რეი არმანტრაუტი | |
---|---|
რეი არმანტრაუტი 2014 წელს | |
დაბადების თარიღი | 13 აპრილი, 1947 |
დაბადების ადგილი | ვალეხო, კალიფორნია |
საქმიანობა | პოეტი |
ენა | ინგლისური |
მოქალაქეობა | აშშ |
ალმა-მატერი | კალიფორნიის უნივერსიტეტი და სან-ფრანსისკოს უნივერსიტეტი |
ჯილდოები | გუგენჰაიმის სტიპენდია, წიგნების კრიტიკოსთა წრის ეროვნული პრემია და პულიცერის პრემია პოეზიისათვის[1] |
შვილ(ებ)ი | Aaron Korkegian[2] |
რეი არმანტრაუტი (დ. 13 აპრილი, 1947) — ამერიკელი პოეტი, რომელიც ზოგადად ასოცირდება ენის პოეტებთან. გამოქვეყნებული აქვს ათი წიგნი და ასევე წარმოდგენილია უამრავ მთავარ ანთოლოგიაში. არმანტრაუტი ამჟამად ასწავლის კალიფორნიის უნივერსიტეტში, სან დიეგოში, სადაც არის პოეზიისა და პოეტიკის პროფესორი. 2010 წლის 11 მარტს არმანტრაუტს მიენიჭა 2009 წლის ეროვნული წიგნის კრიტიკოსების წრის ჯილდო მისი წიგნისთვის Versed. წიგნი გამოქვეყნდა Wesleyan University Press-ის მიერ, რომელიც ასევე იყო ნომინირებული ეროვნული წიგნის პრემიაზე.[3] მოგვიანებით წიგნმა 2010 წლის პულიცერის პრემიამიიღო პოეზიაში. იგი არის მრავალი სხვა ჯილდოს მფლობელი თავისი პოეზიისთვის, მათ შორისაა ჯილდო პოეზიაში თანამედროვე ხელოვნების ფონდისგან 2007 წელს და გუგენჰაიმის სტიპენდია 2008 წელს.
არმანტრაუტი დაიბადა ვალეხოში, კალიფორნიაში. იყო ოჯახში ერთადერთი შვილი და გაიზარდა სამხედრო თემში საზღვაო ბაზებზე, ძირითადად სან დიეგოში. თავის ავტობიოგრაფიაში True (1998), იგი აღწერს საკუთარ თავს, როგორც მუშათა კლასის მგრძნობიარე ბავშვს, მეთოდისტი ფუნდამენტალისტი მშობლებით.[4] 1965 წელს, სანამ მშობლებთან ერთად „მოკავშირე ბაღების“ რაიონში, სან დიეგოში ცხოვრობდა, არმანტრაუტი სწავლობდა სან დიეგოს სახელმწიფო უნივერსიტეტში და სურდა ანთროპოლოგია ესწავლა მთავარ სპეციალობად. სწავლის პერიოდში გადავიდა ინგლისურ და ამერიკულ ლიტერატურაზე, მოგვიანებით სწავლობდა კალიფორნიის უნივერსიტეტში, ბერკლიში.[4] ბერკლიში ის სწავლობდა პოეტ დენის ლევერტოვთან და დაუმეგობრდა რონ სილიმანს, რომელიც ჩაერთო 1980-იანი წლების ბოლოს სან-ფრანცისკოს ენის პოეტებთან. არმანტრაუტმა დაამთავრა ბერკლი 1970 წელს და დაქორწინდა ჩაკ კორკეგიანზე 1971 წელს, რომელსაც იგი ხვდებოდა უნივერსიტეტის პირველი კურსიდან.
არმანტრაუტმა გამოაქვეყნა პოეზია „მუხლუხი“ (ლანგ-ენ Caterpillar) და ამ მომენტიდან დაიწყო საკუთარი თავის პოეტად განხილვა. მან მიიღო მაგისტრის ხარისხი შემოქმედებით წერაში სან-ფრანცისკოს სახელმწიფო უნივერსიტეტში და დაწერა კიდურები (1978), მისი პირველი პოეზიის წიგნი.[4]
იგი იყო დასავლეთ სანაპიროს ენის ჯგუფის წევრი. მიუხედავად იმისა, რომ ენობრივი პოეზია შეიძლება ჩაითვალოს არარეფერენციალურობის პოეტიკის მომხრედ, არმანტრაუტის მოღვაწეობა ეწინააღმდეგება ასეთ განმარტებებს.[5] თუმცა, ჯგუფის უმეტესობისგან განსხვავებით, მისი მოღვაწეობა მტკიცედ არის დაფუძნებული ადგილობრივი და საშინაო სამყაროს გამოცდილებაზე და იგი ფართოდ არის მიჩნეული, როგორც ჯგუფში ლირიკულად ყველაზე ძლიერი პოეტი.[6]
კრიტიკოსმა სტეფანი ბერტმა Boston Review-ში კომენტარი გააკეთა: „უილიამ კარლოს უილიამსმა და ემილი დიკინსონმა ერთად ასწავლეს არმანტრაუტს, როგორ დაეშალა და ხელახლა აეწყო სტროფის ლირიკული ფორმები - როგორ ამოეტრიალებინა იგი, როგორ განესახიერებინა დიდი კითხვები და შიშები ცალკეული სიტყვების კავშირებში, როგორ შეექმნა პროდუქტიული „შეტაკებები“ ფრაზების მცირე ჯგუფებიდან. ამ ტექნიკიდან გამომდინარე, არმანტრაუტი გახდა თავისი თაობის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობადი და ერთ-ერთი საუკეთესო პოეტი.“ როგორც ბერტმა აღნიშნა, და როგორც თავად არმანტრაუტმა აღიარა, მის ნაწერზე მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინა უილიამ კარლოს უილიამსის კითხვამ, რომელსაც იგი მიაწერს მისი „ტაეპის განცდის“ განვითარებას. რეის მიხედვით, უილიამსმა მიახვედრა, რომ „ხაზის რღვევამ შეიძლება წარმოქმნას შეჩერებები და მოახდინოს დესტაბილიზაცია მნიშვნელობის დაგვიანებით.“ არმანტრაუტის პოეზიაში მნიშვნელობის ძირითადი ერთეული არის სტროფი ან სექცია და იგი წერს როგორც პროზაულ პოეზიას, ასევე უფრო ტრადიციულ სტროფებზე დაფუძნებულ ლექსებს. ჟურნალ BOMB-სთვის პოეტთან, რომანისტთან და კრიტიკოსთან, ბენ ლერნერთან საუბრისას, არმანტრაუტმა თქვა, რომ უფრო სავარაუდოა, რომ დაწერს პროზაულ ლექსს „როცა [მას] ესმის [მის] თავში ჩვეულებრივი მთხრობელის ხმა“.[7]
არმანტრაუტის ლექსები გამოჩნდა ბევრ ანთოლოგიაში, მათ შორის ამერიკის ხეში (პოეზიის ეროვნული ფონდი), ენის პოეზიები (ახალი მიმართულებები), პოსტმოდერნული ამერიკული პოეზია: ნორტონის ანთოლოგია, საუკუნის მეორე მხრიდან (მზე და მთვარე), ყველგან (რეალობის ქუჩა), ამერიკელი პოეტები 21-ე საუკუნეში: სადაც ენა ხვდება ლირიკულ ტრადიციას, (ვესლეიანი, 2002), ამერიკული პოეზიის ოქსფორდის წიგნი (ოქსფორდი, UP, 2006) და წლის საუკეთესო ამერიკული პოეზია, 1988, 2001, 2002, 2004 და 2007 წლებში.
არმანტრაუტმა ორჯერ მიიღო პოეზიის ფონდის გრანტი და იყო კალიფორნიის ხელოვნების საბჭოს სტიპენდიატი 1989 წელს. 2007 წელს მას მიენიჭა თანამედროვე ხელოვნების ფონდის ხელოვანთა ჯილდოს გრანტი. ის ამჟამად არის ერთ-ერთი იმ ათ პოეტს შორის, რომელიც მუშაობს პროექტზე სახელწოდებით The Grand Piano: An Experiment In Collective Autobiography. ტომზე წერა დაიწყო 1998 წელს და პირველი ტომი (შემოთავაზებული ათიდან) გამოიცა 2006 წლის ნოემბერში, შემდეგ კი სამთვიანი ინტერვალით.
Wobble, რომელიც გამოქვეყნდა 2018 წლის ნოემბერში, იყო 2018 წლის ეროვნული წიგნის ჯილდოს ფინალისტი პოეზიაში.[8]
სათაური | წელიწადი | პირველად გამოქვეყნდა | გადაბეჭდილი/შეგროვებული |
---|---|---|---|
მანამდე | 2013 წელი | Armantrout, Rae (December 16, 2013). „Before“. The New Yorker. 89 (41): 68. | |
შერწყმა | 2016 წელი | Armantrout, Rae (March 7, 2016). „Fusion“. The New Yorker. 92 (4): 42–43. | |
მზადება | 2015 წელი | Armantrout, Rae (April 20, 2015). „Making“. The New Yorker. 91 (9): 70. |