Olaf Lubaszenko

Olaf Lubaszenko
	; Olaf Lubaszenko (2015)
Imię i nazwisko	Olaf Sergiusz Linde
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1968 ; Wrocław
Zawód	aktor, reżyser, producent filmowy, wokalista, konferansjer
Współmałżonek	Katarzyna Groniec (1992–1995, rozwód)
Lata aktywności	od 1982
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Olaf Lubaszenko, właśc. Olaf Sergiusz Linde (ur. 6 grudnia 1968 we Wrocławiu) – polski aktor filmowy, dubbingowy i teatralny, reżyser i producent, prezenter telewizyjny, także wokalista i konferansjer, związany z Teatrem Buffo, dyrektor artystyczny Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach^[1], laureat Orła i Czeskiego Lwa za pierwszoplanową rolę w filmie Zabić Sekala.

Życiorys

Rodzina i edukacja

Jest synem aktora Edwarda Linde-Lubaszenki oraz aktorki, plastyczki i poetki Asji Łamtiuginy. Ma przyrodnią siostrę Beatę.

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 9 w Białymstoku (matka była aktorką tamtejszego teatru). Jest absolwentem IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim (w latach 1986–1987), a później w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej; żadnego z tych kierunków nie ukończył. Ukończył studia w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie.

W 1991 zdał eksternistyczny egzamin aktorski.

Kariera

Zadebiutował w wieku 14 lat tytułową rolą w serialu Życie Kamila Kuranta (1982). Później zagrał chłopca Ryśka w filmie Sonata marymoncka^[2]. Popularność przyniosły mu role w filmach: Piłkarski poker Janusza Zaorskiego i Krótki film o miłości Krzysztofa Kieślowskiego. Za występ w Krótkim filmie... otrzymał nagrodę na genewskim festiwalu „Gwiazdy Jutra”. Był asystentem reżysera w produkcji realizowanej przez Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog, której częścią jest Krótki film o miłości. W 1991 wziął udział w popularnym musicalu Metro, reżyserowanym przez Janusza Józefowicza^[2]. Zagrał w Krollu Władysława Pasikowskiego. Został asystentem reżysera przy realizacji filmu Andrzeja Wajdy Pierścionek z orłem w koronie. W 1994 wystąpił w spektaklu Emigranci u boku Cezarego Pazury.

W 1997 zadebiutował jako reżyser filmem Sztos, łączącym w sobie elementy kina akcji i filmu obyczajowego. W 1998 podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął swoją dłoń na „Promenadzie Gwiazd”. W 1999 zrealizował komedię sensacyjną Chłopaki nie płaczą z Maciejem Stuhrem w roli głównej. W 2001 został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Wystąpił w produkcjach sensacyjnych, takich jak: Słodko gorzki, Operacja Samum i Moja Angelika. Zagrał u boku Ewy Gawryluk w filmie Operacja „Koza” oraz Magdaleny Cieleckiej w komedii romantycznej Zakochani.

Pojawiał się również w serialach telewizyjnych: Ekstradycja 2 i Przeprowadzki. Zagrał policjanta Stanisława Olbrychta w serialu Sfora oraz jego kontynuacji, Fałszerze – powrót Sfory. W latach 2007–2011 grał Romana Pyrkę w serialu TVP2 Barwy szczęścia.

W sierpniu 2010 prowadził program Polsat Play Polska liga cudzoziemska, który prezentował kulisy życia polskich piłkarzy grających w zagranicznych ligach^[3]. Wystąpił gościnnie w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku w spektaklu Zakłócenia w eterze^[4].

Wystąpił w teledyskach do piosenek: Starczy słów Kasi Kowalskiej, Na krzywy ryj Elektrycznych gitar i Tango z pistoletem Katarzyny Groniec. Jest kapitanem Reprezentacji Artystów Polskich w piłce nożnej. Nagrał piosenkę Dream a Little Dream of Me na płycie Gra o miłość (piosenki wykonywane przez członków piłkarskiej Reprezentacji Artystów Polskich).

Jest bohaterem książki „Chłopaki niech płaczą” (Prószyński i S-ka, Warszawa 2015), wywiadu-rzeki udzielonego dziennikarzowi Pawłowi Piotrowiczowi^[5].

W 2019 wystąpił w filmie Futro z misia.

W 2022 był dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie^[6]^[7].

Życie prywatne

Rozwiedziony z Katarzyną Groniec, z którą ma córkę Mariannę^[8]. Od 2006 związany z Hanną Wawrowską^[8].

Jest krewnym polityka Jana Roszkowskiego, który był burmistrzem Prudnika w latach 1990–1998^[9].

Jest kibicem Legii Warszawa, w której w wieku 13 lat trenował jako junior^[10].

Filmografia

Reżyseria

Aktor

1982: Życie Kamila Kuranta jako Kamil Kurant w młodości (odc. 1–3)
1984: Trzy młyny jako Jarogniew (odc. 2)
1987: Tabu jako Stefek
1987: Sonata marymoncka jako Rysiek Lewandowski
1987: Ludożerca jako żołnierz
1987: Wyrównanie rachunku
1987: Łuk Erosa jako Adam Karowski
1987: Trójkąt bermudzki jako grający w pokera z Henrykiem
1987: Bez grzechu jako Jarek Kalita
1988: Piłkarski poker jako Olek Grom
1988–1991: Pogranicze w ogniu jako Franek Relke
1988: Krótki film o miłości jako Tomek
1988: Dekalog VI jako Tomek
1988: Dekalog X jako chłopak pracujący na poczcie
1989: Po upadku. Sceny z życia nomenklatury jako Piotr
1989: Marcowe migdały jako Tomek
1989: Czarny wąwóz jako Ludwik
1990: Seszele jako Koleś
1990: Historia niemoralna jako Marek
1990: Korczak jako zastrzelony tramwajarz
1991: Odjazd jako ksiądz
1991: Kroll jako Marcin Kroll
1992: Psy jako Krzyś „Młody”
1992: Pamiętnik znaleziony w garbie – 2 role: młody Antoni; Janek, syn Antoniego
1993: Lista Schindlera jako strażnik w Oświęcimiu
1993: Kraj świata jako literat Stefan
1994: Les Amoureux jako Tomek
1995: Odjazd jako ksiądz (odc. 3)
1995: Gnoje jako Gąsior
1995: Uczeń diabła jako Ryszard
1996: Słodko gorzki jako brat Mata
1996: Poznań 56 jako czołgista
1996: Ekstradycja 2 jako Rafał Kulski
1996: Wirus jako Józek Kujawa
1997: Sztos – Mietek
1997: Kiler jako Olaf Lubaszenko, „aktor, co to jest reżyserem”
1998: Demony wojny według Goi jako porucznik Czacki
1998: Żona przychodzi nocą jako Adik
1998: Zabić Sekala jako Jura Baran
1999: Pierwszy milion jako ksiądz
1999: Operacja Samum jako Kosiński
1999: Operacja „Koza” jako Adam Horn
1999: Córy szczęścia jako Janek
1999: Kiler-ów 2-óch jako Olaf Lubaszenko, „aktor, co to jest reżyserem”
1999: Moja Angelika jako Andrzej Kulik, szef grupy pościgowej
1999: Ja, Malinowski jako Koryl
2000: Pierwszy milion jako ksiądz
2000: Egoiści jako Smutny
2000: Bajland jako asystent Rydla
2000–2001: Przeprowadzki jako Stanisław Szczygieł
2000: Skarb sekretarza jako Zenon Wnuk
2000: Zakochani jako Marek Zdzierski, prawnik
2001: Garderoba damska jako Piotr (odc. 6 i 10)
2001: Stacja jako policjant Zawadzki
2001: Boże skrawki jako Gniecio Lipa
2001: Tam i z powrotem jako Niewczas
2002: Jest sprawa... jako trener Zenon Wnuk
2002: Sfora jako Stanisław Olbrycht
2002: Sfora: Bez litości jako Stanisław Olbrycht
2002: Rób swoje, ryzyko jest twoje jako Emil Baks
2002: E=mc² jako Max
2003: Marcinelle jako Martin
2005: Defekt jako radny Jerzy Kulesza
2006: Fałszerze – powrót Sfory jako Stanisław Olbrycht
2007–2012: Barwy szczęścia jako Roman Pyrka
2007: Determinator jako inspektor Artur Wejman
2009: Mniejsze zło jako SB-ek
2009: Dekalog 89+ jako listonosz Tomasz (cz. 2)
2009: Złoty środek – klawiszowiec
2010–2021: Blondynka jako ksiądz Teofil Błażejczyk
2010: Weekend jako Czeski
2012: Sztos 2 jako Mietek
2015: Strażacy jako Witold Michalak, prezes OSP
2016: Bodo jako Franz Kettler (odc. 3)^[11]
2016: Operacja Bazyliszek – film z cyklu Legendy polskie
2018: Miłość jest wszystkim jako Jan
2018: Kobiety mafii jako komendant
2019: Odwróceni. Ojcowie i córki jako prokurator Adam Gołąbek
2019: Futro z misia jako Nerwowy
2019: Stulecie Winnych jako doktor Ludwik Brzozowski
2020: W lesie dziś nie zaśnie nikt jako policjant
2022: Ostatnia wieczerza – jako przeor Andrzej
od 2024: Komisarz Alex jako inspektor Ireneusz Gancarz
2024: Napad jako major Tadeusz Gadacz

Udział gościnny

1998: 13 posterunek jako scenarzysta (odc. 34)
2001: Na dobre i na złe jako Leon
2005: Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście jako Olaf Milski, przyrodni brat Gustawa
2005: Anioł Stróż jako Jerzy (odc. 6)

Polski dubbing

2001: Fallout Tactics: Brotherhood of Steel jako Gammorin/Smith
2003: Gdzie jest Nemo? jako Idol
2003: Magiczna Gwiazda jako Hubert
2003: Nienasycenie jako narrator
2004: Lucky Luke jako Lucky Luke
2006: Wielka wędrówka
2007: Lissi na lodzie jako Yeti
2008: Cziłała z Beverly Hills jako Delgado
2011: Cziłała z Beverly Hills 2 jako Delgado
2012: Ralph Demolka jako Ralph
2013: Samoloty jako Beka
2014: Samoloty 2 jako Beka
2014: Strażnicy Galaktyki jako Rhomman Dey
2017: Star Wars: Battlefront II jako Lando Calrissian
2018: Ralph Demolka w internecie jako Ralph

Spektakle

Role

1986: Bidul (Teatr Telewizji)
1987: Ludożerca
1989: Metro
1990: Szalbierz jako Rybak (Teatr Telewizji)
1992: Dożywocie jako Filip (Teatr Telewizji)
1993: Historia jednego dnia z epilogiem jak John (Teatr Telewizji)
1993: Wróć Kropeczko jako Tom (Teatr Telewizji)
1994: Anielka jako Żyd Szmul (Teatr Telewizji)
1994: Biesiada sarmacka jako Husarz (Teatr Telewizji)
1994: Emigranci jako AA (Teatr im. Siemaszkowej w Rzeszowie)
1994: Dwaj panowie z Werony jako Chybcik (Teatr Telewizji)
1995: Cisza jako Piotr (Teatr Telewizji)
1995: Jasnowidz jako Piotr Michalski (Teatr „13 Muz” w Szczecinie)
1995: Don Carlos jako Markiz Posa (Teatr Telewizji)
1995: Ekscelencja jako Widoplasow (Teatr Telewizji)
1995: Łowca jasnowidzów jako Piotr Michalski
1995: Markiz von Keith jako Markiz von Keith (Teatr Telewizji)
1996: Filomena Maturano jako Michele (Teatr Telewizji)
1996: Pokój pełen liści jako Slockenheimer (Teatr Telewizji)
1996: Wassa Żeleznowa jako Siemion (Teatr Telewizji)
1997: Czerwony Kapturek jako Zajączek (Teatr Telewizji)
1997: Ketchup Schroedera jako Rysiek (Teatr Telewizji)
1997: Mistrz jako Seweryn Goszczyński (Teatr Telewizji)
1998: Człowiek do wszystkiego jako inspektor Washbourne (Teatr Telewizji)
1998: Dama od Maxima jako doktor Petypon (Teatr Telewizji)
1998: Edith i Marlene jako Marcel (Teatr Telewizji)
1999: Woyzeck jako Woyzeck (Teatr Telewizji)
1999: Lalek jako Lalek (Teatr Telewizji)
2000: Urodziny mistrza jako młody (Teatr Telewizji)
2003: Niektóre gatunki orłów jako Pepe (Teatr na Woli im. Łomnickiego w Warszawie)
2004: Panna Tutli Putli jako działacz (Teatr Studio Buffo w Warszawie)
2007: Dziecko w krainie muzyki jako aktor (Mazowiecki Teatr Muzyczny Operetka w Warszawie)
2010: Diabli mnie biorą jako Lucyfer (Teatr Nowy w Łodzi); autor Marek Rębacz
2011: Księżyc i magnolie jako Selznick (Teatr STU w Krakowie)

Inscenizacje

1996: Małgosia (Teatr Telewizji)
1998: Yes, panie Maluchan (Teatr Telewizji)
2002: Pięciu braci Moe (Teatr Muzyczny „Roma” w Warszawie)
2003: Niektóre gatunki orłów (Teatr na Woli im. Łomnickiego w Warszawie)
2004: Kolacja na 4 ręce (Teatr Nowy im. Łomnickiego Poznaniu)
2005: Pięciu braci Moe (Teatr Muzyczny im. Baduszkowej w Gdyni)
2012: Single i remiksy (Teatr MY)
2014: Kochanie na kredyt (Teatr MY)
2016: Single po japońsku (Teatr MY)
2018: Dwie pary do pary (Teatr Capitol w Warszawie)
2019: Akt równoległy (Teatr Capitol w Warszawie)

Udział w programach telewizyjnych

Egzamin dojrzałości
Ananasy z mojej klasy (2000)
Milionerzy (wydanie specjalne, 2001)
Jak łyse konie (2003)
Wieczór z Jagielskim (2003)
Mamy cię! (2004)
Bal mistrzów sportu (prowadzenie, 2005)
Moja krew (2005)
Najlepszy z najlepszych (prowadzenie, 2005)^[12]
Łowcy śmiechu (2005)
Kuba Wojewódzki (2006)
Od miłości do szczęścia – relacje z planu serialu Barwy szczęścia (2007, 2008)
Barwy szczęścia kontra Na dobre i na złe (2008)
Orzeł czy reszta? (2008)
Kocham cię, Polsko! (2016)

Nagrody

1986 – Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu za rolę w Bidulu (reż. Wiktor Skrzynecki, widowisko tv)
1988 – Nagroda aktorska uzyskana w wyniku plebiscytu publiczności na KSF „Młodzi i Film” w Koszalinie za rolę w filmie Bez grzechu
1989 – „Złota Kaczka” za rok 1988, kategoria: najlepszy polski aktor
1989 – Nagroda Aktorska na Festiwalu „Gwiazdy Jutra” w Genewie za rolę w filmie Krótki film o miłości
1993 – Nagroda na MFF w Cancún za rolę męską w filmie Pamiętnik znaleziony w garbie
1998 – Nagroda Aktorska na MFF w Karlovych Varach za rolę w Zabić Sekala
1999 – Czeski Lew w kategorii: pierwszoplanowa rola męska w Zabić Sekala
1999 – Orzeł w kategorii: najlepsza rola męska w Zabić Sekala
2002 – Złoty Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za Poranek kojota
2003 – Srebrny Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za E=mc²
2003 – I miejsce w plebiscycie publiczności za kreację aktorską w spektaklu Niektóre gatunki orłów na XLII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych
2004 – nagroda The Walt Disney Company Polska dla najlepszych twórców polskiej wersji językowej w filmach animowanych – za rolę Idola w filmie Gdzie jest Nemo (Warszawa)

Przypisy

↑ Festiwal Gwiazd. festiwalgwiazd.com. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).
↑ ^a ^b Filler Witold, Piotrowski Lech, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa 1998, tu hasło: Olaf Lubaszenko, s. 184.
↑ Olaf Lubaszenko prowadzącym w Polsat Play. wirtualnemedia.pl, 2010-08-12. [dostęp 2010-08-12].
↑ Białystok. Olaf Lubaszenko gościnnie w produkcji Teatru Dramatycznego.
↑ Chłopaki niech płaczą [online], proszynski.pl [dostęp 2017-11-25] .
↑ Częstochowa: Olaf Lubaszenko dyrektorem naszego teatru. Serwis Samorządowy Polska Agencja Prasowa. [dostęp 2022-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-18)]. (pol.).
↑ Magdalena Woch będzie pełnić obowiązki dyrektora Teatru w Częstochowie. rmf24.pl, 2022-11-23. [dostęp 2023-08-27]. (pol.).
↑ ^a ^b Luiza Nowak: Jego córka i wnuczka podbijają show-biznes, a historia rodziny to gotowy materiał na film. Oto losy Edwarda Linde-Lubaszenki i jego najbliższych. plejada.pl, 2019-12-27. [dostęp 2020-07-30]. (pol.).
↑ DamianD. Wicher DamianD., Tygodnik Prudnicki – Ojciec i syn [online], Tygodnik Prudnicki, 4 kwietnia 2007 [dostęp 2021-03-11] (pol.).
↑ MarcinM. Szymczyk MarcinM., Olaf Lubaszenko: Jestem legionistą z krwi i kości [online], legia.net, 19 marca 2013 [dostęp 2024-07-20] (pol.).
↑ imdb.com: Bodo (2016–). [dostęp 2016-05-19]. (ang.).
↑ Warszawa. Lubaszenko poprowadzi teleturniej w TVP [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-11-25] .

Bibliografia

Filler Witold, Piotrowski Lech, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa 1998, ISBN 83-87571-54-7, tu hasło: Olaf Lubaszenko, s. 184, 185.
Olaf Lubaszenko w bazie IMDb (ang.)
Olaf Lubaszenko w bazie filmpolski.pl
Olaf Lubaszenko, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
Olaf Lubaszenko w bazie Filmweb
Wywiad z O. Lubaszenką i notka biograficzna
kultura.dlastudenta.pl

Linki zewnętrzne

Olaf Lubaszenko na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Wywiad z O. Lubaszenką
Plakaty do filmów Olafa Lubaszenki w galerii plakatu filmowego Filmoteki Narodowej „Gapla”

[1] Festiwal Gwiazd. festiwalgwiazd.com. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).

[autonazwa1-2] Filler Witold, Piotrowski Lech, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa 1998, tu hasło: Olaf Lubaszenko, s. 184.

[3] Olaf Lubaszenko prowadzącym w Polsat Play. wirtualnemedia.pl, 2010-08-12. [dostęp 2010-08-12].

[4] Białystok. Olaf Lubaszenko gościnnie w produkcji Teatru Dramatycznego.

[5] Chłopaki niech płaczą [online], proszynski.pl [dostęp 2017-11-25] .

[6] Częstochowa: Olaf Lubaszenko dyrektorem naszego teatru. Serwis Samorządowy Polska Agencja Prasowa. [dostęp 2022-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-18)]. (pol.).

[7] Magdalena Woch będzie pełnić obowiązki dyrektora Teatru w Częstochowie. rmf24.pl, 2022-11-23. [dostęp 2023-08-27]. (pol.).

[olaf-8] Luiza Nowak: Jego córka i wnuczka podbijają show-biznes, a historia rodziny to gotowy materiał na film. Oto losy Edwarda Linde-Lubaszenki i jego najbliższych. plejada.pl, 2019-12-27. [dostęp 2020-07-30]. (pol.).

[9] DamianD. Wicher DamianD., Tygodnik Prudnicki – Ojciec i syn [online], Tygodnik Prudnicki, 4 kwietnia 2007 [dostęp 2021-03-11] (pol.).

[10] MarcinM. Szymczyk MarcinM., Olaf Lubaszenko: Jestem legionistą z krwi i kości [online], legia.net, 19 marca 2013 [dostęp 2024-07-20] (pol.).

[11] .com: Bodo (2016–). [dostęp 2016-05-19]. (ang.).

[12] Warszawa. Lubaszenko poprowadzi teleturniej w TVP [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-11-25] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

1990-99	Sztos (1997)
2000-09	Chłopaki nie płaczą (2000) Poranek kojota (2001) E=mc² (2002) Jest sprawa... (2002) Złoty środek (2009)
2010-19	Sztos 2 (2011)
Seriale TV	Skarb sekretarza (2000) Król przedmieścia (2002) Kosmici (2004) Faceci do wzięcia (2006)

1990–1999	Olaf Lubaszenko (1998) Robert Gonera (1999)
2000–2009	Zbigniew Zapasiewicz (2000) Zbigniew Zamachowski (2001) Marek Kondrat (2002) Zbigniew Zamachowski (2003) Marian Dziędziel (2004) Andrzej Chyra (2005) Janusz Gajos (2006) Robert Więckiewicz (2007) Krzysztof Stroiński (2008) Borys Szyc (2009)
2010–2019	Robert Więckiewicz (2010) Robert Więckiewicz (2011) Maciej Stuhr (2012) Dawid Ogrodnik (2013) Tomasz Kot (2014) Janusz Gajos (2015) Andrzej Seweryn (2016) Dawid Ogrodnik (2017) Jacek Braciak (2018) Bartosz Bielenia (2019)
2020–2029	Piotr Trojan (2020) Maciej Stuhr (2021) Dawid Ogrodnik (2022) Eryk Kulm (2023)