Ty Cobb

Ty Cobb
Vida
Nacimientu	Narrows (en) , 18 d'avientu de 1886
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Muerte	Atlanta, 17 de xunetu de 1961 (74 años)
Sepultura	Georgia
Causa de la muerte	cáncanu de próstata
Familia
Madre	Amanda Cobb
Fíos/es	Ty Cobb, Jr.
Familia	ver Ty Cobb ;
Oficiu
Oficiu	xugador de béisbol
Trayeutoria
Posición o especialidá	Jardinero central (es)
Pesu	79 kg
Altor	185 cm
Serviciu militar
Lluchó en	Primer Guerra Mundial
IMDb	nm0167821
	cmgww.com…

Tyrus Raymond «Ty» Cobb (18 d'avientu de 1886, Narrows ^(en) – 17 de xunetu de 1961, Atlanta), moteyáu «The Georgia Peach» (el piescu de Georgia^[2]), foi un xugador de béisbol, ingresáu nel Salón de la Fama. Al momentu del so retiru en 1928 tenía nueve récores de Grandes Lligues. Cobb tamién recibió más votos que nengún otru pelotero na votación inicial del Salón de la Fama en 1936.

Anguaño retién el récor del mayor permediu de bateo pa tola vida nes Grandes Lligues con 0,367 y retuvo por décades el récor de más hits, qu'anguaño tien Pete Rose.

Anque Cobb foi consideráu la mayor estrella del béisbol na so dómina, el so legáu como deportista foi n'ocasiones clisáu pola so reputación de mal temperamentu y agresividá, pol cual foi descritu nel so momentu pol Detroit Free Press como «atrevíu al puntu de la llocura».^[3]

Entamos de la so carrera deportiva

Ty Cobb nació en Narrows, Georgia, siendo'l primeru de los trés fíos d'Amanda Chitwood Cobb y William Herschel Cobb.

Los sos primeros equipos fueron el Royston Rompers, el semiprofesional Royston Rede y el Augusta Tourists de la Lliga Atlántica Sur, o Sally League. Esti equipu dexar llibre malapenes dos díes depués d'empecipiada la temporada, diendo entós a les pruebes del equipu Anniston Steelers de la lliga semiprofesional de Tennessee-Alabama, cola alvertencia del so padre entá resonando na so mente: "nun vuelvas a casa como un fracasáu". Cobb se autopromocionaba unviando postales a Grantland Rice, l'editor deportivu del Atlanta Journal con distintos alies. Finalmente Rice escribió una pequeña nota nel Journal diciendo que "un mozu llamáu Cobb paez tar demostrando un talentu inusual".),^[4] dempués de tres meses tornó al Tourists onde a la fin de temporada tenía un rexistru de 0,237 en 35 xuegos.

Agostu de 1905 foi un mes llenu d'acontecimientos importantes na vida de Cobb, yá que los Tourists vender a los Detroit Tigers de la Lliga Americana por 750 dólares.^[5] Amás, el 8 d'agostu, el padre de Cobb foi asesináu d'un disparu efectuáu pola madre de Ty; aparentemente William Cobb abarruntaba de la fidelidá de la so esposa y taba espiándola na so propia habitación. Cuando ésta vio la figura, actuó en defensa propia, presumiendo que se trataba d'un intrusu.^[4] El padre de Cobb nunca pudo guardar el futuru ésitu del so fíu.

Carrera profesional

Los primeros años

Tres selmanes dempués de la muerte del so padre, Cobb debutó nel xardín central de los Detroit Tigers, el 30 d'agostu de 1905. Na so primer vez al bate nes mayores, Cobb bateó un doble ante los New York Highlanders (que dempués seríen los Yankees). Esa primer temporada bateó solo pa 0.240 en 41 xuegos, sicasí'l so desempeñu como novatu foi lo suficientemente promisorio como por que Detroit diéra-y un contratu de 1500 dólares pa 1906.

Cobb roblando contratu con Detroit en 1908.

Anque yera costume'l tratu descortés a los novatos, Cobb nun lo soportaba con bon humor y llueu empezó a alloñase de los sos compañeros de xuegu. Darréu atribuyó'l so temperamentu contrariu a esta esperiencia: «Esos veteranos convirtiéronme nun gatu montés malhumoráu».^[3]

Al añu siguiente Cobb convertir nel xardineru central habitual de Detroit, bateando pa 0.318 en 98 xuegos. Nunca bateó per debaxo d'esa marca mientres el restu de la so carrera. Cobb, firmemente atrincheráu nel xardín central, lidereó a los Tigers a ganar el banderín de l'Americana tres veces consecutives de 1907 a 1909. Comoquier Detroit perdió dos Series Mundiales colos Cachorros de Chicago dos veces siguíes y colos Pirates de Pittsburgh en 1909; y Cobb tuvo un permediu de post temporada bien inferior al estándar de la so carrera mientres la temporada regular.

Nun recordáu xuegu en 1907, Cobb algamó la primer base con un senciellu, robóse la segunda, robóse la tercera y finalmente el home n'intentos consecutivos. Terminó esa temporada con 0.350 de average, 212 hits, 49 bases robaes y 119 carreres impulsaes. A pesar del so gran ésitu nel terrén de xuegu, Cobb nun yera ayenu al discutiniu fora del mesmu. Nun entrenamientu na primavera de 1907, tuvo una engarradiella con unu de los cuidadores del campu de los Tigers n'Augusta, Georgia, na que terminó acusáu de tratar d'afogar a la esposa d'ésti cuando la mesma intervieno na reña.^[6]

Contratu cola Coca-Cola

En setiembre de 1907 Cobb empecipia una rellación comercial con The Coca-Cola Company que duró pol restu de la so vida. Pal momentu de la so muerte yera propietariu de trés plantes embotelladores en California, Idaho y Oregón, y tenía más de 20 000 aiciones de la compañía. Tamién foi un célebre voceru del productu, una publicidá de Cobb proclamaba que: «Siempres atopo que beber Coca-Cola ente xuegos enfréscame a tal puntu que puedo empezar un segundu xuegu cola sensación de nun tame exercitando n'absolutu, a pesar de los mios esfuercios nel primeru».^[7] La siguiente temporada Detroit superó a Chicago na llucha pel banderín de l'Americana, Cobb ganó nuevamente'l títulu de bateo a pesar de batear solo pa 0.324, y a pesar de perder de nuevu la Serie Mundial, Cobb tenía daqué que celebrar; n'agostu de 1908 cásase con Charlotte "Charlie" Marion Lombard, fía de Roswell Lombard, de Augusta, Georgia.

En 1909 Detroit vovió a ganar la Lliga Americana, y nuevamente falló na Serie Mundial, esta vegada contra los Pirates de Pittsburgh. Mientres la Serie, Cobb robóse'l home nel segundu xuegu empecipiando un seguidilla de tres carreres; pero ésti foi'l so puntu más altu pa Cobb nestos enfrentamientos. Terminó bateando 0.231 na so última Serie Mundial (Detroit solo ganaría la Serie hasta 1935, yá retiráu Cobb). Anque la so actuación foi mala esa post temporada, na temporada regular ganó la Triple Corona lidereando en permediu (0.377), carreres impulsaes (107), y nueve (9) cuadrangulares; toos dientro del campu, convirtiéndose nel únicu xugador na historia en liderear la lliga nel apartáu de cuadrangulares, ensin batear la pelota fora del terrén de xuegu.

1910 y el discutiniu del premiu Chalmers

En 1910, Cobb y Napoleon "Nap" Lajoie diben cabeza a cabeza pol títulu de la Lliga Americana, con Cobb liderando per un pequeñu marxe l'últimu día de la temporada. El premiu pal ganador del títulu yera un vehículu de la marca Chalmers. Ty decidió nun xugar esti postreru partíu pa presevar el so permediu; Lajoie enfrentar a los Saint Louis Browns nuna doble xornada, coneutando ocho hits, seis de los cualos fueron toques de bola escontra la tercer base que cayeron xusto frente al xugador d'esta posición. Darréu conocióse que'l mánager de los Browns, Jack O'Connor, ordenó-y al tercer base que xugara fondu escontra'l xardín esquierdu pa favorecer a Lajoie y que esti ganara'l títulu. Un séptimu hit acreitar a un llanzamientu ensin control a la primer base que n'otra circunstancia fuera anotáu como error. El periódicu St. Louis Press, unu de los numberosos diarios que criticaron l'engañu, escribió: «Toa St. Louis llevanta los sos brazos pa reclamar el deplorable espectáculu, concebíu pola babayada y executáu polos celu».^[8]

Dempués de dellos discutinios, Ban Johnson, presidente de la Lliga Americana, dio tolos porcentaxes de bateo oficiales, con Cobb aparentemente ganando, con 0.3850687 contra 0.3840947 de Lajoie. Comoquier, la xente de Chalmers decidió premiar tanto a Cobb como a Lajoie con dos talos vehículos. Al añu siguiente'l premiu Chalmers foi dau al xugador más pervalible de cada lliga, naciendo d'esta forma'l modernu conceutu MVP, con Cobb ganando la versión de la Lliga Americana de forma unánime.

Per otra parte, ye la temporada de 1910 la qu'inflúi nes discrepancies de les estadístiques de la vida de Cobb: mientres munchos años díxose que'l récor de Cobb de hits coneutaos yera de 4191, pero esi añu un xuegu de Detroit foi equivocadamente contáu dos vegaes, polo que se-y dio a Cobb un resultáu adicional de 2 hits en tres turnos. Amás de compensalo con dos hits adicionales inesistentes, tamién alzó'l permediu de bateo de Cobb dende 0.383 a 0.385; a Lajoie acredítase-y un permediu de 0.384 na temporada de 1910 lo que-y atribuyiría'l títulu d'esi añu y restaríalu a Cobb unu de los dolce títulos qu'ostenta. El comité de la oficina del comisionado votó unánimemente nun camudar les estadíticas y récores de Cobb, magar esta regla foi tradicionalmente inorada polos espertos n'estadística del deporte.

Colos Browns ayudando deliberadamente a un oponente a devasar un total de hits yá de fechu inexactu, el llíu matemáticu que sobrevieno foi asina descritu por un escritor: «Podría dicise que la temporada de 1910 produció dos permedios de bateo falsos y un campeón objetable».^[9]

1911 y alantre

Cobb foi reconocíu non solo como deportista sinón como unu competidor psicolóxicu. En 1911 llevaba una temporada típicamente bona, incluyendo una cadena de 40 xuegos siguíos coneutando imparables. Sicasí, Joe Jackson aventayábalu con .009 puntos de permediu de bateo. Los sucesos que llevaron a Cobb a superar a Jackson fueron cuntaos por Cobb na so autobiografía: cerca del final de la temporada, los Detroit Tigers de Ty teníen una llarga serie de xuegos contra Jackson y los Cleveland Naps. Paisanos sureños, Jackson y Cobb teníen una rellación amistosa dientro y fora del campu de xuegu que Cobb dixo utilizar al so favor. Mientres la serie, ignoró a Jackson, nun respondiendo a los sos saludos o cualesquier de los sos intentos de parolar; cuando Jackson persistió Cobb lo abofeteó con enfadu, faciendo a Jackson preguntar qué fixera pa fadiar a Cobb. Tan llueu terminó la serie, un sonriente Cobb felicitó a Jackson y deseyólu lo meyor. Cobb pensó qu'estos "xuegos mentales" afectaríen a Jackson quien finalmente baxó'l so permediu a 0.408 mientres el suyu alzábase a 0.420.^[8]

Esi añu lidereó la Lliga Americana en hits coneutaos (248), carreres anotaes (147), carreres impulsaes (127), bases robaes (83), dobles (47), triples (24) y un porcentaxe de slugging de 0,621. La única categoría ofensiva na que nun foi primeru foi en cuadrangulares, devasáu 11-8 por Frank Baker.

El dominiu de Cobb nel platu vese reflexáu na siguiente estadística: namái foi retiráu llanzándo-y a la pelota dos veces en tola temporada 1911. Foi compensáu con otru premiu Chalmers, esta vegada al ser votáu como xugador más pervalible de la lliga pola Asociación d'Escritores de Béisbol d'Estaos Xuníos.

Posiblemente'l xuegu que meyor ilustra la singular combinación d'habilidaes y atributos de Cobb asocedió'l 22 de mayu de 1911; xugando contra los Yankees, anotó una carrera dende la primer base con un senciellu al xardín derechu, dempués anotó otra carrera dende la segunda base con un wildpitch. Na séptima entrada igualó l'alcuentru con un doble de dos carreres. Finalmente cuando'l receptor de los Yankees empezó un discutiniu airáu col umpire alrodiu de una xugada, de tala forma que los xugadores de diamante averar a ver; Cobb diose cunta que nengún de los xugadores de los Yankees pidiera tiempu. D'esta forma, y aprovechando la distracción, pasióse inadvertidamente escontra la tercer base y depués caminó de casualidá hasta'l platu como pa tener una meyor vista del discutiniu. Entós de secute esmúcióse escontra'l platu pa la carrera ganadora del xuegu.^[8]

El 15 de mayu de 1912 afrelló a Claude Lueker, un fanáticu que-y glayaba improperios nes graes de Nueva York. Lueker y Cobb intercambiaron ofienses mientres les primeres trés entraes del xuegu, y la situación llegó a la so clímax cuando Lueker faltó de forma racista a Cobb (llamándo-y "half nigger", espresión despreciatible); ésti reaccionó xubiendo a les graderías y atacó a Lueker, quién perdiera una mano y tres deos de la otra nun accidente industrial. Cuando los presentes encamentaron a Cobb a detenese porque l'home nun tenía manes, Cobb respondió «nun m'importa si nun tien pies». La Lliga suspendió a Cobb y al restu del equipu, que magar nun-y teníen enforma ciñu, fueron a fuelga pa protestar la suspensión primeramente a un xuegu en Filadelfia. Pa esi xuegu, Detroit sustituyó a los sos xugadores regulares con un equipu de la lliga universitaria, otros tomaos de campos de xuegu improvisaos y un par d'entrenadores del equipu, perdiendo 24-2. Unu de los récores negativos más altos de la historia del béisbol foi establecíu esi día, especialmente los 26 hits dexaos por Allan Travers, quién llanzó'l más inverosímil xuegu completu na historia de les Grandes Lligues. La fuelga terminó cuando Cobb apuró a los sos compañeros a volver al terrén de xuegu.^[10]

Mientres la so carrera Cobb viose arreyáu en numberoses engarradielles, tanto dientro como fuera del terrén de xuegu, y en delles arengues llenes de blasfemies. Por casu, Cobb y l'árbitru Billy Evans alcordaron iguar a golpes les sos diferencies al respective de una decisión de Evans mientres un alcuentru, siendo llevaos so les graderías dempués del xuegu, los miembros de dambos equipos guardando la reña, que acabó al ser separaos. Aquel día Cobb yá cutiera a Evans, baltándolo, y empezara a esgañalo. En dalguna ocasión abofeteó a un operador d'elevadores afroamericanu por ser "gloriable"y cuando un vixilante nocherniegu intervieno, Cobb sacó una navaya y apuñalar (l'asuntu foi darréu iguáu fora de tribunales).^[3]

1915-1921

En 1915 Cobb estableció un récor pa una temporada en bases robaes con 96. Esti récor permanecería hasta que Maury Wills romper en 1962. El so seguidilla de cinco campeonatos de bateo consecutivos (nesa dómina cuntábense como nueve consecutivos por cuenta del discutiniu Chalmers) terminó al añu siguiente, al rematar segundu con 0.371 detrás de los 0.386 de Tris Speaker.

En 1917 protagonizó una película ("Somewhere in Georgia"), basada nuna historia del columnista Grantland Rice. La película amosaba a Cobb como él mesmu, un dependiente de bancu con talentu pal béisbol.

Para 1920, Babe Ruth taba yá establecíu como'l bateador de más poder nes mayores. Cuando Cobb y Detroit presentar en Nueva York pa enfrentase a los Yankees per primer vegada esa temporada. Los escritores deportivos definieron l'alcuentru como una demostración de dos estilos distintes, Ruth disparó dos cuadrangulares y un triple mientres la serie y Cobb solo bateó un hit mientres la serie completa.

Mientres la popularidá de Babe Ruth crecía, Cobb fíxose progresivamente más contraria a ésti. Cobb vía a Babe non yá como una amenaza contra'l so estilu de xuegu, sinón contra'l so estilu de vida. Mientres Cobb predicaba una especie d'ascetismu, Ruth enfarxopetar de perros calientes, cerveza y muyeres. Posiblemente lo que más-y disgustaba del Babe yera qu'a pesar de la so total indiferencia pol so estáu físicu y pol béisbol tradicional, entá tenía un ésitu apolmonante y llevaba fanáticos al estadiu en cantidá récor pa velo xugar y establecer les sos propies marques.

Dempués de soportar ver como la so fama y notoriedá yeren usurpaes por Ruth, Cobb decidió demostrar que batear escontra los barganales nun yera un retu pa un bateador de contautu d'élite. El 25 de mayu de 1925 Cobb empecipió un desempeñu nuna doble xornada meyor de la que tuviera'l xugador de los Yankees.

Sentáu nel dogout parolando con un cronista deportivu, comentó-y a esti que per primer vegada na so carrera, diba a batear pa pasar la pelota sobre la cerca; esi día Cobb bateó 6 imparables en 6 veces, con dos senciellos, un doble y trés cuadrangulares. Les 16 bases alcanzaes nesi xuegu sentaron un nuevu récor pa la Lliga Americana.

A otru día bateó trés imparables más incluyendo dos cuadrangulares. Los sos nueve hits consecutivos en tres xuegos fueron un récor personal pa Cobb, los sos cinco cuandrangulares en dos partíos igualaron un récor establecíu na Lliga Nacional en 1884 por Cap Anson. Cobb quería demostrar que podía batear cuandrangulares cuando lo quixera, namái qu'optara por non faelo. A la fin de la serie, Cobb, de 38 años, había bateado 12 hits en 19 veces, con 29 bases, entós tornó tranquila y felízmente al so estilu de batear y correr.

Pela so parte, l'actitú de Ruth foi dicir qu'él "«pudiera tener un permediu de 0.600 pa tola vida, pero fuera bateando senciellos, y la xente paga pa ver cuadrangulares».^[11] El 19 d'agostu de 1921, nel segundu xuegu d'una doble cartelera contra Elmer Myers de los Boston Red Sox, Cobb algamó la so hit númberu 3000.

Cobb como xugador y mánager

Cobb posando col uniforme de los Tigers.

En 1921, Frank Navin dueñu de los Tigers, robló a Cobb; entós de 34 años; pa sustituyir a Hughie Jennings como entrenador pa esa temporada con un contratu de 32 500 dólares d'Estaos Xuníos. Esti contratu tomó al mundu del béisbol por sorpresa. Adversado pola mayoría (incluyendo a los xugadores del so mesmu equipu), el so estilu de dirixir dexó enforma que deseyar. Midiendo a los demás xugadores según el so mesmu estándar, terminó esperando d'éstos más de lo que yeren capaces de dar.

Lo más cerca que tuvo de ganar el banderín de l'Americana foi en 1924 cuando quedaron terceros na lliga, seis xuegos detrás de los líderes y ganadores del banderín, los Washington Senators. Detroit había quedáu segundu en 1922, pero a 16 xuegos de los Yankees.

Cobb culpó de la falta de llucimientu de la so carrera como mánager (479 ganaos 444 perdíos) a Frank Navin, quien pasó per alto ciertu númberu de xugadores calidable que Cobb deseyaba incluyir nel equipu; de fechu el contratar a Cobb como mánager significólu a Navin un sustancial aforru.

En 1922 Cobb empató'l récor impuestu por Wee Willie Keeler de cuatro xuegos con cinco hits. Dende entós esto foi igualáu por Stan Musial, Tony Gwynn y Ichiro Susuki.

Pal final de 1925, Cobb taba de nuevu na llucha pol títulu de bateo, esta vegada con unu de los sos compañeros d'equipu y empobinaos, Harry Heilmnann. Nun doble xuegu contra los Saint Louis Browns el 4 d'ochobre, Heilmann bateó seis hits, liderando a Detroit nuna barrida a los Browns y ganando a Cobb nel títulu de bateo 0.393 a 0.389. Cobb y el mánager de los Browns, George Sisler, xugaron como llanzadores nel xuegu final, Cobb llanzó una entrada perfecta.

Cobb camudar a Filadelfia

Finalmente, dempués d'una carrera de 22 años con Detroit, Cobb renució al equipu en payares de 1926, anunciando'l so retiru y dirixiéndose a Augusta, Georgia. Poco dempués del anunciu, Tris Speaker tamién se retiró como xugador y mánager del equipu de Cleveland. El retiru de dos grandes xugadores coles mesmes espertó ciertu interés, afayándose que dambos fueren coaccionaos a retirase polos supuestos alegatos fechos pol antiguu llanzador del equipu de Detroit, Dutch Leonard, qu'alegaba que dambos s'emprestaron pa iguar xuegos.

A Leonard foi-y imposible convencer al xuez Kenesaw Mountain Landis o al públicu de que dalgún d'ellos fixera daqué polo que merecieren ser espulsaos del béisbol.^[12]

Landis dexó-yos tornar a los sos equipos, pero estos informaron a dambos que se-yos dexaba como axentes llibres y taben en capacidá de roblar con cualquier equipu que deseyaren. Speaker robló colos Washington Senators para 1927, y Cobb colos Philadelphia Athletics. En 1928 Speaker xunir a los Philadelphia Athletics pa esa temporada. Ty Cobb dixo tornar al béisbol en busca de reivindicación y pa poder dicir que dexara'l béisbol nos sos propios términos.

Cobb xugó regularmente en 1927 con un equipu nuevu que remató segundu na lliga tres unu de los meyores equipos de béisbol de tolos tiempos, los Yankees de 1927, ganadores de 110 xuegos esa temporada. Volvió a Detroit a un xuegu contra los Tigers el 11 de mayu recibiendo una templada bienvenida, bateando un doble na so primer vez y recibiendo les aclamaciones de los fanáticos de la ciudá. El 18 de xunetu de 1927 Ty Cobb convertir nel primer xugador en batear 4000 hits con doble contra'l llanzador y antiguu compañeru d'equipu Sam Gibson, nel parque Navin Field de Detroit.

1927 foi tamién l'añu de retiru del llanzador Walter Johnson, con una bien enllargada carrera que lu llevó a enfrentase a Ty Cobb en mayor númberu d'ocasiones de les que s'atoparen nenguna otra pareya de rivales na historia del béisbol de les Grandes Lligues. Dempués qu'en 1915 Johnson cutiera a Ossie Vitt, de Detroit, con un llanzamientu mancándo-y seriamente, Cobb afayó qu'ésti nun tarrecía cutir a los sos adversarios, lo qu'usó al so favor, parándose más cerca del platu.

En 1928 Cobb tornó al campu de xuegu ensin otra razón aparente que la de nun tener namás que faer cola so vida. Xugó cada vegada con menor frecuencia pola so edá y les florecientes habilidaes de los mozos Athletics, que taben una vegada más na llucha pel banderín contra los Yankees. Foi xustamente contra los Yankees que, en setiembre, Ty Cobb tomó la so última vez al bate, un débil batazo detrás de la primera; entós anunció'l so retiru, efectivu a la fin de la temporada. Irónicamente, si pudiérase caltener con Philadelphia un añu más finalmente llograra'l elusivo aniellu de campeón de la Lliga Americana, pero nun foi esi'l so destín. Cobb terminó la so carrera con 23 temporaes consecutives bateando 0.300 o más (la so única temporada per debaxo d'esti permediu foi la de novatu), un récor nes Grandes Lligues difícilmente superable.

Tres el so retiru como xugador

A cuenta del so contratu con Coca-Cola, Cobb retiróse como un home rico y esitoso. Pasó'l so retiru ocupáu a tiempu completu nes actividaes a les que xeneralmente se dedicaba fora de la temporada regular de béisbol; la cacería, el golf y la pesca. El so otru pasatiempu yera'l comerciu d'aiciones y bonos, polo que llegó a amontar la so enorme fortuna.

Nel iviernu de 1930, camudar a un ranchu español en Atherton, California, una comunidá pa millonarios nes contornes de San Francisco. Coles mesmes, la so esposa Charlie introdució la primera de munches demandes de divorciu. Charlie finalmente divorcióse de Ty en 1947, tres 37 años de matrimoniu, los postreros de los cualos vivió en Menlo Park, California.

La xera de ser maríu y padre nunca foi fácil pa Ty Cobb. Los sos fíos considerar esixente, anque capaz de ser xentil y desaxeradamente templáu. El so fíu James dixo en 1969 al cronista deportivu Roxura Berkow que «el siempres quería qu'esforciáramos al máximu que pudiéramos en tou los que faíamos» «tal como él facer». Cobb siempres esperó que los sos fíos fueren atletes escepcionales, especialmente nel béisbol, Ty jr. foi espulsáu de la Universidá de Princeton y prefiriera ser tenista que xugador de béisbol, polo xeneral Cobb considerar una decepción.

En febreru de 1936, recibió un prestu personal, cuando s'anunció la primer eleición pal Salón de la Fama, Cobb apaeció en 222 de les 226 papeletes de votación, a gran distancia de Babe Ruth, Honus Wagner, Christy Mathewson y Walter Johnson, los otros xugadores que llograron el 75% de los votos esi añu, porcentaxe necesariu pa ingresar al mesmu. El porcentaxe de 98,2 llográu por Cobb permaneció como récor hasta 1992 cuando Tom Seaver llogró un 98,8% (darréu tamién Nolan Ryan superó'l porcentaxe de Cobb, con un 98,79 % en 1999). Esta resultancia demostró que, magar a munches persones nun los prestaba Cobb no personal, respetaben lo que llograra como xugador. En 1998 la revista The Sporting News asitiar como'l terceru de los 100 meyores xugadores de tolos tiempos.

A mediaos de la década de 1930, Cobb bebía y fumaba fuertemente, pasando gran parte del so tiempu quexándose del colapsu del béisbol dende la llegada de Ruth.

Tamién foi conocíu por ayudar a surdir a nuevos xugadores; foi primordial la so mediación p'ayudar a Joe DiMaggio a axustar el so contratu colos Yankees, según el contratu de novatu de Ted Williams, magar l'amistá con esti postreru terminó cuando Williams suxirió que Rogers Hornsby fuera meyor bateador que Cobb.

Otru momentu memorable na vida de Cobb asocedió'l 4 d'abril de 1947^[13] cuando tornaba d'un tornéu Masters de golf en compañía del cronista deportivu Grantland Rice. En deteniéndose nuna llicorería en Carolina del Sur, Cobb diose cunta que la persona qu'atendía'l local yera Joe Jackson, quién fuera espulsáu del béisbol casi trenta años enantes pol escándalu de los Medies Negres de Chicago y quién paeció nun reconocer a Cobb. Cuando finalmente ésti pescudó-y: «yo te conozo, tu yes Joe Jackson, ¿Nun me reconoces Joe?...»,^[14] ésti respondió-y claro que te conozo Ty, pero nun taba seguro que tu quixeres falame. Munchos nun lo faen».^[15]

Últimos años

A los 62 años Ty Cobb volvió casase, esta vegada con Frances Cass, de 40 años; esti matrimoniu tamién fracasó. Según los alegatos de Cass, yera a cencielles bien difícil tratar con él cuando taba bebíu. Comoquier Cobb ganó la demanda de divorciu.

A la fin de los sos años, y en parte por cuenta de que dos de los sos trés fíos morrieron nuevos, Cobb ver con solo unos pocos amigos, entós empezó a actuar con arrogancia col so patrimoniu, donando 100 000 dólares d'Estaos Xuníos en nome de los sos padres al so pueblu natal pa la construcción d'un hospital, llamáu Cobb Memorial Hospital, amás estableció la Fundación Educativa Cobb p'ayudar a estudiantes probes de Georgia a algamar estudios cimeros, con una donación de 100 000 dólares d'Estaos Xuníos fecha en 1953.

Cobb sabía amás qu'otra forma de compartir la so riqueza yera asegurándose de que les sos biografíes fueren verídiques, y enseñaren a los nuevos aficionaos como xugar al béisbol. L'escritor John McCallum pasó un tiempu con Cobb pa escribir un llibru, metá autobiografía mitad texto d'enseñanza. McCallum llegó como casi toos a la conclusión de que Cobb yera nos sos meyores díes una persona bien difícil, y nos sos malos imposible. Aliégase que'l llibru publicáu pola collaboración de dambos en 1956 yera, por dicir lo menos, inexactu.

Dempués de la partida de McCallum, Cobb atopar de nuevu solu y añorando volver a Georgia. Foi mientres un viaxe de cacería cerca de la so casa nel llagu Tahoe cuando, tres un colapsu por dolor, foi-y diagnosticáu cáncer de próstata, diabetes mellitus, presión alta y la enfermedá de Bright. Tornó a la so cabaña nel Tahoe cargáu d'analxésicos y güisqui pa tratar d'apangar el constante dolor. Comoquier, y pola rocea escontra'l diagnósticu inicial, dirixir a Georgia, onde médicos qu'él conocía confirmaron la presencia de cáncer na próstata. Los médicos extirparon la próstata nel hospital de Emory, pero esto pocu fixo p'ayudar a Cobb, quien pasaría'l restu de los sos díes travesando'l país ente la so cabaña del llagu Tahoe y un hospital en Georgia.

Fallecimientu

Nos sos últimos díes Cobb pasó dalgún tiempu col comediante Joe Y. Brown, falando alrodiu de les eleiciones qu'esti realizara a lo llargo de la so vida; Cobb díxo-y a Brown que sentía cometer dellos errores y que fixera les coses de manera distinta si pudiera. Que xugara con fuercia y viviera de la mesma manera, que nun-y quedaben amigos qu'amosar por esa razón y que se llamentaba d'eso. De toes formes, públicamente Cobb clamaba nun tener nengún arrepentimientu: "...fui afortunáu. Nun tengo derechu a sentir arrepentimientu polo que fixi" (Newsweek, 31 de xunetu de 1954).

En xunu de 1961 rexistrar por última vegada nel hospital de Emory, trayendo consigo cerca d'un millón de dólares nuna bolsa de papel xunto cola so pistola Luger. Esta vegada la so primer esposa, el so fíu Jimmy y otros miembros de la familia fueron a acompañalo nos sos díes finales. Morrió un mes dempués, el 17 de xunetu de 1961.

Al funeral namái se presentaron unes cuantes personalidaes del mundu del béisbol, el deporte qu'apoderó por más de 20 años: trés vieyos xugadores y un representante del Salón de la Fama.^[16] Tamién tuvieron la so primer esposa, Charlie, los sos dos fíes, el so fíu Jimmy, los maríos de les sos fíes y la so nuera colos sos dos nietos. La relativamente esvalixada asistencia oldeó cola multitudinaria presencia de dolientes que se presentaron nel estadiu de los Yankees y la Catedral de San Patriciu de Nueva York pa despidir al gran rival de Cobb, Babe Ruth, en 1948.

Nel so testamentu dexó un cuartu de les sos posesiones al Fondu Educativu Cobb, y el restu de los sos 11.000.000 dólares d'Estaos Xuníos distribuyir ente los sos fíos y nietos. Cobb foi soterráu nel campusantu de Royston, Georgia. Hasta l'añu 2005 el Fondu Educativu Cobb distribuyera más d'once millones de dólares en beques a moces de Georgia.^[17]

Mandáu

Los esfuercios por crear un Memorial a Ty Cobb en Royston fallaron primeramente, principalmente porque la mayor parte de les sos pertenencies relatives al béisbol alcuéntrase en Cooperstown, nel Salón de la Fama, y esti pueblu de Georgia foi vistu como bien remotu pa faer un memorial que valiera la pena. El 17 de xunetu de 1998, nel 37° aniversariu de la so muerte, foi inauguráu'l Muséu Ty Cobb en Royston, Georgia. N'agostu de 2005 xugóse un partíu recreando'l béisbol de 1905 n'honor al centésimu aniversariu del primer partíu xugáu por Cobb nes Grandes Lligues. Nel mesmu participaron descendientes de Cobb y ciudadanos de Royston, según el bat boy que lo acompañó nes mayores mientres años, quien fixo'l primer llanzamientu y guardó el xuegu.

El so nome na música

John Fogerty fai mención al xugador nel so cantar Centerfield "So say hey Willie, tell Ty Cobb and Joe DiMaggio", dicha cantar convirtióse nun iconu de los xuegos de les Grandes Lligues.

Cobb nel cine

En 1994 Ron Shelton dirixó una película sobre los últimos díes del xugador, tomando de referencia'l so periplu col escritor McCallum. Llamada como'l xugador, Ty Cobb foi protagonizada por Tommy Lee Jones (recién ganador del Oscar pol so papel en The Fugitive) como'l mesmu Cobb y Robert Wuhl como Al Stump, un periodista de segunda fila al que Cobb llapada personalmente por qu'escriba la so biografía. Stump (la versión de McCallum na película) vive con Cobb mientres ésti va dictándo-y adulces el llibru, ente que los peores secretos y ficies que-y diz les apunta de callao mientres dellos meses en que Stump vive y viaxa con Cobb. Finalmente Cobb afaya'l doble xuegu de Stump y viéndose enfermu y derrotáu ante la picardía de Stump, autorízalu a publicar lo que quiera. Stump finalmente publicó'l llibru (entemeciendo tantu les sos notes secretes como les dictaes por Cobb) ente que Cobb morrió finalmente del cáncer de próstata diagnosticáu.

Premios, récores y llogros

Estadístiques

Xuegos	AB	Carreras	Hits	2B	3B	HR	RBI	Robos	CS	BB	SO	AVG	OBP	Slugging	Total bases	SH	HBP
3.035	11.434	2.246	4.189	724	295	117	1.937	892	178	1.249	357	366	433	512	5.854	295	94

Récores

Permediu de bateo más altu na historia de les Grandes Lligues: .366
Mayor númberu de robos de home pa tola vida: 54
Mayor númberu de títulos de bateo: 11

Bateó un permediu cimeru a .300 mientres 22 temporaes consecutives

Bateó un permediu cimeru o igual a .400 en trés causes (1911, 1912 y 1922)

Ganador de la Triple Corona en 1909

Miembru inaugural del Salón de la Fama del béisbol.

Ver tamién

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6pr8fg9. Apaez como: Ty Cobb. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑ «El Piescu de Geogia». elnuevoherald.com. Consultáu'l 3 de xunetu de 2012.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Georgia Encyclopedia. «Ty Cobb article».
↑ ^4,0 ^4,1 www.tycobb.org. «Biography». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-01-22.
↑ «Ty Cobb». baseball-reference.com. Consultáu'l 1 de marzu de 2007.
↑ ESPN, Features. «Sports Century».
↑ «Ty Cobb». Baseball Hall of Fame. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-06-09. Consultáu'l 2006.
↑ ^8,0 ^8,1 ^8,2 «Cobb, Ty». BaseballLibrary.com. Consultáu'l 1 de marzu de 2007.
↑ Find articles. ai_n13684071
↑ Cobb and Those Outside Baseball
↑ Frommer, Harvey (13 de xunetu de 2004). «The 90th Anniversary of Babe Ruth's Major-League Debú». Harvey Frommer on Sports. Archiváu dende l'orixinal, el 2006-12-31. Consultáu'l 10 de febreru de 2007.
↑ «Dutch Leonard». BaseballLibrary.com. Consultáu'l 1 de marzu de 2007.
↑ Black Betsy. 2005. Fecha
↑ Wallace, William N. (20 d'abril de 1992). «SIDELINES: ON THE BOOKSHELF; Author Extols Shoeless Joe Jackson». The New York Times. Consultáu'l 01-24-2008.
↑ Pennsylvania Department of Education. Joe Jackson Archiváu 2006-02-12 en Wayback Machine
↑ Cobb, Ty (1886–1961) Retrieved May 6, 2006. (enllaz rotu)
↑ Ty Cobb Foundation Note

Bibliografía

Alexander, Charles (1984). Ty Cobb. New York: Oxford University Press.
Bak, Richard (1994). Ty Cobb: His Tumultuous Life and Times. Dallas, Texas: Taylor.
Bak, Richard (2005). Peach: Ty Cobb In His Time And Ours. Sports Media Group.
Pietrusza, David; Matthew Silverman & Michael Gershman (2000). Baseball: The Biographical Encyclopedia. Total/Sports Illustrated. Taylor.
Stump, Al títulu=Cobb: A Biography (1994). . Chapel Hill, North Carolina: Algonquin Books of Chapel Hill. ISBN 0-945575-64-5.

Enllaces esternos

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Ty Cobb.
Ficha de Cobb na Internet Movie Database (n'inglés)
Muséu Ty Cobb
Ty Cobb na web del Salón de la Fama del Béisbol (español)
Ty Cobb na web del Salón de la Fama del Béisbol (inglés)
Estadístiques de Ty Cobb en Grandes Lligues
Sitiu Oficial
ngeorgia.com - Páxina biográfica
The Baseball Page
tycobb.org - Club de Fanáticos de Cobb Archiváu 2006-11-26 en Wayback Machine

[fc3e0453bf4f579699d05d9b973941b397c1826c-1] 1,0 ^1,1 Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6pr8fg9. Apaez como: Ty Cobb. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.

[El_Nuevo_Herald-2] «El Piescu de Geogia». elnuevoherald.com. Consultáu'l 3 de xunetu de 2012.

[georgiaencyclopedia-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Georgia Encyclopedia. «Ty Cobb article».

[TyCobb.org-4] 4,0 ^4,1 www.tycobb.org. «Biography». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-01-22.

[baseballreference-5] «Ty Cobb». baseball-reference.com. Consultáu'l 1 de marzu de 2007.

[ESPN-6] ESPN, Features. «Sports Century».

[halloffame-7] «Ty Cobb». Baseball Hall of Fame. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-06-09. Consultáu'l 2006.

[BaseballLibrary-8] 8,0 ^8,1 ^8,2 «Cobb, Ty». BaseballLibrary.com. Consultáu'l 1 de marzu de 2007.

[9] Find articles. ai_n13684071

[10] Cobb and Those Outside Baseball

[BaseballLibFrommer-11] Frommer, Harvey (13 de xunetu de 2004). «The 90th Anniversary of Babe Ruth's Major-League Debú». Harvey Frommer on Sports. Archiváu dende l'orixinal, el 2006-12-31. Consultáu'l 10 de febreru de 2007.

[BaseballLibraryDutchLeonard-12] «Dutch Leonard». BaseballLibrary.com. Consultáu'l 1 de marzu de 2007.

[13] Black Betsy. 2005. Fecha

[NYT-14] Wallace, William N. (20 d'abril de 1992). «SIDELINES: ON THE BOOKSHELF; Author Extols Shoeless Joe Jackson». The New York Times. Consultáu'l 01-24-2008.

[15] Pennsylvania Department of Education. Joe Jackson Archiváu 2006-02-12 en Wayback Machine

[16] Cobb, Ty (1886–1961) Retrieved May 6, 2006. (enllaz rotu)

[17] Ty Cobb Foundation Note

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]