| |||||||||
| |||||||||
Ogólne informacje | |||||||||
Wzór sumaryczny |
C15H10BrClN2O | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
349,61 g/mol | ||||||||
Identyfikacja | |||||||||
Numer CAS | |||||||||
PubChem | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
|
Fenazepam (łac. phenazepamum) – organiczny związek chemiczny z grupy benzodiazepin. Wykazuje działanie zbliżone do diazepamu, stosowany jest w krótkotrwałym leczeniu zaburzeń lękowych oraz jako lek przeciwpadaczkowy[1]. W niektórych państwach odnotowuje się również pozamedyczne użycie fenazepamu jako substancji psychoaktywnej[2].
Środek odznaczający się silnym działaniem nasennym, natomiast umiarkowanym uspokajającym, przeciwlękowym i przeciwdrgawkowym. Zbliżony nieco działaniem do flunitrazepamu. Charakteryzuje się bardzo długim okresem półtrwania (ok. 60 godzin). Wykazuje znaczny potencjał uzależniający. Znajduje zastosowanie głównie jako lek nasenny, niekiedy pomocniczo w zaburzeniach lękowych, nerwicowych i padaczce[potrzebny przypis].
Oryginalny, rosyjski lek zsyntetyzowany został w 1974 roku, natomiast wprowadzono go do lecznictwa w 1978 roku pod nazwą handlową Феназепам. Preparat stosowany obecnie wyłącznie w Rosji i niektórych innych krajach byłego ZSRR (m.in. na Ukrainie)[potrzebny przypis].
Preparat był dawniej zarejestrowany w Polsce[potrzebny przypis].