Cornelius XFG-1

Cornelius XFG-1

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Cornelius Aircraft Co
Konstruktor	George Cornelius
Typ	szybowiec transportowy
Załoga	1
Historia
Data oblotu	październik 1944
Liczba egz.	2
Liczba wypadków  • w tym katastrof	1
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	16,46 m
Długość	8,92 m
Osiągi
Prędkość holowania	400 km/h
Dane operacyjne
Użytkownicy
United States Army Air Forces
Multimedia w Wikimedia Commons

Cornelius XFG-1 – amerykański bezogonowy szybowiec transportowy przeznaczony do transportu paliwa. Z dwóch wybudowanych prototypów jeden uległ katastrofie zabijając pilota. Cały program został anulowany w 1945 roku

Historia

W 1943 roku w ramach programu oznaczonego MX-416, Amerykańskie Siły Powietrzne zamówiły w wytwórni Cornelius Aircraft szybowiec przeznaczony do transportu paliwa. Szybowiec miał pełnić rolę zewnętrznego zbiornika paliwa dla holujących go bombowców, a po zużyciu całej benzyny miał być zwalniany z holu. Docelowa wersja szybowca miała być bezpilotowa i przenosić na swoim pokładzie około 2900 litrów benzyny lotniczej. Do tego typu rozwiązania skłoniły olbrzymie obszary Pacyfiku jakie musiały pokonywać bombowce Boeing B-29 Superfortress w drodze nad swoje cele w Japonii. Opierając się na swojej wcześniejszej konstrukcji, jednosilnikowym, bezogonowym samolocie Cornelius Mallard, George Cornelius zaprojektował podobny konstrukcyjnie, bezogonowy szybowiec ze skośnymi skrzydłami ze skosem do przodu wynoszącym 15° w 1/4 cięciwy aerodynamicznej. W odróżnieniu od innych amerykańskich szybowców z tego okresu przewidywano, że nowa konstrukcja będzie zdolna do lotu na holu z prędkością rzędu 400 km/h. Zbudowano dwa prototypy, które poddano badaniom tunelowym i próbom statycznym. Do swojego pierwszego lotu szybowiec wzbił się w październiku 1944 roku. Pomiędzy 1944 a 1945 wykonano 32 loty. Jeden z prototypów utracono w wyniku niemożności wyprowadzenia szybowca z korkociągu. W 1945 roku sprawność B-29 i amerykańskie postępy na Pacyfiku były na tyle duże, że nie widziano już potrzeby posiadania tak skomplikowanego układu zapewnienia bombowcom paliwa i cały program został anulowany.

Bibliografia

• Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985, s. 89–90. ISBN 83-11-07162-4.