχογραφήθηκε με παραγωγό τον Σκοτ Ίνγκλις και η μίξη του πραγματοποιήθηκε από τον Νικ Τάουμπερ.[10] Το "Thin Lizzy" πραγματοποίησε χαμηλές πωλήσεις παρά τη στήριξη του ραδιοφωνικού παραγωγού Κιντ Τζένσον.[11]

1972 - 1973

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δεύτερος δίσκος των Thin Lizzy με τίτλο "Shades of a Blue Orphanage" παρουσίασε επίσης χαμηλές πωλήσεις, οδηγώντας τους να σταματήσουν τη συνεργασία με το μάνατζμεντ τους.[12] Ο Λάινοτ έφτασε στο σημείο να σκεφτεί να αποχωρήσει, όταν του προσφέρθηκε η θέση του μπασίστα στους Babyface που σκόπευε να δημιουργήσει ο κιθαρίστας των Deep Purple, Ρίτσι Μπλάκμορ, μαζί με το ντράμερ των Deep Purple, Ίαν Πέις και τον τραγουδιστή των Free, Πωλ Ρότζερς.[13] Παρ' όλα αυτά, μετά από μερικές πρόβες αποφάσισαν να συνεχίσουν με τα παλιά τους συγκροτήματα.

Ο Έρικ Μπελ το 1972

Με σκοπό να καταφέρουν να συγκεντρώσουν χρήματα, αφού είχαν βρεθεί χρεωμένοι μετά τις δύο πρώτες τους δισκογραφικές προσπάθειες, οι Thin Lizzy ηχογράφησαν έναν δίσκο με διασκευές στους Deep Purple, φέροντας το ψευδώνυμο Funky Junction.[14] Ο δίσκος "Funky Junction: A Tribute To Deep Purple" κυκλοφόρησε μέσω της "Stereo Gold Award" στην Αμερική και είχε ως γκεστ στα φωνητικά τον Μπένι Γουάιτ των Elmer Fudd.[15]

Το μάνατζμεντ του συγκροτήματος ανέλαβε ο Κρις Μόρισον και οι Thin Lizzy περιόδευσαν ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Slade στη Μεγάλη Βρετανία και των Nazareth και Beck, Bogert & Appice στη Γερμανία.[16][17]

Το 1973, το συγκρότημα γνώρισε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία με το σινγκλ "Whiskey in the Jar", μία διασκευή σε ένα παραδοσιακό ιρλανδικό τραγούδι, η οποία σκαρφάλωσε στο # 1 στην πατρίδα τους και το # 6 στη Μεγάλη Βρετανία.[18] Το συγκεκριμένο τραγούδι, μαζί με το άλμπουμ "Vagabonds of the Western World" εδραίωσαν το συγκρότημα, παρά το γεγονός ότι τα επόμενα τους σινγκλ, "Randolph's Tango" και "The Rocker" δεν κατάφεραν να μπουν στους καταλόγους επιτυχιών του Ηνωμένου Βασιλείου.[19]

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ, ο Ντάουνι παρουσίασε ένα πρόβλημα στο αριστερό του χέρι δίνοντας τη θέση του προσωρινά στον Πιρς Κέλι από το προσωπικό σχήμα του Γκάρι Μουρ.[20] Η τελευταία συναυλία τους στο πανεπιστήμιο του Μπέλφαστ αποδείχτηκε καταστροφική, με τον Μπελ να λιποθυμά μετά από τέσσερα τραγούδια λόγω μέθης, αφήνοντας τους Λάινοτ και Ντάουνι να ολοκληρώσουν την εμφάνιση του συγκροτήματος ως ντουέτο.[21]

1974

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την προαναφερθείσα συναυλία, ο Μπελ αποχώρησε από το συγκρότημα, με τη δικαιολογία των προβλημάτων υγείας και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον μπασίστα του Τζίμι Χέντριξ, Νόελ Ρέντινγκ, πριν σχηματίσει τους Eric Bell Band.[22]

Οι Thin Lizzy στο "Top of the Pops" στις 1 Φεβρουαρίου 1974

Τη θέση του Μπελ πήρε ο Γκάρι Μουρ τον Ιανουάριο του 1974, περιοδεύοντας με τους Thin Lizzy στην Ιρλανδία.[23] Ο Μουρ αποχώρησε με τη σειρά του και το συγκρότημα περιόδευσε στη Γερμανία με προσωρινούς κιθαρίστες τον Άντι Τζι και τον Τζον Ντου Καν.[24] Η ψυχολογία των μελών του σχήματος έφθασε στο ναδίρ, με τον Ντάουνι να αποχωρεί προσωρινά μετά το τέλος της περιοδείας, αλλά επέστρεψε μετά την ένταξη των κιθαρίστων Μπράιαν Ρόμπερτσον και Σκοτ Γκόραμ. Το νέο δίδυμο κιθαριστών, έδωσε στον ήχο του σχήματος την αρμονική ποικιλία που έψαχνε ο Λάινοτ.[25]

Παρ' όλα αυτά, η "Decca" διέκοψε τη συνεργασία της με το συγκρότημα και οι Thin Lizzy περιόδευσαν στην Ιρλανδία πριν δώσουν μία αξιομνημόνευτη συναυλία στο κλαμπ "Marquee" του Λονδίνου, η οποία τους οδήγησε σε νέα συνεργασία, αυτή τη φορά με την "Phonogram".[26] Βασικό ρόλο στην υπογραφή του νέου τους συμβολαίου έπαιξαν κάποια ντέμο που είχαν ηχογραφήσει με τον Γκάρι Μουρ στη σύνθεση τους, αν και το μάνατζμεντ του συγκροτήματος επέμενε ότι κιθαρίστας των ηχογραφήσεων ήταν ο Ρόμπερτσον.

Πρώτο άλμπουμ της νέας σύνθεσης ήταν το "Nightlife" που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1974, με επιρροές από τη συνεργασία τους με τον Μουρ, ιδιαίτερα στο κομμάτι "Still In Love With You".[27] Παρά τη βρετανική περιοδεία για την προώθηση του, ο δίσκος δεν κατάφερε να γνωρίσει επιτυχία, όπως και το σινγκλ "Philomena".[28]

Το συγκρότημα έκλεισε τη χρονιά παίζοντας στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ μαζί με τους Trapeze και Procol Harum, ως μέρος μιας πολύ μεγάλης βρετανικής περιοδείας.[29]

1975 - 1976

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Thin Lizzy στο Όσλο το 1977

Στις αρχές του 1975, το συγκρότημα περιόδευσε στη Βόρεια Αμερική ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Bachman Turner Overdrive, πριν συνεχίσει στην Ευρώπη και τη Μεγάλη Βρετανία.[30] Στο άλμπουμ "Fighting", το δίδυμο κιθαριστών είχε καθιερώσει τον ήχο της κιθάρας των Thin Lizzy και ο δίσκος παρουσίασε βελτίωση στις πωλήσεις σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ του συγκροτήματος, μπαίνοντας στο Top-75 των βρετανικών τσαρτ.[31]

Η χρονιά συνεχίστηκε με την εμφάνιση τους στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ,[32] στο φεστιβάλ "Castle Music" του Κάρντιφ και ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή τους στο "Olympia's Great British Music festival" μαζί με τους Status Quo.[33][34]

Το άλμπουμ "Jailbreak" του 1976 ανέβασε τη δημοτικότητα τους και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού,[35] σκαρφαλώνοντας στο # 10 στη Βρετανία και το Top-20 στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη βοήθεια του ομώνυμου σινγκλ, όπως και του τραγουδιού "The Boys Are Back in Town", το οποίο ανέβηκε στο # 8 στην Αγγλία και το # 1 στην Ιρλανδία, ενώ έφθασε στο # 12 του Billboard.[36]

Κατά την περιοδεία του δίσκου, άνοιγαν τις εμφανίσεις των Rush, REO Speedwagon και Journey,[37] αλλά κατά τη διάρκεια της δεύτερης αμερικάνικης τους περιοδείας, όπου έπαιζαν ως support συγκρότημα στους Rainbow, ο Λάινοτ αρρώστησε με ηπατίτιδα.[38] Μετά την επιστροφή τους στη Βρετανία, οι Thin Lizzy ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις για τον επόμενο τους δίσκο, "Johnny the Fox", ο οποίος κυκλοφόρησε επτά μήνες μετά το "Jailbreak", φθάνοντας στο # 11 στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά χωρίς να καταφέρει να μπει στο Top-50 των ΗΠΑ.[39]

1977 - 1978

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του 1977, το συγκρότημα γνώρισε επιτυχία με το σινγκλ "Don't Believe a Word",[40] που ανέβηκε στη δεύτερη θέση των ιρλανδικών τσαρτ, και περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Queen.[41] Παρ' όλα αυτά, προβλήματα στις προσωπικές σχέσεις του Λάινοτ με τον Ρόμπερτσον οδήγησαν τον κιθαρίστα σε αποχώρηση, ιδιαίτερα μετά τον τραυματισμό του Ρόμπερτσον σε καβγά σε παμπ όπου προσπαθούσε να προστατεύσει τον φίλο του και τραγουδιστή Φράνκι Μίλερ.[42] Η περιοδεία με τους Queen ολοκληρώθηκε με τον Γκάρι Μουρ να επιστρέφει προσωρινά στο συγκρότημα.[43]

Οι Φιλ Λάινοτ και Σκοτ Γκόραμ στο "Pinkpop festival" του 1978

Ο Ρόμπερτσον συνεργάστηκε με τον μπασίστα των Rainbow, Τζίμι Μπέην στους Wild Horses και πραγματοποίησε γκεστ συμμετοχή στους Pat Travers Band παίζοντας το σόλο κιθάρας στη διασκευή τους στο "Statesboro Blues" των The Allman Brothers Band.[44][45] Αργότερα μέσα στη χρονιά, συνεργάστηκε μαζί τους και ο Γκόραμ, στο άλμπουμ "Putting It Straight".[46]

Ο Ρόμπερτσον επέστρεψε στο σχήμα ηχογραφώντας τρία τραγούδια για το άλμπουμ "Bad Reputation" το οποίο έφθασε στο # 4 στη Μεγάλη Βρετανία και το Top-40 του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες.[47] Κατά την ευρωπαϊκή περιοδεία για τον δίσκο, ο κιθαρίστας ανακοινωνόταν ως προσωρινός μουσικός και όχι ως μέλος της πλήρους σύνθεσης του σχήματος. Οι Thin Lizzy έπαιξαν για άλλη μια χρονιά στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ, με τους Aerosmith να ανοίγουν την εμφάνιση τους,[48] ενώ εμφανίστηκαν και στο "Irish Dalymount Park Festival" του Δουβλίνου πριν ολοκληρώσουν τη χρονιά με μία αμερικάνικη περιοδεία με support από τους Graham Parker & the Rumour.[49][50]

Το καλοκαίρι του 1978, κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο "Live and Dangerous", το οποίο ανέβηκε στο # 2 στην Αγγλία και την Ιρλανδία και βραβεύθηκε ως πλατινένιο.[51] Πλέον, ο δίσκος αυτός θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους ζωντανούς δίσκους όλων των εποχών.[52]

Η αμερικάνικη περιοδεία "Live And Dangerous" πραγματοποιήθηκε με τον Μουρ στη σύνθεση του συγκροτήματος, αλλά και με τον Μαρκ Νόσεφ των Ian Gillan Band στα τύμπανα, αφού ο Ντάουνι δεν συμμετείχε.[53] Σε αυτή την περιοδεία άνοιγαν τις εμφανίσεις των Kansas και Styx, ενώ στη συνέχεια πραγματοποίησαν την πρώτη τους περιοδεία στην Αυστραλία.[54]

1979 - 1980

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Μουρ να έχει πλέον αντικαταστήσει τον Ρόμπερτσον, το συγκρότημα μπήκε στα στούντιο της "ΕΜΙ" στο Παρίσι όπου ηχογράφησε το "Black Rose: A Rock Legend".[55] Ο δίσκος έφθασε στο # 2 των βρετανικών τσαρτ και περιείχε τα επιτυχημένα σινγκλ "Waiting for an Alibi" και "Do Anything You Want to",[56] ενώ περιείχε και το κομμάτι "Róisín Dubh (Black Rose): A Rock Legend", το οποίο χωριζόταν σε τέσσερα μέρη επηρεασμένα από παραδοσιακά κομμάτια στη γαελική γλώσσα.[57]

Το συγκρότημα περιόδευσε στην Αμερική ανοίγοντας για τους Nazareth,[58] πριν συνεχίσουν και πάλι στις Ηνωμένες Πολιτείες ως support συγκρότημα των AC/DC και των The Doobie Brothers.[59] Ο Μουρ παραιτήθηκε μετά την εμφάνιση τους σε φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, όπου έπαιξαν μαζί με τους UFO και Journey. Η περιοδεία συνεχίστηκε με τους Thin Lizzy ως τρίο, πριν ολοκληρώσει τη σύνθεση τους ο Μιτζ Ούρε των Rich Kids για τις υπόλοιπες εμφανίσεις τους.[60] Παρ' όλα αυτά, η αστάθεια της σύνθεσης του σχήματος, τους οδήγησε στην ακύρωση της εμφάνισης τους στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ, δίνοντας τη θέση τους στους Scorpions.[61]

Ο Φιλ Λάινοτ στις 22 Απριλίου 1980 στη Νορβηγία

Οι Thin Lizzy γνώρισαν άλλη μία επιτυχία με το σινγκλ "Sarah" και περιόδευσαν στην Ιαπωνία με τον Ντέιβ Φλετ στη σύνθεση τους.[62] Μετά την επιστροφή στην πατρίδα τους, ηχογράφησαν το άλμπουμ "Chinatown", ανεβαίνοντας για τέταρτη συνεχόμενη φορά στο Top-10 στη Μεγάλη Βρετανία.[63] Το δίδυμο των κιθαριστών πλέον αποτελούσε ο Σνόουι Γουάιτ μαζί με τον Σκοτ Γκόραμ, ενώ ο Ντάρεν Γουόρτον έπαιζε πλήκτρα.[64] Η νέα σύνθεση έκλεισε τη χρονιά με μία ιρλανδική περιοδεία.

1981 - 1982

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του 1981, το συγκρότημα περιόδευσε στη Σκανδιναβία και τη Μεγάλη Βρετανία με τους Ιρλανδούς The Lookalikes να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους.[65] Ο Γουάιτ συνεργάστηκε με τους Pink Floyd για κάποιες ζωντανές εμφανίσεις, πριν επιστρέψει στους Thin Lizzy για τις συναυλίες τους στο "Earls Court" του Λονδίνου.

Οι πωλήσεις του άλμπουμ βοηθήθηκαν από το Top-10 σινγκλ "Killer on the Loose",[66] το οποίο όμως συνέπεσε με τις δολοφονίες του Γιόρκσαϊρ, κάτι που οδήγησε τους Thin Lizzy να αρνηθούν οποιαδήποτε σχέση των στίχων με τα γεγονότα και αναγκάζοντας τους να το αποσύρουν από το set list των ζωντανών τους εμφανίσεων.[67] Το συγκρότημα περιόδευσε στην Ιαπωνία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, πριν συνεχίσει στη Βόρεια Αμερική και ολοκληρώσει την περιοδεία στη Σκανδιναβία.[68]

Η συλλογή "The Adventures of Thin Lizzy" ανέβηκε στο # 6 στη Μεγάλη Βρετανία,[69] αλλά οι συναυλίες για την προώθηση της αποδείχτηκαν καταστροφικές, ενώ το σινγκλ "Trouble Boys" έφθασε μόλις στο # 53.[70] Η εμφάνιση τους στο "Slane Festival" της Ιρλανδίας,[71] τους βοήθησε ψυχολογικά για την ηχογράφηση του δίσκου "Renegade", ο οποίος όμως έφθασε μόλις στο # 38 των βρετανικών τσαρτ,[72] με το σινγκλ "Hollywood" να φθάνει στο # 53.[73]

Κατά την περιοδεία για τον δίσκο, ο Ντάουνι αποχώρησε μετά από έναν καβγά, με τον Μάικ Μέσμπαρ των Lookalikes να παίρνει τη θέση του προσωρινά.[74] Μετά την επιστροφή του για το υπόλοιπο της περιοδείας, τα προβλήματα δεν σταμάτησαν για τους Thin Lizzy, αφού ο Γκόραμ λιποθύμησε κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στην Πορτογαλία.

1983

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της περιοδείας, ο Γουάιτ αποχώρησε και ο Λάινοτ κυκλοφόρησε τον δεύτερο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "The Philip Lynott Album".[75] Την περίοδο αυτή, η χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ ξεκίνησαν να επηρεάζουν τα μέλη του συγκροτήματος και μαζί με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε το μάνατζμεντ τους, οδήγησαν τον Λάινοτ στην απόφαση να διαλύσει το συγκρότημα μετά την κυκλοφορία ενός ακόμη άλμπουμ και μία αποχαιρετιστήρια περιοδεία. Οι αρχικές πωλήσεις εισιτηρίων για την περιοδεία ήταν χαμηλές, αλλά μετά την ανακοίνωση ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες τους συναυλίες, τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν σε διάστημα μερικών ημερών.

Οι Thin Lizzy στο "Manchester Apollo" το 1983

Ο Τζον Σάικς των Tygers of Pan Tang εντάχθηκε στο σχήμα, μετά την απόρριψη του από τον Ozzy Osbourne κατά την οντισιόν του ως αντικαταστάτη του Ράντι Ρόουντς.[76] Το άλμπουμ "Thunder and Lightning" ανέβηκε στην τέταρτη θέση των βρετανικών τσαρτ,[77] με το ομώνυμο σινγκλ να μπαίνει στο Top-40 και το "The Sun Goes Down" να φθάνει μέχρι το # 52.[78] Οι αρχικές κόπιες του δίσκου κυκλοφόρησαν με ένα ζωντανά ηχογραφημένο ΕΡ που περιείχε τα κομμάτια "Emerald", "Killer On The Loose", "The Boys Are Back In Town" και "Hollywood".[79] Ο δίσκος έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές και αποτέλεσε την επιστροφή του ήχου τους στη δυναμική που είχαν στα τέλη της δεκαετίας του '70.

Κατά τη διάρκεια της βρετανικής τους περιοδείας, το συγκρότημα εμφανίστηκε ζωντανά στην εκπομπή "The Tube" του Channel 4.[80] Στην εμφάνιση τους στο "Hammersmith Odeon" του Λονδίνου, ανέβηκαν στη σκηνή και έπαιξαν μαζί τους ο Γκάρι Μουρ, ο Έρικ Μπελ και ο Μπράιαν Ρόμπερτσον.[81] Ακολούθησαν εμφανίσεις στη Βόρεια Ευρώπη και την Ιαπωνία,[82] ενώ παράλληλα ο Λάινοτ δημιούργησε ένα νέο συγκρότημα, με τους Σάικς, Ντάουνι να πλαισιώνονται από τον κιμπορντίστα Μαρκ Στάνγουεϊ και τον κιθαρίστα Ντόις Νάγκελ. Αν και ονομάστηκαν The Phil Lynott Band, σε αρκετές συναυλίες παρουσιάζονταν ως Thin Lizzy.

Η τελευταία τους εμφάνιση επί βρετανικού εδάφους πραγματοποιήθηκε στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ του 1983, σε μία ημέρα που είχαν εμφανιστεί μαζί τους οι Ten Years After και Climax Blues Band.[83] Η περιοδεία ολοκληρώθηκε τον επόμενο μήνα με το συγκρότημα να συμμετέχει σε γερμανικά φεστιβάλ μαζί με ονόματα όπως οι Whitesnake και Motörhead.[84] Η τελευταία τους συναυλία έλαβε χώρα στη Νυρεμβέργη στις 4 Σεπτεμβρίου 1983.[85]

Τελευταία κυκλοφορία τους ήταν το ζωντανά ηχογραφημένο "Life", το οποίο έφθασε μέχρι το # 29 στη Βρετανία και την Ιρλανδία.[86]

Μετά τη διάλυση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζον Σάικς το 1984

Ο Λάινοτ σχημάτισε τους Grand Slam μαζί με τον Στάνγουεϊ, το Ντάουνι και τον κιθαρίστα Λόρενς Άρτσερ, οι οποίοι μετά από μία σειρά επιτυχημένων συναυλιών διαλύθηκαν.[87]

Ο Γκόραμ σχημάτισε τους Western Front μαζί με τον κιθαρίστα Μάρτι Γουόλς, τον τραγουδιστή Μουν Καλχούν, τον κιμπορντίστα Ντικ Μπέργκμαν και το ντράμερ Ντελ Βερτούσκο.[88] Αργότερα, ο Γκόραμ κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ με τους 21 Guns μέσω της "RCA" και έκανε την παραγωγή ενός ΕΡ των St. Jaimz.[89]

Ο Λάινοτ επιχείρησε να επαναφέρει το όνομα των Thin Lizzy μαζί με τον Ντάουνι και τον κιθαρίστα Ρόμπιν Τζορτζ, ηχογραφώντας το κομμάτι "Crying Diamonds",[90] αλλά λίγο αργότερα ο Λάινοτ αρρώστησε και έπεσε σε κώμα μετά από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών, πριν πεθάνει στις 4 Ιανουαρίου 1986.[91]

Το 1991, κυκλοφόρησε το σινγκλ με το τραγούδι "Dedication" των Thin Lizzy, το οποίο μπήκε στο βρετανικό Top-40 και ανέβηκε στη δεύτερη θέση των ιρλανδικών τσαρτ.[92] Την ίδια χρονιά, οι Ντάουνι και Ρόμπερτσον, μαζί με τον κιθαρίστα Νταγκ Μπρόκι, τον τραγουδιστή Μπόμπι Τεντς και τον μπασίστα Ντόις Ναγκλ περιόδευσαν με την ονομασία "An Evening Of Thin Lizzy Music".[93]

Ο Ρόμπερτσον εμφανίστηκε και πάλι το 1995 με τους Brian Robertson Band,[94] οι οποίοι εξελίχθηκαν στους The Clan κυκλοφορώντας το ΕΡ "That's All".[95] Παρ' όλα αυτά, η προγραμματισμένη περιοδεία τους ακυρώθηκε όταν ο Ρόμπερτσον τραυματίστηκε στο χέρι.

Αναδημιουργία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1996, ο Σάικς αναδημιούργησε το συγκρότημα με σκοπό να τιμήσει τη μνήμη του Φιλ Λάινοτ, αναλαμβάνοντας ο ίδιος τα φωνητικά, πείθοντας τους Γκόραμ, Ντάουνι και τον κιμπορντίστα Ντάρεν Γουόρτον να ολοκληρώσουν τη σύνθεση του σχήματος, ενώ ο Μάρκο Μεντόζα ανέλαβε το μπάσο. Το συγκρότημα έπαιζε υλικό από τη δισκογραφία των Thin Lizzy και δεν ηχογράφησε νέο υλικό.[96]

Ο Βίβιαν Κάμπελ και ο Μπράιαν Ντάουνι το 2011

Το 1997, ο Τόμι Όλντριτζ αντικατέστησε τον Ντάουνι,[97] με τη συγκεκριμένη σύνθεση να παραμένει σταθερή μέχρι το 2000, ηχογραφώντας το ζωντανό άλμπουμ "One Night Only".[98] Στις αρχές του 2001 περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς τον αποχωρήσαντα Γουόρτον και διαλύθηκαν στη συνέχεια.

Το 2004, το συγκρότημα επανήλθε στο προσκήνιο με τους Σάικς και Γκόραμ να συνεργάζονται με τον μπασίστα Ράντι Γκρεγκ και το ντράμερ Μάικλ Λι. Πραγματοποίησαν δύο βορειοαμερικανικές περιοδείες ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Deep Purple,[99] πριν επιστρέψει ο Μεντόζα το 2005 και ο Όλντριτζ δύο χρόνια αργότερα. Μέσα στο 2007, το μπάσο ανέλαβε ο Φραντσέσκο ΝτιΚόσμο.[100]

Από το 2007 και έπειτα, οι Σάικς και Γκόραμ έκαναν δηλώσεις για σχέδια ηχογράφησης ενός νέου στούντιο άλμπουμ, αλλά το αν θα ήταν με διαφορετικό όνομα ή θα διατηρούσαν τη ονομασία Thin Lizzy αποτελούσε το βασικό τους πρόβλημα.[101] Τον Μάιο του 2010, ανακοινώθηκε η νέα σύνθεση του σχήματος, με τον Ρίκι Γουόργουικ στην κιθάρα και τα φωνητικά, τους Σκοτ Γκόραμ και Βίβιαν Κάμπελ στις κιθάρες, τον Μάρκο Μεντόζα στο μπάσο, τον Ντάρεν Γουόρτον στα πλήκτρα και τον Μπράιαν Ντάουνι στα τύμπανα. Η νέα σύνθεση περιόδευσε στην Ευρώπη στις αρχές του 2011 και τον Απρίλιο ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Κάμπελ για να επιστρέψει στους Def Leppard, δίνοντας τη θέση του στον Ρίτσαρντ Φόρτους αρχικά και στη συνέχεια στον Ντέιμον Τζόνσον.[102]

Τον Ιούνιο του 2012, οι Thin Lizzy επέστρεψαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν νέα κομμάτια και στις 10 Οκτωβρίου του ίδιου έτους ανακοινώθηκε ότι το νέο άλμπουμ δεν θα κυκλοφορήσει υπό την επωνυμία των Thin Lizzy αλλά ως άλμπουμ των Black Star Riders, το οποίο θα αποτελούσε το όνομα τους από εκεί και έπειτα.[103]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο ηχογραφήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Άλμπουμ Αγγλία

[104] 		Η.Π.Α.

[36] 		Σουηδία

[105]
1971 Thin Lizzy - - -
1972 Shades of a Blue Orphanage - - -
1973 Vagabonds of the Western World - - -
1974 Nightlife - - -
1975 Fighting 60 - 49
1976 Jailbreak 10 18 21
1976 Johnny the Fox 11 52 17
1977 Bad Reputation 4 39 9
1979 Black Rose: A Rock Legend 2 81 8
1980 Chinatown 7 120 13
1981 Renegade 38 152 24
1983 Thunder and Lightning 4 159 12

Συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Beginning, Vol 12 (1974)
  • Remembering – Part 1 (1976)
  • Rocker (1971–1974) (1977)
  • Greatest Hits (1977)
  • The Continuing Saga of the Ageing Orphans (1979)
  • Profile (1979)
  • The Japanese Compilation Album (1980)
  • The Adventures of Thin Lizzy (1981)
  • Lizzy Killers (1981)
  • V.I.P. (1981)
  • Whiskey in the Jar (1981)
  • Rockers (1981)
  • Thin Lizzy – Die Weisse Serie (1982)
  • Whiskey in the Jar (1983)
  • The Boys Are Back in Town (1983)
  • The Collection (1985)
  • Whiskey in the Jar (1986)
  • Remembering (1986)
  • The Best of: Soldier of Fortune (1987)
  • Lizzy Lives (1989)
  • Dedication: The Very Best of Thin Lizzy (1991)
  • Best Tracks (1991)
  • Wild One: The Very Best of Thin Lizzy (1996)
  • Whiskey in the Jar (1996)
  • Master Series (1998)
  • The Boys Are Back in Town (2000)
  • Vagabonds, Kings, Warriors, Angels (2001)
  • The Hero and the Madman (2002)
  • Greatest Hits (2004)
  • The Definitive Collection (2006)
  • The Silver Collection (2007)
  • Waiting for an Alibi (2011)
  • Icon (2011)
  • Collected (2012)

Ζωντανές ηχογραφήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Live and Dangerous (1978)
  • Life (1983)
  • BBC Radio One Live in Concert (1992)
  • The Boys Are Back in Town (1997)
  • One Night Only (2000)
  • UK Tour '75 (2008)
  • Still Dangerous (2009)
  • Live in London 2011 – 22.01.2011 (2011)
  • Live in London 2011 – 23.01.2011 (2011)
  • High Voltage Festival (2011)
  • Live 2012 – 29.11.2012 (2012)
  • Live 2012 – 17.12.2012 (2012)

EP

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • New Day (1971)
  • Things Ain't Working Down at the Farm (1979)
  • Star Trax (1979)
  • Live (1981)
  • Killers Live (1981)
  • Rhino Hi-Five: Thin Lizzy (2006)
  • Philip Lynott – The Lost Recordings (2006)

Σινγκλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Άλμπουμ Αγγλία

[106] 		Η.Π.Α.

[107] 		Ιρλανδία

[108]
1970 The Farmer - - -
1972 Whiskey in the Jar 6 - 1
1973 Randolph's Tango - - 14
1973 The Rocker - - 11
1974 Little Darling - - -
1974 Philomena - - -
1974 It's Only Money - - -
1974 Showdown - - -
1974 Rosalie - - -
1974 Wild One - - -
1976 The Boys are Back in Town 8 12 1
1976 Jailbreak 31 - -
1976 Cowboy Song - 77 -
1976 Rocky - - -
1976 Johnny the Fox Meets Jimmy the Weed - - -
1976 Don't Believe a Word 12 - 2
1977 Dancin' in the Moonlight 14 - 4
1978 Rosalie / Cowgirl's Song (Medley) 20 - 14
1979 Waiting for an Alibi 9 - 6
1979 Do Anything You Want to 14 - 25
1979 Sarah 24 - 26
1980 Chinatown 21 - 12
1980 Killer on the Loose 10 - 5
1981 Killers (Live EP) 19 - 11
1981 Trouble Boys 53 - 30
1982 Hollywood 53 - -
1983 Cold Sweat 27 - 23
1983 Thunder and Lightning 39 - 22
1983 The Sun Goes Fown 52 - -
1991 Dedication 35 - 2

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Irish Rock Discography: Black Eagles
  2. ↑ Drummerszone artists - Brian Downey - Drummerszone.com
  3. ↑ MusicMight :: Artists :: KAMA SUTRA
  4. ↑ Skid Row - Irish Showbands
  5. ↑ MusicMight :: Artists :: SUGARSHACK - Rock Detector
  6. ↑ Irish Rock Discography: Orphanage
  7. ↑ Eric Wrixon | Biography | AllMusic
  8. ↑ Thin Lizzy tour 1972 Thin Lizzy Guide made by Peter Nielsen
  9. ↑ «THIN LIZZY biography - The Great Rock Bible». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  10. ↑ «Scott English Bio | Scott English Career | MTV». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  11. ↑ «Eric Bell Official Web Site - Thin Lizzy Years». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  12. ↑ Shades of a Blue Orphanage - Encyclopaedia Metallum
  13. ↑ Who Is "Baby Face"? - enter the world of thin lizzy
  14. ↑ Irish Rock Discography: Funky Junction
  15. ↑ Funky Junction (2) - Play A Tribute To Deep Purple - Discogs
  16. ↑ «Chris Morrison - Artist Manager, CMO Management Ltd». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  17. ↑ Up in Smoke: The Early Days of Thin Lizzy | NOISEY
  18. ↑ thin lizzy - whiskey in the jar - YouTube
  19. ↑ Thin Lizzy - Vagabonds of the Western World (album review) - Sputnikmusic
  20. ↑ Thin Lizzy tour 1973 Thin Lizzy Guide made by Peter Nielsen
  21. ↑ ERIC BELL – The original Thin Lizzy guitarist - Metal Rules
  22. ↑ «Eric Bell Official Web Site - Own Band». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  23. ↑ Thin Lizzy tour 1974 Thin Lizzy Guide made by Peter Nielsen
  24. ↑ Thin Lizzy - ClassicBands.com
  25. ↑ «The Boys are Back: Thin Lizzy's Great Guitarists - Gibson». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  26. ↑ Thin Lizzy Setlist at Marquee Club, London, England
  27. ↑ reviews for Thin Lizzy - Nightlife - Encyclopaedia Metallum
  28. ↑ Thin Lizzy - Philomena (BBC Version)
  29. ↑ The Reading Festival 23rd – 25th August 1974
  30. ↑ «1975 Bachman Turner Overdrive Thin Lizzy UK Tour -Press Advert Poster Size». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  31. ↑ Thin Lizzy Reviews
  32. ↑ Reading Festival 1975 Line-up, Photos & Videos Aug 1975
  33. ↑ Cardiff Castle Open Air Concerts 1975-1976
  34. ↑ Great British Music Festival Olympia Wednesday 31 December 1975 — Saturday 3 January 1976
  35. ↑ Thin Lizzy - Jailbreak (album review ) | Sputnikmusic
  36. ↑ 36,0 36,1 «Thin Lizzy - Chart history | Billboard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  37. ↑ Complete Rush Tour Dates Listing
  38. ↑ «Music in the DIB: Phil Lynott 1949-86 - Royal Irish Academy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  39. ↑ Johnny The Fox Review | Thin Lizzy | Compact Discs
  40. ↑ Thin Lizzy - Don't believe a word - YouTube
  41. ↑ «The Year Queen Lizzy Shook America». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  42. ↑ Brian Robertson happily exists out of the spotlight
  43. ↑ Gary Moore & THIN LIZZY - Tour 1978 - YouTube
  44. ↑ Stand Your Ground Wild Horses - Classic Rock Revisited
  45. ↑ Pat Travers Statesboro Blues - YouTube
  46. ↑ Pat Travers - Putting It Straight (Vinyl, LP, Album) at Discogs
  47. ↑ Thin Lizzy, 'Bad Reputation' – Album Review
  48. ↑ Reading Festival 26th – 28th August 1977
  49. ↑ Thin Lizzy at Dalymount Park, Dublin, Ireland - Setlist.fm
  50. ↑ Thin Lizzy tour 1977 Thin Lizzy Guide made by Peter Nielsen
  51. ↑ BBC - Music - Review of Thin Lizzy - Live and Dangerous
  52. ↑ Thin Lizzy Win Best Live Album - Ultimate Guitar
  53. ↑ Mark Nauseef (Musician) - Pics, Videos, Dating, & News
  54. ↑ Thin Lizzy tour 1978 Thin Lizzy Guide made by Peter Nielsen
  55. ↑ Thin Lizzy - Black Rose: A Rock Legend (album review 2)
  56. ↑ Thin Lizzy - Waiting For An Alibi (remastered video) - YouTube
  57. ↑ Black Rose by Thin Lizzy Songfacts
  58. ↑ Nazareth / Thin Lizzy | Concert Posters | Pinterest
  59. ↑ «Powerage Tour | The Official AC/DC Site». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  60. ↑ Bands - HOMELAND - Official Midge Ure Website
  61. ↑ Reading Rock Festival.Reading 1979
  62. ↑ «Dave Flett | Thin Lizzy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  63. ↑ Thin Lizzy - Chinatown (Vinyl, LP, Album) at Discogs
  64. ↑ «Snowy White - Thin Lizzy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  65. ↑ Irish Rock Discography: The Lookalikes
  66. ↑ Thin Lizzy - Killer On The Loose - YouTube
  67. ↑ Killer On The Loose by Thin Lizzy Songfacts
  68. ↑ «Thin Lizzy tour dates 1980 - 1981 - xhitsthespot». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  69. ↑ «The Adventures of Thin Lizzy - Discography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  70. ↑ Thin Lizzy - Trouble Boys - Encyclopaedia Metallum
  71. ↑ «Slane Rocks! - A History of Slane Concerts since 1981». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  72. ↑ «ChartArchive - Thin Lizzy - Renegade - The Chart Archive». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  73. ↑ «ChartArchive - Thin Lizzy - Hollywood - The Chart Archive». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  74. ↑ An illustrated history of.... PHILIP LYNOTT
  75. ↑ The Philip Lynott Album - Encyclopaedia Metallum
  76. ↑ The Official Site of Guitarist & Songwriter John Sykes
  77. ↑ Thin Lizzy - Thunder And Lightning review - Metal Storm
  78. ↑ Thin Lizzy Live 1983 - The Sun Goes Down - YouTube
  79. ↑ Thin Lizzy Thunder And Lightning + EP - EX UK 2-LP vinyl edition
  80. ↑ Thin Lizzy, Three Musketeers tour 1983 Thin Lizzy Guide
  81. ↑ Thin Lizzy The Rocker Live at Hammersmith Odeon
  82. ↑ Thin Lizzy Setlist at Shibuya Kokaido, Tokyo, Japan - Setlist.fm
  83. ↑ 30 Years Ago: Phil Lynott Plays His Final Thin Lizzy Show
  84. ↑ Monsters of Rock Dortmund 1983 Setlists
  85. ↑ Thin Lizzy Setlist at Monsters of Rock Nuremberg 1983
  86. ↑ «ChartArchive - Thin Lizzy - Life - The Chart Archive». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  87. ↑ Grand Slam, Philip Lynott tour 1984 Thin Lizzy Guide
  88. ↑ MusicMight :: Artists :: WESTERN FRONT
  89. ↑ 21 Guns | Biography | AllMusic
  90. ↑ Robin George - Crying Diamonds.... - YouTube
  91. ↑ 29 Years Ago: Thin Lizzy's Phil Lynott Dies
  92. ↑ Thin Lizzy - Dedication - YouTube
  93. ↑ «MusicMight :: Artists :: AN EVENING WITH THIN LIZZY». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  94. ↑ «MusicMight :: Artists :: BRIAN ROBERTSON BAND». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. 
  95. ↑ Brian Robertson | Biography | AllMusic
  96. ↑ Thin Lizzy Tour Statistics: 1996 | setlist.fm
  97. ↑ Tommy Aldridge Update - Modern Drummer Magazine
  98. ↑ Thin Lizzy - One Night Only CD Album - CD Universe
  99. ↑ Deep Purple & Thin Lizzy - Joe Satriani
  100. ↑ BASSIST – Francesco DiCosmo
  101. ↑ Interview with Thin Lizzy's Scott Gorham Nov 30 2007
  102. ↑ THIN LIZZY Recruits Guitarist DAMON JOHNSON For U.S. Tour
  103. ↑ EXCLUSIVE: Thin Lizzy To End, Black Star Riders To Begin
  104. ↑ THIN LIZZY | Official Charts Company
  105. ↑ Discography Thin Lizzy - Swedish Charts Portal
  106. ↑ «ChartArchive - Thin Lizzy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2013. 
  107. ↑ Thin Lizzy | Awards | AllMusic
  108. ↑ Search the Charts - The Irish Charts - All there is to know

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]