Feliu Formosa, en Sabadell, presentando o libro Sense nostàlgia o 26 de febreiro de 2015
De neno, Feliu Formosa viviu na rúa do Foment -hoxe Vila Cinca, no barrio da Creu Alta-.[4] De 1939 a 1942, mentres o seu pai, Camil Formosa,[5] membro do POUM, estaba exiliado en Francia, viviu no pazo de Formosa, no Raval de Fora, 42, preto da rúa do Vapor, onde o seu bisavó –Josep Formosa–, fundara un dos primeiros barcos de vapor da cidade en 1839. En 1942 a familia instalouse en Barcelona, primeiro na rúa de Mallorca e pouco despois na rúa de Castillejos. A nai rexentaba unha zapatería e o pai traballaba de contable.[6]
Estudou filoloxía románica na Universidade de Barcelona. Posteriormente ampliou os seus estudos en Heidelberg (Alemaña ) e destacou polos seus traballos sobre estudos alemáns. Nesta cidade alemá, cando tiña 25 anos, foi profesor de tradución do alemán ao castelán durante ano e medio e deu clase maxistral de literatura española contemporánea na aula principal da Universidade de Heidelberg. De regreso a Cataluña, de 1961 a 1965 traduciu libros para a Editorial Seix Barral, posteriormente fíxoo para a editorial Aymà -coa axuda de Joan Oliver- e en 1966 ou 1967 entrou na Editorial Salvat para elaborar dicionarios. Colaborou na redacción de artigos culturais para a Gran Enciclopedia Catalana. Traduciu para a Editorial Lumen, coa axuda de Esther Tusquets. En 1967 instalouse en Terrassa, onde casou coa actriz María Plans, nai das súas dúas fillas, falecida en 1974. Despois exerceu como docente durante 25 anos no Instituto de Teatro de Terrassa (de 1975 a 2000). En 1984 casou, por segunda vez, coa escritora e enfermeira Anna Vila i Badia, coa que vive en Igualada. Nos anos 1999-2001 foi decano do Instituto de Letras Catalás. [1]
Militou no PSUC de 1956 a 1972.[4] Sempre foi unha persoa comprometida coa súa época, tanto na época clandestina coa ditadura franquista como despois, manifestando a súa perplexidade ao ver a evolución democrática do Estado español.[9]
Nos últimos anos foi homenaxeado en diferentes ocasións, entre outras, na súa cidade natal, Sabadell, nos anos 2012, 2018 e 2023.[10]
2008: Núvols d’acer. Con esculturas e pinturas de Albert Novellon. Ed. d’autor. Terrassa.
2009: La pedra insòlita, con Sandra Morera e Anna Vila. Barcelona: Editorial Meteora
2018: Papallona de l'ombra. Autoantoloxía, acon ilustración de Albert Novellon. Lleida: Pagès Editors
2019: Del foc al vers, con cerámicas de Eulàlia Sayrach, fotografías de Jordi Parra i Eulàlia Sayrach. Prólogo de José Corredor-Matheos. Barcelona: Editorial Comte d’Aure
2020: L'incert encontre. Epíleg de Jordi Solà Coll. Barcelona: Cafè Central (col·lecció Balbec). ISBN 9788481289886
2023: Ah, sí? (Poemes del confinat). Epílogo de Joan Casas. Barcelona: Cafè Central (col·lecció Balbec). ISBN 978-84-8128-038-8
2017: El viatge de Pere l'afortunat; La més forta; Dansa de mort; La sonata dels espectres; Escrits sobre teatre, d'August Strindberg, con Carolina Moreno Tena. Barcelona: Comanegra
2018: Dansa de mort dins La gent de Hemsö, d'August Strindberg, tria i traducció de Carolina Moreno (agás Dansa de mort, traducido por Formosa) . Barcelona: L'Avenç. ISBN 978-84-16853-23-6