Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
pokładowy samolot myśliwski |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcja mieszana, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Nakajima Hikari 1 |
Moc |
730 KM (534 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
10,00 m |
Długość |
6,64 m |
Wysokość |
3,07 m |
Powierzchnia nośna |
22,89 m² |
Masa | |
Własna |
1 276 kg |
Startowa |
1 740 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
352 km/h |
Prędkość przelotowa |
233 km/h |
Prędkość minimalna |
111 km/h |
Prędkość wznoszenia |
14,3 m/s |
Pułap |
7 740 m |
Zasięg |
730 km (normalny) |
Długotrwałość lotu |
3,5 godz. |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe Type 87 kal. 7,7 mm 2 bomby o masie 30-60 kg | |
Użytkownicy | |
Japonia |
Nakajima A4N – japoński, pokładowy samolot myśliwski z okresu międzywojennego. Według nomenklatury japońskiej, samolot nosił oznaczenie: "Typ-95 do bazowania na lotniskowcach".
W 1934 r. w związku z brakiem dostatecznych osiągnięć przy budowie nowych, pokładowych samolotów myśliwskich, według programu rozwojowego 7 Shi i wobec zwiększonego zapotrzebowania na pokładowe samoloty w związku z wojną w Chinach, dowództwo lotnictwa marynarki zwróciło się do wytwórni Nakajima o szybkie opracowanie samolotu, który mógłby zastąpić dotychczas używane na pokładach japońskich lotniskowców.
W związku z tym podjęto prace konstrukcyjne, przy czym oparto je na konstrukcji samolotu Nakajima A2N, wprowadzając pewne zmiany konstrukcyjne, z których najważniejszą było zmniejszenie przekroju poprzecznego kadłuba i zwiększanie rozpiętości skrzydeł. Zastosowano także mocniejszy silnik. Prototyp samolotu był już gotowy jesienią 1934 roku. Otrzymał wtedy oznaczenie A4N1.
Pomimo sporych uwag co do osiągów samolotu, w 1935 r. został on wprowadzony do produkcji seryjnej, która trwała do 1940 r. Wyprodukowano 221 samolotów tego typu.
Samoloty A4N, od momentu wprowadzenia do produkcji seryjnej, były wprowadzane do jednostek stacjonujących na lotniskowcach, zastępując tam samoloty A1N i A2N. Brały udział w walkach na terenie Chin w latach 1936–1940.
W 1940 r. zaczęto je wycofywać z jednostek bojowych w związku z wykorzystaniem coraz większej ilości jednopłatowych samolotów myśliwskich Mitsubishi A5M. Samoloty przekazywane były do jednostek szkolnych.
Samolot A4N był dwupłatem o konstrukcji mieszanej: częściowo pokrytej blachą aluminiową, częściowo płótnem i sklejką. Kabina odkryta. Podwozie klasyczne, stałe.
Napęd stanowił jeden silnik: Nakajima Hikari 1 (licencyjna wersja silnika Bristol Jupiter)
Uzbrojenie składało się z 2 karabinów maszynowych Typ 87 kal. 7,7 mm (w wersji A2N1 tylko 1 karabin maszynowy), zabudowane w kadłubie nad silnikiem oraz dwie bomby umieszczone w zaczepach podskrzydłowych o masie 30-60 kg.