Lille

Lille
flag of Lille (en)
Alministración
País	Francia
Organización territorial	Francia metropolitana
Rexón	Altos de Francia
Departamentu	Nord
Distritu	Distrito de Lille (es)
Tipu d'entidá	comuña de Francia
Alcalde de Lille (es)	Martine Aubry (Partíu Socialista)
Nome oficial	Lille (fr); Lile (pcd)
Nome llocal	Lille (fr); Rijsel (nl); Lile (pcd); Rysel (vls)
Códigu postal	59000, 59160, 59260, 59777 y 59800
Xeografía
Coordenaes	50°37′55″N 3°03′27″E / 50.6319°N 3.0575°E
	Lille Lille (Francia)
Superficie	34.83 km²
Altitú	30 m, 46 m, 17 m y 45 m
Llenda con	Sequedin, Wattignies, Villeneuve-d'Ascq, Capinghem, Englos, Ennetières-en-Weppes, Faches-Thumesnil, Lambersart, Lezennes, Lompret, Loos, La Madeleine, Marcq-en-Barœul, Mons-en-Barœul, Pérenchies, Prémesques, Ronchin y Saint-André-lez-Lille
Demografía
Población	236 710 hab. (1r xineru 2021); - 112 316 homes (2017); - 120 471 muyeres (2017)
Porcentaxe	100% de Distrito de Lille (es)
Densidá	6796,15 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00 (horariu estándar); UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes	Esch-sur-Alzette, Liexa, Turín, Rotterdam, Colonia, Leeds, Erfurt, Buffalo, Nablus, Oujda. المغرب, Safed, Kharkiv, Saint-Louis, Shanghai, Valladolid, Ciudad de Leeds (es) y Wrocław
	lille.fr

Lille ( [lil] (?·i); en flamencu, Ryssel; en neerlandés, Rijsel) ye una ciudá del norte de Francia, a veres del ríu Deûle, capital de la rexón d'Altos de Francia. Atópase cerca de la frontera con Bélxica.

Lille tien una población municipal de 231 491 habitantes,^[5] y el so área metropolitana, qu'inclúi ciudaes como Villeneuve-d'Ascq, Roubaix y Tourcoing, tien una población de 1 164 716 habitantes,^[6] siendo la cuarta mayor de Francia.

Asitiada ente París, Londres y Bruxeles, Lille ye una gran plaza económica europea, que se desenvolvió enforma dende los años 1990, especialmente cola construcción del barriu de negocios Euralille y la llegada de los Trenes de Gran Velocidá y los Eurostar. Con 110 000 estudiantes, Lille ye tamién la tercer ciudá universitaria de Francia, dempués París y Lyon. Tamién foi Capital Europea de la Cultura en 2004 y dende, ye calificada como "Ville d'art et d'histoire" (Ciudá d'arte y d'historia).

Etimoloxía

L'actual ciudá de Lille desenvolvióse a partir de la aglutinación de diversos nucleos de población allugaos a la fin de la parte navegable de la ribera del ríu Deûle. El nome de la ciudá provién de la denominación L'íle (n'asturianu, La Islla), que fai referencia a la situación de la ciudá nuna superficie de tierra firme arrodiada d'antigües zones pantanoses fluviales, que daben l'apariencia de tar allugada la ciudá nuna islla ente marismas. De la importante industria testil de la ciudá surdió'l nome lile, denominación d'un texíu de llana de colores d'orixe escocés, típicu de la producción industrial llocal.

Historia

Primeros pueblos celtes

Los primeros restos topaos na actual Lille daten aproximao del añu 2000 e. C., cuando, tres la invención de l'agricultura, dellos pobladores asitiar a veres del ríu Deûle y construyeron granxes y esplotaciones agrícoles. Les escavaciones realizaes en zones cercanes al ríu dexaron topar restos d'aquellos asentamientos, dataos de la Edá del Bronce y del Fierro, y correspondientes a los pueblos celtes qu'ocuparon tola mariña atlántica europea.

Galia romana

Tres la conquista romana de la Galia, los asentamientos del ríu Deûle crecieron, magar lo que güei conocemos como Lille nun yera más qu'un grupu tremáu de nucleos de población xuníos per carreteres secundaries. Col procesu de romanización, los pobladores de la zona adoptaron la cultura galorromana. A finales del sieglu V e. C., un nucleu allugáu na vera oriental del ríu empezó a crecer amodo, siendo'l más trupu de toles poblaciones de la contorna. Nel futuru, esti allugamientu convertir nel xerme de la futura ciudá.

Edá Media

Formación de L'Ile

Tres la cayida del Imperiu romanu, l'allugamientu de la ribera oriental del Deûle foi apigurando los nucleos habitaos de la contorna. L'orixe de la ciudá de Lille vien narráu pola lleenda medieval de "Lydéric y Phinaert". Dicha lleenda cunta que Lydéric yera'l fíu de Salvaert y Ermengaert, príncipes de Dijon. Cuando se dirixíen éstos a Inglaterra pa niciar al so futuru fíu, fueron prindaos por Phinaert, xigante y señor de les tierres de l'actual Lille, qu'executó amás a Salvaert. Ermengaert pudo fuxir y, antes de finar, dio a lluz a Lydéric, que tuvo que criase con un ermitañu, fuxendo del xigante. Cuando Lydéric creció, asesinó a Phinaert en vengación pola muerte de los sos proxenitores, y recibió les tierres del xigante, onde fundó nel 640 la ciudá de L'Ile, del que según la lleenda deriva'l nome de Lille.

Lille, ciudá del condáu de Flandes

Mientres tola Edá Media, l'actual Lille formó parte del condáu de Flandes, territoriu vasallu del reinu Franco, qu'axuntaba les antigües ciudaes romanes d'Arras, Cambrai y Boulogne; ya inclusive aportó a la so capital. Por cuenta del so allugamientu estratéxicu, a la fin de la parte navegable de Deûle, el nucleu de L'Isle foi adquiriendo importancia comercial, cola construcción d'un puertu fluvial. A partir de 830 y hasta 910, los viquingos escalaron les ciudaes de la rexón de Flandes, incluyendo L'Isle. Por esi motivu, los condes de Flandes, soberanos de la ciudá, entamaron la fortificación de la urbe. El primer documentu que menta'l nome actual de Lille data del añu 1066, nel que tamién se menta la parroquia de Saint-Maurice, la ilesia más antigua de la población. Yá dende l'Alta Edá Media, Lille destacó pola so llarga tradición na artesanía testil. Col establecimientu de la corte de los condes de Flandes, la ciudá adquirió mayor importancia económica y foi esperimentando una mayor crecedera demográfica. En 1144 constituyiríase la parroquia de Saint-Sauveur (San Salvador), que sería l'orixe de la futura catedral de la ciudá.

Anque la rexón yera dependiente del reinu de Francia, el condáu de Flandes caltenía, por motivos económicos, venceyos bien próximos con Inglaterra y el Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Por esi motivu, y col fin de caltener la hexemonía en Flandes, el rei francés Felipe II Augusto tenía la pretensión d'ocupar la rexón. Por cuenta de los intereses franceses, el rei d'Inglaterra Juan ensin Tierra, l'emperador xermánicu Otón IV y Fernando de Portugal, conde de Flandes Fernando de Portugal (el conde de Flandes) formaron una coalición contra Francia. Felipe II Augusto asedió y ocupó Lille en 1213, y el conflictu remató en 1214 cola victoria francesa na batalla de Bouvines. La resultancia de la guerra dexó caltener el condáu de Flandes, otra vegada so hexemonía francesa. Mientres el sieglu XIII, Lille algamó los 30.000 habitantes, y la so importancia económica amontóse gracies a la celebración d'un mercáu rexonal, y sobremanera pola puxante industria llocal de paños, qu'atraxo a comerciantes estranxeros procedentes de toa Europa. Esta situación convirtió a la ciudá nun centru acobiciáu tantu per Francia como per Inglaterra, que s'apostaron Lille mientres la Guerra de los Cien Años.

Soberanía del ducáu de Borgoña

A partir de finales del sieglu XIV (1369), y nel contestu de la Guerra de los Cien Años, la ciudá foi gobernada polos duques de Borgoña, que se proclamaron condes de Flandes pola unión matrimonial ente'l duque Felipe II l'Atrevíu y la condesa Margarita de Mâle. So dominiu borgoñón, y mientres el ducáu del mesmu Felipe III el Bonu, entamóse la reconstrucción y la repoblación de la ciudá, que sufriera severos daños causaos poles guerres y les epidemies de la peste. Ente otres obres, el duque borgoñón ordenó la edificación del palaciu de Rihour, nueva corte de la ciudá. María de Borgoña, nieta de Felipe III el Bonu y única socesora del ducáu, casóse con Maximiliano I, futuru emperador del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Por cuenta de esta unión, la ciudá de Lille y el condáu de Flandes nel so conxuntu pasaron a manes de los Habsburgu, dientro del señoríu de los Países Baxos. Frutu d'esta unión nació en 1478 Felipe I de Habsbugo, más conocíu como El Formosu, que reinaría na ciudá ente 1482 y 1506. Mientres esti periodu, de relativu aselu, Lille empezó a desenvolver una industria de texíos llixeros, en desterciu de la producción de paños.

Edá Moderna

Lille, nos sieglos XVI y XVII

Por decisión del so padre Maximiliano I, Felipe casóse con Xuana I de Castiella, fía de los Reis Católicos. Con esta socesión d'enllaces matrimoniales, Lille y el restu del condáu de Flandes, amás de los territorios de Borgoña y Brabante, pasaríen finalmente a manes de la familia Habsburgu. Asina, Carlos d'Habsburgu (Carlos I d'España) cuntar ente los sos dominios, faciendo valir al monarca'l so títulu de señor de los Países Baxos. La ciudá foi gobernada polos Habsburgu hasta'l reináu de Felipe IV, na primer metá del sieglu XVII. Mientres los sieglos XVI y XVII, la ciudá vivió periodos convulsos, siendo afarada en diverses ocasiones por epidemia de peste y poles guerres de relixón ente católicos y protestantes, magar pudo caltener la so riqueza testil y comercial. Ye heriedu del reináu de la casa d'Habsburgu na ciudá la edificación de l'Antigua Bolsa de comerciu, en 1652, que reflexa la rellumanza económica que vivía la ciudá naquella dómina; amás d'otros edificios civiles, d'evidente estilu flamencu renacentista.

Soberanía francesa de la ciudá

A principios de la segunda metá del sieglu XVII, el rei francés Lluis XIV empecipió una política expansionista escontra'l norte y l'este de Francia. Lluis XIV reclamó'l territoriu de Flandes, en manes españoles, faciendo valir los derechos socesorios de la so esposa María Teresa d'Austria, fía de Felipe IV d'España. Con diches reclamaciones empezaría la Guerra de Devolución en 1667, que remataría cola ocupación francesa del Condáu de Flandes. El rei francés empezó l'asediu a la ciudá de Lille en 1668, que foi ocupada al cabu de nueve díes de resistencia. Apigurada agora nel reinu francés, Lille pasaría a ser la capital de la Francia septentrional.

Por causa del so allugamientu estratéxicu, mui cerca de la frontera colos Países Baxos Españoles, de la so importancia económica, Lluis XIV ordenó fortificala, cuatro meses dempués de conquistala. La xera foi encargada a Sébastien -y Prestre, marqués de Vauban, inxenieru y arquiteutu militar. Vauban reforzó les muralles de la ciudá y dirixó la construcción de la ciudadela de Lille, nel estremu noroccidental de la urbe.

So dominiu francés, la ciudá esperimentó un sieglu d'estabilidá económica, magar foi ocupada pol exércitu neerlandés ente 1708 y 1713, dientro del contestu de la Guerra de Socesión.

Edá Contemporánea

Lille so la Revolución francesa

A finales del sieglu XVIII, la industria llocal, básicamente basada na producción de texíos, empezó a diversificase, introduciéndose manufactures d'encaxe, cerámica y alimentación, una y bones la industria testil de Lille, que nun podía competir cola puxante y mecanizada manufactura inglesa, vivió un periodu de crisis económica. Tres la Revolución francesa, en 1789, los burgueses locales apoderaríen la ciudá, ensin qu'en Lille produxérense balasmes de considerancia. Ante l'amenaza estranxera de derrocar la revolución, l'Asamblea Nacional francesa declaró en 1792 la guerra a Austria, potencia absolutista. Al tar mientres aquel periodu los Países Baxos en manes austriaques, Lille atópase na primer llinia del frente ente Francia y Austria, siendo constantemente bombardiada. De la so resistencia frente a los austriacos surdió la espresión de que "Lille tien bien merecida la patria".

Revolución industrial

Mientres la primer metá del sieglu XIX, la industria testil de Lille volvió desapegar, en sufriendo'l paréntesis revolucionariu. La ciudá especializaríase principalmente na producción de texíos d'algodón y llinu. Lille convertir nel mayor centru industrial de Francia, y la so manufactura de confección llogró ser una de les más importantes del mundu. Tamién se desenvolvieron la industria metalúrxico, gracies al descubrimientu de grandes xacimientos de carbón cercanos a la zona; y la industria ferroviario. En 1846 llegó'l ferrocarril a la ciudá, col enllaz París-Lille, y pocu dempués convirtióse nun nuedu ferroviariu de notable importancia. La revolución industrial disparó la población de Lille, pasando de tener 75.000 habitantes en 1850, a tener 220.000 en 1901. Esti fechu traxo la medría de la polución y la insalubridad de la ciudá, de cuenta que se llevaron a cabo proyeuto decimonónicos de saneamientu y urbanización. En 1896 crearíase la Universidá de Lille, y nesti periodu la ciudá empezó a esperimentar el desenvolvimientu comercial de la ciudá.

Nesti contestu de industrialización remanecen amplios contrastes ente l'empresariáu burgués local y la población obrera. Debíu al calter industrial de la ciudá y a la so bona comunicación con París, les clases proletaries acoyeron rápido'l socialismu. A partir de finales del sieglu XIX el conceyu sería gobernáu por alcaldes socialistes.

Periodu d'enteguerres

Por cuenta del so allugamientu nel frente francu-alemán mientres la Primer Guerra Mundial, Lille foi severamente castigada polos bombardeos de los exércitos francés y xermanu. La ciudá foi ocupada rápido polos alemanes, hasta que foi recuperada pol exércitu británicu nel branu de 1918, tres una dura guerra de trincheres.

A partir de 1927 el conceyu de Lille va entamar un plan de reestructuración de la ciudá, so l'alcaldía del socialista Roger Salengro. El plan incluyó'l valtamientu de los barrios más desfavorecidos, amás de la construcción de la Feria Internacional de Lille, un puertu fluvial y l'aeropuertu de Marcq-en-Baroeul.

Mientres la década de los trenta, la ciudá entró nuna dura crisis económica derivada del Crack del 29. La crisis local apinar en 1936 col suicidiu del mesmu alcalde, Roger Salengro, y col españíu de la Segunda Guerra Mundial. Les tropes nazis, dientro del escenariu del blitzkrieg, arrodiaron la ciudá'l 27 de mayu de 1940, ocupándola'l 1 de xunu primeru de xunu. Mientres la ocupación alemana, Lille, como'l restu de Norte-Pasu de Calais, foi controlada dende l'alministración alemana en Bruxeles. En setiembre de 1944 les tropes aliaes lliberaron la ciudá tres bombardeos socesivos.

Dende los cincuenta hasta l'actualidá

Lille foi nuevamente destruyida polos daños causaos na Segunda Guerra Mundial. La ciudá nun recuperó dafechu la so actividá industrial y comercial hasta cinco años dempués del conflictu mundial. En 1951 celebróse la Feria Internacional de los Texíos, que marcó'l resurdimientu económicu local. A partir de los cincuenta, la ciudá foi espandiéndose dende los suburbios. En 1967 rematóse l'autopista París-Lille, amás de constituyise, a instancies del alcalde socialista Auguste Laurent, la cámara de comerciu de Lille-Roubaix-Tourcoing, col enfotu de crear unu de los mayores centros comerciales ya industriales d'Europa. En 1977 xunir a felicidá conurbación la cercana villa de Hellemmes. Ye nesti periodu en que'l sector industrial llocal va entrar nuna crisis definitiva, que va derivar na terciarización de la ciudá. Esti fenómenu va suponer un cambéu fondu del pulsu económico de Lille. En 1983 Lille, Hellemmes y Villeneuve d'Ascq coneutar cola llinia de metro VAL (la primer llinia de metro automáticu del mundu). Güei los cuatro nucleos de la comunidá urbana (Lille, Roubaix, Tourcoing y Villeneuve d'Ascq) coneutar col VAL, la rede automática más grande del mundu que llega hasta la frontera belga.

Mientres la década de los noventa, Lille va asumir un papel económicu vital na nueva Europa comuñal, cola conexón ferroviaria col TGV en 1993 y cola inauguración del Eurotúnel sol Canal de la Mancha en 1994. L'alcalde Pierre Mauroy proyeuta y constrúi un nuevu distritu financieru y comercial na ciudá, llamáu Euralille, que marca la reestructuración de la ciudá de finales del sieglu XX. A partir de 2001 y hasta l'actualidá gobierna na ciudá la socialista Martine Aubry. En 2004, la ciudá foi nomada capital cultural d'Europa. Cabo dicir tamién que la ciudá foi candidata pa celebrar los Xuegos Olímpicos de 2004, ensin llegar a consiguilo.

Anguaño, Lille forma una de les mayores conurbaciones de Francia y sigue calteniendo'l so pesu económicu na Xunión Europea. La so comunidá urbana ye la más poblada de la Eurometrópolis Lille-Kortrijk-Tournai, de la que forma parte dende la so formación, la 28 de xineru de 2008.

Llugares d'interés

Gran plaza
Teatru Sébastopol
Place du Lion d'or
Porte de Roubaix
Catedral
Palaciu Rihour
Gran plaza de Lille

Ciudadela de Vauban

La ciudadela de Lille foi proyeutada pol inxenieru militar Sébastien -y Prestre, marqués de Vauban, cuatro meses dempués de la ocupación francesa de la ciudá en 1667, por orde del rei Lluis XIV, coles mires de formar una llinia defensiva (conocida en francés como pré carré). La ciudadela construyóse, ente 1667 y 1670, nel noroeste de la ciudá nuna zona de marismas del ríu Deûle, d'aproximao unes 1700 hectárees. Esa situación aprovechar pa construyir un sistema d'hinchentes y canales d'agua, que formaríen parte de la defensa del allugamientu, al arrodiar al mesmu. Por cuenta de la magnitú del proyeutu, nel que Vauban punxo de manifiestu los sos planteamientos lóxicos sobre la defensa militar, l'abaratamientu de costos de mano d'obra y materiales, y la importancia de l'artillería nel diseñu de fortificaciones rasantes, el mesmu arquiteutu definió la so obra como la reina de les ciudadeles”, y ye de fechu considerada como la so obra maestra. Vauban, que fuera nomáu Comisariu Xeneral de Fortificaciones del exércitu francés, y que fuera encargáu de reforzar posiciones estratéxiques nes fronteres franceses, plantegó na ciudadela la construcción de fortificaciones poligonales, d'alcuerdu a les necesidaes de l'artillería defensivo, los accidentes naturales y l'orografía del terrén onde se emplazó la obra. La ciudadela riquió pa la so construcción más de diez mil trabayadores, y calcúlase que s'emplegaron más de 60 millones de lladriyos y 3,3 millones de bloques de granitu, reforzaos con gres.

La fortificación constitúi una auténtica ciudá militar dientro de Lille, formada por edificios civiles (almacenes, una capiya y diversos comercios) y militares (arsenales, residencies pa soldaos, prisiones, y l'edificiu del gobernador militar), que se distribúin en baluartes que formen una estrella de cinco puntes, asitiaos de forma concéntrica a la plaza d'armes, nel centru de la ciudadela. Vauban dispunxo un perímetru defensivu formáu por fosos, avanzadures, murios en forma de semiluna y caminos soterraños, que constituyíen una serie impenetrable de torgues pal enemigu. La ciudadela aportó a tomada mientres la Guerra de Socesión española por un exércitu combináu d'ingleses, austriacos y holandeses, tres más d'un mes d'asediu. A partir de mediaos del sieglu XIX, la ciudadela perdió'l so calter militar y foi reconvertida nun inmensu parque urbanu.

Clima

Parámetros climáticos permediu de Lille (1981–2010)
Mes	Xin	Feb	Mar	Abr	May	Xun	Xnt	Ago	Set	Och	Pay	Avi	añal
Temperatura máxima absoluta (°C)	15.2	18.9	22.7	27.9	31.7	34.8	36.1	36.6	33.8	27.8	20.1	15.9	36.6
Temperatura máxima media (°C)	6.0	6.9	10.6	14.1	17.9	20.6	23.3	23.3	19.7	15.2	9.9	6.4	14.5
Temperatura media (°C)	3.6	4.1	7.1	9.7	13.4	16.2	18.6	18.4	15.4	11.6	7.1	4.2	10.8
Temperatura mínima media (°C)	1.2	1.3	3.6	5.4	8.9	11.7	13.8	13.6	11.2	8.1	4.4	1.9	7.1
Temperatura mínima absoluta (°C)	-19.5	-17.8	-10.5	-4.7	-2.3	0.0	3.4	3.9	1.2	-4.4	-7.8	-17.3	-19.5
Precipitación total (mm)	60.5	47.4	58.3	50.7	64.0	64.6	68.5	62.8	61.6	66.2	70.1	67.8	742.5
Díes de precipitaciones (≥ 1 mm)	11.7	9.6	11.4	10.1	10.6	10.0	9.8	9.2	10.1	11.0	12.6	11.3	127.4
Díes de nevaes (≥ 1 mm)	4.9	4.1	3.2	1.3	0.1	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	1.8	3.8	19.2
Hores de sol	65.5	70.7	121.1	172.2	193.9	206.0	211.3	199.5	151.9	114.4	61.4	49.6	1617.5
Humedá relativa (%)	88	85	82	79	78	79	78	78	83	87	89	90	83
Fonte nº1: Meteo France^[7]^[8]
Fonte nº2: Infoclimat.fr (humidity, snowy days 1961–1990)^[9]

^[10]

Parámetros climáticos permediu de Lille (France) 1971/2000
Mes	Xin	Feb	Mar	Abr	May	Xun	Xnt	Ago	Set	Och	Pay	Avi	añal
Temperatura máxima absoluta (°C)	15.2	18.9	22.7	27.9	31.7	34.8	36.1	36.6	33.8	27.8	20.1	15.9	36.6
Temperatura máxima media (°C)	5.7	6.7	10.1	13.1	17.5	20	22.7	23.1	19.4	14.7	9.3	6.6	14.1
Temperatura media (°C)	3.4	3.8	6.6	8.9	12.9	15.5	17.9	18	15	11.1	6.6	4.4	10.4
Temperatura mínima media (°C)	1	1	3.1	4.7	8.4	11	13.1	12.9	10.7	7.4	3.8	2.1	6.6
Temperatura mínima absoluta (°C)	-19.5	-17.8	-10.5	-4.7	-2.3	0	3.4	3.9	1.2	-4.4	-7.8	-18	-19.5
Precipitación total (mm)	57	47.8	57.5	52.1	62.5	70.4	61.2	52.8	65.8	66.8	73.8	68.1	735.8
Hores de sol	57.5	89.6	115.9	171	202	208.3	212.8	214.1	153.1	118.1	73.6	47.4	1635.7
^{[ensin referencies]}

Demografía

Evolución demográfica de Lille
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851	1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
66 761	54 756	61 467	64 291	69 073	72 005	72 537	75 430	75 795	78 641	131 727	154 749	158 117	162 775	178 144	188 272	201 211	216 276
Pa los censos de 1962 a 1999 la población llegal correspuende a la población ensin duplicidaes (Fonte: INSEE [Consultar])

Evolución demográfica de Lille
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954	1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006
210 696	205 602	217 807	200 952	201 921	201 568	200 575	188 871	194 616	193 096	190 546	172 280	168 424	172 142	184 657	226 014^[11]
Pa los censos de 1962 a 1999 la población llegal correspuende a la población ensin duplicidaes (Fonte: INSEE [Consultar])

Centros d'enseñanza

Universidaes

Nel sieglu XVI, gracies al impulsu que dio la monarquía española a la educación en Francia, creáronse delles universidaes na ciudá de Lille. La Universidá de Lille-Douai, ye una universidá pública fundada en 1562. Dende 1971, la universidá pública de Lille (Université Lille Nord de France) estremar en trés campus nes contornes de Lille :

Campus Lille I: (USTL - Ciencies y Téuniques), nel campus Citar scientifique » (la ciudá científica).
Campus Lille II: (Derechu, Salú, Alministración d'empreses y Deporte), ta asitiáu na parte sur, sureste de la ciudá de Lille.
Campus Lille III: (Historia, Lletres et Artes), que'l so campus ta en Villeneuve-d'Ascq, el barriu de « Pont de bois ».

Na última parte del sieglu XIX, concretamente en 1875, creóse la Universidá Católica de Lille (Lletres y Ciencies de la naturaleza, Derechu, Economía y Xestión, Ciencies y Téuniques, Medicina y Teoloxía).

En 2007, Lille yera la 3ª ciudá de Francia en númberu d'estudiantes universitarios con más de 95.000^[12] nel so área metropolitana, namái por detrás de París y Lyon y aproximao los mesmos que Toulouse. En 2003, un censu d'estudiantes desveló que na ciudá hai más de 144.000 estudiantes, onde 98.000 tán na universidá, 29.000 n'estudios de formación profesional y 17.000 n'institutos.

Colexos d'inxenieros Xeneralistas =

École centrale de Lille
ENSAM (Escuela nacional superior d'artes y oficios)
École spéciale de mécanique et d'électricité
HEI (Altos estudios d'inxenieru)
ICAM (Institutu católicu d'artes)
Polytech'Lille (Escuela politéunica de Lille, antes llamada EUDILnt EUDIL)
Institutu d'estudios politéunicos de Lille.

Especializaos

ENIC (Télécom Lille 1)
ENSAIT (Escuela nacional superior d'artes ya industries testiles)
ENSCL (Escuela de química de Lille)
École pour l'informatique et les nouvelles technologies
ESJ (Escuela cimera de periodismu de Lille)
ESTIT (Escuela cimera de téuniques industriales y de testiles )
ISA (Institutu cimeru d'agricultura)
ISEN (Institutu cimeru d'electrónica y numbérica)
IST(Institutu cimeru de Teunoloxía)
ENSAPL (Escuela nacional superior d'Arquiteutura y Paisaxe de Lille)

Escueles de comerciu

L'ESPAS Tecobio *[1](ESPAS Tecobio)
Edhec Business School
L'ESA (Escuela cimera d'asuntos de Lille)
ESC Lille ESC Lille
IÉSEG IÉSEG
Institut supérieur européen de gestion group
Institut supérieur européen de formation par l'action

Institutos

Lycée César Baggio
Lycée Édouard Lalo
Lycée européen Montebello(Institutu européu Montebello) (site officiel Archiváu 2006-07-14 en Wayback Machine)
Lycée Gaston Berger (site officiel Archiváu 2006-08-03 en Wayback Machine)
Lycée Faidherbe (site officiel)
Lycée Frédéric Ozanam (site officiel)
Lycée Fénelon
Lycée Francisco Ferrer
Lycée Jean Monnet
Lycée Louis Pasteur
Lycée professionnel Michel Servet (site officiel)
Lycée Notre Dame d'Annay (site officiel)
Lycée Notre Dame de la Paix
Lycée Sainte Claire
Lycée Saint Jean-Baptiste de La Salle
Lycée Saint Pierre
Lycée Saint Paul (site officiel)
Lycée Sainte Thérèse d'Avila (Institutu Santa Teresa d'Ávila)

Alministración

=== Conceyu Tolos alcaldes de la ciudá de Lille dempués de la Revolución francesa:

Fecha d'eleición	Nome	Partíu	Otres funciones exercíes (mientres el mandatu como alcalde)
18 de marzu de 2001	Martine Aubry	PS	Vice-presidente de Lille Métropole Communauté urbaine
1973-2001	Pierre Mauroy	PS	Presidente de la Comunidá urbana de Lille
1955-1973	Augustin Laurent	SFIO / PS	Presidente de la Comunidá urbana de Lille
1955	Guy Debeyre (delegación especial)
1947-1955	René Gaiffie
1944-1947	Denis Cordonnier
1940-1944	Paul Dehove (impuestu pol gobiernu de Vichy
1936-1940	Charles Saint-Venant
1929-1936	Roger Salengro	SFIO	Diputáu (1928 - 1936)
1929	Alexandre Bracke-Desrousseaux
1925-1929	Roger Salengro	SFIO
1919-1925	Gustave Delory	SFIO
1904-1919	Charles Delesalle
1896-1904	Gustave Delory	POF
1881-1896	Géry Legrand
1878-1881	Jules Dutilleul
1873-1878	André Catel-Beghin
1867-1873	Charles Crespel-Tilloy
1867	Jules Meunier
1866-1867	Auguste Flamen
1852-1866	Auguste Richebé
1848-1852	Pierre Bonte-Pollet
1834-1848	Louis Bigo-Danel
1832-1834	Désiré -y Thierry
1830-1832	Jean-Baptiste Smet
1830	François Barrois-Virnot
1816-1830	Jean Demuyssaert
1803-1816	Louis de Brigode
1800-1803	Nicolas Xentil-Muiron
1799-1800	François Thery Falligan
1797-1799	Jean-Baptiste Drapiez
1797	Claude Artaud
1796-1797	Ignace Capron
1795-1796	François André
1794-1795	Desjardins
1793	Guillaume Lefebvre-Dhenin
1792	François André
1790-1791	Louis Vanhoenacker