Парни ваљак
Парни ваљак | |
|---|---|
.jpg) Концерт во Марибор (Словенија), 2010. | |
| Основни податоци | |
| Мрежно место | Официјална страница Инстаграм страница |
Парни ваљак е хрватски поп-рок бенд. Основан бил во 1975 година со распадот на Групата 220, а на сцената е и денес, со кратка пауза во 1988 година и со четиригодишна пауза од 2005 г. до 2009 година. Првата постава ја сочинуваle Хусеин Хасанефендиќ „Хус“ (соло гитара, акустични гитари и вокал), Аки Рахимовски (вокал, клавијатури), Среќко Антониоли ( тапани, перкусии и придружен вокал), Златко Микшиќ „Фума“ (бас гитара) и Јурица Фален (соло гитара, акустични гитари и вокал). Стим ролерот бил еден од „стартери“ на целиот бран рок и поп-рок бендови во Хрватска и остатокот од поранешна Југославија.
Состав од почеток до 1979 г. година
[уреди | уреди извор]Тимот го основале Хусеин Хасанефендиќ - Хус и Јурица Паѓен заедно со Владимир Михаљек - Миха, кој до неодамна бил менаџер на Бијело Дугме, па тимот бил замислен како загрепска верзија на тогаш популарниот тим на Босна и Херцеговина. На бендот му се придружил Златко Микшиќ - Фума (бас гитара), Аки Рахимовски (вокал) и тапанарот Среќко Антониоли. Групата набрзо почнала да објавува синглови, но критичарите ги нападнале поради лошите текстови и наводната кражба на мелодиите. Во 1976 г го издале својот прв студиски албум Дојди на шоуто (хр: Dođite na show!) каде што конечно покажале „некој“ квалитет, но тоа не било доволно. Од тој албум се издвојувале само песните Крај на претставата (хр: Predstavi je kraj) и Ме преведе малата жеден преку вода (хр: Prevela me mala žednog preko vode). Вториот албум бил издаден под името Со глава низ ѕид (хр: Glavom kroz zid) во 1977 година но сепак не се истакнувале премногу, а од овој албум се издвојувале песните Кукла за бал (ср: Лутка за бал) и Кравата околу врат (бунтовник без причина).
Во 1978 г Хус и Аки отишле во војска и така бендот престанал да работи, а на таа пауза Јурица Паѓен ги напуштил и го основал бендот Аеродром. По враќањето од војска, бендот продолжил да работи со Бранимир Џони Штулиќ, но таа соработка траела само две недели, по што тој заминал и го основал бендот Азра. Но, доаѓањето на Џони во бендот влијаело на Хус, па следните албуми имаале поинаков вкус. Ваљак и Штулиќ останале во добри односи, имено Хус го продуцирал првиот сингл на Азра со песните Балкан и А што да правам (хр: A šta da radim). Во 1979 г На бендот му се придружиле Иван Пико Станчиќ (тапани) и Зоран Цветковиќ, поранешен гитарист на Прљаво казалиште. Истата година ја објавиле својата трета плоча наречена Градски приказни. На неа била песната Јаблан на Џони, а се издвојуваат песните Улични борби и Страница од дневникот во кои, според Хус, Аки за првпат звучел како што треба. По успехот на таа плоча, издале и англиска верзија на тој албум наменета за странски земји под името Сити Кидс (анг: City Kids) но таа плоча не доживеала голем успех, а денес е многу ретка.
Состав од 1980 година до 1983 година
[уреди | уреди извор]На почетокот на 1980 г бендот се подмладил и бил доведен 19-годишниот тапанар Дражен Шолц, кој ги воодушевил останатите членови и басистот Дубравко Ворих од џез-рок бендот Ветување на пролетта (хр: Obećanje proljeća). Но во составот останале само до почетокот на снимањето на новиот албум. На крајот на 1980 г го издале албумот Жешки игри (хр: Vruće igre) кој конечно ги прикажал во нивно целосно светло. Конечно се пробиле со хитовите „Неда“, „Јави се“, „Таа е толку проклето млада (хр: Ona je tako prokleto mlada), а Хус му се оддолжил на Штулиќ со објавување на песните Кога Мики вели дека се плаши и Не удирај ме ниско. Со овој албум ги претставиле и новите членови - гитаристот и саксофонист Растко Милошев, басистот Среќко Кукуриќ и тапанарот Паоло Сфечи .
Аки и Хус го користат успехот на претходниот албум и почнуваат да издаваат плочи во „рафали“. Прво во 1981 г. го објави албумот Времето е на наша страна кој ги содржал хитовите „Као ти“, „Сташка“, „Моја дневна параноја“ и „Девојки не...“, а покрај Хус на албумот се потпишал и Среќко Кукуриќ со песната „Ако сакам“. Во 1982 г следувал првиот албум во живо Концерт, а следната година новиот студиски албум Главно улицом, во кој како автори се изразувале Растко Милошев и Среќко Кукуриќ, а албумот се разликува од претходните со воведувањето на дувачки инструменти.
Состав од 1984 година до 1989 година година
[уреди | уреди извор]Во 1984 г го издале албумот Ухвати ритам, а гости на овој албум биле: Зоран Краш на клавијатури и Момчило Бајагиќ - Бајага, Дејан Цукиќ и Дражен Врдољак како придружни вокали. По објавувањето на компилацијата „Парни ваљак“ во 1985 г. , уште еден албум наречен Помрдни се (хр: Pokreni se!). На тој албум гостувале Маргита Стефановиќ од Екатарина Велика, Мирослав Седак Бенчиќ, модел на Хус и колега од Групата 220 Драго Млинарец, а Хус го отпеале главниот вокал во песната . Во 1986 г издале уште еден албум во живо E=mc2, со Зоран Цветковиќ и Тони Остојиќ кои свират со нив. Во 1987 г Зоран Цветковиќ се вратил во бендот, а излегол и албумот Ангелите се досадуваат (хр: Anđeli se dosađuju?), на кој се појавил еден од нивните најголеми хитови - Есен во мене (хр: Jesen u meni), објавен далечната 1985 година на компилацијата Ју Рок Мисија за милион години. Следувала многу успешната турнеја „Јесен у мени“, а клавијатуристот Мирослав Барбир Мимо бил поканет да му се придружи на бендот специјално за таа турнеја. Од таа турнеја Југотон објавил ВХС снимка наречена Концерт, која била снимка од концертот во Спортскиот центар во Загреб на 23. декември 1987 година, за која тогашниот менаџер на Парни ваљак Милан Шкрњуг - Шкрга изјавил дека тоа е најдобриот концерт во кариерата на Ваљак. Турнејата завршила во мај 1988 година. со голем бесплатен концерт на Плоштадот Бан Јелачиќ (тогаш Плоштад Република), на кој присуствувале речиси сто илјади фанови. Тоа бил првиот голем концерт на рок бенд на Трг, а свиреле: Хусеин Хасанфендиќ - Хус (гитари), Паоло Сфечи (тапани), Феликс Шпилер (бас), Аки Рахимовски (вокал), Зоран Цветковиќ (гитари) и Мирослав Барбир - By (клавијатури). На почетокот на мај 1988 год. Хус најавил пауза , а по неколку месеци се вратиле со обновена постава - Зорислав Прексавец - Прекси како басист и тапанар Дражен Шолц и снимиле нов албум - Сјај у очима. Главната песна на овој албум била Mојата песна е лежерна (хр:Moja je pjesma lagana), а има и обработка на Млинарц. По објавувањето на албумот, Зоран Цветковиќ заминал за Лондон, а неговото место го заземал саксофонистот Бруно Ковачиќ, а на бендот му се приклучил и младиот клавијатурист Берислав Блажевиќ-Беро . Бруно Ковачиќ му се придружил на бендот како саксофонист, но веднаш бил фасциниран од звукот на гитарата, па Хус му позајмил гитара за да научи да свири.
Декември 1988 година настапувале во Загребски рок сили заедно со Прљаво казалиште, Јуро Стублиќ и бендот Филм и Психомодо поп. Загребските рок сили е концерт кој се одржувал во големата сала на Спортската сала, каде што тогаш настапувале најголемите рок-групи од Загреб, а како најпопуларен настапувал Парни ваљак. Првиот концерт на рок силите на Загреб се одржал во февруари 1987 година.
Како група за поддршка настапиле за Парк Авенија, Аеродром (нивниот последен официјален настап), Филм, Прљаво Казалиште ( Јасенко Хора ја скршил гитарата по настапот) и како последен, Парни Ваљак.
Состав од 1990 година до 1999 година
[уреди | уреди извор]Во 1990 г групата го издала албумот Ловци на соништа (хр: Lovci snova), кој ги вклучил песните Годините минуваат (хр: Godine prolaze), Огновите не се гасат со солзи (хр: Suzama se vatre ne gase), Има денови (хр: Ima dana) и Само сон (хр: Samo san). Во песната На пола пат (хр: Na pola puta) Бруно го одиграл своето прво „чесно“ соло. Во 1991 г издале трет албум во живо наречен Сите 15 години, а во 1992 г еден од најдобрите хрватски гитаристи, Маријан Бркиќ-Брк, му се придружил на бендот, кого Шолц го донел во бендот, додека Бруно заминал во Америка на професионална обука. За време на војната одржале концерти во странство ( Германија, САД, Канада ) и хуманитарни концерти. По долга дискографска пауза, тие го издале албумот Будење, во кој Брк бил автор и на песните Дојди (хр: Dođi) i , и Читај ми од усни(хр: Čitaj mi sa usana), а за тој албум Ваљак освоил дури 7 награди за дискографија на Порин, кои го докажуваат својот. квалитет. Следната 1995 година го издале најпродаваниот хрватски албум во живо, Без струја: Во живо од ЗКМ, кој го свиреле во Младинскиот театар во Загреб, популарно наречен ЗКМ, а како гостин се појавил Невен Франгеш.
Истата година, по повод 20 роденден Дом Спортова е распродадена, а гости на концертот биле Дражен Врдољак (отворање на концертот), Оливер Драгојевиќ (вокал во „Немирно повеќе“), Кртистина Тина Крешник (придружен вокал) и Дадо Топиќ (дует со Аки во „Молива“).
Во 1997 г го издале албумот Само соништата течат спротивно од водата (хр: Samo snovi teku uzvodno), на кој се издвојувале песните Додека те има (хр: Dok je tebe) и А каде е љубовта (хр: A gde je ljubav), песната Јас уште чекам (хр: Ja još čekam) е напишана од Брк, а во песната Тоа не е политичка песна се појавил Владо. Креслин како гостин вокал.
Од формирањето на независната хрватска држава, бендот постојано се обидувал да организира голем концерт на главниот плоштад во Загреб, но тогашните структури на режимот не им го дозволијле тоа. Притоа, еден претставник се пофалил дека тој е главниот иницијатор за забраната на концертот.
Состав од 2000 година до 2005 година година
[уреди | уреди извор]Кога се мислело дека се било готово со бендот и дека е пред распад, Ваљак во 2000 г. издале уште еден студиски албум Знаме (хр: Zastava) кој, како и претходниот, содржал многу хитови како Знаме Се меувам (хр: Mjenjam se), Запеј (хр: Zapjevaj) и Јас верувам во љубов(хр: Ja vjerujem u ljubav), а истата година го објавиле и првото ДВД наречено 25 години. На тоа ДВД објавиле концерт кој се одржал во преполниот Спортски центар пред 15.000 луѓе. На тој концерт настапиле сите поранешни членови на Парни ваљко, освен Расток Милошев - Рас (кој бил во Германија ), Џони Штулиќ (кој бил во Холандија ), Златко Микшиќ (кој се удавил во Сава во 1986 година ) и Среќко Кукуриќ - Феликс ( кој не сакал да учествува затоа што не свирел долго време).
Тие го претставиле Звонимир Бучевиќ-Буч како басист, а издале уште еден албум во живо , Као некада:Во живо на кој гости биле Драго Млинарец, Бруно Ковачиќ, Давор Гобац, Нина Бадриќ, Клапа Шуфит, Невен Мијач и Оливер Драгоје.
Во 2004 г го издаваат албумот Претежно сончево (хр: Pretežno sunčano)во кој се вклучени песните Сончева страна, Додека си покрај мене и Празно тело (хр: Sunčanom stranom, Dok si pored mene", и "Prazno tijelo). Во 2005 г објавиле 2 компилации со најголеми хитови - Концентрат 1977 година - 1983 година, и Концентрат во 1984 г. -2005 година, и ДВД со снимка од концертот од 1995 година. во ЗКМ, Без струја: Во живo во ЗеКаеМ .
Тие одржале проштален концерт на плоштадот Бан Јосип Јелачиќ (интересно е што ова им бил само втор концерт на тој плоштад, по оној во мај 1988 година) на новогодишната ноќ 2006 година и по 30 години работа се збогувале со верната публика.
По збогувањето, бендот се посветил на различни интереси. Хус станал претседател на Хрватскиот музички сојуз и пишувал песни, кои повремено ги позајмувал на непознати изведувачи. Брк и Беро 2005 г. издале божиќен албум наречен Божиќен сон по што Брк започнал соло кариера што резултирало со првиот соло албум на хрватскиот гитарист наречен Подобар свет (хр: Bolji svijet). Потоа се приклучил на составот Џибони . По објавувањето на албумот, заедно со Шолц, Беро се приклучил на бендот на Аки, со кој во 2007 г. го издал албумот Изгубени во времето (хр: Igubljeni u vremenu). По промовирањето на албумот, тој се приклучил на Мајке и на крајот се приклучил на бендот на Џибони. По распадот на соло групата, Аки одржал голем концерт на отворањето на АТП Кроација опен во Умаг со многу гости, а заминал на турнеја во Србија и Босна и Херцеговина, додека Шолц, откако ја напуштил групата, го основала бендот Д.О.Г. Кантина заедно со Тина Кресник Буч, го основале музичкото училиште Грове во Загреб, каде предавал бас гитара, а повремено свирел со разни ансамбли. Музичките критичари рекле дека Парни ваљак со Шолац и без него не е истиот бенд, многумина го сметаат за најдобар тапанар на Балканот .
Повторно обединување
[уреди | уреди извор]На крајот на септември 2009 г се најавувало повторното обединување на бендот, иницирано од извршниот продуцент Дарко Хлупиќ по повод турнејата во живо на Карловачко, а на членовите кои настапувале во Сакс им се придружил тапанарот Дадо Маринковиќ, кој заедно со Брк и Бер настапувал во бендот на Џибони. Од сè уште непознати причини, поранешниот тапанар Дражен Шолц - Шолц не бил поканет во бендот , иако се зборувало дека Хус не му простил на Шолц затоа што тој го направил соло албумот на Аки Рахимовски , а басистот Звонимир Бучевиќ - Буч. не бил ниту поканет. За оваа пригода биле снимени две нови песни: После сите години и Тоа сум навистина јас (хр: Nakon svih godina и To sam stvarno ja).
За време на турнејата во живо во Карловац во 2009 г. полни со 9 сали во најголемите хрватски градови. Го собориле рекордот на Загребската Арена, а поради огромната посетеност во Вараждин најавиле уште два концерта - во Бјеловар и Чаковец.
По концертите во Бјеловар и Чаковец, Дадо Маринковиќ се вратил во бендот на Џибони, а тапанарот го заменил Дамир Шомен, кој и претходно соработувал со Ваљак, на албумот Заставе, додека Шолц имал здравствени проблеми. Менаџерот Дарко Хлупиќ го преземал составот и го преземал управувањето и организацијата на продолжението на турата низ околината.
Турнејата потоа продолжила во Словенија и Босна и Херцеговина кога ги посетиле Љубљана, Марибор, Ајдовшчина, Зеница, Мостар, Сараево, а подоцна и Целје и Тузла .
Во летото 2010 г ја објавиле песната „Стварно нестварно“ најавувајќи го нивниот нов албум. На крајот на летото 2010 г најавиле голем концерт во Белградска Арена на 16ти Октомври истата година, прв после 22 години. Тој концерт го распродале за само еден месец и најавиле уште еден ден потоа, кој исто така го распродале, а на тие два концерта ги гледале повеќе од 44.000 луѓе. Парни ваљак, по Здравко Чолиќ, е само вториот изведувач што одржал два поврзани концерти во Арена Белград. По огромниот успех во Белград, Ваљак го најавил следниот концерт во Србија на СПЕНС во Нови Сад на 17. декември 2010 година година, која за прв пат бил распродаден во максимален капацитет за нивниот концерт. Интересно е што по четири години пауза, бендот завртел сосема друга страница, со намера да привлече помлада публика, пред се со својата нова веб-страница, каде што објавувале видеа од концерти и нивни нови песни за преземање . Сите свои активности ги објавувале на социјалните страници Фејсбук и Твитер, каде ги следеле повеќе од 350.000 корисници.
Навистина нереално до ден-денес
[уреди | уреди извор]Парни Ваљак издале нов албум во средината на 2011 година. под името Навистина нереално (хр: Stvarno nestvarno), кој го промовирале со голема турнеја низ Хрватска, под името Верувај тука сум човек (хр: Vjeruj, tu sam čovjek!). Воедно со оваа турнеја ги поттикнале младите волонтери, а била организирана со помош на ДМ Хрватска.
По големата турнеја во Хрватска, најавиле два акустични концерта во белградскиот Сава центар, но бидејќи се распродале во рекордно време, договориле уште три последователни концерти. Набргу потоа најавиле концерт на истата продукција во СПЕНС во Нови Сад.
Интересно е што албумот излегол само во електронска форма, а можел да се симне од нивната веб-страница користејќи го баркодот од билетите за концертот.
На почетокот на 2013 г го објавиле синглот Само да знаеш (хр: Samo da znaš) кој ги соборил сите рекорди и 8 недели по ред останал на првото место на официјалната национална радио програма за емитување на домашни синглови. Синглот го најавува албумот Нема предавање (хр: Nema predaje), чие луксузно ограничено издание излегло на 10-ти. јуни, додека 11 во октомври истата година излегол и сингл верзија.
Тие го промовирале албумот со специјални „Фејсбук“ концерти во загрепската Творница Култура и белградскиот Дом Омладине . Билетите за концертот биле бесплатни, а можело да се набават само преку официјалната апликација на Фејсбук.
По повод влезот на Хрватска во Европската унија, тие гостувале на полската радио и телевизија, а во Вроцлав одржале голем концерт на отворено.
Дискографија
[уреди | уреди извор]Во својата долгогодишна активност, Парни ваљак има издадено 19 студиски албуми, 41 сингл, 6 албуми во живо и 11 компилации.
Студиски албуми
[уреди | уреди извор]
|
|
Албуми во живо
[уреди | уреди извор]
|
|
Компилации
[уреди | уреди извор]
|
|
|
|
Други изданија
[уреди | уреди извор]
|
|
Слободни
[уреди | уреди извор]
|
|
|
|
Награди
[уреди | уреди извор]- во 2005 година Фендер Мегамузика за 30 години континуирана работа
- во 2005 година Фендер Мегамузика за севкупниот придонес во рок музиката во Хрватска
- 2010 година Индекси за концертниот настан на годината
- 2010 година Принцот награда за најдобар враќање на сцената
- во 2013 година Фендер Мегамузика за најдобар бенд
- во 2015 година Награда на Град Загреб, за најголема заслуга во унапредувањето на општествениот живот во градот.