Somerset

Somerset
Alministración
PaísBandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Nación constitutivaBandera de Inglaterra Inglaterra
Rexón[[Suroeste d'Inglaterra|{{{2}}}
Tipu d'entidá condáu ceremonial d'Inglaterra
Capital Taunton
Nome llocal Somerset (en)
División
Xeografía
Coordenaes 51°18′N 3°00′W / 51.3°N 3°O / 51.3; -3
Superficie 4170.2401 km²
Llenda con Devon, Dorset, Gloucestershire, Wiltshire y Ciudad de Bristol (es) Traducir
Demografía
Población 975 782 hab. (2020)
Densidá 233,99 hab/km²
Más información
somerset.gov.uk
Cambiar los datos en Wikidata

Somerset (Tocante a esti soníu pronunciación (?·i); AFI /ˈsʌmɚˌsɛt/) ye un condáu ceremonial y, escluyendo les autoridaes unitaries de North Somerset y Bath and North East Somerset, un condáu non metropolitanu[1][2] d'orixe históricu allugáu nel Suroeste d'Inglaterra. La so capital o county town ye Taunton, llocalidá asitiada nel sur del condáu.

Llenda con Brístol y Gloucestershire al norte, con Wiltshire al este, con Dorset al sureste y con Devon al suroeste. Gran parte de la so llende septentrional ta delimitado poles mariñes de la canal de Brístol y del estuariu del ríu Severn. La so llende norte foi tradicionalmente el ríu Avon, pero'l mesmu foi treslladáu al sur cola creación y espansión de la ciudá de Brístol y, darréu, cola nacencia del condáu d'Avon y les autoridaes unitaries que lo asocedieron tres la so abolición.[3]

Trátase d'una zona rural que presenta terrenes ondulaos como les árees de Mendip Hills, Quantock Hills y el parque nacional d'Exmoor, según estenses llanures como los Somerset Levels. Colos sos 4171 km², ocupa'l puestu númberu siete tocantes a superficie ente los cuarenta y ocho condaos ceremoniales d'Inglaterra, ente que'l condáu non metropolitanu, de 3451 km², atopar nel númberu dolce ente los trenta y cuatro condaos non metropolitanos de dichu país constituyente.

Esiste evidencia d'asentamientos humanos na zona nel Neolíticu y de les subsecuentes ocupaciones romana y saxona; darréu, xugó un rol importante nel afitamientu y ascensu del rei Alfredo'l Grande, na Guerra Civil Inglesa y na Rebelión de Monmouth.

L'agricultura constitúi una de les sos actividaes económiques principales. La cría de ganáu ovín y bovín —que los sos fines inclúin la producción de llana y de los sos famosos quesos— ye una actividá tradicional y contemporáneo, como tamién lo ye'l cultivu del sauce pa la cestería, siendo esti postreru más inusual. Les güertes de mazanes fueron bien abondoses nel pasáu polo qu'anguaño ye conocíu por ellaborar sidres fuertes. Ente que la so tasa de crecedera poblacional supera la del país, la de desemplegu ye menor al permediu nacional. Los principales sectores emplegadores son el comerciu minorista, la manufactura, el turismu, los servicios sociales y los de salú.

Toponimia

[editar | editar la fonte]

El so nome deriva del inglés antiguu Sumorsǣte, abreviación de Sumortūnsǣte, que quier dicir “la xente que vive o depende de Sumortūn”.[4] Hasta onde se sabe, la primer vegada que s'utilizó la denominación Somersæte foi nel añu 845, dempués de que la rexón venciera ante la invasión saxona.[5] Sumortūn yera l'antiguu nome de Somerton y posiblemente significara “asentamientu de branu”, esto ye, una granxa ocupada mientres los meses branizu y abandonao pel hibiernu.[6] Sicasí, nun ta emplazado en terrenales baxos solu habitables pel branu por cuenta de les inundación, sinón que s'asitia sobre una llomba na cual la posibilidá de vivir pel hibiernu fuera dafechu facedera. Una teoría alternativa esplica que'l nome deriva de Seo-mere-saetan que significa daqué según “pobladores de los llagos cerca del nivel del mar”.[7] Delles denominaciones celtes inclúin Gwlad yr Haf en galés, Gwlas an Hav en córnicu y Bro an Hañv en bretón; los trés signifiquen "tierra de branu".

Nel so lema, sigue usándose n'inglés antiguu, Sumorsaete ealle, que se traduz como “tola xente de Somerset”. Adoptar en 1911 depués de rescatalo de la Crónica anglosaxona. Xunto al restu del suroeste d'Inglaterra, formó parte de Wessex, unu de los siete reinos de la heptarquía; el lema que lo identifica na actualidá fai referencia al sofitu xeneralizáu que'l pueblu de Somerset brindó-y al rei Alfredo'l Grande na so llucha por evitar una invasión viquinga nel reinu.[8][9][10]

Los sos habitantes fueron mentaos per primer vegada na crónica del añu 845, sol nome de "Somersæte", pero'l condáu puramente dichu (non los sos pobladores) nun foi citáu hasta'l 1015 baxu igual designación. Somersetshire, una versión arcaica del nome modernu, rexistrar por primer vegada na crónica nel añu 878. Anque como denominación alternativa solía llamáse-y Somersetshire, esta práutica cayó en desusu a finales del sieglu XIX, posiblemente por cuenta de qu'adoptóse como oficial el nome de "Somerset" col establecimientu del Conseyu del Condáu en 1889; tamién ye probable que tuviera que ver el fechu de que, tal como asocedió n'otros condaos qu'anguaño nun terminen col sufixu -shire, el mesmu yera innecesariu, yá que nun esistía dientro de les sos llendes nengún pueblu del que se tuviera qu'estremar per mediu de dichu sufixu.

La mayor parte de les sos llocalidaes presenten denominaciones d'orixe anglosaxón. Unes poques llombes contienen elementos celtes nos sos nomes; por casu, un documentu del añu 682 define a Creechborough Hill como “la llomba que los británicos llamen Cructan y que nós llamamos Crychbeorh".[11] Dalgunos d'estos nomes son d'orixe dafechu célticu británicu, como'l de la villa de Tarnock, ente qu'otros conxuguen elementos saxones y celtes, siendo Pen Hill un exemplu d'esto.[12]

Historia

[editar | editar la fonte]

Prehistoria

[editar | editar la fonte]
Círculos de piedra de Stanton Drew.

Les cueves de Mendip Hills tuvieron habitaes dende'l Paleolíticu y revelaron importantes afayos arqueolóxicos, como los de la gargüelu de Cheddar. Los güesos de Gough's Cave fueron dataos alredor del 12000 e. C., ente que un cadarma masculín completu, conocíu como'l Home de Cheddar y atopáu dientro de la mesma, data del añu 7150 e. C. aproximao. Afayáronse tamién exemplos de pintura rupestre en cueves tales como Aveline's Hole. La ocupación de dellos covarones estender hasta los tiempos modernos, tal como asocedió en Wookey Hole.

Los Somerset Levels —particularmente les árees non inundables como Glastonbury y Brent Knoll— tamién tienen una llarga historia no referente al asentamientu humanu y sábese que fueron habitaos por cazadores mesolíticos.[13][14] La movilidá na zona foi facilitada cola construcción del Sweet Track, unu de los caminos más antiguos del mundu, nel añu 3807 o 3806 e. C.;[15][16] l'emplegu de téuniques dendrocronológicas dexó una datación tan precisa.[17] Esisten amás numberosos castros de la Edá del Fierro, dalgunos de los cualos, por casu el Castiellu de Cadbury[18] y el d'Ham Hill, que fueron reocupados mientres l'Alta Edá Media. Desconozse la edá exacta del monumentu prehistóricu conformáu polos círculos de piedra de Stanton Drew, pero créese que se trata d'una construcción neolítica.[19]

Antigüedá y Medievu

[editar | editar la fonte]
Entrada de les termes romanes de Bath.

Sol mandu del futuru emperador Tito Flavio Vespasiano y como parte de la espansión romana en Britania, la Segunda Lexón invadió Somerset dende'l sureste nel añu 47. De magar, formó parte del Imperiu romanu hasta alredor del 409, cuando la ocupación estranxera na isla remató.[3] Una amplia variedá de muertes atestigüen la dominación per parte de la potencia naquella dómina, incluyendo'l templu romanu de Pagans Hill en Chew Stoke,[20] la villa romana de Low Ham y les termes que-y dieron nome a la ciudá de Bath.[21]

Dempués de la retirada de los romanos, Gran Bretaña foi invadida por pueblos anglosaxones, los que pal añu 600 establecieren el so control sobre la mayor parte de lo que güei ye Inglaterra. Sicasí, Somerset topábase entá en manes de los nativos britanos, quien aguantaron la meyora saxona nel suroeste mientres un tiempu; pa empiezos del sieglu VIII, sicasí, el rei Ine de Wessex estendiera les llendes occidentales d'el so reinu pa incluyir dientro de los mesmos les tierres anguaño pertenecientes al condáu suroccidental.[22] El palaciu real saxón en Cheddar foi sede del Witenagemot (asamblea d'homes sabios) en delles oportunidaes mientres el sieglu X.[23]

Fotografía del Castiellu de Dunster.

Tres la conquista normanda, foi estremáu en 700 feudos y amplies árees de tierra pasaron a manes de la corona,[5] esistiendo fortificaciones tales como'l Castiellu de Dunster, utilizaes pal control y la defensa. Fundada en 1610, HMP Shepton Mallet, allugada na villa homónima, constitúi la prisión más antigua d'Inglaterra qu'entá s'atopa n'usu.[24] Mientres la Guerra Civil Inglesa, Somerset foi mayoritariamente parlamentarista.[25] En 1685, la infructuosa Rebelión de Monmouth —qu'intentaba derrocar al rei Xacobu II y coronar a James Scout, 1º Duque de Monmouth— tuvo llugar nésti y nel vecín condáu de Dorset.[26] Los rebeldes desembarcaron en Lyme Regis y avanzaron escontra'l norte cola esperanza de prindar Brístol y Bath, pero fueron ganaos na batalla de Sedgemoor, en Westonzoyland, que constituyó la postrera batalla campal llibrada sobre suelo inglés. El militar y estadista[27] Arthur Wellesley tomó'l so títulu, Duque de Wellington, d'un pueblu local llamáu asina;[28] ye conmemoráu con un obeliscu conocíu como Monumentu de Wellington, d'unos 53 metros d'altor, allugáu sobre una llomba cercano y construyío ente 1817 y 1854.

Desenvolvimientu agrícola y mineru

[editar | editar la fonte]

El sieglu XVIII desenvolvióse pacíficamente; sicasí, la Revolución Industrial nes Midlands y nel Norte d'Inglaterra significó'l final de la mayoría de les sos pequeñes industries. Per otru llau, l'agricultura siguió floriando, hasta qu'en 1777 fundóse la Bath and West of England Society for the Encouragement of Agriculture, Arts, Manufactures and Commerce p'ameyorar los métodos agrícoles.[29] La estracción de carbón consistió nuna importante actividá na zona septentrional mientres los sieglos XVIII y XIX, y pal añu 1800 la mesma sentara les sos bases pela redolada del pueblu de Radstock.[30] Los xacimientos d'esti combustible fósil algamaron la so puxanza granible na década de 1920, pero toles mines cerraron yá, la postrera facer en 1973.[31] La mayor parte de les instalaciones na superficie de les mines de carbón fueron baltaes y queda poca evidencia de qu'esistieren dalguna vegada. Más escontra l'oeste atopen les Brendon Hills, unes llombes que fueron esplotaes a finales del sieglu XIX pola so bayura en mineral de fierro, que tresportábase en ferrocarril hasta'l puertu de Watchet, onde yera embarcáu y unviáu a los fornos d'Ebbw Vale, nel sur de Gales.

Guerres mundiales

[editar | editar la fonte]
Primer Guerra Mundial

Munchos soldaos orixinarios de Somerset morrieron n'actu de serviciu mientres la Primer Guerra Mundial, la so infantería sufrió cerca de cinco mil baxes.[32] La mayoría de los sos pueblos y villes tienen monumentos conmemorativos de la guerra; y solu siete llocalidaes, conocíes como Thankful Villages, nun sufrieron perdes d'habitantes nel conflictu bélicu.

Segunda Guerra Mundial

Mientres la Segunda Guerra Mundial, sirvió como base pa les tropes que se preparar pal desembarcu de Normandía (popularmente conocíu como Día D). Dalgunos de los hospitales qu'alzaron p'atender a los mancaos siguen entá n'usu. Con cuenta d'evitar una potencial invasión alemana, construyeron la llinia Taunton Stop Line. Anguaño, entá pueden apreciase los restos de los búnkeres a lo llargo de la mariña, pela so zona sur, en llugares como Ilminster y como Chard.[33]

Coles mires de protexer Brístol y otres llocalidaes axacentes de los bombardeos que llevaba a cabu l'exércitu nazi mientres la nueche, edificaron un considerable númberu de “pueblos señuelo”. Diseñar de manera qu'asonsañaren la xeometría de cais escures, según la de llinies ferroviaries. Coles mesmes construyeron tamién estaciones como la Temple Meads, alloñando d'esta miente al enemigu de determinaos blancos.[34] Unu d'ellos foi construyíu sobre Black Down,[34][35] siendo proyeutáu por Shepperton Studios, basándose en fotografíes aérees de la sablera de maniobres ferroviaries de Brístol.[34] Los señuelos completar con tenues lluces coloraes qu'asemeyaben ciertes actividaes, tales como la carga de llocomotora de vapor llocomotores de vapor. La quema de fardos de paya papaos en creosota, aparentaba los efeutos de les bombes incendiaries refundiaes polos aviones d'una espedición nocherniega anterior; mentanto, encaloraben con rapidez onde fuera posible, les llapaes resultantes de les bombes incendiaries certeres. Quemábense tamién barriles de conteníu inflamable p'asemeyar un pueblu o ciudá en llapaes, evitando que les subsecuentes foles de bombarderos refundiaren les sos bombes onde debíen.[34] El pueblu señuelo allugáu nes cercaníes de Chew Magna foi atacáu con media docena de bombes el 2 d'avientu de 1940 y con más de mil proyeutiles incendiarios el 3 de xineru de 1941.[34] Na nueche siguiente, bombardiaron el señuelo emplazado pela redolada d'Uphill, que protexía l'aeródromu de Weston-super-Mare.[34]

Ciudaes y pueblos

[editar | editar la fonte]
La ponte Pulteney, en Bath, ye un exemplu d'arquiteutura palladiana.

Dempués de ser county town, o capital del condáu, mientres los sieglos XI y XII,[36] Ilchester venció dichu estatus a Somerton a finales del sieglu XIII,[37] pero la importancia d'esa última llocalidá sufrió un cayente y la capital foi retransferida a Taunton alredor del añu 1366.[38] El condáu tien dos ciudaes (cities), Bath y Wells, y un pequeñu númberu de pueblos (towns). En munchos casos, esisten villes (villages) que superen en tamañu a pueblos lindantes: la villa de Cheddar, por casu, casi triplica la población del cercanu pueblu d'Axbridge. Numberosos asentamientos crecieron gracies a la so importancia estratéxica en rellación coles carauterístiques del terrén, como valles metanes una cresta de llombes o puntos nos que podía cruciase un ríu, tal como asocedió en Axbridge sobre'l ríu Axe, Castle Cary sobre'l ríu Cary, North Petherton sobre'l Parrett, y Ilminster sobre'l Isle. Midsomer Norton, derrota pol ríu Somer, y Radstock, travesada pel ríu Wellow Brook y pola calzada romana de Fosse Way, fueron designaes partes de la parroquia civil de Norton Radstock. Chard constitúi'l pueblu más meridional y asitiáu a mayor altitú en tol condáu, allugáu a 121 m sobre'l nivel del mar.

Xeografía física

[editar | editar la fonte]

Xeoloxía

[editar | editar la fonte]

Gran parte de los sos paisaxes tán influyíos pola xeoloxía subxacente. Na zona norte atopen formaciones del xurásicu tempranu xunto a karsts caliares. Nel so centru, contién valles de magre y güelgues, nel sur y l'este, esisten oolitos, y nel oeste, atópase arenisca devónica.[39] Al nordeste de los Somerset Levels atópense les Mendip Hills, que constitúin llombes caliares moderadamente altes. La parte central y occidental de diches elevaciones foi designada Area of Outstanding Natural Beauty en 1972, cubriendo la mesma una superficie de 197 km².[40] El so principal hábitat son los praos caliares que contienen tierres arables aprovechaes nes actividaes agrícoles. Les sos mines de carbón formen parte d'un estensu xacimientu que s'estiende hasta Gloucestershire. Al norte de les Mendip Hills asítiase'l Chew Valley y, al sur, sobre un sustratu de magre, allúguense amplios valles que les sos carauterístiques favorecen la industria láctea.

Hidrografía

[editar | editar la fonte]
Ríu Brue cerca de Glastonbury.

Esiste una gran rede d'ensenaes —incluyendo la de Wookey Hole—, ríos soterraños y cañones, como los de Cheddar y Ebbor.[41] El condáu cunta amás con munchos ríos en superficie, ente los que pueden mentase'l Axe, el Brue, el Cary, el Parrett, el Sheppey, el Tone y el Yeo, que irrigan y drenan los llanos y pandoriales del centru y oeste de Somerset.[42] Nel norte del condáu, el ríu Chew conflúi col Brístol Avon. El nivel del Parrett ye afeutáu poles marees casi hasta Langport, onde hai evidencia d'antiguos muelles romanos.[43]

La llomba de Glastonbury Tor atopar nos Somerset Levels.

Relieve

[editar | editar la fonte]

Llanos y pandoriales

[editar | editar la fonte]

Los Somerset Levels —o Somerset Levels and Moors, como son llamaos con menos frecuencia anque más correutamente— constitúin una zona de güelgues escasamente poblada nel centru de Somerset, ente les Quantock y les Mendip Hills. Consisten en llanos (levels) de magre marina asitiaos a lo llargo de la mariña y pandoriales (moors) de tierra adientro ricos en turba. Los llanos tópense estremaos poles Polden Hills, que tamién dixebren les cuenques de los trés principales cursos d'agua d'estes planicies: la del ríu Parrett, al sur, y les de los ríos Brue y l'Axe, al norte. La superficie total del área xeográfica ye d'unes 64 750 hectárees[44] y, en términos xenerales, corresponder col distritu de Sedgemoor, anque tamién inclúi'l suroeste del distritu de Mendip. Aproximao, el 70 % de la mesma ta cubiertu per praos, ente que el 30 % restante ye aprovecháu pola agricultura.[44] Enfusándose venti quilómetros dende la mariña, esta estensión de tierres llanes apenes supera'l nivel del mar. D'antiguo, antes del drenaxe, gran parte de la zona quedaba anubierta so les agües salobres d'un mar poco fondu pel hibiernu y convertíase nuna marisma pel branu. El drenaxe empezó colos romanos y volvió ponese en práutica en delles ocasiones: polos anglosaxones; na Edá Media, dende'l 1400 a 1770 aproximao, pola Abadía de Glastonbury; y mientres la Segunda Guerra Mundial, cola construcción del ríu artificial Huntspill. Entá na actualidá, tienen de tomase midíes pa controlar el nivel de l'agua.[45]

Vista de los North Somerset Levels dende Dolebury Warren.

Los North Somerset Levels, al norte de les Mendip Hills, cubren una área menor que la del so vecín meridional ya inclúin la zona costera alredor d'Avonmouth. Na mariña opuesta, sobre la vera galesa del estuariu del ríu Severn , xaz otra estensión de baxa altitú y de similares carauterístiques, conocida como Caldicot and Wentloog Levels.[46]

Nel estremu occidental del condáu, siguiendo escontra l'oeste yá en Devon, alcuéntrase Exmoor, un pandorial devónicu d'arenisca que foi designáu parque nacional en 1954, sol National Parks and Access to the Countryside Act de 1949.[47] El puntu más altu de Somerset ye Dunkery Beacon, allugáu en Exmoor, con una altitú de 519 metros sobre'l nivel del mar. Más de cien de los sos llugares fueron designaos como Sitios d'Especial Interés Científicu.

Brean Down ye un puexu de piedra caliar allugáu na canal de Brístol.

Mariñes

[editar | editar la fonte]

La so llende septentrional ta formáu por sesenta y cuatro quilómetros de llinia costera que s'estiende pela canal de Brístol y l'estuariu del ríu Severn.[48] La canal presenta la segunda mayor oscilación nos niveles de les marees del mundu, siendo superáu solo pola badea de Fundy, en Canadá: en Burnham-on-Sea, por casu, dicha variación puede devasar los dolce metros.[49][50] Presentáronse distintos propuestes pa la construcción d'una presa hidroeléctrica sobre'l Severn, que va aprovechar la enerxía d'estos movimientos de les mases d'agua. Les principales llocalidaes costeres inclúin, d'oeste a nordés: Minehead, Watchet, Burnham-on-Sea, Weston-super-Mare, Clevedon y Portishead. La zona mariniega allugada ente Minehead y l'estremu nororiental de la mariña del condáu non metropolitanu, (cerca de Brean Down) ye conocida como Bridgwater Bay y constitúi una Reserva Natural Nacional.[42] Más al norte, la mariña forma Weston Bay y Sand Bay; la llinia que s'estiende ente Sand Point —la llende septentrional d'esta última badea— y Lavernock Point (Gales) dixebra l'estuariu del Severn de la canal de Brístol.[51] Los terrenes costeros del centru y del norte, pertenecientes a los Somerset Levels, presenten una baxa altitú, ente que les mariñes occidentales son más altes y accidentaes, yá que nel oeste, la pandu d'Exmoor atopar col mar, aniciando cantiles y catarates.[42]

Clima

[editar | editar la fonte]
Imaxe de los Horner Woods (Exmoor) cubiertos de nieve.

Xunto col restu del Suroeste d'Inglaterra, Somerset esfruta d'un clima templáu. El condáu carauterizar poles sos condiciones climatolóxiques de mayor mugor y menor crudeza en rellación al restu del país. La temperatura media añal ronda los 10 °C y revela variaciones estacionales y diurnes, anque, debíu al efeuto moderador del mar, l'amplitú térmica ye inferior a la esistente na mayor parte del Reinu Xuníu. Xineru ye'l mes más fríu con temperatures mínimes permediu que van dende 1 °C a 2 °C. Xunetu y agostu son, sicasí, los meses más templaos, trayendo a la rexón temperatures máximes permediu de 21 °C aproximao.

El Suroeste d'Inglaterra tien un allugamientu favorecíu con respectu al anticiclón de les Azores, cuando'l mesmu estiende la so área d'influencia en direición noreste, escontra'l Reinu Xuníu, particularmente pel branu. Sicasí, de cutiu fórmense nubes convectivas tierra adientro, cuantimás cerca de les llombes, amenorgando la cantidá d'hores de sol. El permediu añal d'hores con lluz solar ronda les 1600.

Les precipitaciones suelen tar acomuñaes con depresiones atlántiques o cola conveición. Les depresiones son más bultables en seronda y iviernu, y la mayor parte de l'agua que cai nel Suroeste mientres esta dómina del añu tien esi orixe. El permediu añal de precipitaciones ye d'ente 787 y 889 mm, y ye normal que nieve ente 8 y 15 díes per añu. Ente payares y marzu los vientos, que soplen predominantemente dende'l suroeste, algamen les sos máximes velocidaes, ente que ente xunu y agostu presenten les más baxes.[52]

Economía

[editar | editar la fonte]
El Dunster Yarn Market foi construyíu en 1609 pa la comercialización de productos testiles.

Somerset cuenta con pocos centros industriales, pero tien una gran variedá de comercios rellacionaos cola industria llixero y l'alta teunoloxía, amás d'una agricultura d'importancia tradicional y una creciente actividá turística, que resulten nuna tasa de desemplegu d'apenes 2,5%.[53] Mientres la Revolución Industrial, Bridgwater desenvolvióse como'l principal puertu del West Country, saleando hasta ellí barcos de gran caláu al traviés del ríu Parrett. Darréu, los cargamentos yeren tresferíos a embarcaciones más pequeñes en Langport Quay, xunto a la ponte del citáu pueblu, pa ser tresportaos ríu arriba hasta Langport;[54] o bien, podíen tomar otru aldu en Burrowbridge pa ser llevaos a Taunton al traviés del ríu Tone, un afluente del cursu d'agua enantes mentáu.[43] Na actualidá, sicasí, el Parrett ye navegable solo hasta Dunball Wharf. Mientres los sieglos XIX y XX, Bridgwater foi un centru de manufactura de texes de magre y lladriyos, y más tarde de celofán, pero estes industries cerraron yá.[54] Debíu en parte a les sos conexones col sistema d'autopistes, la llocalidá convirtióse nun puntu de distribución de productos pa compañíes tales como Argos, Toolstation y Gerber Juice. AgustaWestland fabrica helicópteros en Yeovil,[55] y Normalair, fabricante d'equipos d'osíxenu p'aviones, tamién produz nesi llugar.[56] Munchos pueblos fomentaron la industria llixero, como por casu Crewkerne, onde s'atopa Ariel Ltd, una de les empreses manufactureras automotrices más pequeñes del Reinu Xuníu.

AW139, modelu d'helicópteru fabricáu por AgustaWestland.

Industries defensives

[editar | editar la fonte]

El condáu ye un importante provisor de teunoloxía y equipamientos defensivos. ROF Bridgwater foi construyida a empiezos de la Segunda Guerra Mundial, ente Puriton y Woolavington,[57] pa la ellaboración d'esplosivos. N'abril de 2008 el llugar taba siendo esmanteláu, y espérase que zarru finalmente en xunetu del mesmu añu.[58] Templecombe ye sede de la compañía productora de sonares Thales Underwater Systems,[59] según Taunton lo ye de la Oficina Hidrográfica del Reinu Xuníu. En dos oportunidad (en 2006 y 2007), anuncióse que cesaríen les actividaes manufactureras na fábrica de Taunton de Thales Optics;[60] sicasí, los sindicatos y el Conseyu del Distritu de Taunton Deane tán trabayando pa revertir o apangar diches decisiones. Otres empreses d'alta teunoloxía inclúin la compañía óptica de Gooch and Housego, en Ilminster. Esisten oficines del Ministeriu de Defensa en Bath, y Norton Fitzwarren ye sede de los 40 Commando Royal Marines. La estación del Royal Naval Air Service de Yeovilton (Royal Naval Air Station Yeovilton), allugada en Yeovil, ye una de los dos úniques bases actives de la Fleet Air Arm y el llugar onde se guarden los helicópteros Westland Lynx de la Marina Real Británica y Westland Sea Kings del Royal Marines Commando. Unos 1675 militares y 2000 civiles trabayen na estación de Yeovilton, y les actividaes principales entienden l'entrenamientu del personal a bordu de les aeronaves, inxenieros, controladores de combate de la Marina Real y controladores d'aeronaves en tierra.

Agricultura ya industria alimentaria

[editar | editar la fonte]
Sidra de Thatchers Cider.

L'agricultura y la producción d'alimentos y bébores siguen siendo industries importantes nel condáu, brindando emplegu a unes 15 000 persones.[61] Les güertes de mazanes fueron dalguna vegada bien abondoses, y entá anguaño Somerset ye un destacáu productor de sidres. Los pueblos de Taunton y Shepton Mallet ellaboren esta bébora alcohólico, sobresaliendo la marca Blackthorn Cider, vendida en tol país; esisten amás productores especialistes como Burrow Hill Cider Farm y Thatchers Cider. Gerber Products Company, en Bridgwater, ye'l mayor fabricante de zusmios de fruta n'Europa y ellabora productos conocíos tales como'l Sunny Delight y el Ocean Esprái. El desenvolvimientu de les industries basaes na lleche —como Ilchester Cheese Company y Yeo Valley Organic— resultó na ellaboración d'una amplia gama de postres, yogures y quesos,[62] dalgunos de los cualos tienen denominación d'orixe, incluyendo'l quesu Cheddar. El cultivu tradicional del sauce pal so posterior usu en cestería y na fabricación d'ataúdes yá nun ye una actividá tan común como solía selo, pero sigue llevándose a cabu y ye conmemoráu nel Willows and Wetlands Visitor Centre, en Stoke St Gregory.[63][64][65][66]

Manufactura de ropa

[editar | editar la fonte]

Ciertes llocalidaes, como Castle Cary y Frome, crecieron gracies a la industria medieval de la tejeduría. Street desenvolvióse como un centru de producción de pantufles de llana y, darréu, de botes y zapatos, siendo fundada nel pueblu la compañía C&J Clark en 1825. Los zapatos d'esta empresa yá nun son manufacturados ellí, sinón que na actualidá esi trabayu realizar na India, China y Vietnam debíu al aumentu de los costos de confección, anque'l diseñu sigue faciéndose nel Reinu Xuníu predominantemente.[67] En 1993, los edificios que quedaren en desusu por causa de dicha deslocalización fueron convertíos nun centru comercial llamáu Clarks Village. La compañía tuviera de la mesma fábriques de calzáu en Bridgwater y Minehead que daben emplegu a los trabayadores llocales fora de la temporada alta turística pel branu, pero estos talleres satélite fueron cerraos a finales de la década de 1980, primero que les instalaciones de Street. Dr. Martens ellaboró zapatos en Somerset con personal calificáu paráu tres el zarru de la planta de C&J Clark, pero tamién nesti casu la manufactura terminó siendo tresferida a Asia.[68]

Catedral de Wells, en que la so construcción utilizar piedra estrayida de les canteres del condáu.

Minería y construcción

[editar | editar la fonte]

El condáu tien una llarga historia no referente al suministru de piedra pa la construcción. Les canteres de Doulting aprovieron el material necesario p'alzar la Catedral de Wells. Coles mesmes, la piedra de Bath yera bien utilizada, siendo promovíu el so usu por Ralph Allen a empiezos del sieglu XVIII y por Hans Price nel sieglu XIX, anque yá fuera aprovechada como recursu muncho primero d'entós; yera estrayida so tierra nes mines de Combe Down y Bathampton Down y, como resultáu de la escavación del Box Tunnel, en dellos llugares de Wiltshire, como por casu la villa de Box.[69][70][71] Anguaño, la piedra de Bath ye usada a pequeña escala y más de cutiu como recubrimientu que como material estructural.[69] Hamstone ye'l nome coloquial con que se designa la piedra esplotada n'Ham Hill, más al sur, tamién emplegada significativamente nesta industria.

La Blue Lias foi utilizada a nivel llocal como material de construcción y como materia primo del morteru y del cementu de Portland. Hasta la década de 1960, Puriton tuvo canteres de Blue Lias, al igual que munches otres llocalidaes de les Polden Hills, y suministraba una fábrica de cementu en Dunball. Les sos ruines, restos d'empiezos del sieglu XX, fueron esaniciaes cuando s'edificó l'autopista M5 a mediaos de la década de 1970.[72] Dende los años 1920, Somerset produció granosos, siendo Foster Yeoman el mayor provisor de granosos de piedra caliar de toa Europa; dicha empresa opera la cantera de Torr Works (tamién conocida como Merehead Quarry), n'East Cranmore, cerca de Shepton Mallet. La compañía ferroviaria de Mendip Rail encargar de tresportar en ferrocarril los granosos estrayíos nun grupu de mines allugaes sobre les Mendip Hills.[73]

Gorbizales floriaos na llomba Dunkery Beacon (Exmoor).

Turismu

[editar | editar la fonte]

El turismu, qu'en 2001 brindaba emplegu a alredor de 23 000 persones,[74] tamién constitúi una actividá económica importante. Les atraiciones pa los visitantes entienden los pueblos costeros, parte del Parque Nacional d'Exmoor, el West Somerset Railway (un heritage railway) y el muséu de la Fleet Air Arm en RNAS Yeovilton. Numberosos mitos xiren en redol a la llocalidá de Glastonbury, incluyendo la llexendaria visita de José d'Arimatea nel añu 63, quien llevaría consigo'l Santu Grial; otros rellaciónense col Rei Arturu y Camelot, que, según la opinión de dalgunos, tratar del Castiellu de Cadbury, un castru de la Edá del Fierro asitiáu na redoma de la villa de Sparkford. Glastonbury tamién da'l so nome a un festival añal d'artes escéniques lleváu a cabu al campu nel cercanu Pilton. Esisten cueves abiertes al públicu na gargüelu de Cheddar y cabo destacar amás el quesu llocal.

Demografía

[editar | editar la fonte]
Demografía de Somerset
Censu nacional de 2001 Condáu non metropolitanu[75] A. O. de North Somerset[76] A. O. de BANES[77] Suroeste d'Inglaterra[77] Inglaterra[77]
Población total 498.093 188.564 169.040 4.928.434 49.138.831
Estranxeros 7,6% 9,5% 11,2% 9,4% 9,2%
Blancos 98,8% 97,1% 97,3% 97,7% 91%
Asiáticos 0,3% 1,7% 0,5% 0,7% 4,6%
Negros 0,2% 0,9% 0,5% 0,4% 2,3%
Cristianos 76,7% 75,0% 71,0% 74,0% 72%
Musulmanes 0,2% 0,2% 0,4% 0,5% 3,1%
Hindús 0,1% 0,1% 0,2% 0,2% 1,1%
Irrelixosos 14,9% 16,6% 19,5% 16,8% 15%
> 75 años 9,6% 9,9% 8,9% 9,3% 7,5%
Tasa de desemplegu Desemplegaos 2,5% 2,1% 2,0% 2,6% 3,3%

En 2001, el condáu non metropolitanu tenía una población de 498.093 habitantes,[78] más 169.040 en Bath and North East Somerset,[79] y otros 188.564 en North Somerset,[80] lo que significa que'l condáu ceremonial cuntaba con un total de 855.697 habitantes. Envalórase que pal 2006 dicha cifra xubiría a 895.700 residentes.[81]

La crecedera poblacional de Somerset ye mayor al permediu nacional, con un aumentu del 6,4% dende 1991 y d'un 17% dende 1981 na población del condáu non metropolitanu. La densidá poblacional ye de 140 habitantes per quilómetru cuadráu, menor a la del Suroeste d'Inglaterra en xunto, con 207 habitantes per quilómetru cuadráu. Ente los sos distritos, la densidá varia ente los 50 (West Somerset) y los 220 habitantes per quilómetru cuadráu (Taunton Deane). El porcentaxe de población económicamente activa ye cimera al rexonal y al nacional, y la tasa de desemplegu, inferior a dambos.[82]

Los chinos representen el grupu étnicu minoritariu de mayor importancia y, anque nun esisten rexistros oficiales alrodiu d'esto, créese que los xitanos conformen otra minoría étnica significativa.[48] Más del 25% de la población de Somerset concéntrase en Taunton, Bridgwater y Yeovil; el restu del condáu ye principalmente rural y ta pobláu de manera espardida.

Población de Somerset dende 1981
1801 1851 1901 1911 1921 1931 1941 1951 1961 1971 1981 1991 2001
El Condao non metropolitanu[83] 187.266 276.684 277.563 280.215 282.411 284.740 305.244 327.505 355.292 385.698 417.450 468.395 498.093
A.O. de BANES[84] 57.188 96.992 107.637 113.732 113.351 112.972 123.185 134.346 144.950 156.421 154.083 164.737 169.045
A.O. de North Somerset[85] 16.670 33.774 60.066 68.410 75.276 82.833 91.967 102.119 119.509 139.924 160.353 179.865 188.556
Total 261.124 407.450 445.266 462.357 471.038 479.758 520.396 563.970 619.751 682.043 731.886 812.997 855.694

Política y gobiernu

[editar | editar la fonte]

El condáu estremar en nueve distritos eleutorales pa les eleiciones de Miembros del Parllamentu de la Cámara de los Comunes. En payares de 2007, les circunscripciones de Bridgwater, Wells, Weston-super-Mare y Woodspring yeren representaes por MPs conservadores, ente que los asientos correspondientes a Bath, Somerton and Frome, Taunton y Yeovil yeren ocupaos por lliberales demócrates.[86] El Partíu Llaborista ganó solamente en Wansdyke, que'l so nome va ser camudáu al de North East Somerset a partir de les próximes eleiciones, en 2009. Somerset forma parte del distritu eleutoral del Suroeste d'Inglaterra del Parllamentu Européu.[87]

El condáu ceremonial en cuestión consta del condáu non metropolitanu homónimu y dos autoridaes unitaries. Los distritos de gobiernu llocal del condáu non metropolitanu son West Somerset, South Somerset, Taunton Deane, Mendip y Sedgemoor. Los dos autoridaes unitaries, alministrativamente independientes, son North Somerset y Bath and North East Somerset, establecíes el 1º d'abril de 1996, tres l'abolición del condáu d'Avon. Estes autoridaes unitaries inclúin árees que pertenecieren a Somerset antes de la creación d'Avon en 1974.[88] En 2007, la propuesta d'abolir los cinco distritos internos pa crear una autoridá unitaria que se correspondiera col actual condáu non metropolitanu foi refugada por cuenta de la oposición local. (Vease: Autoridá unitaria#Creación de les autoridaes unitaries)[89]

Distritos de gobiernu llocal

[editar | editar la fonte]
Mapa políticu de Somerset.
Ver tamién: Suroeste d'Inglaterra § Gobierno local
  1. South Somerset
  2. Somerset West and Taunton
  3. Sedgemoor
  4. Mendip
  5. Bath and North East Somerset (autoridá unitaria)
  6. North Somerset (autoridá unitaria)

Cultura

[editar | editar la fonte]
Montacute House representa un finu exemplu de les cases de campu isabelines.

Somerset tien una llarga tradición en arte, música y lliteratura. Los poetes románticos William Wordsworth y Samuel Taylor Coleridge escribieron mientres s'atopaben en Coleridge Cottage, en Nether Stowey,[90] y el novelista Evelyn Waugh pasó los sos últimos años de vida na villa de Combe Florey.[91] La música tradicional, tantu la cantar como la danza, foi bien importante nes comunidaes agrícoles. Los cantares de Somerset fueron arrexuntaes por Cecil Sharp ya incorporaes en trabayos tales como A Somerset Rhapsody, del compositor Gustav Holst. Halsway Manor, cerca de Williton, ye un centru internacional de música folklórica. La tradición sigue hasta güei con grupos como The Wurzels, especializáu na música Scrumpy and Western.[92]

Festivales

[editar | editar la fonte]
Festival de Glastonbury de 2003.

El Glastonbury Festival of Contemporary Performing Arts, meyor conocíu como Festival de Glastonbury, tien llugar casi tolos años en Pilton, nes cercaníes de Shepton Mallet, y atrai a más de 170.000 visitantes de tol planeta, según a artistes reconocíos a nivel mundial.[93] El Big Green Gathering, un festival d'enfoque medioambiental, ye lleváu a cabu cada branu nes Mendip Hills, ente Charterhouse y Compton Martin.[94] El Bath Literature Festival ye unu de los tantos festivales llocales del condáu, que tamién inclúin el Frome Festival y el Trowbridge Village Pump Festival, que, a pesar del so nome, ye realizáu en Farleigh Hungerford. El circuitu añal del West Country Carnival, que tien llugar na seronda, engloba a dellos pueblos de Somerset y constitúi una celebración de trescendencia rexonal.[95]

Relixón, abadíes y catedrales

[editar | editar la fonte]
Ruines de l'Abadía de Glastonbury. Posiblemente trátese de la ilesia cristiana non soterraña más antigua del mundu.

Na lleenda artúrica, Ávalon viose acomuñada a Glastonbury Tor cuando los monxos de l'Abadía de Glastonbury afirmaron afayar los restos del Rei Arturu y la so reina.[96] Lo cierto ye que Glastonbury yá yera un importante centru relixosu pal añu 700, y según créese ostenta “la ilesia cristiana percima del nivel del suelu más antigua del mundu”[97] allugada “na tierra mística d'Ávalon”. Esti camientu basar nel fechu de que la comunidá de monxos foi fundada nel 63, añu de la llexendaria visita de José d'Arimatea, quien llevaría hasta ellí'l Santu Grial.[97] Mientres la Edá Media, el Prioratu de Woodspring y l'Abadía de Muchelney constituyeron otros sitios relixosos destacaos. Na actualidá, la diócesis de Bath y Wells cubri Somerset y una pequeña área de Dorset. L'asitio episcopal del obispu de dicha diócesis atópase anguaño na Catedral de San Andrés de la ciudá de Wells, topándose primeramente na Abadía de Bath. Antes de la Reforma protestante, foi una diócesis católica. L'abadía del monesteriu benedictín de San Gregorio, comúnmente conocida como Abadía de Downside, ta alcontrada en Stratton-on-the-Fosse, y l'Abadía Cisterciense de Cleeve allúgase cerca de Washford.

Museos y propiedaes d'interés cultural

[editar | editar la fonte]
Tyntesfield, finca neogótica del sieglu XIX.

El condáu cunta con numberosos museos; los de Bath inclúin el American Museum in Britain, el Building of Bath Museum, el Herschel Museum of Astronomy, el Jane Austen Centre y les termes romanes. Otres atraiciones turístiques que reflexen el patrimoniu cultural de Somerset entienden la Claverton Pumping Station, el Dunster Working Watermill, el Fleet Air Arm Museum (RNAS Yeovilton, Yeovil), el Castiellu de Nunney, The Helicopter Museum (Weston-super-Mare), el King John's Hunting Lodge (Axbridge), el Radstock Museum, el Somerset County Museum (Taunton), el Somerset Rural Life Museum (Glastonbury) y la Westonzoyland Pumping Station Museum.

Somerset tien 11.500 monumentos clasificaos, 523 scheduled monuments, 192 árees de caltenimientu,[98] 41 parques y xardinos —incluyendo los de Barrington Court, Holnicote Ta, Prior Park Landscape Garden y Tintinhull Garden—, 36 sitios del English Heritage y 19 propiedaes de la National Trust,[3] como Clevedon Court, Fyne Court, Montacute House, Tyntesfield y Stembridge Tower Mill, el postreru molín de vientu con techu de paya que subsiste n'Inglaterra.[3] Otres cases históriques, de propiedá privada o utilizaes pa otros propósitos, entienden Halswell House y Marston Bigot. Les torres de les ilesies medievales conformen un distinguíu apurra a l'arquiteutura del condáu. Simon Jenkins escribió al respeutu: “Estes estructures, coles sos contrafuertes, traceríes y corones, constitúin xunto al alabastru de Nottinghamshire les contribuciones más fines d'Inglaterra al arte medieval”.[99]

Deporte

[editar | editar la fonte]

L'equipu Bath Rugby xuega nel Recreation Ground de Bath, ente que el Somerset County Cricket Club facer nel County Cricket Ground de Taunton. Celébrense carreres de caballu nesi últimu pueblu y en Wincanton. El condáu tuvo un equipu de fútbol na Football League per primer vegada en 2003, cuando'l Yeovil Town F.C., campeón de la Football Conference esa temporada, foi xubíu a la Football League Third Division.[100] El club llograra numberoses victories na FA Cup nos postreros 50 años, y, consagrándose campeón de la League Two en 2005, pasó a la League One. Tuvo a puntu de llograr una nueva ascensión (a la League Championship) en 2007, pero perdió esa oportunidá ante'l Blackpool F.C. nel apocayá reabiertu Estadiu Wembley.

Medios de comunicación

[editar | editar la fonte]

Amás de los periódicos nacionales, recibe unu rexonal llamáu Western Daily Press. Cuenta tamién cola publicación de diversos periódicos llocales, tales como'l The Weston & Somerset Mercury, la Bath Chronicle, la Chew Valley Gazette, el Clevedon Mercury y el Mendip Times. Los servicios de radio y televisión aprovir la emisora BBC Somerset, la GWR FM Bristol, la Orchard FM Taunton, y la Ivel FM Yeovil y ITV Wales & West.[101]

Tresporte

[editar | editar la fonte]
Ferrocarril de la Bristol to Taunton Line, na Estación Weston Milton, cerca de Weston-super-Mare.

Somerset tien 6.531 km de carreteres. Les principales víes de tresporte terrestre, qu'inclúin l'autopista M5 y les rutes A303, A37, A38 y A39, dexen llegar a grandes árees del condáu, anque munches otres son accesibles namái gracies a estrechos caminos.[48] Los servicios ferroviarios tán al cargu de la West of England Main Line al traviés de Yeovil, la Bristol to Taunton Line, la Heart of Wessex Line —que s'estiende ente Brístol y Weymouth—, y la Reading to Plymouth Line. Vuelos nacionales ya internacionales salen y lleguen al Aeropuertu Internacional de Brístol.

En viaxes vacacionales de llarga distancia dende y escontra Devon o Cornualles, frecuentemente pásase por Somerset. El tráficu que se moviliza en direición norte-sur traviesa'l condáu per mediu de l'autopista M5.[102] El que se dirixe al este o vien d'ellí percuerre la so estensión al traviés de la ruta A303; otra opción posible sería emponer escontra'l norte pola M5 y tomar l'autopista M4 en Bristol o viceversa.

Canal de Kennet y Avon en Bathampton, nes cercaníes de Bath.

Canales

[editar | editar la fonte]

El Somerset Coal Canal foi construyíu a empiezos del sieglu XIX p'amenorgar los costos de tresporte del carbón.[43] Los primeres 16 km, dende un encruz cola Canal de Kennet y Avon, a lo llargo del valle del Cam, hasta Paulton, taben n'usu pa 1805, xunto con dellos tranvíes. Entamóse un segundu tramu de 12 km hasta Midford que nunca se llevó a la práutica, pero nel so llugar instalóse un tranvía d'igual percorríu. En 1871, esti postreru foi mercáu pol Somerset and Dorset Joint Railway (S&JR),[103][104] el cual operar hasta la década de 1950.

Mientres el sieglu XIX, hubo notables meyores nes rutes y el tresporte del condáu por cuenta de la introducción de peaxes y la construcción de canales y ferrovías. Les canales del sieglu en cuestión abarquen los de Bridgwater y Taunton, Westport, Glastonbury y Chard.[13][43] Propúnxose tamién la realización d'una estructura d'esti tipu que comunicara Dorset y Somerset, pero namái una pequeña parte d'ella foi executada.[43] Diches víes de tresporte acuáticu fueron utilizaes mientres poco tiempu, anque dalgunes fueron restauraes con fines recreativos.

Tresporte ferroviariu

[editar | editar la fonte]
La estación de Templecombe solía ser el puntu d'unión del L&SWR y el SW&DR. Anguaño, ye parte de la West of England Main Line.

Nel sieglu XIX, construyéronse amás ferrovías escontra y dientro del condáu. Antes de la reorganización ferroviaria de 1923, les siguientes empreses taben al cargu de los viaxes en ferrocarril: el Great Western Railway (GWR);[105][106] una caña del Midland Railway (MR) a la estación Bath Green Park (y otra a Brístol);[107] el Somerset and Dorset Joint Railway (S&DJR),[108][109][106] y el London and South Western Railway (L&SWR).[110][106] La quinta compañía, el Weston, Clevedon and Portishead Railway, remanaba una ferrovía llixera qu'operó mientres un periodu relativamente curtiu. Les que dalguna vegada fueron les llinies principales del GWR siguen n'usu entá na actualidá. Les antigües llinies del S&DJR cerraron dafechu,[111] al igual que la caña del MR a Bath Green Park (y a la estación Bristol St Philips); per otru llau, el L&SWR sobrevivió como parte de la moderna West of England Main Line. Nenguna d'estes llinies, en Somerset, ta electrificada. Dos llinies secundaries, los West y East Somerset Railways, fueron rescataes y privatizaes como heritage railways. El West Somerset Mineral Railway tresportaba'l mineral de fierro dende les Brendon Hills hasta Watchet.

Fotografía del Royal Portbury Dock.

Tresporte marítimu

[editar | editar la fonte]

Hasta la década de 1960, los muelles de Weston-super-Mare, Clevedon, Portishead y Minehead yeren frecuentaos por buques de vapor de la compañía P and A Campbell, qu'ufiertaben servicios regulares a Barry y Cardiff (dambes llocalidaes en Gales), según tamién a Ilfracombe y a la isla de Lundy. El muelle de Burnham-on-Sea yera usáu pa los bienes económicos, lo cual constituyó una de les razones por que el Somerset and Dorset Joint Railway apurriera una conexón ente la Canal de Brístol y el de la Mancha. Nos años 1970, edificóse'l Royal Portbury Dock (“Atracaderu Real de Portbury”) pa dotar al Puertu de Brístol de capacidá adicional.

Educación

[editar | editar la fonte]
Porcentaxe d'alumnos qu'en 2006 llograron siquier 5 calificaciones ente A* y C, incluyendo inglés y matemática, nel GCSE[112] (Permediu d'Inglaterra: 45,8%)
Bath and North East Somerset (autoridá unitaria) 52,0%
West Somerset 51,0%
Taunton Deane 49,5%
Mendip 47,7%
North Somerset (autoridá unitaria) 47,4%
South Somerset 42,3%
Sedgemoor 41,4%

Trés autoridaes d'educación local encargar de la educación pública: Bath and North East Somerset, North Somerset y el Conseyu del Condado. Nenguna de les escueles estatales escueye a los sos estudiantes según los sos llogros o aptitúes académiques. En delles zones, asisten a les escueles primaries, d'infantes y junior alumnos d'ente 4 y 11 años, y dempués son tresferíos a escueles secundaries. Ente qu'en West Somerset esiste un sistema de trés niveles qu'inclúi educación primaria, secundaria y superior, la mayor parte del condáu remanar con un sistema de dos niveles.[113] Somerset tien 30 escueles secundaries estatales y 17 independientes;[114] Bath and North East Somerset, 13 estatales y 5 independientes;[115] y North Somerset, 10 estatales y 2 independientes, escluyendo los colexos de sixth form.[116]

Taunton School

Determinaes escueles secundaries tienen l'estatus d'escuela especialista. Dalgunes cunten con centros de sixth form, ente qu'otres tresfieren los sos estudiantes d'esi nivel a colexos especiales. Ciertes instituciones ostenten una llarga trayeutoria, como The Blue School (Wells), el Richard Huish College (Taunton) y la Oldfield School (Bath).[117][118] Otres camudaron los sos nomes al traviés de los años: por casu, la Beechen Cliff School, que fuera fundada en 1905 como la City of Bath Boys' School, pa ser rebautizada en 1972, cuando la escuela de gramática fundir con una escuela secundaria moderna local. Munches otres fueron establecíes y construyíes dende la Segunda Guerra Mundial. En 2006, 5.900 alumnos rindieron el GCSE y el 44,5% d'ellos llogró siquier 5 calificaciones ente A* y C, incluyendo inglés y matemática, comparáu al 45,8% nel permediu d'Inglaterra.[112]

Sexey's School ye un internáu estatal allugáu en Bruton al qu'alleguen tamién estudiantes de la zona que nun pasen la nueche nel colexu.[119] L'autoridá d'educación llocal de Somerset tien al so cargu coles mesmes escueles especiales, como'l Farleigh College, asitiáu cerca de Mells, al cual asisten mozos d'ente 10 y 17 años con necesidaes educatives especiales;[120] les escueles convencionales tamién ufierten servicios educativos a estos alumnos.

Esiste una gran cantidá d'escueles públiques y independientes. Munches d'estes son pa estudiantes d'ente 11 y 18 años, como'l King's College (Taunton) y la Taunton School. La King's School (Bruton) foi fundada en 1519 y recibió l'estatus de fundación real alredor de trenta años más tarde, mientres el reináu d'Eduardu VI. Millfield (Street) ye la escuela independiente ya internáu mistu más grande del condáu, con 1.260 alumnos, de los cualos 910 son pupilos.[121] Hai tamién escueles preparatorias pa neños de menor edá, como All Hallows Preparatory School (East Cranmore) y Hazlegrove Preparatory School (cerca de Sparkford). Otres instituciones eduquen a mozos dende los 3 o 4 años hasta los 18, como la King Edward's School (Bath), el Queen's College (Taunton) y la Wells Cathedral School, una de los cinco escueles de música establecíes nel Reinu Xuníu pa mozos n'edá escolar.[122] Dalgunes tienen afiliaciones relixoses, como la Monkton Combe School (Monkton Combe); el Prior Park College (Bath); la Sidcot School (Winscombe), que ta acomuñada a la Sociedá Relixosa de los Amigos;[123] la Downside School, una escuela estatal católica en Stratton-on-the-Fosse, asitiada xunto a l'Abadía Benedictina de Downside,[124] y la Kingswood School, fundada en 1748 por John Wesley en Kingswood, cerca de Brístol, orixinalmente pa la educación de los fíos de los ministros itinerantes (cleru) de la Ilesia Metodista, y treslladada a Bath en 1851.[125]

Educación cimera y universitaria

[editar | editar la fonte]
Campus de la Universidá de Bath, en Claverton.

Esiste una amplia gama de cursos d'educación cimera que s'estudien en Somerset n'escueles, universidaes y otros llugares. Diches universidaes inclúin el Bridgwater College, el Frome Community College (Frome), el Richard Huish College, el Somerset College of Arts and Technology (Taunton), el Strode College (Street) y el Yeovil College.[126] Les universidaes de Bath y Bath Spa son establecimientos d'educación p'adultos allugaos nel estremu nordés del condáu ceremonial. La Universidá de Bath llogró la so Royal Charter en 1966, anque los sos oríxenes remontar a la Bristol Trade School, fundada en 1856, y la Bath School of Pharmacy, fundada en 1907.[127] Tien un campus en Claverton, nes contornes de Bath, y cuenta con 12.000 estudiantes.[127] La Universidá de Bath Spa, asitiada en Newton Saint Apondere, consiguió la so estatus d'universidá en 2005, y los sos oríxenes venceyar a la Bath Academy of Art —fundada en 1898—, el Bath Teacher Training College y el Bath College of Higher Education.[128] Tien dellos campus y 5.500 estudiantes.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Office for National Statistics. «United Kingdom: Counties and Unitary Authorities» (inglés). Consultáu'l 24 de febreru de 2013.
  2. ↑ Office for National Statistics. «Counties, Non-metropolitan Districts and Unitary Authorities» (inglés). Consultáu'l 24 de febreru de 2013.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Raxen, Amal (2007-08-24). «Around a county in 40 facts: A (very) brief history of Somerset». Independent on Sunday. Archivado del original el 2013-01-14. https://archive.today/20130114030451/http://news.independent.co.uk/uk/this_britain/article2891211.ece. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2007.  (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  4. ↑ Watts, Victor (Ed.) (2004). The Cambridge Dictionary of English Place-Names. Cambridge University Press. ISBN 0-521-36209-1.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Somersetshire». 1911 Encyclopaedia Britannica. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xineru de 2008. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2007.
  6. ↑ «Mesolithic hunters and fishermen». Somerset History. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-10-25. Consultáu'l 28 de mayu de 2006.
  7. ↑ Whitlock, Ralph (1975). Somerset. London: B.T. Batsford Ltd. ISBN 0713429054.
  8. ↑ «The Danish Invasions». Somerset County Council archives. Archiváu dende l'orixinal, el 5 d'ochobre de 2012. Consultáu'l 18 d'ochobre de 2007.
  9. ↑ «Manuscript Y: Bodleian MS Laud 636. The Anglo-Saxon Chronicle: An Electronic Edition (Vol 5) literary edition». The Anglo-Saxon Chronicle. Consultáu'l 21 de xineru de 2006.
  10. ↑ «The Anglo-Saxon Chronicle by Unknown». Project Gutenburg. Consultáu'l 21 de xineru de 2006.
  11. ↑ «Somerset, England». 247 Directory. Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 22 de xineru de 2006.
  12. ↑ «A word to the wise». Take our word for it. Consultáu'l 22 de xineru de 2006.
  13. ↑ 13,0 13,1 Dunning, Robert (1983). A History of Somerset. Chichester: Phillimore & Co. ISBN 0-85033-461-6.
  14. ↑ «Somerset». Camelot Village: Britain's Heritage and History. Consultáu'l 28 de mayu de 2006.
  15. ↑ «The day the Sweet Track was built». New Scientist (16 de xunu de 1990). Consultáu'l 26 d'ochobre de 2007.
  16. ↑ Brunning, Richard (2001). "The Somerset Levels". In: Current Archaeology, Vol. XV, (Non. 4), Issue Number 172 (Wetlands Special Issue), (febreru 2001), pp 139-143. ISSN 0011-3212.
  17. ↑ «The day the Sweet Track was built». New Scientist (16 de xunu de 1990). Consultáu'l 26 d'ochobre de 2007.
  18. ↑ «Mendip Hills An Archaeological Survey of the Area of Outstanding Natural Beauty». Somerset County Council Archaeological Projects. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2006.
  19. ↑ «Stanton Drew Stone Circles». English Heritage Archeometry. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de xunu de 2006. Consultáu'l 8 de xunetu de 2006.
  20. ↑ Hucker, Ernest (1997). Chew Stoke Recalled in Old Photographs. Ernest Hucker.
  21. ↑ «Roman Baths Treatment Centre». Images of England. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-06-15. Consultáu'l 15 de payares de 2006.
  22. ↑ Lewis, Brenda Ralph. «Narative History of Saxon Somerset». Britania. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2007.
  23. ↑ Rahtz, Phillip. «The Saxon and Medieval Palaces at Cheddar, Somerset-an Interim Report of Excavations in I 960-62». Archaeology Data Service. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-04-10. Consultáu'l 31 de marzu de 2008.
  24. ↑ «Historic Buildings of Shepton Mallet». Shepton Mallet Town Council. Consultáu'l 30 d'agostu de 2007.
  25. ↑ Rodgers, Colonel H.C.B. (1968). Battles and Generals of the Civil Wars. Seeley Service & Co..
  26. ↑ «Sedgemoor Battle and the Monmouth Rebellion Campaign». Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  27. ↑ Na segunda acepción de dicha pallabra citada pol Diccionariu de la Real Academia Española: Persona con gran saber y esperiencia nos asuntos del Estáu.
  28. ↑ «History and Chronology of Arthur Wellesley Wellington in Great Britain». World History Database. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  29. ↑ «Society History». Royal Bath and West. Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'avientu de 2007. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  30. ↑ «A Brief History of the Bristol and Somerset Coalfield». The Mines of the Bristol and Somerset Coalfield. Consultáu'l 22 de xineru de 2006.
  31. ↑ Cornwell, John (2005). Colleries of Somerset & Bristol. Ashborne: Landmark Publishing. ISBN 1-84306-170-8.
  32. ↑ «Somerset Light Infantry (Prince Albert's)». Somerset Military Museum. Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'agostu de 2007. Consultáu'l 23 d'avientu de 2007.
  33. ↑ «Taunton Stop Line». Pillboxes Somerset. Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 25 d'ochobre de 2007.
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 34,4 34,5 Brown, Donald (1999). Somerset v Hilter: Secret Operations in the Mendips 1939 - 1945. Newbury: Countryside Books. ISBN 1-85306-590-0.
  35. ↑ «Mendip Hills An Archaeological Survey of the Area of Outstanding Natural Beauty». Somerset County Council Archaeological Projects. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2006.
  36. ↑ Dunning, Robert (1983). A History of Somerset. Chichester: Phillimore & Co. ISBN 0-85033-461-6.
  37. ↑ «Somerton by Miranda Richardson». Somerset Urban Archaeological Survey. Archiváu dende l'orixinal, el 2005-03-28. Consultáu'l 7 de xineru de 2006.
  38. ↑ «A town plan for Somerton». South Somerset Council. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de febreru de 2008. Consultáu'l 7 de xineru de 2006.
  39. ↑ «Somerset Geology». Good Rock Guide. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2006.
  40. ↑ «Frequently Asked Questions». Mendip Hills AONB. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  41. ↑ «Somerset». English Nature, Special Sites, Somerset Geology. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2006.
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 «Somerset Topography». Somerset County Council. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-30. Consultáu'l 28 de mayu de 2006.
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 43,3 43,4 Hadfield, Charles (1999). Canals of Southern England. London: Phoenix House Ltd.
  44. ↑ 44,0 44,1 Williams, Robin; Williams, Romey (1992). The Somerset Levels. Bradford on Avon: Ex Libris Press. ISBN 0-948578-38-6.
  45. ↑ Williams, Michael (1970). The Draining of the Somerset Levels. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-07486-X.
  46. ↑ Rippon, Stephen (1997). The Severn Estuary: Landscape Evolution and Wetland Reclamation. London: Leicester University. ISBN 0-7185-0069-5
  47. ↑ «Exmoor National Park Authority». Everything Exmoor. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2007.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 «About The Service». Devon and Somerset Fire and Rescue. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de payares de 2007. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2007.
  49. ↑ «Severn Estuary Barrage». UK Environment Agency (31 de mayu de 2006). Consultáu'l 3 de setiembre de 2007.
  50. ↑ «Coast: Bristol Channel». BBC. Consultáu'l 27 d'agostu de 2007.
  51. ↑ Plantía:Cita mapa
  52. ↑ «About south-west England». Met Office. Consultáu'l 22 de xineru de 2006.
  53. ↑ «Somerset Key Figures for 2001 Census: Key Statistics». Office of National Statistics. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  54. ↑ 54,0 54,1 Lawrence, J.F. (2005). A History of Bridgwater. (revised and complied by J.C. Lawrence) Chichester: Phillimore & Co. ISBN 1-86077-363-X.
  55. ↑ «History». AgustaWestland. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-08. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  56. ↑ Bednall, M.P.. Celebrating fifty years of Normalair - A brief history.
  57. ↑ Cocroft, Wayne D. (2000). Dangerous Energy: The archaeology of gunpowder and military explosives manufacture. Swindon: English Heritage. ISBN 1850747180.
  58. ↑ Colledge, Matthew (31 de marzu de 2008). Sad day as firm sheds workforce. Bridgwater Mercury. http://www.bridgwatermercury.co.uk/mostpopular.var.2159743.mostcommented.sad_day_as_firm_sheds_workforce.php. Consultáu'l 15 d'abril de 2008. 
  59. ↑ «From the origins of the company in 1893 to 2007 and the "New Thales"». Thales. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-09. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  60. ↑ «Shock at factory closure news». This is the West Country. Archiváu dende l'orixinal, el 25 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2007.
  61. ↑ «Somerset Industry of Employment - All People (KS11A)». 2001 Census Key statistics: Office of National Statistics. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  62. ↑ «Mini profiles of the key industrial sectors in Somerset». Celebrating Somerset. Archiváu dende l'orixinal, el 15 de setiembre de 2008. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2007.
  63. ↑ Somerset Willow Coffins
  64. ↑ English Willow Baskets
  65. ↑ Somerset Levels Basket and Craft Centre Ltd
  66. ↑ Musgrove Willows
  67. ↑ «Clarks ends shoemaking in Somerset». BBC Somerset. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2007.
  68. ↑ BBC News article
  69. ↑ 69,0 69,1 Hudson (1971). The Fashionable Stone. Bath: Adams & Dart. ISBN 0-239-00066-8
  70. ↑ Bezzant, Norman (1980). Out of the Rock... London: William Heinemann Ltd. ISBN 0-434-06900-0
  71. ↑ Perkins, J.W., Brooks, A.T. and McR. Pearce, A.Y. (1979). Bath Stone: a quarry history. Cardiff: Department of Extra-mural Studies, University College Cardiff. ISBN 0-906230-26-8
  72. ↑ (n/a)(1998).Images of England: Bridgwater (Complied from the collections at Admiral Blake Museum). Stroud: Tempus Publishing. ISBN 0-7524-1049-0
  73. ↑ Shannon, Paul (2007). «Mendip Stone». Railway Magacín 153 (1.277). p. 22-26 (setiembre de 2007) ISSN 0033-8922.. 
  74. ↑ «Employers in Somerset». Somerset Chamber of Commerce. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de setiembre de 2006. Consultáu'l 28 de mayu de 2006.
  75. ↑ United Kingdom Census 2001. «Key Figures for 2001 Census: Census Area Statistics: Area: Somerset (Education Authority)». statistics.gov.uk. Consultáu'l 12 d'avientu de 2007.
  76. ↑ United Kingdom Census 2001. «Key Figures for 2001 Census: Census Area Statistics: Area: North Somerset». statistics.gov.uk. Consultáu'l 12 d'avientu de 2007.
  77. ↑ 77,0 77,1 77,2 United Kingdom Census 2001. «Key Figures for 2001 Census: Census Area Statistics: Area: Bath and North East Somerset». statistics.gov.uk. Consultáu'l 12 d'avientu de 2007.
  78. ↑ «Somerset». Office for National Statistics 2001 Census. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2007.
  79. ↑ «Bath and North East Somerset UA». Office for National Statistics 2001 Census. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2007.
  80. ↑ «North Somerset UA». Office for National Statistics 2001 Census. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2007.
  81. ↑ «T 09: Quinary age groups and sex for local authorities in the United Kingdom; estimated resident population Mid-2006 Population Estimates». Office for National Statistics. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2007.
  82. ↑ «Demographic Information». Somerset school organisation plan. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2007. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  83. ↑ «Somerset: Total Population». Great Britain Historical GIS ProjectA Vision of Britain Through Time. Consultáu'l 12 d'avientu de 2007.
  84. ↑ «Bath and North East Somerset: Total Population». Great Britain Historical GIS ProjectA Vision of Britain Through Time. Consultáu'l 13 d'avientu de 2007.
  85. ↑ «North Somerset: Total Population». Great Britain Historical GIS ProjectA Vision of Britain Through Time. Consultáu'l 13 d'avientu de 2007.
  86. ↑ «Alphabetical List of Members of Parliament». Parliament UK. Archiváu dende l'orixinal, el 11 de xineru de 2006. Consultáu'l 11 de xineru de 2006.
  87. ↑ «UK MEPs for the South West». European Parliament UK Office. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 11 de xineru de 2006.
  88. ↑ «The Avon (Structural Change) Order 1995». HMSO. Consultáu'l 9 d'avientu de 2007.
  89. ↑ «A unitary council for Somerset». Somerset County Council. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-30. Consultáu'l 29 de xunu de 2007.
  90. ↑ Everett, Glenn. «William Wordsworth: Biography». The Victorian Web. Consultáu'l 7 de xineru de 2007.
  91. ↑ Waugh, Auberon (avientu de 1991). Will this do?. Century, páx. 206. ISBN 0712637338.
  92. ↑ «Review: The Wurzels' Big Summer Party». BBC Somerset. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2007.
  93. ↑ «Extra Glastonbury Tickets Snapped Up». Contact Music (22 d'abril de 2007). Consultáu'l 22 d'ochobre de 2007.
  94. ↑ Mark Adler (agostu 2006). «It's my party». Mendip Times 2 (3):  páxs. 14–15. http://www.mendiptimes.co.uk/. 
  95. ↑ Evans, Roger; Nichols, Peter. Somerset Carnivals: A Celebration of 400 Years. ISBN 1841144835.
  96. ↑ «King Arthur and Glastonbury». Britain Express. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2007.
  97. ↑ 97,0 97,1 «Welcome to Glastonbury Abbey's Official Website». Glastonbury Abbey. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2007.
  98. ↑ «Somerset Local Transport Plan 2006-2011». Somerset County Council. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-06-06. Consultáu'l 11 de xineru de 2006.
  99. ↑ Jenkins, Simon (2000). England's Thousand Best Churches. Penguin Books. ISBN 0-14-029795-2.
  100. ↑ «Yeovil Town». Football Club History Database. Consultáu'l 11 de xineru de 2006.
  101. ↑ «Wales and West ITV». Ofcom. Archiváu dende l'orixinal, el 13 de xunetu de 2007. Consultáu'l 11 de xineru de 2006.
  102. ↑ Charlesworth, George (1984). A History of British Motorways. London: Thomas Telford Limited. ISBN 0-7277-0159-2.
  103. ↑ «Rivers and Canals». Somerset County Council: History of Somerset. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de setiembre de 2012. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2006.
  104. ↑ Athill, Robin (1967). The Somerset & Dorset Railway. Newton Abbot: David & Charles. ISBN 0-7153-4164-2.
  105. ↑ HM Government. «Railways Act 1921». (originally published by HMSO)The Railways Archive. Consultáu'l 25 de payares de 2006.
  106. ↑ 106,0 106,1 106,2 St. John Thomas, David (1960). A Rexonal history of the railways of Great Britain: Volume 1 - The West Country. London: Phoenix House.
  107. ↑ Smith, Martin (1992). The Railways of Bristol and Somerset. Sheperton: Ian Allan Ltd. ISBN 0-7110-2063-9.
  108. ↑ Awdry, Christopher (1990). Encyclopaedia of British Railway Companies. Patrick Stephens Ltd. Page 237.
  109. ↑ Casserley, H.C. (1968). Britain's Joint Lines. London: Ian Allan. ISBN 0-7110-0024-7.
  110. ↑ Williams, R. A. (1968) The London & South Western Railway, v. 1: The formative years, and v. 2: Growth and consolidation, David and Charles, ISBN 0-7153-4188-X; ISBN 0-7153-5940-1
  111. ↑ Atthill, Robin and Nock, O. S. (1967). The Somerset & Dorset Railway. Newton Abbot: David & Charles. ISBN 0-7153-4164-2.
  112. ↑ 112,0 112,1 «LDF Contextual Info». Intelligence West. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de mayu de 2015. Consultáu'l 14 d'avientu de 2007.
  113. ↑ «Learning in Somerset». Celebrating Somerset. Archiváu dende l'orixinal, el 11 de febreru de 2009. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2007.
  114. ↑ «Education and Learning». Somerset County Council. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'agostu de 2009. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  115. ↑ «Primary, Secondary and Specialist Schools». Bath and North East Somerset Council. Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'avientu de 2007. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  116. ↑ «Schools». North Somerset Council. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de payares de 2007. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  117. ↑ «Richard Huish College». Creative Steps. Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2008. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  118. ↑ «Welcome». Oldfield School. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  119. ↑ Sexey's School. «Sexey's School - A Brief History». Archiváu dende l'orixinal, el 7 de xunetu de 2007. Consultáu'l 1 de xunetu de 2007.
  120. ↑ «Farleigh College». Farleigh College. Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  121. ↑ «PS Series wins place at Millfield school». Nexu. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de payares de 2007. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2007.
  122. ↑ «Wells Cathedral School». Wells Cathedral School. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-11. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  123. ↑ «About Sidcot». Sidcot School. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-03. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  124. ↑ «About Downside School». Downside School. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de mayu de 2007. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  125. ↑ «A Christian Ethos». Kingswood School. Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'avientu de 2007. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  126. ↑ «Somerset Colleges». Somerset Colleges. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-14. Consultáu'l 18 d'avientu de 2007.
  127. ↑ 127,0 127,1 University of Bath. «History of the University». Archiváu dende l'orixinal, el 12 de payares de 2007. Consultáu'l 2 de xineru de 2008.
  128. ↑ Bath Spa University. «Our History». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-02-09. Consultáu'l 2 de xineru de 2008.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]