Marek Bieńczyk (2012) | |
Data i miejsce urodzenia |
6 lipca 1956 |
---|---|
Narodowość |
polska |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Nagrody | |
Paszport „Polityki” (1999) |
Marek Bieńczyk (ur. 6 lipca 1956 w Milanówku) – polski pisarz, historyk literatury, tłumacz z języka francuskiego, eseista, współpracownik „Tygodnika Powszechnego”[1]; enolog.
Studiował romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Pracuje jako historyk literatury w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk[3]. Wykłada też w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jest współpracownikiem francuskiego kwartalnika „L'atelier du roman”[2]. Znawca literatury polskiego romantyzmu i współczesnej humanistyki francuskiej. Jego debiutem naukowym była rozprawa Czarny człowiek. Zygmunt Krasiński wobec śmierci (1990)[3].
Jest członkiem International Federation of Wine and Spirits Journalists and Writers (F.I.J.E.V.), współpracuje z krakowskim Collegium Vini. Publikował i publikuje cykle felietonów na temat wina m.in. w „Magazynie” „Gazety Wyborczej”, „Przekroju”, miesięczniku „Forbes”, dwumiesięczniku „Magazyn Wino” i miesięczniku „Kuchnia”. Wraz z Wojciechem Bońkowskim stworzył pierwszy polski przewodnik enologiczny Wina Europy.
7 października 2012 został laureatem Nagrody Literackiej „Nike” za zbiór esejów Książka twarzy[4]. Za książkę Książę w cukierni otrzymał nagrodę Graficzna Książka Roku 2013 (polska sekcja IBBY[5]). W 2019 został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” za zbiór esejów Kontener[6].
10 grudnia 2023 roku otrzymał Nagrodę Literacką im. Juliana Tuwima[7].
Jest przede wszystkim tłumaczem książek Milana Kundery (m.in. Nieśmiertelność; Powolność; Tożsamość; Niewiedza; Święto nieistotności; eseje), a także Emila Ciorana i Rolanda Barthes’a.