Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
samolot rozpoznawczo-bombowy |
Załoga |
2 osoby |
Historia | |
Data oblotu | |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,5 m |
Długość |
10 m |
Wysokość |
3,60 m |
Powierzchnia nośna |
34,6 m² |
Masa | |
Własna |
2,105 kg |
Startowa |
2,745 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
290 km/h |
Pułap |
5500 m |
Zasięg |
1200 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe kal. 7,92 do 300 kg bomb | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Hiszpania, Bułgaria, Węgry, Chiny |
Heinkel He 45 − dwumiejscowy niemiecki samolot rozpoznawczo-bombowy. Okres jego służby przypadał przede wszystkim na okres wojny domowej w Hiszpanii, choć wykorzystywany był jeszcze w 1942 roku do walk na froncie wschodnim.
Zaprojektowany w 1930 roku przez Ernsta Heinkla jako lekki samolot bombowy na zamówienie Ministerstwa Obrony Rzeszy. Prototyp został oblatany pod koniec 1931 roku. Po serii prób w locie, w 1933 roku rozpoczęto produkcję samolotu na potrzeby powstającej Luftwaffe. Jeden samolot w eksportowej wersji HD 61a był proponowany dla lotnictwa Republiki Chińskiej, lecz rozbił się podczas lotu demonstracyjnego 22 sierpnia 1931[1].
Na początku 1936 roku He 45 był najliczniejszym typem samolotu używanym w Luftwaffe[2]. Był na wyposażeniu eskadr rozpoznawczych dalekiego zasięgu oraz szkół lotniczych, gdzie używano go do treningu pilotów, strzelców pokładowych i obserwatorów. Produkcja samolotu zakończyła się w 1936 roku. Ogółem wyprodukowano 512 egzemplarzy, poza macierzystą wytwórnią także w zakładach Bayerische Flugzeugwerke, Gotha i Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH[3].
W listopadzie 1936 roku samoloty He 45 weszły na wyposażenie Legionu Condor. Od marca 1937 roku rozpoczęto ich przekazywanie lotnictwu nacjonalistów hiszpańskich. Wzięły one udział w walkach z wojskami republikańskimi. Także rząd bułgarski zamówił 12 maszyn, które służyły początkowo jako rozpoznawczo-bombowe, a po zastąpieniu ich przez nowsze Letov S-328 zostały przekazane do szkoły nawigatorów. 6 samolotów He 45 używało także lotnictwo węgierskie.
W chwili rozpoczęcia II wojny światowej Luftwaffe miała w pierwszej linii tylko nieliczne He 45. Pozostałe były wykorzystywane do szkolenia, a od 1942 roku także jako nocne bombowce na wzór radzieckich Po-2.
Samolot Heinkel He 45 był dwumiejscowym dwupłatem konstrukcji mieszanej ze stałym podwoziem. Uzbrojenie stanowił jeden stały karabin maszynowy kal. 7,92 mm strzelający przez krąg śmigła i jeden ruchomy karabin tego kalibru w kabinie obserwatora oraz do 300 kg bomb na zaczepach pod kadłubem.