Τζο Σατριάνι

Τζο Σατριάνι
Ο Σατριάνι σε συναυλία το 2008
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΤζόζεφ Σατριάνι (Joseph Satriani)
Γέννηση15  Ιουλίου 1956[1][2]
Γουέστμπερι
ΚαταγωγήΓουέστμπερι, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
EίδοςHard Rock, Blues Rock, Instrumental Rock
ΙδιότητεςΜουσικός, Συνθέτης, Παραγωγός
Μουσικά όργαναΚιθάρα, Μπάσο, Πλήκτρα, Φωνητικά, Φυσαρμόνικα
Παρουσία1970 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρείαEpic, Relativity
ΣυμμετοχέςAlice Cooper, Mick Jagger, Deep Purple, Steve Vai, G3, Sammy Hagar, Chickenfoot, Greg Kihn Band, Crowded House, Eric Johnson, Paul Gilbert
Ιστότοπος
satriani.com
wikidata (π)

Ο Τζο Σατριάνι (αγγλ. Joe Satriani) είναι Αμερικανός κιθαρίστας της ροκ μουσικής, γνωστός για την προσωπική του καριέρα με την οποία έχει καθιερωθεί ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες, παγκοσμίως,[3] κυκλοφορώντας αποκλειστικά ορχηστρικά άλμπουμ, χωρίς φωνητικά.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σατριάνι γεννήθηκε στο Γουέστμπερι της Νέας Υόρκης στις 15 Ιουλίου του 1956 και προέρχεται από οικογένεια Ιταλών μεταναστών.

Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα κατά τα εφηβικά του χρόνια και στα δεκαοκτώ του έκανε μαθήματα με τον κιθαρίστα της τζαζ, Μπιλ Μπάουερ. Στα είκοσι του χρόνια ξεκίνησε να διδάσκει κιθάρα, με γνωστότερους μαθητές του τον Κερκ Χαμμετ των Metallica και τον μετέπειτα βιρτουόζο κιθαρίστα, Στηβ Βάι,ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσε μαθήματα στο κολέγιο "Five Towns". Το 1978, μετακόμισε στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια συνεχίζοντας να διδάσκει και συγχρόνως έπαιζε κιθάρα στο συγκρότημα των Squares. Εκείνο το διάστημα του ζητήθηκε να ενταχθεί στο συγκρότημα του Γκρεγκ Κην, ενώ ταυτόχρονα ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο "Not Of This Earth".

Το Δεκέμβριο του 1986 υπέγραψε στην δισκογραφική εταιρεία "Relativity Records" και το 1987, κυκλοφόρησε το δεύτερο του άλμπουμ, "Surfing with the Alien", ανεβαίνοντας στο # 29 των αμερικανικών τσαρτ. Μέσα στο 1988, διέκοψε δύο φορές την δική του περιοδεία για να παίξει με τον Μικ Τζάγκερ. Ένα χρόνο αργότερα, επανήλθε με το δίσκο "Flying in a Blue Dream", ο οποίος έγινε χρυσός στις Ηνωμένες Πολιτείες και ασημένιος στη Μεγάλη Βρετανία. Το 1992, κυκλοφόρησε το "The Extremist" ανεβαίνοντας στο # 22 στις Ηνωμένες Πολιτείες, υψηλότερη θέση στην οποία έφθασε ποτέ δίσκος του Σατριάνι και ιδιαίτερα ψηλή θέση για καθαρά ορχηστρικό άλμπουμ.

Στα τέλη του 1993, ο Σατριάνι αντικατέστησε τον θρυλικό κιθαρίστα Ρίτσι Μπλάκμορ στους Deep Purple, ολοκληρώνοντας την παγκόσμια περιοδεία του συγκροτήματος για την προώθηση του δίσκου "The Battle Rages On". Μετά το τέλος της περιοδίας, του ζητήθηκε να παραμείνει στο συγκρότημα σαν μόνιμο μέλος αλλά αυτός αρνήθηκε λόγω της συμφωνίας του με την εταιρεία "Sony" για την κυκλοφορία σόλο δίσκων. [4]

Ο Σατριάνι το 2004 στη Φρανκφούρτη

Στο άλμπουμ "Joe Satriani" που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1995, ο Σατριάνι επέκτεινε τον ήχο του παίζοντας μπλουζ ροκ και τζαζ. Την επόμενη χρονιά, δημιούργησε τους G3 μαζί με τον Στηβ Βάι και τον Έρικ Τζόνσον, ένα τρίο κιθαριστών οι οποίοι έπαιζαν σόλο επί σκηνής. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας έδωσαν 24 συναυλίες μπροστά σε πάνω από 90.000 θεατές. Τον Ιούνιο του 1997, κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο "G3 Live In Concert". Οι G3 συνεχίζουν μέχρι σήμερα και κατά καιρούς έχουν περάσει από το πρότζεκτ οι Yngwie Malmsteen, Στηβ Μορς, Μίκαελ Σένκερ, Πωλ Γκίλμπερτ, Τζον Πετρούτσι, κ.α.

Το 1998, επέστρεψε στην προσωπική του καριέρα κυκλοφορώντας το δίσκο "Crystal Planet" με το τραγούδι "Summer Song" να λαμβάνει υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, ενώ δύο χρόνια αργότερα πειραματίστηκε με την ηλεκτρονική μουσική στο άλμπουμ "Engines of Creation". Ακολούθησαν τα "Strange Beautiful Music" (2002) και "Is There Love in Space?" (2004), με τον Σατριάνι να ανοίγει συναυλίες των Deep Purple και των Thin Lizzy κατά τη διάρκεια της αμερικανικής περιοδείας τους.

Στις 14 Μαρτίου 2006 κυκλοφόρησε το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ του με τίτλο "Super Colossal" σε παραγωγή του ιδίου και του Μάικ Φρέηζερ. Την επόμενη χρονιά, η "Epic" κυκλοφόρησε μία επετειακή έκδοση του "Surfing with the Alien" για τα είκοσι χρόνια από την αρχική του κυκλοφορία, σε μορφή διπλού CD με DVD το οποίο περιελάμβανε ζωντανή του εμφάνιση από το 1988. [5] Το 2008, επανήλθε με το δίσκο "Professor Satchafunkilus and the Musterion of Rock" και την ίδια χρονιά συμμετείχε στο συγκρότημα Chickenfoot με τα πρώην μέλη των Van Halen, Σάμι Χάγκαρ και Μάικλ Άντονι και τον ντράμερ Τσαντ Σμιθ των Red Hot Chili Peppers. Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2009 και ανέβηκε στο # 4 των αμερικανικών τσαρτ. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το δεύτερο τους άλμπουμ, με τίτλο "Chickenfoot III" ανεβαίνοντας και αυτό στο Top-10 του Billboard. Ενδιάμεσα, είχε κυκλοφορήσει το προσωπικό του άλμπουμ "Black Swans and Wormhole Wizards", τον Οκτώβριο του 2010, ενώ το Μάρτιο εκείνης της χρονιάς είχε συμμετάσχει μαζί με άλλους καλλιτέχνες στην περιοδεία "Experience Hendrix Tribute", παίζοντας τραγούδια που έγραψε ο Τζίμι Χέντριξ, αλλά και συνθέσεις από τις οποίες εμπνεύστηκε τη μουσική του. [6]

Στις αρχές του 2013, ανακοίνωσε την κυκλοφορία του 14ου στούντιο δίσκου του με την ονομασία "Unstoppable Momentum" και επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας στις 7 Μαΐου 2013.[7] Ακολούθησαν τα "Unstoppable Momentum" (2013) και "Shockwave Supernova" (2015), τα οποία μπήκαν στο Top-50 στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Μεγάλη Βρετανία.

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σόλο άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Άλμπουμ USA
 UK
 Επίπεδο βράβευσης
1986 Not Of This Earth - -
1987 Surfing with the Alien 29 - Πλατινένιος
1989 Flyin' in a Blue Dream 23 - Χρυσός
1992 The Extremist 22 13 Χρυσός
1993 Time Machine 95 32 Χρυσός
1995 Joe Satriani 51 21
1998 Crystal Planet 50 32
2000 Engines of Creation 90 -
2002 Strange Beautiful Music 140 -
2004 Is There Love in Space? 80 -
2006 Super Colossal 86 -
2008 Professor Satchafunkilus and the Musterion of Rock 89 75
2010 Black Swans and Wormhole Wizards 45 62
2013 Unstoppable Momentum 42 44
2015 Shockwave Supernova 46 22
2017 What Happens Next

Άλλες συνεργασίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Crowded House - Crowded House (1986)
  • Greg Kihn - Love And Rock And Roll (1986)
  • Danny Gottlieb - Aquamarine (1987)
  • Stuart Hamm - Radio Free Albemuth (1988)
  • Blue Öyster Cult - Imaginos (1988)
  • Possessed - The Eyes of Horror (EP, 1988)
  • Alice Cooper - Hey Stoopid (1991)
  • Brian May - Back to the Light (1992)
  • Spinal Tap - Break Like the Wind (1992)
  • Pat Martino - All Sides Now (1996)
  • Greg Kihn - King Biscuit Flower Hour (1996)
  • Steve Vai / Eric Johnson - G3: Live in Concert (1997)
  • Steve Vai / Alex Lifeson / Joe Perry - Merry Axemas Volume 1 (1997)
  • Steve Vai / Yngwie Malmsteen - G3: Rockin' in the Free World (2003)
  • The Yardbirds - Birdland (2003)
  • Jordan Rudess - Rhythm of Time (2004)
  • Steve Vai / John Petrucci - G3: Live in Tokyo (2005)
  • Ian Gillan - Gillan's Inn (2006)
  • Particle - Transformations Live for the People (2006)
  • John 5 - The Devil Knows My Name (2007)
  • Dream Theater - Systematic Chaos (2007)
  • Stanley Clarke - Guitar Masters, Vol. 1 (2007)
  • Jason Becker - Collection (2008)
  • Chickenfoot - Chickenfoot (2009)
  • Steve Miller Band - Bingo! (2010)
  • Tarja - What Lies Beneath (2010)
  • Chickenfoot - Chickenfoot III (2011)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0766354. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ www.satriani-fr.com/joe-satriani/biographie/.
  3. ↑ Λίστα με τους καλύτερους κιθαρίστες στο Digital Dream Door
  4. ↑ Η συνεργασία του Σατριανι με τους Deep Purple
  5. ↑ Επανέκδοση του Surfin' with the Alien
  6. ↑ «2010 Spring Nationwide Concert Experience Hendrix Tour». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2013. 
  7. ↑ Είδηση της αναγγελίας του Unstoppable Momentum

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]