Matthijs Vermeulen

Matthijs Vermeulen
Matthijs Van der Meulen
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1888 ; Helmond
Data i miejsce śmierci	26 lipca 1967 ; Laren
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Matthijs Vermeulen, pierwotnie: Matthijs Van der Meulen (ur. 8 lutego 1888 w Helmond, zm. 26 lipca 1967 w Laren) – holenderski kompozytor i krytyk muzyczny.

Życie

Był synem kowala. Po nieszczęśliwym wypadku ojca, który widział w nim do tej pory swego następcę, rozpoczął naukę w seminarium jezuickim, gdzie spotkał swojego pierwszego nauczyciela muzyki. W liście do brata napisał, że w dzień swoich czternastych urodzin miał wizję: od tej pory chciał zostać kompozytorem. Następnie pobierał lekcje prywatne u Alphonsa Diepenbrocka, z którego rodziną bardzo się zaprzyjaźnił. Jego drugą (i ostatnią) żoną została córka Diepenbrocka, Thea, z którą miał córkę Odilię (ur. w 1953 r.; wyszła ona za późniejszego biografa Vermeulena, Tona Braasa).

Vermeulen był także uznanym publicystą. W latach 1909–1920 pracował jako krytyk muzyczny w różnych czasopismach (m.in. w "De Groene Amsterdammer", "De Telegraaf"), a jego wypowiedzi wywierały duży wpływ na życie muzyczne Holandii.

Z powodu konfliktu z bardzo znanym już wówczas dyrygentem Willemem Mengelbergiem, który ocenił jego II symfonię (1920) jako nienadającą się do grania, Vermeulen postanowił opuścić Holandię. Udał się do Francji, gdzie miał nadzieję zapoznać się bliżej z harmonią impresjonizmu (muzyka Claude'a Debussy'ego i Maurice'a Ravela miała na kompozytora inspirujący wpływ).

W 1921 r. przeprowadził się do Louveciennes w pobliżu Paryża, gdzie skomponował trzy następne symfonie oraz sporo muzyki kameralnej. Dla celów zarobkowych kontynuował także działalność publicystyczną, m.in. w "Soerabaiasch Handelsblad".

Jego pierwsza żona Annie zmarła przed II wojną światową wskutek niedożywienia. Po wojnie Vermeulen powrócił do Holandii.

Od 1972 r. przyznawana jest coroczna nagroda muzyczna "Mathijs Vermeulenprijs" dla najlepszego kompozytora holenderskiego. Od 1986 r. istnieje też jej wersja dla młodych kompozytorów pn. "Matthijs Vermeulen Aanmoedigingsprijs".

Dzieła

I symfonia (Symphonia Carminum), 1914
On ne passe pas, 1917
Les filles du roi d'Espagne, 1917
The soldier, 1917
La veille, 1917 (w 1932 zorkiestrowane)
I sonata wiolonczelowa, 1918
II symfonia (Prélude à la nouvelle journée), 1920
III symfonia (Thrène et Péan), 1921
Trio smyczkowe, 1923
Sonata skrzypcowa, 1925
De vliegende Hollander, 1930
II sonata wiolonczelowa, 1938
IV symfonia (Les Victoires), 1941
Trois salutations à notre dame, 1941
Le balcon, 1944
V symfonia (Les lendemains chantants), 1945
VI symfonia (Les minutes heureuses), 1958
Préludes des origines, 1959
Kwartet smyczkowy, 1961
Trois cants d'amour, 1962
VII symfonia (Dithyrambes pour le temps à venir), 1965