O ámbar birmano[1][2], tamén coñecido como burmita ou ámbar de Kachin, é un ámbar procedente do Val de Hukawng no norte de Myanmar (antes Birmania). O ámbar data de hai uns 100 millóns de anos, durante o final do Albiano e o inicio do Cenomaniano, idades pertencentes ao período cretáceo medio. Este ámbar ten un significativo interese paleontolóxico debido á diversidade de flora e fauna que contén como inclusións, especialmente artrópodos, incluíndo insectos e arácnidos, pero tamén aves, lagartos, serpes, ras e restos fragmentarios de dinosauros. O ámbar coñécese e foi comercialmente explotado desde o século I d.C., e coñécese pola ciencia desde a metade do século XIX. A investigación do depósito causos controversia debido ao seu presunto papel no financiamento do conflito interno en Myanmar e as perigosas condicións de traballo nas minas onde se obtén.
O ámbar encóntrase na cunca de Hukawng, unha gran cunca sedimentaria do Cretáceo-Cenozoico do norte de Myanmar. Os estratos sufriron pregamento e fallamento. A cunca de Hukawng forma parte doutra cunca de maior tamaño, a cunca central de Myanmar, unha cunca sinclinal orientada N-S que se estende ata o golfo de Martaban no sur. A cunca considérase parte do bloque de Birmania occidental do terreo (terrane) de Burma, que ten unha historia tectónica moi discutida, considérase asociado cos conceptos dos terreos de Cimeria e Sibumasu. O bloque formaba parte de Gondwana durante polo menos o inicio do Paleozoico, pero o momento en que ocorreu a deriva do bloque é moi inseguro, con estimacións que van desde o Devoniano ao inico do Cretáceo. Tamén se discute se o bloque se acrecionou na marxe continental de Asia no momento en que se produciu o depósito do ámbar.[3] Algúns integrantes da flora e fauna teñen afinidades coas de Gondwana,[4] mentres que outros téñenas coas de Laurasia.[5] Unha recente reconstrución paleomagnética atopou que o terreo de Birmania formaba unha masa de terra insular no océano de Tetis durante o Cretáceo medio a unha latitude de aproximadamente 5-10 graos ao sur do ecuador.[6]
En Noije Bum, localizado nunha cordilleira, o ámbar encóntrase dentro de rochas clásticas de gran fino, normalmente verdosas ou verde cincentas, cor orixinada pola mestura dos grans que o constitúen de cor negra, amarela, gris e verde clara. As rochas de gran fino son principalmente arenitos de gran fino ou moi fino, con capas de limo e lousa sefdimentaria e horizontes delgados persistentes lateralmente (1–2 mm de grosor) de carbón. Tamén aparecen intecalacións masivas de calcaria micrítica de 6-8 cm de grosor, que a miúdo conteñen material vexetal convertido en carbón. Esta asociación de facies adoita ter arredor dun metro de grosor e normalmente é de capas delgadas e laminadas. Asociado coas facies de gran fino hai un conxunto de facies medias consistentes principalmente en arenitos de gran medio a fino que tamén conteñen capas de limolita, lousa sedimentaria e conglomerado, xunto cun horizonte persistente de conglomerado. Atopouse un espécime do ammonites Mortoniceras nunha capa de arenito de 2 metros sobre o horizonte de ámbar, xunto con gasterópodos e bivalvos indeterminados.[7] A datación uranio-chumbo de cristais de circón de clastos volcánicos dentro dos horizontes que conteñen ámbar deu unha idade máxima de 98,79 ± 0,62 millóns de anos (Ma), o que fai que o depósito sexa do inicio do Cenomaniano.[8] Datos non publicados de Wang Bo sobre outras capas suxiren un intervalo de idades de deposición de polo menos 5 millóns de anos.[9] Non parece que o ámbar sufrise un transporte significativo desde que se endureceu ou foi redepositado. Os estratos no xacemento son máis novos cara ariba, con dirección norte nordés e buzamento de 50-70 graos leste e sueste ao norte da cordilleira e dirección entre sur sueste e sueste e buzamento de 35-60 graos suroeste ao sur da cordilleira, o que suxire que o xacemento está no flanco noroeste dun sinclinal que se introduce baixo a superficie cara ao noroeste. Tamén existe unha falla menor cunha clara fariña de falla, aínda que parece que non tivo un desprazamento signifcativo.[7] Coñécense outros varios lugares, como o Khanjamaw coñecido xa na época colonial e os sitios máis recentes de Inzutzut, Angbamo e Xipiugong, preto de Tanai. O xacemento de Hkamti ao suroeste da cunca de Hukawng determinouse que é significativamente máis vello, datando de inicios do Albiano arredor de 110 Ma e, por tanto, considérase distinto.[10]
O paleobosque do ámbar birmano considérase que era unha selva tropical, situada preto da costa, onde a resina foi transportada despois a un ambiente mariño pouco profundo. A presenza da cuncha dun espécime xuvenil morto do ammonites Puzosia (Bhimaites), catro cunchas de gasterópodos mariños (incluíndo Mathilda) e isópodos litorais ou supralitorais incrustados nun cacho de ámbar con area da cuncha,[11] xunto co crecemento de crinoideos isocrínidos, corais e ostras na superfice dalgunhas pezas de ámbar indica condicións mariñas na deposición final.[12] Ademais, perforacións feitas polos bivalvos foládidos en espécimes de ámbar xunto con polo menos un foládido que quedou atrapado foron interpretadas como que mostran que a resina estaba aínda fresca e non endurecida cando estaba sendo desprazada a áreas mareais.[13] Porén, os foládidos en cuestión, que pertence ao xénero extinguido Palaeolignopholas, foron despois interpretados como especies de auga doce, e a presenza de numerosos insectos de auga doce indican que o ambiente inicial de deposición era unha sección augas abaixo de estuario ou de auga doce dun río, e o bosque estenderíase por unha zona de ríos costeiros, deltas fluviais, lagos, albufeiras e baías costeiras.[14] O ambiente boscoso puido ser favorable aos incendios, igual que nos modernos pantanos tropicais de turba, baseándose na presenza de plantas adaptadas ao lume e restos de plantas queimadas atopados no ámbar.[15]
O propio ámbar é principalmente discoidal e aplanado ao longo do plano das capas, e é marrón avermellado, cunha cor con tons de amarelos a vermellos. A opacidade do ámbar pode ser de clara a opaca. Moitas pezas de ámbar teñen finas veas de calcita que son tipicamente de menos de 1 mm, pero de ata 4-5 mm de grosor. O número e proporción de veas nunha peza de ámbar varía significativamente, nalgunhas pezas as veas están absolutamente ausentes, mentres que outros descríbense como "cheos de pequenas veas"[7] O ámbar considérase que o orixinaron coníferas, probablemente araucarias, baseándose en análises espectroscópicas e inclusións de fragmentos de madeira,[16] aínda que tamén se suxeriu que fosen piñeiros.[17]
A lista de taxons atopados é extraordinariamente diversa, cunhas 42 clases, 108 ordes, 569 familias, 1017 xéneros e 1379 especies descritas a finais de 2019, cunhas 300 especies descritas só en 2019, a gran maioría (94%) das cales eran artrópodos. Unha lista completa de taxons ata finais de 2018 poden encontrarse en Ross 2018[18] E un suplemento que abrangue máis do ano 2019 poden encontrarse en Ross 2019b.[19] Para sermos breves, non se mostra aquí unha lista completa de taxons e a clasificación é principalmente a nivel de familia.
Coñécense unha 1000 especies de invertebrados destes depósitos, incluíndo, os membros máis antigos dos Palpigradi (Electrokoenenia)[20] e Schizomida (Mesozomus),[21] o onicóforo máis antigo (Cretoperipatus)[22] e os únicos membros fóslies coñecidos dos Mesothelae e Ricinulei desde o Paleozoico. Chimerarachne é unha araña troncal única que aínda posúe cola, con formas similares coñecidas só no Paleozoico.
Coñécense 44 familias de arañas do ámbar birmano, incluíndo: Archaeidae, †Burmadictynidae, †Burmascutidae, †Burmathelidae, Clubionidae, Corinnidae, †Cretaceothelidae, Deinopidae, Dipluridae, †Eopsilodercidae, †Fossilcalcaridae, Hersiliidae, Hexathelidae, †Lagonomegopidae, Leptonetidae, Liphistiidae, †Micropalpimanidae, †Mongolarachnidae, Mysmenidae, Ochyroceratidae, Oecobiidae, Oonopidae, Oxyopidae, Palpimanidae, †Parvithelidae, Pholcidae, †Pholcochyroceridae, †Plumorsolidae, †Praearaneidae, †Praeterleptonetidae, Psechridae, Psilodercidae, Salticidae, Segestriidae, Telemidae, Tetrablemmidae, Tetragnathidae, Theridiosomatidae, Theridiidae, Thomisidae, Uloboridae e †Vetiaroridae.
Coñécesen 20 familias de acariformes do ámbar birmano, incluíndo: Anystidae, Archaeorchestidae, Bdellidae, Caeculidae, Cheyletidae, Enantioppiidae, Eremaeidae, Erythraeidae, Eupodidae, Gymnodamaeidae, Malaconothridae, Microtrombidiidae, Neoliodidae, Oribatellidae, Oribotritiidae, Resinacaridae, Smarididae, Trombellidae, Trombidiidae e Tuckerellidae.
Atopáronse espécimes de nove families de opilións no ámbar birmano, incluíndo: Beloniscidae, Epedanidae, †Halithersidae, †Mesokanidae,†Monooculricinuleidae, ?Pyramidopidae Sclerosomatidae, Stylocellidae e Tithaeidae.
Descubrír4onse tamén 12 familias de pseudoescorpións, que son: Atemnidae, Cheiridiidae, Cheliferidae, Chernetidae, Chthoniidae, Feaellidae, Garypinidae, Hyidae Ideoroncidae, Neobisiidae, Pseudocheiridiidae e Withiidae.
De escorpións atopáronse 7 familias, que son: Buthidae, Chaerilidae, †Chaerilobuthidae, †Palaeoburmesebuthidae, †Palaeoeuscorpiidae, †Palaeotrilineatidae e †Sucinolourencoidae.
Coñécense 7 familias de parasitiformes, que son: Argasidae, †Deinocrotonidae, †Khimairidae, Ixodidae, Opilioacaridae, Polyaspididae e Sejidae.
Só se coñece unha familia de esquizómidos do ámbar birmano: Hubbardiidae
Coñécese un xénero de palpígrados: Electrokoenenia, que pertence aos Eukoeneniidae
Atopáronse dous xéneros de amblipixios: Kronocharon e Burmacharon, que non pertencen a ningunha familia existente.
Coñécese un xénero de solífugos: Cushingia, que non pertence a ningunha familia existente.
Os dous xéneros de telifónidos atopados son: Mesothelyphonus, que pertencen a Thelyphonidae e Burmathelyphonia, que non pertencen a familias existentes.
Coñécense tres xéneros de Ricinulei: Hirsutisoma, ?Poliochera (un taxon polo demais do Carbonífero) e Primoricinuleus, todos de familias extinguidas.
Coñécense 16 familias de miriápodos, que son: Anthroleucosomatidae, †Electrocambalidae, Tingupidae, Glomeridellidae, Andrognathidae, Paradoxosomatidae, Polydesmidae, Polyxenidae, Synxenidae, Polyzoniidae, Siphoniulidae, Siphonophoridae, Siphonorhinidae, Zephroniidae, Cambalidae, Scolopendrellidae e †Burmanopetalidae.
Coñécense 8 familias de entognatos: Campodeidae, Japygidae, Isotomidae, †Praentomobryidae, Tomoceridae, Neanuridae, Odontellidae e Sminthuridae.
Atopáronse dúas familias de arqueógnatos: Machilidae e Meinertellidae
A única familia de Zygentoma atopada é Lepismatidae
Coñécense 7 familias de efémeras: †Australiphemeridae, Baetidae, Ephemeridae, Heptageniidae, †Hexagenitidae, Isonychiidae, Prosopistomatidae.
Coñécese 20 familias de odonatos procedentes do ámbar birmano, que son: Aeshnidae, †Araripegomphidae, †Burmacoenagrionidae, †Burmaeshnidae, †Burmagomphidae, †Burmaphlebiidae, Calopterygidae, Coenagrionidae, Dysagrionidae, Gomphaeschnidae, Gomphidae, Hemiphlebiidae, Libellulidae, Lindeniidae, Megapodagrionidae, †Mesomegaloprepidae, †Paracoryphagrionidae, Perilestidae, Platycnemididae e Platystictidae.
Describíronse espécimes dunhas 50 familias de himenópteros neste ámbar empezando coas publicacións de Cockerell, que describiu especies dos grupos dos Bethylidae e Aulacidae entre 1917 e 1920. A familia monotípica Melittosphecidae só se coñece polos fósiles do ámbar birmano das especies Melittosphex burmensis e tamén se coñecen oito especies de Aptenoperissus da familia monotípica Aptenoperissidae. Burmomyrma rossi, que orixinalmente foi descrita como unha formiga Aneuretinae, foi traspasada á familia extinguida de crisidoideos Falsiformicidae.[23] Atopáronse varias especies de Formicidae pertencentes a Baikuris (indet.) Camelomecia janovitzi, Ceratomyrmex ellenbergeri, 11 especies de Gerontoformica, 3 especies de Haidomyrmex, Linguamyrmex vladi, 2 especies de Zigrasimecia, Dhagnathos autokrator, Chonidris insolita, Aquilomyrmex huangi, Protoceratomyrmex revelatus e Linguamyrmex brevicornis. Outras familias son: Ampulicidae, Braconidae, Cephidae, Ceraphronidae, Chalcididae, Chrysididae, Crabronidae, Diapriidae, Dryinidae, Embolemidae, Evaniidae, Gasteruptiidae, Geoscelionidae, Heloridae, Ichneumonidae, Megalyridae, Megaspilidae, Mymaridae, Mymarommatidae, Pelecinidae, Platygastridae, Rhopalosomatidae. Rotoitidae, Sapygidae, Scelionidae, Sclerogibbidae, Scolebythidae, Sepulcidae, Sierolomorphidae, Siricidae, Sparasionidae, Sphecidae, Stephanidae, Tiphiidae, Vespidae, Xiphydriidae, †Angarosphecidae, †Aptenoperissidae, †Bryopompilidae, †Burmorussidae †Burmusculidae, †Chrysobythidae, †Dipterommatidae, †Diversinitidae, †Falsiformicidae, †Gallorommatidae, †Ohlhoffiidae, †Panguidae, †Plumalexiidae, †Maimetshidae, †Myanmarinidae, †Othniodellithidae, †Peleserphidae, †Praeaulacidae, †Proterosceliopsidae, †Serphitidae, †Spathiopterygidae, †Syspastoxyelidae e varios taxosns incertae sedis.
Coñécense unhas 40 familias de dípteros no ámbar birmano, como son: Acroceridae, Anisopodidae, Apsilocephalidae, Apystomyiidae, Asilidae, Atelestidae, Blephariceridae, Bombyliidae, Cecidomyiidae, Ceratopogonidae, Chaoboridae, Chironomidae, Corethrellidae, Culicidae, Diadocidiidae, Dolichopodidae, Empididae, Hybotidae, Ironomyiidae, Keroplatidae, Limoniidae, Lygistorrhinidae, Mycetophilidae, Mythicomyiidae, Nemestrinidae, Phoridae, Pipunculidae, Platypezidae, Psychodidae, Ptychopteridae, Rachiceridae, Rhagionidae, Scatopsidae, Sciaridae, Stratiomyidae, Tabanidae, Tanyderidae, Tipulidae, Valeseguyidae, Xylomyidae, †Archizelmiridae, †Chimeromyiidae, †Eremochaetidae, †Eucaudomyiidae, †Mysteromyiidae, †Rhagionemestriidae, †Tethepomyiidae, †Zhangsolvidae e varios taxons incertae sedis.
Atopáronse exemplares dunhas 90 familias de coleópteros neste ámbar, como: Aderidae, Anthicidae, Anthribidae, †Apotomouridae, Belidae, Boganiidae, Bostrichidae, Brachypsectridae, Buprestidae, Cantharidae, Carabidae, Caridae, Cerambycidae, Cerophytidae, Cerylonidae, Chrysomelidae, Ciidae, Clambidae, Cleridae, Cucujidae, Cupedidae, Curculionidae, Cyclaxyridae, Dascillidae, Dermestidae, Dytiscidae, Elateridae, Elmidae, Endomychidae, Eucinetidae, Eucnemidae, Geotrupidae, Glaresidae, Gyrinidae, Heteroceridae, Histeridae, Hybosoridae, Hydraenidae, Hydrophilidae, Jacobsoniidae, Kateretidae, Laemophloeidae, Lampyridae, Latridiidae, Leiodidae, Lepiceridae, Lucanidae, Lycidae, Lymexylidae, Melandryidae, Meloidae, Melyridae, †Mesophyletidae, Micromalthidae, Monotomidae, Mordellidae, †Mysteriomorphidae, Nemonychidae, Nitidulidae, Oedemeridae, Ommatidae, Passalidae, †Parandrexidae, †Passalopalpidae, Passandridae, Phloeostichidae, Prostomidae, Psephenidae, Ptiliidae, Ptinidae, Ptilodactylidae, Ripiphoridae, Salpingidae, Scarabaeidae, Scirtidae, Scraptiidae, Silphidae, Silvanidae, Smicripidae, Sphaeriusidae, Staphylinidae, Tenebrionidae, Tetratomidae, Thanerocleridae, Throscidae, Trogidae, Trogossitidae e Zopheridae.
Entre os neurópteros do ámbar birmano hai representantes de 20 familias, que son: †Araripeneuridae, Ascalaphidae, †Babinskaiidae, Berothidae, Chrysopidae, Coniopterygidae, †Corydasialidae, Dilaridae, †Dipteromantispidae, Hemerobiidae, Ithonidae, Kalligrammatidae, Mantispidae, †Mesochrysopidae, Myrmeleontidae, Nemopteridae, Nevrorthidae, Nymphidae, Osmylidae, Psychopsidae, Rachiberothidae, Sisyridae e varios taxons incertae sedis.
Unhas 60 familias de hemípteros están representadas nos fósiles do ámbar birmano. Son as seguintes: Achilidae, †Albicoccidae, Aleyrodidae, Aphrophoridae, Aradidae, †Berstidae, †Burmacoccidae, †Burmitaphidae, Callaphididae, Cercopidae, Cicadellidae, Cicadidae, Cimicidae, Cixiidae, Coccidae, Coreidae, Cydnidae, Dictyopharidae, †Dinglidae Dipsocoridae, †Dorytocidae, Enicocephalidae, Fulgoridae, Gelastocoridae, Gerridae, †Hodgsonicoccidae, Hydrometridae, Issidae, †Jubisentidae, †Juraphididae, †Katlasidae, Kinnaridae, †Kozariidae, †Lalacidae, Leptopodidae, †Liadopsyllidae, †Macrodrilidae, Margarodidae, Matsucoccidae, †Mimarachnidae, †Minlagerrontidae, Miridae, Monophlebidae, Naucoridae, Nabidae, †Neazoniidae, Ochteridae, Ortheziidae,†Palaeoleptidae, †Parvaverrucosidae, †Perforissidae, †Protopsyllidiidae, †Procercopidae, Pseudococcidae, Reduviidae, Schizopteridae, †Sinoalidae, †Tajmyraphididae, Tettigarctidae, Tingidae, Tropiduchidae, Velocipedidae, Veliidae, †Weitschatidae, Xylococcidae, †Yetkhatidae, †Yuripopovinidae e varios taxons incertae sedis como Mesophthirus, que antes se cría que era un ectoparasito, pero que despois se determinou que era un cocoideo basal.[24]
Coñécese 20 familias de dictiópteros procedentes deste ámbar, que son: Blaberidae, †Blattulidae, Blattidae, †Caloblattinidae, Corydiidae, Ectobiidae, †Olidae, †Liberiblattinidae, †Alienopteridae, †Manipulatoridae †Umenocoleidae , Nocticolidae, †Pabuonqedidae Termites (†Archeorhinotermitidae, Hodotermitidae, Stolotermitidae, Termitidae e Mastotermitidae) e o mántido Burmantis.
Atopáronse 6 familias de mecópteros, que son: Bittacidae, Eomeropidae, Meropeidae, †Orthophlebiidae , †Pseudopolycentropodidae e †Aneuretopsychidae.
Atopáronse as seguintes 10 familias de psocópteros: †Archaeatropidae, Compsocidae, †Cormopsocidae †Empheriidae, Liposcelididae, Manicapsocidae, Pachytroctidae, Prionoglarididae, Psyllipsocidae, Sphaeropsocidae e Trogiidae.
Atopáronse 7 familias de ortópteros neste xacemento, que son: †Elcanidae, Gryllidae, Mogoplistidae, Ripipterygidae, Tetrigidae, Tettigoniidae e Tridactylidae
Atopáronse representantes de 8 familias de tricópteros, que son: Calamoceratidae, †Dysoneuridae, Helicopsychidae, Hydroptilidae, Odontoceridae, Philopotamidae, Polycentropodidae e Psychomyiidae.
Cinco familias de dermápteros están representadas no ámbar birmano; entre elas: Anisolabididae, Diplatyidae, Labiduridae e Pygidicranidae.
Coñécesen 4 familias de embiópteros procedentes do ámbar, que son: Clothodidae, Oligotomidae, Notoligotomidae e †Sorellembiidae.
Coñécese só unha especie de notópteros procedente do ámbar, unha ninfa de Grylloblattidae da especie Sylvalitoralis cheni.[25]
Coñécense 2 familias de estrepsípteros: †Cretostylopidae e †Phthanoxenidae
Neste ámbar atopáronse representantes de 6 familias de lepidópteros, que son: Agathiphagidae, Douglasiidae, Gelechiidae, Gracillariidae, Lophocoronidae e Micropterigidae.
Só se atopou unha especie de megalópteros: Haplosialodes liui da familia Sialidae.
Coñécense 4 familias de fasmatodeos: †Archipseudophasmatidae, Phasmatidae. †Pterophasmatidae e Timematidae
Entre os fósiles de tisanópteros hai representantes de 5 familias, que son: Aeolothripidae, Melanthripidae, †Rohrthripidae, Thripidae e Stenurothripidae.
Atopáronse dúas familias de plecópteros: Perlidae e †Petroperlidae.
Só se atoparon representantes dunha familia de rafidópteros: †Mesoraphidiidae.
Atopouse unha enigmática especie de cresmódido de patas longas, Chresmoda.[26]
Está representada no ámbar unha familia de taracópteros: †Tarachocelidae.
Coñécese unha familia de permopsócidos procedente do ámbar: †Archipsyllidae
Dos zorápteros coñécense moitas especies de Zorotypus e o xénero monotípico Xenozorotypus.
Coñécense 5 familias de vermes nematodos: Cosmocercidae, Heterorhabditidae, Mermithidae, Thelastomatidae e Aphelenchoididae
Atopouse un xénero de nematomorfos: Cretachordodes (Chordodidae, Gordioidea)
Ademais dos xa mencionados ammonites (Puzosia (Bhimaites), cefalópodo) e de cunchas de gasterópodos mariños, atopáronse sete familias de gasterópodos terrestres: Diplommatinidae, Pupinidae, Achatinidae, Punctidae, Valloniidae, Assimineidae e Cyclophoridae[27][28][29]
Aínda que o depósito é coñecido sobre todo polas súas inclusións de invertebrados, taménnse atoparon algunhas de vertebrados. Un dos descubrimentos máis notables foi unha cola de dinosauro terópodo ben conservada, con plumas preservadas.[30] Tamén se atoparon fósiles de aves enantiornitinas incluíndo exemplares xuvenís[31][32] e ás parciais e pés ben conservados,[33][34][35][36] incluíndo o taxon diagnóstico Elektorornis.[37] Electrorana é unha ra ben conservada atopada neste xacemento.[38] Outros espécimes notables son serpes embrionarias.[39] Describíronse no depósito varios espécimes de lagartos[40] incluíndo unha osga coas almofadiñas dos dedos ben conservadas (Cretaceogekko).[41] e un posible anguimorfo troncal miniaturizado (~2 cm) (Barlochersaurus)[42] Tamén se atopou un cranio completo de lagarto Oculudentavis.[43]
Un dos espécimes de "lagarto" foi inicialmente descrito como camaeleónido, pero realmente era un anfibio albanerpetóntido.[44] Foi descrito en 2020 como o novo xénero e especie Yaksha perettii.[45]
Coñécese dous xéneros de briópsidos das ordes Dicranales e Hypnodendrales.
Coñécense 3 familias de Jungermanniopsida: Frullaniaceae, Lepidolaeanaceae e Radulaceae.
Atopáronse representantes de 5 familias de pteridópsidos, que son: Cystodiaceae, Dennstaedtiaceae, Lindsaeaceae, Pteridaceae, Thyrsopteridaceae e varios xéneros de Polypodiales incertae sedis.
Dúas familias de pinópsidos teñen representantes entre os fósiles atopados no depósito: Araucariaceae e Cupressaceae, incluíndo Metasequoia.
Coñécense do depósito 11 especies de anxiospermas de 9 xéneros, incluíndo membros de Cornaceae, Cunoniaceae, Lauraceae, ?Monimiaceae e Laurales incertae sedis, Poales incertae sedis e outras anxiospermas incertae sedis.
Atopáronse esporocarpos de balores mucilaxinosos mixogástridos existentes do xénero Stemonitis.[46]
Describiuse no depósito un posible dictiostélido Paleoplastes burmanica.[47]
Hai referencias ao ámbar en fontes antigas chinesas, que din que procedía da Provincia de Yunnan e datan do século I d.C., segundo o Libro dos últimos Han e o comercio de ámbar coa China levaba producíndose séculos. Isto foi confirmado por análises de espectroscopia infravermella de transformada de Fourier (FTIR) de artefactos de ámbar da dinastía Han do leste (25 - 220 d.C.).[48] A primeira mención en fontes europeas fíxoa o crego xesuíta Álvaro Semedo, que visitou a China en 1613, onde o describe como "extaído de minas e ás veces en grandes pezas, é máis avermellado que o noso ámbar, aínda que non tan limpo".[49] A propia localidade era coñecida polos exploradores europeos desde a década de 1800, cunha visita ao val de Hukawng de Simon Fraser Hannay en 1836–1837.[50][51] Nesa época os principais produtos das minas do val eran sal, ouro e ámbar, e a maioría do ouro e ámbar era comprado por comerciantes chineses. Hannay visitou as propias minas de ámbar o 21 de marzo de 1836 e sinalou que os últimos 5 quilómetros antes de chegar ás minas estaban inzados de numerosos pozos escavados abandonados, de ata 3,6 metros de profundidade, de onde se extraera ámbar no pasado. As minas movéranse cara aos montes próximos despois nunha serie de dez pozos, pero non había ámbar á vista, o que suxire que os mineiros posiblemente esconderan o ámbar que atoparan ese día antes que chegase a expedición. Os traballos mineiros realizábanse manualmente daquela co uso de paus de bambú afiados e pequenas pas de madeira. As pezas de ámbar máis finas obtíñanse nos pozos máis profundos, e as que eran amarelas claras sacábanse de profundidades de 12 metros. O ámbar que se extraía comprábase a cambio de prata ou trocándoo por chaquetas, sombreiros, potas de cobre ou opio, entre outras mercadorías. O ámbar mixto ou de menor calidade vendíase por desde 1/2 tical a 4 rupías por cada sihr (unidade de masa asiática). As pezas que se considerabsan de alta calidade ou axeitadas para usos ornamentais eran descritas como caras e o prezo variaba dependendo da claridade e cor. As mulleres do val levaban pendentes de ámbar como parte das súas xoias.[50] En 1885 as terras da dinastía Konbaung foron anexionadas ao Raj británico (dominio da coroa británica) e o Dr. Fritz Noetling realizou unha inspección da área en nome do Servizo Xeolóxico da India.[49] A investigación final antes da independencia de Birmania en 1947 foi realizada polo Dr. H.L. Chibber en 1934, que proporcionou a descrición máis detallada dos xacementos de burmita.[49]
A primeira investigación das inclusións do ámbar birmano publicouna en 1916 Theodore Dru Alison Cockerell, que inicialmente concluíu que o ámbar era do Mioceno. Porén, el posteriormente decatouse da natureza arcaica dos insectos que contiña e chegou á conclusión de que o ámbar tiña que ser máis antigo.[49]
Leeward Capital Corp, unha pequena compañía mineira canadense, controlou o depósito desde a metade da década de 1990 ata o 2000, aínda que a historia da explotación durante a década do 2000 é menos clara. O Exército para a Independencia de Kachin (KIA), un grupo rebelde armado que trata de conseguir a secesión da provincia de Kachin de Myanmar, controlou a área durante a primeira metade da década de 2010. Durante os primeiros anos desa década a produción incrementouse rapidamente. As condicións de traballo nas minas describíronse como extremadamente inseguras, con pozos de 100 m de profundidade cun ancho apenas suficiente para que unha persoa se arrastrase por eles e sen indemnizacións en caso de accidente.[9] O ámbar controlado polo KIA exportábase con numerosas licenzas, impostos, restricións sobre o movemento dos traballadores e subhastas forzadas.[52] O principal mercado de ámbar de Myanmar é Myitkyina. A maioría do ámbar era levado de contrabando á China, principalmente para xoiaría, con estimacións de arredor de 100 toneladas que pasaban polo principal mercado de Tengchong, Yunnan en 2015, cun valor estimado entre cinco e sete mil millóns de yuans. O ámbar birmano estimábase que supoñía o 30% do mercado de pedras preciosas de Tenchong (o resto era xade de Myanmar), e foi declarado unha das oito principais industrias da cidade polo goberno local.[53] A presenza de veas de calcita é un factor importante para determinar a calidade de xema das pezas, e as pezas cun gran número de veas teñen un valor bastante máis baixo.[7] En xuño de 2017 o Tatmadaw (exército de Myanmar) fíxose co control das minas do KIA.[54]
Varias organizacións de noticias en 2019 informaron que as vendas de ámbar axudaban a financiar o confito de Kachin.[55][56] O interese por esta discusión orixinouse en marzo de 2020 despois da descrición que recibiu moita publicidade do lagarto Oculudentavis, que foi portada na revista Nature.[57] O 21 de abril de 2020, a Sociedade de Paleontoloxía de Vertebrados (SVP polas súas siglas en inglés) publicou unha carta de recomendación a editores de xornais pedindo “unha moratoria na publicación de calquera espécime fósil mercado de fontes de Myanmar despois de xuño de 2017 cando o exército de Myanmar empezou a súa campaña para facerse co control da minaría do ámbar”.[58] O 23 de abril de 2020 a Acta Palaeontologica Polonica afirmou que non aceptaría artigos sobre material de ámbar birmano recollido desde 2017 en adiante, despois de que o exército birmano tomase control do depósito, requirindo "certificación doutras evidencias demostrables de que foron adquiridos antes da data tanto legalmente coma eticamente".[59] O 13 de maio de 2020, o Journal of Systematic Palaeontology publicou un editorial afirmando que xa non consideraría a publicación de artigos baseados todo ou en parte en material de ámbar birmano, sen importar se eran coleccións históricas ou non.[60] O 30 de xuño de 2020 publicouse unha declaración da Sociedade Paleoentomolóxica Internacional en resposta á SVP, criticando a propostalde prohibir as publicacións sobre material de ámbar brimano.[61] En agosto de 2020 publicouse un comentario duns 50 autores en PalZ respondendo á declaración da SVP. Os autores manifestaban o seu desacordo coa proposta dunha moratoria, dicindo que poñer o foco no ámbar birmano era "arbitrario" e que "a recomendación da SVP dunha moratoria sobre o ámbar birmano afecta a investigación de fósiles non vertebrados moito máis que a investigación de fósiles de vertebrados e claramente non representa esta parte da comunidade paleontolóxica."[62]
A conclusión de que o ámbar birmano estaba financiando o Tatmadaw (exército birmano) foi discutido por George Poinar e Sieghard Ellenberger, que atoparon que a subministración de ámbar colapsou despois da toma en 2017 das minas polo Tatmandaw, e que a maioría do ámbar actualmente en circulación en mercados chineses fora extraído antes de 2017.[63] Un relato aparecido en Science en 2019 afirmaba que: "dous antigos propietarios de minas, falando a través dun intéprete nunha entrevista telefónica, din que os impostos foran aínda maiores desde que as tropas do goberno tomaron control da área. Ambos os dous pecharon as súas minas cando se volveron non rendibles despois da toma do poder do goberno, e case todas as minas profundas están agora sen actividade, o que os tratantes de alí corroboraban. Soamente as minas pouco profundas e quizais unhas poucas operacións secretas están aínda funcionando."[9] Houbera uns 200.000 mineiros traballando nas minas do val de Hukawng antes de seren tomadas polo Tatmadaw, que baixaron a 20.000 ou menos despois das operacións militares.[52] Adolf Peretti, un xemólogo que pertence a un museo con espécimes de ámbar birmano, sinalou que a prohibición de 2017 suxerida polo SVP non tivo en conta que a exportación de ámbar birmano antes de 2017 estaba tamén financiando o conflito interno en Myanmar debido ao control polo KIA.[52] Gran parte do corte de ámbar desde 2017 fixérase en campos de refuxiados desprazados internamente, baixo condicións humanitarias e non de conflito.[52]
Hai outros depósitos de ámbar en varias rexións de Myanmar, con depósitos no distrito de Shwebo da rexión de Sagaing, nos distritos de Pakokku e Thayet da rexión de Magway e no distrito de Bago da rexión de Bago.[64][51] A diferenza do depósito de Hukawng, estes depósitos produciron menos cantidade de ámbar.
Un estudo de 2018 do depósito de ámbar de Tilin no centro de Myanmar indicou que era 27 millóns de anos máis moderno que o depósito de Hukawng, datando aproximadamente de hai 72 millóns de anos, no final do Campaniano. O depósito estaba asociado cunha capa supraxacente tobácea, e de nódulos subxacentes de arenito marrón obtivéronse restos do ammonites Sphenodiscus. Describíronse varios espécimes de artrópodos pero moito peor conservados que os do ámbar de Hukawng. Entre eles estaban Hymenoptera (Braconidae, Diapriidae, Scelionidae) Diptera (Ceratopogonidae, Chironomidae) Dictyoptera (Blattaria, Mantodea) fulguromorfos, Berothidae e psocópteros (Lepidopsocidae) así como as subfamilias de formigas existentes Dolichoderinae e as clasificadas provisoriamente como Ponerinae, así como fragmentos de musgos.[65]
O xacemento de Hkamti está localizado a uns 90 km ao suroeste do xacemento de Angbamo e consiste predominantemente en calcarias intercaladas con lutitas e toba volcánica; o ámbar atópase dentro das capas non consolidadas de lutita/toba. Atopouse un crinoideo unido a un espécime de ámbar, xunto con restos de plantas mariñas nos sedimentos que o rodeaban, o que indica unha deposición nun ambiente mariño pouco fondo. O ámbar é xeralmente marrón avermellado, mentres que o amarelo é raro; o ámbar encóntrase xeralmente en forma de clastos angulares, o que indica unha curta distancia de transporte e é máis fráxil que os ámbares do norte de Myanmar. A datación de circóns restrinxiu a idade do depósito a inicios do Albiano, hai 110 Ma, significativamente máis antigo que as datacións obtidas noutros depósitos. A fauna atopada no interior do ámbar inclúe: Archaeognatha, Diplopoda, Coleoptera, Araneae, Trichoptera, Neuroptera, Psocodea, Isoptera Diptera, Orthoptera, Pseudoscorpionida, Hymenoptera e Thysanoptera.[10] O lagarto Retinosaurus foi outro dos achados descritos dese lugar.[66]