Martin Scorsese
Martin Charles Scorsese[21] (17 de payares de 1942, Queens), conocíu como Martin Scorsese, ye un direutor, guionista, actor y productor d'Estaos Xuníos de cine, ganador d'un Óscar, trés Globu d'Oru, dos premios BAFTA, un Primetime Emmy, el Premiu Princesa d'Asturies de les Artes, un premiu del gremiu de direutores d'Estaos Xuníos, amás de ser unu de los fundadores de World Cinema Foundation. Foi condecoráu cola Lexón d'Honor francesa en 1987.
Les obres de Scorsese enceten principalmente les temes de la vida italo-norteamericanu y los conceutos de culpa y redención de la Ilesia católica, según la corrupción y la violencia endémica na sociedá d'Estaos Xuníos. Gústa-y enforma la música, mundu al que dedicó dalguna de les sos películes (Non Direction Home sobre Bob Dylan , Shine a Light sobre los Rolling Stones y George Harrison: Living in the Material World avera del ex miembru de The Beatles). Scorsese ye llargamente consideráu como unu de los direutores más influyentes de la so xeneración.
Ganó un premiu MFA pola so obra como direutor de cine dau pola prestixosa Escuela de Cine de la Universidá de Nueva York. Tres múltiples nominaciones a lo llargo de la so carrera, ganó finalmente'l Óscar al meyor direutor pola so película Los infiltrados, que tamién ganó l'Óscar a la meyor película na 79ª edición de los Premios de l'Academia celebraos en 2007. L'Óscar foi-y apurríu por Francis Ford Coppola, George Lucas y Steven Spielberg, quien son bonos amigos sos. De la mesma, el 17 de xineru del añu 2010 dióse-y el premiu honoríficu Cecil B. DeMille na entrega de los Globos d'Oru pol so "sobresaliente contribución al campu del entretenimientu".[22]
Scorsese ye presidente de The Film Foundation, una fundación ensin fines d'arriquecimientu dedicada a la preservación del material fílmico en deterioru.
Biografía
[editar | editar la fonte]Primeramente, Scorsese entamaba ordenar como sacerdote, lo que se nota en munches de les sos películes, que reflexen una crianza católica. Sintióse atraíu pol cine a una edá bien temprana con películes como Shane, Rear Window, o La heredera, y almite tar encegoláu coles películes, obsesión que s'aprecia nel documental de 1995 A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies (Un viaxe personal con Martin Scorsese al traviés de les películes d'Estaos Xuníos). Siendo un neñu que carecía de cutiu, pasaba enforma tiempu de convalecencia en casa, reparando dende la so ventana lo qu'asocedía na cai. Gran parte de la so infancia pasar en cines, lo que contribuyó a la so determinación en ser cineasta.
Finales de los 1960 y años 1970
[editar | editar la fonte]Martin Scorsese pertenecía a una familia de la clase trabayadora; el so padre yera planchador de pantalones. Los sos padres sicilianos fueron la tema de la so documental Italianamerican, y realizaron numberoses apaiciones nes películes de la so fíu como actores secundarios. Mientres dellos años, la so madre trabayó como la provisora oficial de comida en toles producciones de Scorsese, mientres la so padre trabayaba nel departamentu de vestuariu. Na película Goodfellas (Bonos rapazos o Unu de los nuesos), Scorsese dixo que naide planchaba pescuezos como'l so padre facer.
Scorsese asistió a la Universidá de Nueva York, llogrando una llicenciatura na escuela de cine en 1964 y una maestría na mesma disciplina en 1966. De 1967 data'l so curtiumetraxe The Big Shave. Esi mesmu añu realizó'l so primera llargumetraxe, Who's That Knocking at My Door? (Who's That Knocking at My Door?) col so compañeru d'estudios Harvey Keitel, y a partir d'entós foi unu de los movie brats xunto a Francis Ford Coppola, Brian De Palma, George Lucas y Steven Spielberg. De Palma foi quien-y presentó a Robert De Niro, lo cual dio pie a una estrecha amistá que los llevó a compartir munchos proyeutos.
Nesti periodu, Scorsese tamién trabayó como editor de la película Woodstock y realizó el documental Street Scenes (1970).
En 1972, Scorsese dirixó Boxcar Bertha por encargu del productor de películes de serie B Roger Corman, quien ayudara a munchos direutores a empezar les sos carreres, ente los que destaquen Francis Ford Coppola, James Cameron y John Sayles. Con Boxcar Bertha, Scorsese aprendió a faer filmes rápido y de forma económica, lo cual preparó-y pa la so primer película con Robert De Niro (anque ésti entá encarnaba a un personaxe secundariu y el protagonista siguía siendo Keitel), Mean Streets (Mean Streets).
Hasta esta película Scorsese nun se sentía satisfechu col so trabayu, pero equí cuayó finalmente un estilu personal y intransferible. La película nun resultó un ésitu de taquilla, pero llamó poderosamente l'atención de la crítica, y Scorsese y De Niro empezaron a sonar con gran fuercia nos circuitos de Nueva York. Entós, l'actriz Ellen Burstyn escoyó a Scorsese pa dirixila na película Alice Doesn't Live Here Anymore (Alice Doesn't Live Here Anymore), de 1974. Burstyn ganó un Óscar a la meyor actriz por esta película. Scorsese demostraba, con esti drama realista, que podía movese en munchos rexistros ensin nengún problema.
De siguío, Scorsese esploraría los sos raigaños étnicos nel documental Italianamerican, sobre los sos padres Charles y Catherine Scorsese.
Dos años dempués, en 1976, Scorsese ablucó al mundu con Taxi Driver. Sobre un llibretu de Paul Schrader, unu de los guionistes más brillosos de les últimes décades del sieglu XX en EE. XX., quien s'inspiró en delles nueches noctámbulas que vivió tres el so divorciu, Scorsese viose catapultado al estrellalgu con esta perturbadora historia, que protagonizó magistralmente un Robert De Niro en plenes facultaes tres el so gran ésitu con The Godfather, parte II. La película alzar cola Palma d'Oru del Festival de Cannes y xeneraría un creciente prestíu que se caltién hasta'l día de güei. Inda hai un papel de repartu pa Harvey Keitel y supunxo el descubrimientu d'una nueva Jodie Foster, quien tendría una de los cuatro nominaciones al Óscar como meyor actriz de repartu.
La so enorme fama dio-y coraxe pa encarar un atípicu musical, la so primer película d'altu presupuestu: New York, New York. La pareya protagonista tuvo formada nuevamente por De Niro, na so tercer collaboración col direutor, y una incombustible Liza Minnelli. Dambos daben cuerpu a un dúu —él saxofonista, ella cantante— qu'a lo llargo de delles décades caltuvieron una rellación amorosa mientres trabayaben xuntos en dellos espectáculos musicales. Cuntó con un gran trabayu de decoraos al cargu de Boris Leven, Harry Kemm y Robert De Vestel, pero nun foi abondu p'atraer al públicu a les sales y amortizar l'altu costu del filme. Esti tributu musical a la ciudá natal de Scorsese foi un atayante fracasu de taquilla, pero'l so cantar principal, New York algamó la categoría de clásicu na versión cantada por Frank Sinatra.
Aquel día, Scorsese yá desenvolviera una grave adicción a la cocaína. Ente la so adicción y la depresión provocada pol últimu filme, Scorsese entá atopó la creatividá abonda pa faer The Last Waltz (L'últimu valse, 1978), un documental bellamente fotografiáu sobre un conciertu de The Band. Esi mesmu añu, apaeció otru documental empobináu por Scorsese, tituláu American Boy.
Años 1980
[editar | editar la fonte]Convencíu de que taba faciendo la so última película, Scorsese invirtió toles sos enerxíes en Raging Bull (Raging Bull), sobre la vida y la carrera pugilística del violentu y alteriáu Jake LaMotta, de nuevu sobre guión de Paul Schrader, qu'afaía llibremente les memories del deportista. Scorsese decidió rodar en blancu y negru, en parte p'atenuar el refugu a la enorme violencia del filme y en parte pa faelo más realista, pero tamién perdió asina gran potencial comercial. Robert De Niro interpretó con gran talentu a LaMotta (ganaría'l so segundu Óscar por esti papel), y Joe Pesci al so hermanu. Amás, esta película supón l'empiezu de la collaboración cola montadora Thelma Schoonmaker, vilba de Michael Powell, a la que conoció trabayando nos documentales Street Scenes y Woodstock, y que dende entós foi fiel collaboradora en tolos sos proyeutos y que lu ayudar a cristalizar les sos idees sobre montaxe.
La película nun algamar nengún ésitu de públicu, pero afitó nuevamente a Scorsese nel podiu de los realizadores más poderosos del panorama norteamericanu, al empar que de los más ventureros, en plenu momentu de crisis, colos estudios radicalizando les sos idees y colos autores n'estáu de barruntu tres los fracasos de direutores como Michael Cimino y Francis Ford Coppola. Recuperáu por tantu de les sos adicciones, Scorsese empezó la nueva década con una película votada la meyor de la década de 1980, pola revista británica Sight and Sound.
Daquella Scorsese yá-y daba vueltes a dos proyeutos que tardaríen en ver la lluz: The Last Temptation of Christ (The Last Temptation of Christ, 1988) adautación del llibru de Nikos Kazantzakis, La última tentación (1951), y Gangs of New York. Orixinalmente, la primera diba ser producida sol sellu Paramount en 1983 con Aidan Quinn nel papel de Xesús y Sting nel de Poncio Pilatos. Sicasí, Paramount retiróse díes enantes d'empezar la filmación, argumentando presiones de grupos relixosos, polo que'l proyeutu tuvo qu'esperar casi cinco años. La segunda sería una colosal producción pa la que'l direutor nun tuvo inversión hasta venti años dempués.
Tres años dempués del so drama sobre'l boxéu, Scorsese estrenaría una de les sos películes menos conocíes y más reivindicables, la comedia negra King of Comedy (The King of Comedy), de nuevu interpretada por De Niro, que daba vida a un fanáticu d'un cómicu encarnáu por Jerry Lewis. Nuevu fracasu de taquilla.
En 1985, torna a Nueva York pa rodar un filme más acorde a lo que xeneralmente s'espera d'él, una semeya de los baxos fondos neoyorquinos. After Hours representa, en cierta midida, una torna a ambientes nos qu'él se remana a la perfeición, anque esta ocasión tratar d'un rellatu con tintes kafkianos, nel qu'un pseudo yuppie vive una delirante velea dientro de les llendes más perturbadores de Soho. La película llograría un más que digna resultancia en taquilla y reportaría-y a Scorsese el premiu al meyor direutor nel Festival de Cannes.
En 1986, dirixó The Color of Money (The Color of Money), protagonizada por Paul Newman, Tom Cruise y Mary Elizabeth Mastrantonio. El filme ye una secuela de The Hustler (The Hustler, de Robert Rossen), na que Paul Newman yá interpretó al xugador de billar Eddie Felson. Nesta ocasión tratar d'un homenaxe, y al empar, segunda parte escontra aquel míticu filme, pero en color y proponiendo una aventura dafechu scorsesiana, con un yá maduru Felson redimiéndose del so pasáu. Segundu Óscar pa Newman, ésti como Meyor actor dempués de que l'añu anterior ganara unu como homenaxe a tola so carrera.
Finalmente Scorsese pudo filmar The Last Temptation of Christ (The Last Temptation of Christ) en 1988, con un presupuestu modestu pos Scorsese sabía que'l filme nun diba afarar nes taquilles. Sicasí, nun antemanó'l raxón y el discutiniu que diben desamarrase cuando'l filme foi estrenáu al añu siguiente. Les protestes en tol mundu llegaron a la quema de delles sales, y a la so prohibición mientres más de quince años en dellos países. Por esti filme, Scorsese recibió la so siguiente nominación al Óscar al meyor direutor, que tampoco ganó. Sicasí, el respaldu que delles figures del mundu políticu diéron-y a esta película dio credibilidá y prestíu al filme.
En 1989, axuntar colos sos amigos Francis Ford Coppola y Woody Allen pa rodar el filme coleutivu New York Stories, pal que cada unu d'ellos dirixiría un mediumetraxe. El primeru d'ellos ye precisamente'l de Scorsese, y quiciabes el meyor: Life Lessons, sobre les rellaciones amoroses d'un pintor ablayáu (interpretáu por Nick Nolte), quien intenta inspirase gracies a la presencia de Rosanna Arquette.
Años 1990
[editar | editar la fonte]Lo primero que se vio en 1990 empobináu por él foi l'allabáu curtiu documental Made in Milan, en redol a la figura de Giorgio Armani. Pero esi añu Scorsese dirixiría la so primer película sobre la mafia dende Mean Streets.
Con Goodfellas Scorsese torna al aprendizaxe acumuláu en Little Italy, pa cuntanos la historia verídica del exgángster Henry Hill, interpretáu pol entós emerxente Ray Liotta. En tonu elegiaco, crespu y cínicu, narra tres décades na vida d'un tríu de gángsters (Liotta, un recuperáu Joe Pesci y De Niro) que trabayen pa una familia siciliana asitiada sobremanera pela redolada del aeropuertu de Nueva Jersey. Considerada por munchos analistes como una de les películes más importantes sobre la mafia que se fixeron, Goodfellas propón una irónica versión del suañu americanu, malvándolo al traviés de los güeyos de Hill.
La película llogró un cientu d'allabancies, y yera la favorita pa los premios Óscar, largamente acobiciaos por Scorsese dada la so cinefilia, pero perdió en favor de Dances with Wolves de Kevin Costner (Dances with Wolves), anque Pesci alzar cola estauína a meyor actor en papel de repartu.
Scorsese prosiguió la so carrera faciendo un remake d'una película clásica que protagonizó Robert Mitchum en 1962: Cape Fear, (El cabu del terror, El cabu del mieu), cuntó con De Niro como Max Caddy, Nick Nolte como Sam Bowden, Jessica Lange como la so muyer y una debutante Juliette Lewis como la fía d'ellos. Resultó'l mayor ésitu económicu del so direutor hasta la fecha, hasta l'estrenu de The Departed, anque teniendo en cuenta que diba en principiu a ser dirixida por Steven Spielberg mientres él fadría Schindler's List (depués intercambiáronse proyeutos), y teniendo en cuenta que Spielberg ganaría l'Óscar por ésta, supunxo una nueva decepción más respectu al Óscar.
En 1993, Scorsese tornaría a un cine muncho más personal y ventureru, cola adautación d'Edith Warthon, n'unu de los sos testos más célebres: The Age of Innocence (The Age of Innocence). Con Daniel Day-Lewis, Michelle Pfeiffer y Winona Ryder, munchos sorprendiéronse de ver a Scorsese nun proyeutu a lo Visconti, nun sabiendo quiciabes lo muncho qu'almira él al direutor italianu. La película gocia d'una gran considerancia crítica, y caltiénse güei como un discursu más del so direutor dientro de la ciudá de Nueva York.
En 1995, rodó una nueva historia de gángsters, con un dúu conocíu (De Niro y Pesci), y la sorprendente aportación d'una fenomenal Sharon Stone, Casino, sobre los casinos controlaos pola mafia nos años 70 y 80 na ciudá de Las Vegas. Tres hores de melodrama na llinia de les sos aportaciones al xéneru y con un tonu murniu desconocíu hasta'l momentu.
1997 sería l'añu d'otru proyeutu non perbién recibíu polos sos almiradores, que siempres esperen películes de la mafia: Kundun, sobre la vida y exiliu del decimocuartu Dalái Lama, una película que dellos sectores críticos intenten reivindicar.
En 1999, estrenó Bringing Out the Dead, que vien ser como la otra cara de la moneda de la velea urbana de Taxi Driver, sobre un paramédico (Nicolas Cage) noctámbulo incapaz d'escaecer qu'una nueche nun pudo salvar a una drogadicta ya intenta redimise. La película foi acoyida con frialdá.
Década de 2000
[editar | editar la fonte]-.jpg)
En 2002, Scorsese por fin dirixó unu de los sos más allampaos proyeutos, Gangs of New York, que foi la so empresa más venturera hasta'l momentu, con presupuestu superior a los cien millones de dólares, el más altu na carrera de Scorsese. La reacción de la crítica escontra la película foi moderadamente positiva, y a pesar del so altu costu consiguió recuperar gastos ya inclusive produció beneficios, polo que l'aventura saldar con ésitu. Amás, recibió diez nominaciones al Óscar, incluyendo Meyor película, Meyor direutor, y Meyor actor (para Daniel Day-Lewis). Scorsese perdió nuevamente, esta vegada frente a Roman Polanski y la so El Pianista y frente a Chicago. Significó l'empiezu de la so asociación con Leonardo DiCaprio.
El siguiente filme de Scorsese foi The Aviator (The Aviator), película biográfica del excéntrico multimillonariu y pioneru de l'aviación Howard Hughes. El filme foi llanzáu a finales de 2004, con polarización de la crítica. Ganó tres Globu d'Oru, incluyendo'l de Meyor película dramática. Na entrega de los premios Óscar, The Aviator foi la película con más nominaciones (once, incluyendo Meyor película, Meyor direutor y Meyor actor pa Leonardo DiCaprio). Esta vegada, Scorsese tamién salió coles manes vacíes, al ver a Clint Eastwood llevase l'Óscar al Meyor direutor y a la Meyor película con Million Dollar Baby.
El 5 de xineru de 2005, Scorsese recibió la reconocencia de la Légion d'honneur de parte del gobiernu de Francia, poles sos contribuciones al cine.
Dempués de presentar el so documental sobre Bob Dylan en 2005, Non Direction Home, sorprendió a toos en 2006 cola so gallardoniada The Departed, remake de l'aclamada película china Infernal Affairs. Nesta cinta policiaca axuntóse nuevamente con Leonardo DiCaprio y, per primer vegada, con Jack Nicholson. El 25 de febreru de 2007, l'Academia d'Artes y Ciencies Cinematográfiques de Hollywood apurría-y el Óscar al meyor direutor (y otros 3 Óscar, ente ellos el de Meyor película) colo que finalmente Scorsese facer cola estauína a la qu'había estáu nomáu 8 vegaes y nunca ganara, nin como direutor nin como guionista.
A finales de 2007, rueda un spot publicitariu pa la firma de cava Freixenet: The Key to Reserva, nel que Scorsese realizó un cuidáu homenaxe a Alfred Hitchcock, especialmente a la so película The Man Who Knew Too Much.
Na 67a. ceremonia de los Globos d'oru dióse-y el premiu Cecil B. DeMille pol so gran carrera na industria cinematográfica.
En 2008, realiza'l documental Shine a Light, sobre'l grupu de rock Rolling Stones. Esi mesmu añu anuncia'l so participación como productor de la serie de HBO Boardwalk Empire, ambientada na dómina de la Llei seca. Cuenta con Steve Buscemi, Kelly Macdonald, Michael Pitt, Michael Shannon y Stephen Graham como actores, y amás el mesmu Scorsese dirixó'l capítulu piloto.[23][24] Nel añu 2010, Scorsese vuelve trabayar per cuarta vegada con Leonardo DiCaprio, nel thriller psicolóxicu Shutter Island, una adautación de la novela de Dennis Lehane ambientada nos años 50, na qu'un oficial de policía (DiCaprio) y el so ayudante (Mark Ruffalo) tienen d'investigar la confusa desapaición d'un internu nun hospital psiquiátricu.
Dempués dirixó Hugo Cabret, que foi estrenada nel añu 2011 en 3D y en formatu de cine convencional, y cuntó cola actuación de Rusti Butterfield, Chloë Moretz y Ben Kingsley. Esta película recibió cinco premios de l'academia.
Vanity Fair publicó la llista de los Top 40 celebridaes de Hollywood con más ingresu a lo llargo de 2010. Scorsese foi clasificáu non. 32 na llista, ganó un envaloráu $17 millones poles sos películes.
Acaba de ganar el so tercer Globu d'Oru al Meyor Direutor, por Hugo[25] El so últimu proyeutu na pantalla grande foi The Wolf of Wall Street que s'estrenó escontra fines de 2013. Basada na historia real d'un magnate de les finances (Leonardo DiCaprio) que, arrodiáu de luxos y guapures, cai na ruina na década de 1990. Tamién actúen Jonah Hill, Jean Dujardin y Matthew McConaughey.
Vida privada
[editar | editar la fonte]Casóse cinco veces. La so primer muyer foi Laraine Marie Brennan, y tuvieron un fíu llamáu pierre. Casar por segunda vegada cola escritora Julia Cameron en 1976, pero'l matrimoniu solo duró un añu y tamién tuvieron una fía, Domenica Cameron-Scorsese. Casar por tercer vegada con Isabella Rossellini en 1979 y divorciáronse cuatro años más tarde, en 1983. Dos años más tarde, en 1985, casóse cola productora Barbara De Fina, divorciándose en 1991. Anguaño, lleva casáu dende l'añu 1999 con Helen Morris y dambos tienen una fía, Francesca.
Filmografía
[editar | editar la fonte]Llargumetraxes
[editar | editar la fonte]- 1967: Who's That Knocking at My Door (¿Quién cute la mio puerta?, "Who's That Knocking at My Door?")
- 1972: Boxcar Bertha (Boxcar Bertha)
- 1973: Mean Streets (Mean Streets, Cais peligroses)
- 1974: Alice Doesn't Live Here Anymore (Alice Doesn't Live Here Anymore)
- 1976: Taxi Driver
- 1977: New York, New York (película)
- 1980: Raging Bull (Raging Bull)
- 1982: The King of Comedy (The King of Comedy)
- 1985: After Hours (Dempués d'hora, Jo, ¡qué nueche!, Dempués de les hores).
- 1986: The Color of Money (The Color of Money)
- 1988: The Last Temptation of Christ (The Last Temptation of Christ)
- 1990: Goodfellas (Bonos rapazos, Unu de los nuesos)
- 1991: Cape Fear (Cabu de mieu, El cabu del mieu)
- 1993: The Age of Innocence (The Age of Innocence)
- 1995: Casino (Casino, de Scorsese)
- 1997: Kundun
- 1999: Bringing Out the Dead (A la llende, Vides a la llende)
- 2002: Gangs of New York (Gangs of New York)
- 2004: The Aviator (The Aviator)
- 2006: The Departed (Infiltrados)
- 2010: Shutter Island (Shutter Island)
- 2011: Hugo (La invención d'Hugo)
- 2013: The Wolf of Wall Street (The Wolf of Wall Street)
Documentales
[editar | editar la fonte]- 1970: Woodstock: 3 Days of Peace & Music
- 1970: Street Scenes
- 1974: Italianamerican
- 1978: American Boy: A Profile of: Steven Prince
- 1978: The Last Waltz (L'últimu valse, El postreru rock)
- 1999: Il mio viaggio in Italia (Il mio viaggio in Italia)
- 2001: The Concert for New York City: "The Neighborhood"
- 2003: The Blues: "Feel Like Going Home"
- 2004: Lady by the Sea: The Statue of Liberty
- 2005: Non Direction Home: Bob Dylan
- 2008: Shine a Light (documental)
- 2010: Una carta a Elia
- 2010: Public Speaking
- 2011: George Harrison: Living in the Material World
Televisión
[editar | editar la fonte]- 1986: Amazing Stories: "Mirror, Mirror" (Cuentos estelantes: "Mirror, Mirror) (Serie de televisión).
- 1995: A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies (Un viaxe personal con Martin Scorsese al traviés del cine americanu)
- 2010: Boardwalk Empire (capítulu piloto)
Curtiumetraxes
[editar | editar la fonte]- 1959: Vesuvius VI
- 1963: What's a Nice Girl Like You Doing in a Place Like This?
- 1964: It's Not Just You, Murray!
- 1968: The Big Shave (La gran afaitada; Afaitáu apuráu)
- 1987: "Bad" (videu musical, Michael Jackson).
- 1989: New York Stories: "Life Lessons" (New York Stories: "Apuntes Del Natural", Lleiciones de Vida)
- 2007: The Key to Reserva, anunciu pa Freixenet
Actor
[editar | editar la fonte]- 1967: Who's that knocking at my door? (Who's That Knocking at My Door?, Who's that knocking at my door?)
- 1972: Boxcar Bertha (Boxcar Bertha)
- 1973: Mean Streets (Mean Streets, Cais peligroses)
- 1976: Taxi Driver
- 1976: Cannonball!, de Paul Bartel
- 1980: Il Pap'occhio, de Renzo Arbore
- 1980: Raging Bull (Raging Bull)
- 1982: The King of Comedy (The King of Comedy)
- 1983: Anna Pavlova, de Emil Loteanu
- 1985: After Hours (Dempués d'hora, Jo, ¡qué nueche!, Dempués de les hores)
- 1986: The Color of Money (The Color of Money) (voz)
- 1986: Round Midnight (Alredor de la medianueche), de Bertrand Tavernier
- 1990: Dreams (Los suaños de Akira Kurosawa), de Akira Kurosawa
- 1990: The Grifters (Los timadores, Los tramposos), de Stephen Frears
- 1991: Guilty by Suspicion (Caza de bruxes), de Irwin Winkler
- 1993: The Age of Innocence (The Age of Innocence)
- 1994: Quiz Show (Quiz Show), de Robert Redford
- 1995: Search and Destroy (Busca y destrúi, Buscar y destruyir), de David Salle
- 1999: Bringing Out the Dead (A la llende, Vides a la llende) (voz)
- 2002: Gangs of New York (Gangs of New York)
- 2004: Shark Tale (Shark Tale, Shark Tale) (voz), de Bibo Bergeron, Vicky Jenson y Rob Letterman
- 2004: The Aviator (The Aviator)
- 2011: Hugo (La invención d'Hugo)
Productor
[editar | editar la fonte]Premios
[editar | editar la fonte]| Añu | Categoría | Película | Resultáu |
|---|---|---|---|
| 2013 | Meyor Película | The Wolf of Wall Street | Nomáu |
| 2013 | Meyor Direutor | The Wolf of Wall Street | Nomáu |
| 2011 | Meyor Direutor | Hugo | Nomáu |
| 2006 | Meyor Direutor | The Departed | Ganador |
| 2004 | Meyor Direutor | The Aviator | Nomáu |
| 2002 | Meyor Direutor | Gangs of New York | Nomáu |
| 1993 | Meyor Guión Adautáu | The Age of Innocence | Nomáu |
| 1990 | Meyor Direutor | Goodfellas | Nomáu |
| 1990 | Meyor Guión Adautáu | Goodfellas | Nomáu |
| 1988 | Meyor Direutor | The Last Temptation of Christ | Nomáu |
| 1980 | Meyor Direutor | Raging Bull | Nomáu |
| Añu | Categoría | Película | Resultáu |
|---|---|---|---|
| 2012 | Meyor direutor | Hugo | Ganador |
| 2010 | Premiu Cecil B. DeMille | Ganador | |
| 2006 | Meyor direutor | The Departed | Ganador |
| 2004 | Meyor direutor | The Aviator | Nomáu |
| 2002 | Meyor direutor | Gangs of New York | Ganador |
| 1995 | Meyor direutor | Casino | Nomáu |
| 1993 | Meyor direutor | The Age of Innocence | Nomáu |
| 1990 | Meyor direutor | Goodfellas | Nomáu |
| 1990 | Meyor guión | Goodfellas | Nomáu |
| 1980 | Meyor direutor | Raging Bull | Nomáu |
| Añu | Categoría | Película | Resultáu |
|---|---|---|---|
| 2011 | BAFTA Honoríficu | Ganador | |
| 2011 | Meyor documental | George Harrison: Living in the Material World | Nomáu |
| 2011 | Meyor direutor | Hugo | Nomáu |
| 2006 | Meyor direutor | The Departed | Nomáu |
| 2004 | Meyor direutor | The Aviator | Nomáu |
| 2002 | Meyor direutor | Gangs of New York | Nomáu |
| 1990 | Meyor guión adautáu | Goodfellas | Ganador |
| 1990 | Meyor direutor | Goodfellas | Ganador |
| 1983 | Meyor direutor | The King of Comedy | Nomáu |
| 1976 | Meyor direutor | Taxi Driver | Nomáu |
| 1975 | Meyor direutor | Alice Doesn't Live Here Anymore | Nomáu |
| Añu | Categoría | Película | Resultáu |
|---|---|---|---|
| 2002 | Meyor direutor | Gangs of New York | Nomáu |
| 2004 | Meyor direutor | The Aviator | Ganador |
| 2006 | Meyor direutor | The Departed | Ganador |
| 2011 | Meyor direutor | Hugo | Nomáu |
| 2013 | Meyor direutor | The Wolf of Wall Street | Nomáu |
| Añu | Categoría | Película | Resultáu |
|---|---|---|---|
| 1986 | Palma d'Oru | After Hours | En competencia |
| 1986 | Premiu al meyor direutor | After Hours | Ganador |
| 1983 | Palma d'Oru | The King of Comedy | En competencia |
| 1976 | Palma d'Oru | Taxi Driver | Ganador |
| 1975 | Palma d'Oru | Alice Doesn't Live Here Anymore | En competencia |
| Añu | Categoría | Película | Resultáu |
|---|---|---|---|
| 1995 | Lleón d'Oru Honorífico | Ganador | |
| 1990 | Lleón de Plata (Meyor Direición) | Goodfellas | Ganador |
| Añu | Categoría | Película | Resultáu |
|---|---|---|---|
| 2011 | Meyor Direutor - Serie Dramática | Boardwalk Empire | Ganador |
Bibliografía
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «Biblioteca del Congresu d'Estaos Xuníos». Consultáu'l 12 xineru 2018.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: coleición en llinia del Muséu d'Arte Modernu de Nueva York. Identificador MoMA de artista: 26658. Data de consulta: 4 avientu 2019. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: https://www.loc.gov/about/awards-and-honors/living-legends/martin-scorsese/.
- ↑ 6,0 6,1 URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2007.
- ↑ URL de la referencia: https://www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en. Data de consulta: 19 marzu 2022.
- ↑ URL de la referencia: http://www.fpa.es/en/princess-of-asturias-awards/laureates/2018-martin-scorsese.html. Data de consulta: 19 ochobre 2018.
- ↑ URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1981.
- ↑ URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1989.
- ↑ 11,0 11,1 URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1991.
- ↑ URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1994.
- ↑ URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2003.
- ↑ URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2005.
- ↑ 15,0 15,1 URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2012.
- ↑ 16,0 16,1 URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2014.
- ↑ URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2024.
- ↑ «WGA Find a Writer». Consultáu'l 24 febreru 2020.
- ↑ «DGA Member Directory» (inglés). Consultáu'l 25 febreru 2020.
- ↑ URL de la referencia: https://www.americamagazine.org/arts-culture/2016/12/06/exclusive-martin-scorsese-discusses-his-faith-his-struggles-his-films-and.
- ↑ http://www.city-data.com/elec2/06/elec-NEW-YORK-NY-06-part9.html: New York Political Contributions by Individuals lists "MARTIN C SCORSESE (SELF-EMPLOYED/FILME DIREuTOR), (Zip code: 10021) $1000 to DEMOCRATIC SENATORIAL CAMPAIGN COMMITTEE on 06/26/06"
- ↑ «HFPA - News».
- ↑ «HBO signs writer to Scorsese's Boardwalk Empire - TV Squad».
- ↑ [1]
- ↑ Newcomb, Peter (marzu de 2011). «Hollywood's Top 40». Vanity Fair. Archivado del original el 2011-08-30. https://web.archive.org/web/20110830005540/http://www.vanityfair.com/hollywood/features/2011/03/hollywood-top-earners-201103?currentPage=1. Consultáu'l 3/3/12.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Martin Scorsese.
Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Martin Scorsese.- Martin Scorsese na Internet Movie Database (n'inglés)
- Scorsese and His Films Archiváu 2021-02-21 en Wayback Machine (n'inglés)
- Martin-Scorsese.net Archiváu 2016-01-10 en Wayback Machine (n'inglés)
- Entevistes pa la BBC
- Senses of Cinema: Great Directors Critical Database
- Los 10 Magníficos: monográficu sobre Martin Scorsese en TCM.
- mieos Dossier: La Representación del Mieu en Scorsese (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q41148- Multimedia: Martin Scorsese
Cites famoses: Martin Scorsese