Анры дэ Рэнье

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Рэнье.
Анры дэ Рэнье
Henri de Régnier
Фелікс Валатон. Партрэт Анры дэ Рэнье, 1898
Фелікс Валатон. Партрэт Анры дэ Рэнье, 1898
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні фр.: Henri François Joseph de Régnier[1]
Дата нараджэння 28 снежня 1864(1864-12-28)[2][3][…]
Месца нараджэння Анфлёр
Дата смерці 23 мая 1936(1936-05-23)[3][4][…] (71 год)
Месца смерці Парыж
Пахаванне
Грамадзянства  Францыя
Жонка Marie de Régnier[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці Пісьменнік, Паэт
Кірунак Сімвалізм
Мова твораў Французская
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі
Узнагароды
вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна камандор ордэна Ганаровага Легіёна афіцэр Ордэна Ганаровага легіёна кавалер ордэна Ганаровага Легіёна
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку

Анры́ Франсуа́ Жазе́ф дэ Рэнье́ (фр.: Henri-Francois-Joseph de Régnier, 28 снежня 1864, Анфлёр, Кальвадос — 23 мая 1936, Парыж) — французскі паэт і пісьменнік. член Французскай акадэміі (1911).

Аўтар вершаў, навел і раманаў. У паэзіі прытрымліваўся сярэдняй лініі паміж парнасцамі і сімвалізмам, эксперыментаваў з вольным вершам, разам з тым нярэдка звяртаючыся да санетнай формы і працягваючы лінію «песенек» у духу Нерваля і Верлена. У прозе развіваў стылістыку «галантнага» XVIII стагоддзя (Шадэрло дэ Лакло).

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]
Вуліца ў Анфлёры
Ліст Анры дэ Рэнье, 1911

Паходзіў са старадаўняга арыстакратычнага роду, які жыў у Нармандыі. Вучыўся ў Парыжы, рыхтаваўся стаць юрыстам. З 1885 года публікаваўся ў французскіх і бельгійскіх часопісах. Пачынаў у крузе «Парнаса» (ён быў жанаты з дачкой аднаго з лідараў групы — Жазэ Марыя дэ Эрэдыа), складваўся пад уплывам Малармэ (увесь час наведваў яго «аўторкі» на ру дзю Ром), быў блізкі да сімвалістаў (Жан Марэас, Гюстаў Кан). Сябраваў і перапісваўся з Андрэ Жыдам, Полем Валеры і інш.

Прызнанне

[правіць | правіць зыходнік]

У 1911 годзе быў выбраны членам Французскай акадэміі. Музыку на вершы Рэнье пісалі М.Равель, Габрыэль Фарэ, Рэйнальда Ан, Альбер Русель і інш. У 1931 годзе фільм па навеле Анры дэ Рэнье «Няшчасная прыгажуня» зняў Ясудзіра Адзу.

Творы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Les lendemains. Apaisement (1886)
  • Épisodes (1886—1888, вершы)
  • Poèmes anciens et romanesques, 2 т. (1890—1895)
  • Contes à soi-même (1893)
  • Tel qu’en songe (1894, вершы)
  • Aréthuse (1895, вершы)
  • Jeux rustiques et divins (1897, вершы)
  • La canne de jaspe (1897)
  • Le trèfle blanc (1899)
  • La double maîtresse (1900, раман)
  • Les médailles d’argile (1900, вершы)
  • Les amants singuliers (1901)
  • Figures et caractères (1901)
  • Le bon plaisir (1902, раман)
  • Les vacances d’un jeune homme sage (1903, раман)
  • Le mariage de minuit (1903, раман)
  • Les rencontres de M. de Bréot (1904, раман)
  • Le passé vivant (1905, раман)
  • La sandale ailée, 1903—1905 (1906, вершы)
  • L’amour et le plaisir (1906)
  • Esquisses vénitiennes (1906)
  • Sujets et paysages (1906)
  • La peur de l’amour (1907)
  • Couleur du temps (1909)
  • Le miroir des heures (1910, вершы)
  • La cité des eaux (poésie) (1912, вершы)
  • Contes de France et d’Italie (1912)
  • L’amphisbène (1912, раман)
  • Portraits et souvenirs (1913)
  • Le plateau de laque (1913)
  • Romaine Mirmault (1914)
  • La flambée (1915, раман)
  • L’illusion héroïque de Tito Bassi (1916, раман)
  • 1914—1916, poésies (1918)
  • Histoires incertaines (1919)
  • La pécheresse, histoire d’amour (1920, раман)
  • Vestigia flammae (1921)
  • Les bonheurs perdus (1924)
  • Le divertissement provincial. L’entrevue. Proses datées. Baudelaire et les Fleurs du mal (1925)
  • Contes pour chacun de nous (1926)
  • L’escapade (1926)
  • Monsieur d’Armercœur (1927)
  • Le pavillon fermé (1927)
  • Contes vénitiens (1927)
  • L’Altana ou la vie vénitienne (1899—1924), 2 vol. (1928)
  • Flamma tenax, 1922—1928 (1928, вершы)
  • Lui, ou les femmes et l’amour (1928)
  • Le voyage d’amour ou l’initiation vénitienne (1930)
  • Nos rencontres. Escales en Méditerranée (1930)
  • Choix de poèmes (1931, избранные стихотворения)
  • Airs pour l'écho (1933, вершы)
  • Lettres diverses et curieuses, écrites par plusieurs à l’un d’entre eux (1933)
  • De mon temps (1933)
  • Le paradis retrouvé, contes choisis (1937, пасмяротна)

Найноўшыя выданні

[правіць | правіць зыходнік]
  • Les cahiers: inédits, 1887—1936. Paris: Pygmalion, 2002

Беларускія пераклады

[правіць | правіць зыходнік]
  • Тайна графіні Барбары // Французская навела XX ст. Мн., 1992.

Зноскі

  1. ↑ Léonore database — ministère de la Culture.
  2. ↑ Henri François Joseph RÉgnier de // Léonore database — ministère de la Culture. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Henri de Régnier // ISFDB — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. ↑ Henri de RÉGNIER // NooSFere — 1999. Праверана 9 кастрычніка 2017.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Honnert R. Henri de Régnier : son oeuvre, portrait et autographe. Paris: La Nouvelle Revue Critique, 1923
  • Lowell A. Six French poets; studies in contemporary literature. Freeport: Books for Libraries Press,1967
  • Maurin M. Henri de Régnier, le labyrinthe et le double. Montréal: Les Presses de l’Université de Montréal, 1972
  • Schmidt G. Henri de Régnier als Erzähler. Meisenheim am Glan: Hain, 1976
  • Essawy G. Henri de Régnier romancier du psychologique au narratif à la recherche d’un moi et d’un amour perdus. Lille: Université de Lille III, 2000
  • Волошин М. Анри де Ренье// Он же. Лики творчества. Л.: Наука, 1988, с.54-69 (Литературные памятники)
  • Хадановіч А. В. Рэнье Анры Франсуа Жазеф дэ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14). — С. 16.