Videoconsola

Una videoconsola o consola de videoxuegos ye un sistema electrónicu d'entretenimientu pal llar qu'executa xuegos electrónicos (videoxuegos) conteníos en cartuchos, discos ópticos, discos magnéticos, tarxetes de memoria o cualquier dispositivu d'almacenamientu.

Visión xeneral

[editar | editar la fonte]

Los primeros sistemes de videoconsoles fueron diseñaos namái pa xugar videoxuegos pero a partir de la sesta xeneración de videoconsoles fueron incorporaes carauterístiques importantes de multimedia, internet, tiendes virtuales, serviciu en llinia como: Nintendo Network, PlayStation Network, y Xbox Live.

Una videoconsola ye un pequeñu sistema electrónicu que ta diseñáu pa executar xuegos desenvueltos nun ordenador personal o servidor. Al igual que los ordenadores personales, pueden adoptar distintes formes y tamaños; d'esta miente, pueden ser de sobremesa, esto ye, riquen ser coneutaes a un televisión pa la visualización del videoxuegu, y a la rede llétrica pa la so alimentación, na cual suelen consumir 12 voltios, o bien el dispositivu electrónicu videoconsola portátil, que cunta con una pantalla de visualización integrada y una fonte d'alimentación propio (bateríes o piles).

Los videoxuegos pueden presentase en forma de cartuchos de plásticu que protexen una placa con chips nos que ta almacenáu'l software, o tamién en disquete, tarxeta de memorias, discu compactus (como en PlayStation), discos GD-ROM (nel casu de Sega Dreamcast), discos "GOD" (nel casu de Nintendo GameCube), DVD (como en PlayStation 2, Wii, Xbox, Xbox 360), o Blu-ray (nel casu de la PlayStation 3, Xbox One, PlayStation 4). Estos dos últimos formatos ópticos d'almacenamientu son los que s'impunxeron como estándar nes videoconsoles de séptima xeneración. El formatu cartuchu utilizábase básicamente pa videoconsoles portátiles o en xeneraciones pasaes de videoxuegos, siendo les postreres más destacables la Nintendo 64 y Game Boy Advance. Anguaño, PlayStation Portable usa UMD, formatu propietariu de Sony y Nintendo DS utiliza dispositivos portátiles de tarxetes SD.

Historia

[editar | editar la fonte]

Na Industria de los videoxuegos, les videoconsoles fueron clasificaes en Historia de los videoxuegos distintes xeneraciones. Esta clasificación determinar el so tiempu de llanzamientu y la teunoloxía esistente nesi momentu. Les empreses fabricantes llancen una nueva consola en determináu tiempu (que puede variar ente 5 o 6 años). Per otru llau, delles xeneraciones tán señalaes por un númberu determináu de bits, que determinen l'anchu de bus del procesador, (de la segunda xeneración hasta la sesta xeneración).

Les primeres videoconsoles qu'apaecieron nel mercáu llevaben procesador de 8 bits. A partir de la segunda xeneración dellos fabricantes yá presentaben equipos de 16 bits. A partir d'esta cantidá, fuéronse realizando les siguientes xeneraciones de consoles. Una consola de xeneración cimera nun tien que tener necesariamente un procesador d'anchu de bus de datos de más bits, al contrariu que la creencia popular que piensa qu'en cada xeneración dobla'l númberu de l'anterior, una y bones la potencia d'un procesador ta determinada amás de pol so anchu de bus pola so estructura y velocidá.

Nes videoconsoles de recién xeneración yá non yá depende la potencia de la unidá CPU sinón tamién del procesador gráficu GPU que ye'l procesador encargáu del manexu de gráficos na consola. Cada componente tien una determinada cantidá de bits y velocidá.

Primer xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles de primer xeneración

Magar los primeros xuegos d'ordenador apaecieron na década de los 1950, éstos utilizaben pantalles vectoriales, non de videu analóxicu. Nun foi hasta 1972 cuando se llanzó la primera videoconsola de sobremesa pola compañía electrónica Magnavox.[1] La Magnavox Odyssey, foi creada por Ralph Baer, consideráu como'l padre de los videoxuegos.[2] La Odyssey tuvo un moderáu ésitu, sicasí, col llanzamientu del xuegu arcade Pong d'Atari, empezaron a popularizase los videoxuegos, el públicu empezó a amosar interés ante la nueva industria. Na seronda de 1975, la compañía Magnavox, dexa ante la popularidá del Pong, atáyase'l proyeutu Odyssey, una y bones el públicu namái xugaba al Pong y Ḥoquei na Odyssey 100.

Una posterior actualización de la consola Odyssey 100, la 200, llevaba incorporada una pantalla de puntuación, dexaba hasta 4 xugadores, y vendíase xunto con un tercer xuegu: Smash. Casi simultáneamente, la cadena de centros comerciales Sears mercó los derechos del sistema Atari Pong ya introducir nel mercáu de consumu sol nome de Sears-Telegames. Al igual que nel mercáu arcade, el mercáu puestu foi anubiertu por consoles clones de Pong y xuegos derivaos.

Segunda xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles de segunda xeneración

Nesta xeneración resaltaron Atari 2600, Colecovision, Mattel Intellivision, Atari 5200, SG-1000 y la TV-Game 6. El dominiu absolutu foi de Atari, anque tuvo siquier dos rivales destacables. Colecovision col doble de colores que la 2600 y Intellivision de Mattel que per primer vegada na hestoria inclúi una CPU de 16 bits. Delles empreses xaponeses como Sega o Nintendo, faíen les sos cobardes incursiones a nivel domésticu.

Tercer xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles de tercer xeneración

Tres la crisis de los videoxuegos, el mundu de les consoles práuticamente ye un monopoliu xaponés. Nesta xeneración les consoles como la NES (Nintendo Entertainment System) o Famicom (asina se llamaba la NES en Xapón) y la Sega Master System teníen 8 Bits. La NES apodera práuticamente sola hasta la llegada de Mega Drive en 1988.

Cuarta xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles de cuarta xeneración

En 1987 NEC y Hudson, ponen la consola PC Engine en Xapón o Turbografx nel restu del mundu, que tienen una CPU de 8 bits pero un chip gráficu de 16 bits. En 1988 Sega presenta la so consola con una CPU de 16 bits conocida como Sega Genesis n'América y Sega Mega Drive n'Europa y Asia. En 1990 Nintendo saca la so consola de 16bits Super Nintendo y este mesmu añu, la productora de arcades SNK saca Neo-Geo, la consola más potente d'esta xeneración llamada'l Rolls Royce de les consoles pol so eleváu preciu. Esta xeneración destaca, polos chips gráficos agregos al cartuchu, como'l Super FX y SVP y les ampliaciones de hardware de Mega Drive: Mega CD y Sega 32X. Apaecen conceutos como multitarea, multimedia, gráficos vectoriales, etc... Super Nintendo ye la consola más vendida con 49 millones d'unidaes, anque la más vendida n'Europa ye Mega Drive.

Quinta xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles de quinta xeneración

Na quinta xeneración atopamos con munchos fabricantes de xuegos que presentaron diversos equipos con carauterístiques asemeyaes a les d'un PC. Estos fabricantes empezaron a presentar títulos nuna redolada 3D, aprovechando la mayor capacidá de hardware de los equipos. A esta xeneración conocer como la "yera de los 32 bits", anque dacuando delles persones referir a ella como la yera de los 64 bits yá que Nintendo llanzaría dos años más tarde un sistema que rompería esti llamatu. Trátase de la consola Nintendo 64, a la que raramente llámase tamién la "yera 3D".

Trátase d'una xeneración que supunxo'l pasu de los 2D a les redolaes tridimensionales 3D, qu'empezó nel añu 1994 cuando Sega llanzó'l so Sega Saturn y Sony el so PlayStation, que supunxo la irrupción d'esta compañía nel mundu de los videoxuegos.

Básicamente'l mercáu taba apoderáu por trés consoles, Nintendo 64 (1996), Sega Saturn (1994) y PlayStation (1994). La demografía nes ventes de consoles varió considerablemente, pero estes consoles definieron la guerra de consoles d'esta era. La 3DO Interactive Multiplayer y l'Atari Xaguar fueron tamién parte d'esta era, pero'l so marketing foi probe y fallaron a la de crear impautu. Esta era tamién vio dos versiones actualizaes de la Game Boy de Nintendo: la Game Boy Color y la Game Boy Light (namái en Xapón).

Sesta xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles de sesta xeneración

Nesta xeneración, produciéronse equipos con semeyances a l'arquiteutura d'un ordenador personal, sicasí, les consoles de sobremesa prescindieron de los cartuchos y utilicen medios d'almacenamientu de gran capacidá como'l DVD, GD-ROM, GOD. Lo cual fizo que los xuegos fueren más llargos y visualmente curiosos. Amás, esta xeneración tamién esperimenta'l videoxuegu en llinia nes consoles y l'aplicación de sistemes almacenamiento internos nos equipos como memoria flash y discos duros que son utilizaos pa guardar datos del videoxuegu.

La Dreamcast foi la primer consola d'esta xeneración, y l'última consola de videoxuegos de Sega, tamién foi la primera en cesar la so producción nesta xeneración. Sega implementó un tipu especial de soporte ópticu llamáu GD-ROM. Estos discos fueron creaos col fin d'evitar la piratería de software, relativamente fácil nes consoles de la xeneración anterior, yá que coincidió cola salida al mercáu de les primeres grabadores de CD-ROM, sicasí, esti formatu foi instantáneamente violáu. En 2001, suspéndese la producción d'esti sistema, Sega enfócase namái al desenvolvimientu de software.[3] Sicasí, la compañía siguió dando soporte a les consoles que fueron vendíes y al formatu GD-ROM, hasta'l 2007. L'equipu foi'l primeru en disponer d'un módem de 33.6 Kb, col cual podía aportase a Internet y xugar dellos títulos en llinia como Phantasy Star Online

La PlayStation 2 de Sony siguió'l mesmu ésitu de la PlayStation, y foi la primera videoconsola casera n'incluyir un reproductor de DVD, que dexaba reproducir películes nel sistema. Amás esistía la posibilidá de poner un discu duru internu, en combinación col adaptador de rede. Al igual que'l so predecesor, tamién dispunxo d'un modelu pequeñu que foi llanzáu nel 2004. La consola foi retirada en 2013.

La Nintendo GameCube foi la cuarta videoconsola de sobremesa de Nintendo, y el primer sistema de la compañía que prescinde de los cartuchos. Esti sistema utiliza un formatu de discu similar al DVD, denomináu "GOD" (Gamecube Optical Disc), que'l so tamañu ye de 8 cm. Foi retirada en 2008.

La Xbox foi la última consola que salió nesta xeneración y la primera de Microsoft. Sofitóse como lo fixo Sega Dreamcast nel xuegu en llinia y anovó al apurrir a la consola un discu duru integráu; utiliza'l formatu DVD y da la posibilidá de guardar música dende un CD d'audiu a la consola utilizándolo xuegos como GTA San Andreas. Tuvo una bona aceptación, anque una curtia vida.

La V Smile tamién foi la penúltima consola que salía de primera de Vtech que yera para menores de 0 a 7 años y usábense cartuchos compatibles en vegada y la so memoria yera de 644 mb. y el so tamañu ye de 2.2 cm.

Séptima xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles de séptima xeneración

Esta xeneración carauterizar pola introducción de la teunoloxía multinucleu na unidá central de procesamientu. Tamién ta marcada pola integración del formatu de discu ópticu Blu-ray y el controladores inalámbricos y la detección de movimientu qu'han "movíu" el clásicu controlador por cable.

Otru aspeutu importante ye la distribución de xuegos vía Internet, gracies a l'apaición del serviciu de banda ancha a nivel mundial. Dalgunos de los servicios d'Internet que dan soporte téunicu a los xuegos multixugador ye la Xbox Live de Microsoft, la PlayStation Network de Sony y la Nintendo WiFi Connection de Nintendo. Otru aspeutu importante que caracteriza esta xeneración a les otres, ye la inclusión de chips gráficos sofisticaos qu'ayuden a procesar imáxenes reales tal ye'l casu del procesador dixital GPU

Nesta xeneración Sega dexó de competir coles principales videoconsoles pa dirixise a un mercáu de menor escala col llanzamientu del so miniconsola Sega Zone que al igual que les demás consoles de la xeneración, ta fornida con sensores de movimientu. N'este mesmu mercáu apaez la miniconsola Zeebo qu'ufiertaba xuegos en llinia y que más tarde anunciaría'l cese de la so producción.

Vtech llegó a la séptima xeneración cola so V Smile Moniton, una consola que paso en 2008 que Zeebo en precedelo al 1.

Namái trés compañíes apuéstense'l mercáu a gran escala: Nintendo, Sony y Microsoft. Nintendo y Sony son empreses d'orixe de Xapón, ente que Microsoft ye la única empresa d'orixe de los Estaos Xuníos qu'apuesta'l mercáu de videoconsoles a gran escala). A finales del añu 2005, la Xbox 360 de Microsoft foi la primera n'apaecer nesta xeneración. En payares de 2006, apaecen la Wii de Nintendo y la PlayStation 3 de Sony. Al respective de les ventes, la compañía Nintendo recupera'l mercáu, gracies al nuevu enfoque col cual diseñóse la Wii, p'asina asitiase nel primer llugar nes ventes de videoconsoles de sobremesa.

Octava xeneración

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsoles d'octava xeneración

Lo destacable d'esta xeneración ye l'usu d'internet como exa central de la funcionalidad de les consoles, esto convertíos en media centers xuntando un únicu aparatu, les funciones de consola de xuegos y bazar de venta de películes, series de TV y otros conteníos dende'l mesmu aparatu. Anque les xeneraciones anteriores de videoconsoles de normal asocediéronse en ciclos de cinco años, la transición de la séptima a la octava xeneración duró más de seis años. La transición ye igual d'avezada en que la consola sobremesa de l'anterior xeneración que tuvo mas ventes, la Wii, ye la primera en tener socesora.

Visión detallada

[editar | editar la fonte]

Consoles de sobremesa

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Fabricantes de videoconsoles de sobremesa

Les xeneraciones son les siguientes:

Xeneración

Periodu

Bits

Principales consoles

Primer xeneración 1972-1976 4 bits Magnavox Odyssey, Coleco Telstar
Segunda xeneración 1976-1983 8 bits Fairchild Channel F, Atari 2600, Magnavox Odyssey², Bally Astrocade, Intellivision, Atari 5200, Vectrex, Arcadia 2001, ColecoVision, TV-Game 6, Sega SG-1000
Tercer xeneración 1983-1987 8 bits Atari 7800, Nintendo Entertainment System, Sega Master System, PV-1000, Epoch Cassette Vision, Supergame VG 3000
Cuarta xeneración 1987-1993 16 bits Sega Mega Drive, Neo-Geo, Neo Geo CD, Super Nintendo Entertainment System, TurboGrafx-16/PC Engine, CD-TV, CD-i, Super A'Can
Quinta xeneración 1993-1998[4] 32 bits y
64 bits 		3DO, AmigaCD32, Atari Xaguar, Sega Saturn, Virtual Boy, PlayStation, Nintendo 64, Apple Pippin, Casio Loopy, PC-FX, Playdia, FM Towns Marty
Sesta xeneración 1998-2005 128 bits Sega Dreamcast, PlayStation 2, Xbox y Nintendo GameCube
Séptima xeneración 2005-2012 Xbox 360, PlayStation 3, Wii
Octava xeneración 2012-2016 Wii U , PlayStation 4 y Xbox One

A pesar de les llimitaciones téuniques de la segunda xeneración, la Intellivision yá cuntaba con un CPU CP1600 de 16 bits.

Tamién anque la sesta xeneración ye considerada la de los 128 bits, dos consoles teníen doble CPU de 64 bits (Sega Dreamcast y PlayStation 2), ente que la Xbox tenía una CPU principal de 32 bits pero trabayando a 733 MHz, lo que suponía qu'ésta fora'l doble de potente que les sos competidores.

Amás les consoles de la séptima tienen un GPU distintu como la Wii tien un GPU ATI Hollywood 243 MHz, la Xbox 360 tien un ATIXenos 500 MHz y la PlayStation 3 tien un NVIDIA/SCEI RSX 550 MHz.

Consoles portátiles

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Videoconsola portátil

Handheld Video Game ó Handheld Game ye un dispositivu electrónicu llixeru que dexa xugar Videoxuegos y que, a diferencia con una Videoconsola clásica, los controles, la pantalla, los altavoces y l'alimentación – piles, bateríes,.. - tán toos integraos na mesma unidá y tou ello con un pequeñu tamañu, pa poder llevala y xugar en cualquier llugar o momentu.

Podemos establecer tres tipos de videoxuegos portátiles:

  • Videoxuegu electrónicu portátil que nun tienen cartuchos intercambiables, discos ópticos, discos magnéticos, tarxetes de memoria, etc, o nun son reprogramables y de un solu xuegu de normal. L'exemplu más claru ye Game & Watch
  • Videoconsola portátil un dispositivu electrónicu llixeru que dexa xugar videoxuegos y qu'amás de que los controles, la pantalla, los altavoces y l'alimentación – piles, bateríes - tán toos integraos na mesma unidá, dexa distintos videoxuegos al traviés de cartuchos intercambiables, discos ópticos, discos magnéticos, tarxetes de memoria, etc. El meyor exemplu ye Game Boy
  • Videoconsola portátil de códigu abiertu que dexen ser programaes llibremente como GP2X. Parten de la mesma idea d'una consola portátil, pero dexen ser totalmente reprogramadas, y tienen una práutica ausencia de xuegos oficiales. Funcionen al traviés de programes gratuitos creaos en comunidaes d'internet. El meyor exemplu sería la GP2X

El primer videoxuegu portátil qu'apaez nel mercáu cola so propia pantalla LCD ye un minixuegu de Mattel llamáu Mattel Auto Race en 1976, con una teunoloxía similar a la de los Game & Watch y pocu dempués en 1978 Coleco saca un xuegu de similares carauterístiques llamáu Electronic Quaterback. Esta podría considerase como la primer xeneración de videoxuegos portátiles.

La primer consola portátil con xuegos intercambiables, qu'apaez nel mercáu ye la consola de MB xuegos Microvision del añu 1979. Yera una consola de cartuchos intercambiables cola so propia pantalla de LCD de 16x16 píxeles, con una CPU de 4 bits a 0,1 MHz que'l so control yera una simple rueda y funcionaba con dos piles. Caltiénense bien poques porque la pantalla estropiar con facilidá. Foi retirada del mercáu en 1982.

El mercáu de les consoles portátiles sufrió munchos tresformamientos a lo llargo de la so historia, dómines tempranes a finales de los años 1970 pocu esitosos pero que sentaron les bases de les futures xeneraciones portátiles, los años 1990 onde se popularicen, y el nuevu mileniu onde les consoles portátiles son verdaderos centros multimedia. El sector de los videoxuegos portátiles tuvo dos époques álgidas, en redol al a cuarta xeneración de consoles de sobremesa cuando les portátiles suponíen un 17% del mercáu de los videoxuegos, y vivieron la so máxima puxanza na séptima xeneración de consoles suponiendo'l 56% del mercáu del videoxuegu d'esa xeneración.

Ye la empresa xaponesa Nintendo, la que populariza'l videoxuegu portátil. Primero colos xuegos Game & Watch ente 1990 y 1991 que dexa xugar a un únicu xuegu de bolsu en cualquier llugar. Segundu cola popular Game Boy que dexa xugar en cualesquier parte con xuegos intercambiables. A lo último, Nintendo DS que consigue avezar a xugar en cualesquier parte a un públicu non necesariamente interesáu nos videoxuegos. La mayoría de les empreses qu'intentaron sumase a esti mercáu fracasaron estrepitosamente. Tan solo Sega Game Gear y Sony Play Station Portable consiguieron arrampuñar una porción de mercáu abondu pa xenerar beneficios y enllargar la so vida comercial mientres el ciclu normal d'una xeneración. El restu de sistemes con ventes paupérrimas supunxeron un fracasu, ya importantes perdes pa los sos creadores. Namái 10 de les munches consoles portátiles que se llanzaron al mercáu superaron los 10 millones d'unidaes vendíes.[ensin referencies]

A partir de 2001, apruz un nuevu modelu de videoconsoles portátiles, les Opensource o de Códigu Abiertu. Consoles que busquen un mercáu alternativu al de les grandes firmes. Nun tienen xuegos oficiales o tienen bien pocos, y la so baza ye que la so llicencia ye llibre y dexen ser programaes porquien quiera. El so públicu oxetivu son los geeks y los fans de la emulación, yá que este ye'l so fin. Son consoles pa quién quiera programar xuegos, emuladores, aplicaciones y un llargu etcétera. Y funcionen por aciu comunidaes n'internet qu'intercambien programes. No fondero son aparato multimedia, pa quien-yos gusta 'caciplar' cola so consola. La empresa más esitosa nesti campu ye la surcoreana Game Park, coles sos consoles GP32, GP2X, y GP2X wiz bastante esitoses. Otres opciones son la Dingoo o la Open Pandora.

Xeneración

Periodu

Principales consoles

Primer xeneración 1972-1977 Mattel Auto Race, Electronic Quarterback
Segunda xeneración 1978-1988 MB Microvision, Entex Select A Game, Game & Watch, Epoch Game Pocket
Tercer xeneración 1988-1991 Game Boy, Atari Lynx
Cuarta xeneración 1991-1998 Watara Supervision, Game Boy Pocket, TurboExpress, Sega Game Gear
Quinta xeneración 1998-2001 Sega Nomad, Game Boy Color, Game Boy Light, Neo Geo Pocket, Mega Duck, Gamate, Game.com, WonderSwan
Sesta xeneración 2001-2004 Neo Geo Pocket Color, SwanCrystal, Game Boy Advance, Game Boy Advance SP, Game Boy Micro, Tapwave Zodiac, GP32, (N-Gage y N-Gage QD)
Séptima xeneración 2004-2011 Nintendo DS, Nintendo DS Lite, Nintendo DSi, Nintendo DSiXL, PlayStation Portable, PlayStation Portable Slim & Lite, PSP 3000, PlayStation Portable Go, GP2X, GP2X Wiz
Octava xeneración 2011-actualidá Nintendo 3DS-Nintendo 3DS XL, PlayStation Vita, Nintendo 2DS y New Nintendo 3DS-New Nintendo 3DS XL

Consoles híbrides

[editar | editar la fonte]

Por cuenta de les grandes meyores téuniques a lo llargo de tola dómina de los videoxuegos, les diferencies ente les consoles portátiles y de sobremesa amenorgar, sobremanera na arquiteutura.

Por ello, munches empreses fixeron lo posible por desenvolver sistemes con pantalles nos controles y función TV-off (siendo Nintendo quien dio un pequeñu emburrie con Wii U nesti campu).

Por ello, desque foi anunciáu'l proyeutu NX (17 de marzu del 2015), diéronse munches mires basaes nel conceutu del Wii U Gamepad; hasta que s'amosó l'anunciu de la Nintendo Switch, col conceutu d'un dock p'afaese a la TV, un mandu con pantalla, Joy-Cons desacoplables y un Pro Controller.

Ventes globales

[editar | editar la fonte]

Datos: febreru de 2018.[5]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «The First Video Game?» (inglés) páxs. 4. Brookhaven National Laboratory. Consultáu'l 30 d'avientu de 2008.
  2. ↑ Shannon Drake (6 de marzu de 2007). «A Natural Born Inventor» (inglés) páxs. 2. The Escapist. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-14. Consultáu'l 30 d'avientu de 2008.
  3. ↑ «Sega scraps the Dreamcast» (inglés) páxs. 1. BBC News (31 de xineru de 2003). Consultáu'l 30 d'avientu de 2008.
  4. ↑ PlayStation caltener n'actividá hasta l'añu 2006
  5. ↑ «Video Game Charts, Game Sales, Top Sellers, Game Data» (inglés). VGChartz. Consultáu'l 5 de febreru de 2018.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]