Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
wiroszybowiec transportowy |
Konstrukcja |
mieszana |
Historia | |
Data oblotu |
1943 |
Lata produkcji |
1942 |
Liczba egz. |
1 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Średnica wirnika |
12 m |
Masa | |
Własna |
905 kg |
Startowa |
2000 kg |
Osiągi | |
Prędkość dopuszczalna |
290 km/h |
Prędkość holowania |
180 km/h |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
Focke-Achgelis Fa 225 – eksperymentalny niemiecki wojskowy wiroszybowiec transportowy zaprojektowany w okresie II wojny światowej na potrzeby Luftwaffe. Powstał tylko jeden egzemplarz.
Podstawowym lekkim szybowcem transportowym Luftwaffe był bardzo udany DFS 230[1][2][3]. Jedyną poważniejszą wadą tego szybowca (podobnie jak innych konstrukcji tego typu) było wymaganie odpowiedniego, dość dużego miejsca do lądowania[3]. W odpowiedzi Heinrich Focke[4] zaproponował zaprojektowanie wiroszybowca będącego w stanie wylądować na znacznie mniejszej powierzchni[3][5][6]. Wiropłat nie był całkowicie nową konstrukcją, wykorzystywał on kadłub z szybowca DFS 230 (bez skrzydeł) i wirnik z helikoptera Focke-Achgelis Fa 223[3][5][6]. Wirnik został zamontowany na pylonie wznoszącym się nad środkiem ciężkości wiropłatu, po obu stronach kadłuba umieszczono wzmocnione podwozie o długim skoku mające amortyzować lądowanie[6].
Średnica wirnika wynosiła 12 metrów, a masa własna wiropłatu wynosiła 905 kilogramów[5][6], maksymalna masa startowa wynosiła 2000 kilogramów[4][6].
Jeden egzemplarz Fa 225 zbudowano w 1942[6] i został oblatany w 1943[3][5]. W porównaniu z tradycyjnymi szybowcami wiropłat mógł startować i lądować pod znacznie większym kątem, dobieg Fa 255 wynosił zaledwie osiemnaście metrów[3][5]. Do holowania wiropłatu używano samolotu transportowego Junkers Ju 52[3][5], prędkość holowania wynosiła do 190 km/h[5][6].
Wiropłat nie wszedł do produkcji seryjnej, o czym zadecydował zapewne brak zapotrzebowania na taką konstrukcję w tym okresie[3][6][7].