Майт Метсанурк

Майт Метсанурк
Mait Metsanurk
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Эдуард Хубель
Псеўданімы	Eduard Hubel
Дата нараджэння	19 лістапада 1879(1879-11-19)[1]
Месца нараджэння	Метсанука^[d], Тарту, павет Тарту, Эстонія
Дата смерці	21 жніўня 1957(1957-08-21)[2][1] (77 гадоў)
Месца смерці	Талін, Эстонская ССР, СССР[3]
Пахаванне	Лясныя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя, Эстонія, СССР
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, журналіст, літаратурны крытык, палітык
Кірунак	неарэалізм^[d]
Мова твораў	эстонская мова
Грамадская дзейнасць
Партыя	Народная партыя Эстоніі^[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Майт Ме́тсанурк (эст.: Mait Metsanurk, сапраўднае імя Эдуард Ху́бель (эст.: Eduard Hubel); 19 лістапада 1879, в. Метсанука, Дэрпцкі павет, Ліфляндская губерня — 21 жніўня 1957, Талін, ЭССР) — эстонскі празаік, драматург, літаратурны крытык і перакладчык.

Біяграфія

Майт Метсанурк нарадзіўся малодшым восьмым дзіцем у сялянскай сям’і. Вучыўся ў пачатковай школе ў Оргэ, у 1900 годзе скончыў гарадское вучылішча ў Таліне. Працаваў на розных працах, чыноўнікам, школьным настаўнікам, з 1906 года — журналістам.

У 1924—1925 і з 1930 па 1936 Майт Метсанурк быў старшынёй Эстонскага літаратурнага таварыства. Пасля ўсталявання савецкай улады ў Эстоніі Майт Метсанурк трымаўся ўбаку ад палітыкі, за што быў выключаны з пісьменніцкай арганізацыі Эстонскай ССР. Быў рэабілітаваны пасля смерці Сталіна ў 1956 годзе.

Памёр у 1957 годзе. Пахаваны ў Таліне на Лясных могілках .

Творчасць

Друкаваўся з 1904 года. Аўтар твораў сацыяльна-дыдактычнага характару, прасякнутых ідэяй маральнага самаўдасканалення чалавека (зборнікі навел «Боскія дзеці», 1910; «Апошні дзень», 1927; «Жыццё ўрываецца», 1931; «Зямное ярмо», 1933). У раманах — сацыяльна-псіхалагічных «Білем з Вахесаарэ» (1909), «Рабы» (1912), «Вось чалавек!» (1918), «Жыццё і смерць Таавета Сааверэ» (1922), дылогіі «Белае воблака» (1925) і «Чырвоны вецер» (1928), антыклерыкальнай накіраванасці «Званыя і выбраныя» (1937), гістарычных «На рацэ Юмерэ» (1934), «Агонь, які тлее» (1939), «Летні сонцаварот» (1957) і інш. шырыня ахопу гістарычных падзей, своеасаблівая трактоўка ідэйных канфліктаў эпохі, надзённыя праблемы жыцця эстонскай вёскі і інтэлігенцыі, рэалістычны паказ сацыяльных з’яў, тонкі псіхалагізм. Выступаў як драматург.

Зноскі

1. Eduard Hubel // Eesti biograafiline andmebaas ISIK — 2004. Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q25504413"></a>
2. Метсанурк Майт // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
3. Метсанурк Майт // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Майт Метсанурк