Nakajima G8N Renzan | |
---|---|
Το Nakajima G8N | |
Τύπος | Βαρύ βομβαρδιστικό |
Κατασκευαστής | Nakajima |
Χώρα προέλευσης | Ιαπωνία |
Παρθενική πτήση | 23 Οκτωβρίου 1944 |
Κύριος χειριστής | Αεροπορία του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού |
Μονάδες που παρήχθησαν | 4 |
Το Nakajima G8N Renzan ήταν ένα τετρακινητήριο βαρύ βομβαρδιστικό μακράς ακτίνας δράσης που σχεδιάστηκε για το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό. Εκτός από τα πρωτότυπα δοκιμών, δεν μπήκε σε παραγωγή πριν την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Σύμμαχοι του έδωσαν την ονομασία αναφοράς Rita.
Τον Φεβρουάριο του 1943 το Αυτοκρατορικό Ναυτικό ζήτησε από την κατασκευάστρια Nakajima να σχεδιάσει ένα τετρακινητήριο βομβαρδιστικό μακράς ακτίνας δράσης που θα επιχειρούσε από βάσεις στην ξηρά, προκειμένου να καλυφθεί παλαιότερη απαίτηση του. Η τελική απαίτηση, που εκδόθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1943, προέβλεπε ένα αεροσκάφος με μέγιστη ταχύτητα της τάξεως των 590 km/h και δυνατότητα μεταφοράς φορτίου βομβών 4,000 kg σε απόσταση 3,700 km ή μειωμένου φορτίου σε απόσταση 7,400 km.[1]
Το G8N ήταν ένα μεσοπτέρυγο αεροσκάφος με μικρή πτερυγική επιφάνεια, τρίκυκλο σύστημα προσγείωσης και μεγάλο κάθετο ουραίο. Προωθούνταν από τέσσερις αστεροειδείς κινητήρες Nakajima NK9K-L "Homare" 24 των 2,000 hp. Ο οπλισμός αποτελούνταν από τηλεχειριζόμενους πυργίσκους πολυβόλων στο ρύγχος, την ράχη, την κοιλιά και το πίσω μέρος της ατράκτου καθώς και από δύο ακόμα πολυβόλα.[2]
Το πρώτο από τα πρωτότυπα δοκιμών ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1944 και παραδόθηκε στο Ναυτικό τον Ιανουάριο του 1945, μόλις ένα χρόνο μετά την έναρξη του προγράμματος ανάπτυξης. Μέχρι τον Ιούνιο του 1945 είχαν ολοκληρωθεί ακόμα τρία αεροσκάφη δοκιμών, ένα εκ των οποίων καταστράφηκε στο έδαφος από αμερικανικά αεροσκάφη.[2]
Εκτός από κάποια προβλήματα ήσσονος σημασίας με τους υπερσυμπιεστές, το Renzan κρίθηκε ικανοποιητικό από το Ναυτικό που ήλπιζε να έχει μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1945 16 πρωτότυπα καθώς και 48 αεροσκάφη παραγωγής διαθέσιμα. Όμως, η έκβαση του πολέμου ήταν πολύ δυσμενής για τους Ιάπωνες που αντιμετώπιζαν σημαντικές ελλείψεις σε πρώτες ύλες, όπως το αλουμίνιο, που ήταν απαραίτητων για την κατασκευή του G8N. Συνέπεια ήταν η ακύρωση του προγράμματος τον Ιούνιο του 1945.[2]
Υπήρξαν σκέψεις για την δημιουργία μιας έκδοσης, του G8N2, με τους ισχυρότερου κινητήρες 2,200 hp Mitsubishi MK9A που θα μετέφερε το πυραυλοκίνητο αεροσκάφος αποστολών καμικάζι Okha, όπως και πρόταση κατασκευής της ατράκτου από ατσάλι, αντί του αλουμινίου που βρίσκονταν σε έλλειψη.[2] Τα σχέδια αυτά δεν ευοδώθηκαν εξ' αιτίας της συνθηκολόγησης της Ιαπωνίας.
Μεταπολεμικά ένα G8N μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες για αξιολόγηση.[3][4] Κανένα δεν σώζεται σήμερα.