Vincent Auriol (27 d'agostu de 1884, Revel – 1 de xineru de 1966, París) foi un políticu socialista francés, miembru de la SFIO, primer Presidente de la Cuarta República ente'l 16 de xineru de 1947 y el 16 de xineru de 1954.
Fíu d'un panaderu, llicenciáu en Derechu en 1905, depués doctor en Derechu, exerció l'oficiu d'abogáu en Toulouse, militó na Seición Francesa de la Internacional Obrera (SFIO) dende la so fundación y creó en 1908 un periódicu, -y Midi socialiste. Diputáu por Muret ente 1914 y 1940, depués alcalde d'esa mesma llocalidá en 1925, secretariu del grupu socialista na Cámara de Diputaos a partir de 1928, tresfórmase progresivamente nel espertu financieru del Partíu Socialista y depués n'unu de los sos principales dirixentes. Fai adoptar pola SFIO en 1921 y depués pol conxuntu de los partíos socialistes europeos en 1922 un plan de recuperación que prevía la creación d'una oficina central que s'encargaría de toles regiobnes siniestradas y que sería financiada por préstamu al llargu plazu daos pol gobiernu. Alemaña pagaría, pela vía d'esti organismu, los sos arreglos, por aciu deducciones sobre los dividendos de los sos bancos ya industries. Pero los socialistes nun teníen daquella la fuercia abondo pa imponer un proyeutu asemeyáu.
Ente 1924 y 1926, sol gobiernu del Cártel de la esquierda”, Vincent Auriol preside la comisión de finances de la Cámara de Diputaos.
Ministru socesivamente de Finances, de Xusticia y de coordinación de servicios ministeriales de la presidencia del Conseyu mientres el gobiernu del Frente Popular, contrariu a los Alcuerdos de Múnich, foi unu de los ochenta parllamentarios que votó en contra d'otorgar plenos poderes al mariscal Philippe Pétain, el 10 de xunetu de 1940.[7]
En setiembre d'esi añu, el gobiernu de Vichy facer detener. Vincent Auriol ye encarceláu de primeres en Pellevoisin (Indre), dempués en Valse-les-Bains (Ardèche) y entabla una correspondencia con Léon Blum, onde s'amuesa totalmente optimista sobre la victoria de les democracies frente al nazismu y el fascismu. Vichy facer investigar, pero'l tribunal civil de Muret absolver. Ye lliberáu por razones de salú y asitiáu so arrestu domiciliariu n'agostu de 1941. Dende la so casa, aconseya a los socialistes resistentes. En 1942, pasa a la clandestinidá y entra na Resistencia. Escribe “Ayeri y mañana”, que va ser publicáu en 1944 en Arxel, y nel cual inaugura una reflexón sobre les instituciones que, a la so entender, tendríen de reemplazar a les de la IIIª República. En 1943, consigue algamar Londres n'avión. Al añu siguiente, ye presidente de la Comisión de finances de l'Asamblea Consultiva d'Arxel. El xeneral Charles De Gaulle apela de cutiu a los sos conseyos.
En 1945 ye nomáu ministru d'Estáu ensin cartera por De Gaulle. En 1946 convertir en presidente de la primera, y depués de la segunda Asamblea constituyente.
Al añu siguiente tresformar nel primer presidente de la IVª República. Auriol nun esperaba, según la so espresión, ser un "presidente maderu": exerz dafechu la so función d'árbitru.
En desalcuerdu con Guy Mollet, dexa la SFIO en 1958 y aprovecha la so estatus de ex-presidente y de líder históricu del socialismu francés pa recoyer fondos ente los partíos miembros de la Internacional socialista en beneficiu del nuevu Partíu Socialista Autónomu.
En 1959 tresformar en miembru de plenu derechu del Conseyu Constitucional, pero dexa d'allegar a les sos xuntes a partir de 1960, pa protestar contra la interpretación ofensivamente restrictiva de les competencies del Conseyu y del Parllamentu sofitada pol xeneral De Gaulle: delles lleis, ente elles la llei Debré sobre la enseñanza escolar, fueron votaes ensin que'l Conseyu constitucional fuera consultáu. “Esta atrevencia al respective de la soberanía nacional y a la nuesa carta fundamental empobina al réxime constitucional de 1958 escontra un sistema de poder personal y arbitrariu n'oposición a los principios y regles esenciales de la democracia”. Vincent Auriol va retornar al Conseyu'l 6 de payares de 1962 pa votar sobre la constitucionalidá de la llei plebiscitaria que modificaba la manera d'elección del presidente de la República. El so últimu actu políticu foi'l llamáu a votar por François Mitterrand nes eleiciones presidenciales d'avientu de 1965.
Casáu con Michelle Aucouturier en 1912, foi suegru de l'aviadora Jacqueline Auriol.
Predecesor: Léon Blum |
Presidente de Francia 1946-1954 |
Socesor: René Coty |