Դյորդ Ֆալուդի հունգ.՝ Faludy György | |
---|---|
Ծնվել է | սեպտեմբերի 22, 1910[1] |
Ծննդավայր | Բուդապեշտ, Ավստրո-Հունգարիա |
Վախճանվել է | սեպտեմբերի 1, 2006[2][3][1] (95 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Բուդապեշտ, Հունգարիա |
Գերեզման | Ֆիումեի փողոցի գերեզմանոց |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, թարգմանիչ և գրող |
Լեզու | հունգարերեն |
Քաղաքացիություն | Հունգարիա և Կանադա |
Կրթություն | Վիեննայի համալսարան (1930), HU Berlin (1931) և Ֆաշորիի գիմնազիա |
Պարգևներ | |
György Faludy Վիքիպահեստում |
Դյորդ Ֆալուդի (հունգ.՝ Faludy György, 22 սեպտեմբերի, 1910, Բուդապեշտ, Հունգարիա – 1 սեպտեմբերի, 2006, Բուդապեշտ), հունգարացի բանաստեղծ, արձակագիր, թարգմանիչ։ Տորոնտոյի համալսարանի պատվավոր դոկտոր (1978)[4], Կոշութի մրցանակի դափնեկիր (1994)։
Դյորդ Ֆալուդին ծնվել է 1910 թվականի սեպտեմբերի 22-ին Բուդապեշտում, հրեայի ընտանիքում։ Հայրը եղել է պրոֆեսոր համալսարանում։ 1928-1933 թվականներին սովորել է Վիեննայի, Բեռլինի ու Գրացի համալսարաններում[5]։ 1938 թվականին մեկնել է Ֆրանսիա, այնտեղից տեղափոխվել է Մարոկկո, ապա՝ ԱՄՆ։ Հրատարակել է ամսագիր, 1943-1945 թվականներին ծառայել է ամերիկյան բանակում[4]։
1946 թվականին վերադարձել է Հունգարիա։ Մոտ է եղել սոցիալ-դեմոկրատների հետ, ղեկավարել է երիտասարդ բանվորների խումբը, որ քանդել է հրեատյաց եպիսկոպոս Օտոկար Պրոխազկայի հուշարձանը։ 1949 թվականին ձերբակալվել է Մատյաշ Ռակոշիի վարչակարգի կողմից և երեք տարի անցկացրել Ռեչկ հարկադիր աշխատանքի ճամբարում։ Վերադարձից հետո զբաղվել է թարգմանությամբ։ 1956 թվականին կրկին արտագաղթել է. ապրել է Մեծ Բրիտանիայում, Կանադայում, Իտալիայում, Մալթայում, 1967 թվականին հաստատվել է Կանադայում։ Որպես հրավիրված պրոֆեսոր աշխատել է Կոլումբիայի, Ֆիլադելֆիայի և այլ համալսարաններում։ 1976 թվականին ստացել է Կանադայի քաղաքացիություն, 1978 թվականին ընտրվել է Տորոնտոյի համալսարանի պատվավոր դոկտոր։ 1989 թվականին վերադարձել է Հունգարիա[4]։
Դյորդ Ֆալուդին մահացել է 2006 թվականի սեպտեմբերի 1-ին Բուդապեշտում[4]։
Բանաստեղծություններից բացի Դյորդ Ֆալուդին հրատարակել է Հայնրիխ Հայնեի, Ֆրանսուա Վիյոնի, Ֆրանսուա Ռաբլեի ստեղծագործությունների թարգմանությունները։ Առավել հայտնի է ճամբարային կյանքին նվիրված նրա ինքնակենսագրությունը՝ «Իմ երջանիկ օրերը դժոխքում» (անգլ.՝ My Happy Days in Hell), որ հրատարակվել է անգլերենով 1962 թվականին (Իվան Դենիսովիչի մեկ օրը ստեղծագործությունից առաջ), թարգմանվել է ֆրանսերեն և գերմաներեն։ Հունգարերենով լույս է տեսել 1987 թվականին (ինքնահրատարակություն)։
1994 թվականին Հունգարիայում Դյորդ Ֆալուդին արժանացել է Կոշութի մրցանակի։ Տորոնտոյում նրա անունով է կոչվում այն տան դիմացի այգին, որտեղ նա ապրել է ավելի քան 20 տարի։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դյորդ Ֆալուդի» հոդվածին։ |
|