Claudio Sánchez-Albornoz
.svg){kind=small}
Claudio Sánchez-Albornoz y Menduiña, nado en Madrid o 7 de abril de 1893 e finado en Ávila o 8 de xullo de 1984, foi un historiador e político español.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Licenciado en Filosofía e Letras en 1913, foi catedrático numerario de Historia de España nas universidades de Barcelona, Valencia, Valladolid e Madrid. Foi Deputado das Cortes Españolas entre 1931 e 1936. Trala Guerra Civil española marcha exiliado a Arxentina, sendo presidente do Goberno da Segunda República Española no exilio dende 1959 a 1971. En 1976 retorna a España, sendo galardoado co Premio Príncipe de Asturias de Comunicación e Humanidades no mesmo ano do seu falecemento, en 1984.
Controversia sobre a identidade nacional de España
[editar | editar a fonte]Disputa con Américo Castro
[editar | editar a fonte]A convicción sobre as orixes dunha identidade nacional española única levou a unha disputa académica con outro estudoso no exilio, Américo Castro, que se mudara aos Estados Unidos e ensinara na Universidade de Princeton. O libro innovador de Castro, España en su historia (1948; trad. inglesa 1954) postulaba que a cultura "española" era esencialmente híbrida, producida ao longo dos séculos pola mestura de cristiáns, musulmáns e xudeus, distintas poboacións e tradicións. Castro acuñou o termo "convivencia", entendida como "cohabitación" para describir a sociedade multicultural, relixiosamente tolerante e dinámica dos reinos peninsulares medievais. Sánchez-Albornoz —que consideraba insuficientemente rigorosa e erudita a metodoloxía interdisciplinar de Castro e centrada na literatura— respondeu cun novo estudo, España: un enigma histórico (1956), que defendeu a persistencia dunha invasión preárabe e fundamentando a cultura e a identidade nacional españolas na reprodución de institucións xurídicas, políticas e económicas alleas a Al-Andalus. Aínda que non negou que musulmáns e xudeus fosen unha presenza importante na Iberia medieval, Sánchez-Albornoz sostivo que achegaron "pouca enerxía creativa" aos procesos da historia ou da construción do Estado e insistiu nunha idea perdurable da nacionalidade e da identidade españolas que transcendeu os caprichos da historia e a influencia temporal de grupos externos. Aínda que poucos historiadores académicos hoxe seguen subscribindo as ideas de Sánchez-Albornoz sobre un "carácter" nacional español esencial que motiva a historia, aínda existe un vivo debate académico sobre a convivencia como modelo histórico para entender a España medieval.[1]
Disputa con Castelao
[editar | editar a fonte]Anselmo López Carreira mencionou en diversas ocasións [2] o episodio no que Sánchez-Albornoz lle reprocha a Castelao a súa castelanfobia e Castelao a Sánchez-Albornoz o seu excesivo castelanismo, a raíz da publicación do Sempre en Galiza. Segundo López Carreira, os dous representan visións contrapostas da historia medieval de Galiza. Castelao non é historiador: bebe do que escribiran Vicente Risco ou os irmáns Antón e Ramón Villar Ponte, pero ten claro que Galiza ten unha historia de seu e reivindica, a través dela, a nacionalidade galega. Sánchez Albornoz reivindicou entón que el tamén tiña orixes galegas, aínda que case nunca usaba o seu apelido materno.[3]
Obra
[editar | editar a fonte]- Estampas de la vida en León hace mil años, Madrid, 1926.
- En torno a los orígenes del feudalismo. Mendoza, 1942.
- Ruina y extinción del municipio romano en España e instituciones que lo reemplazan. Buenos Aires, 1943.
- España y el Islam. Buenos Aires, 1943
- El Ajbar Maymu’a. Problemas historiográficos que suscita. Buenos Aires, 1944.
- El "Stipendium" hispano-godo y los orígenes del beneficio prefeudal. Buenos Aires, 1947.
- Una ciudad hispano-cristiana hace un milenio. Estampas de la vida en León. Buenos Aires, 1947.
- España: un enigma histórico. Buenos Aires, 1956.
- Españoles ante la historia. Buenos Aires, 1958.
- De ayer y de hoy. Madrid, 1958.
- La España Musulmana. Buenos Aires, 1960
- Estudios sobre las instituciones medievales españolas. México, 1965.
- Despoblación y repoblación en el Valle del Duero. Buenos Aires, 1966.
- Investigaciones sobre historiografía hispana medieval (siglos VIII al XIII). Buenos Aires, 1967.
- Investigaciones y documentos sobre las instituciones hispanas. Santiago de Chile, 1970.
- Miscelánea de estudios históricos. León, 1970.
- Orígenes de la nación española. Estudios críticos sobre la Historia del reino de Asturias. Oviedo, t. I: 1972, t. II: 1974, t. III: 1975.
- De mi anecdotario político (1972)[4]
- Del ayer de España. Trípticos históricos. Madrid, 1973.
- Ensayos sobre Historia de España. Madrid, 1973.
- Vascos y navarros en su temprana historia. Madrid, 1974.
- El Islam de España y el Occidente. Madrid, 1974.
- Mi testamento histórico político. Barcelona, 1975.
- Viejos y nuevos estudios sobre las instituciones medievales españolas. Madrid, 1976.
- El régimen de la tierra en el reino asturleonés hace mil años. Buenos Aires, 1978.
- Confidencias (1979)[4]
- El reino asturleonés (722-1037). Sociedad, Economía, Gobierno, Cultura y Vida. "Historia de España Menéndez Pidal", t. VII, vol. 1, Madrid, 1980.
- Estudios sobre Galicia en la temprana Edad Media. A Coruña, 1981.
- Orígenes del Reino de Pamplona. Su vinculación con el Valle del Ebro. Pamplona, 1981.
- Postrimerías. Del pasado hacia el futuro (1981)[4]
- Todavía. Otra vez de ayer y de hoy (1982)[4]
- La Edad Media española y la empresa de América. Madrid, 1983.
- Santiago, hechura de España. Estudios Jacobeos. Prólogo de José-Luis Martín. Ávila, 1993.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Ver. por exemplo a colección de artigos en Convivencia: xudeus, musulmáns e cristiáns na España medieval, ed. Vivian B. Mann, Thomas F. Glick, Jerrilynn Denise Dodds (Nova York: G. Braziller, 1992)
- ↑ asociacionescritoras-es. "Anselmo López Carreira: “Sánchez Albornoz e Castelao representan visións contrapostas da historia medieval” | ::Axenda cultural AELG::". Consultado o 2022-04-02.
- ↑ "Conversas con Anselmo López Carreira· O Reino Medieval de Galicia". Consultado o 2022-04-02.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Cabeza Sánchez-Albornoz 1992, p. 51.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Claudio Sánchez-Albornoz  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- "Sánchez-Albornoz y Menduiña, Claudio". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9.
- Fernández de Viana, José Ignacio (2005). "Sánchez-Albornoz y Menduiña, Claudio". Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8.
- "Claudio Sánchez Albornoz". Copia arquivada. Enciclopedia Microsoft Encarta (DVD) (en castelán). Microsoft Corporation. 2009. Arquivado dende o orixinal o 12 de abril de 2009. Consultado o 27 de outubro de 2023.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]
| Predecesor: Adolfo de Herrera y Chiesanova Amando Melón |
 1925 - 1941 1975 - 1984 |
Sucesor: Miguel Lasso de la Vega José Antonio Rubio Sacristán |
