Amanita beckeri

Amanita beckeri
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaAmanitaceae
GeneroaAmanita
Espeziea Amanita beckeri
Huijsman, 1962

Amanita beckeri Amanitaceae familiako perretxiko jangarria da.[1]

Deskribapena

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 6 eta 12 cm bitarteko diametrokoa, hemisferikoa, ez du kanpai itxurarik, gero ganbila eta zabaldua, arre okre antzeko kolorekoa, errezelaren hondar zuriz apaindua, ertza garbi ildaskatua.

Orriak: Estu, zabalak, zuriak, hankara borobilduak.

Hanka: 10 eta 15 cm bitarteko garaierakoa eta 1 eta 2 cm bitarteko diametrokoa, zilindrikoa, apur bat mehetua kapelara, zuria, luzera osoan zehar zerrendak marrazten dituzten errezelaren hondakin oso nabarmenekin, arrexka argi kolorekoa. Bolba ez oso altua, orka zuriarekin, baina arrexkarako joerarekin.

Haragia: Zuria, usain eta zapore nabarmenik gabe.[2]

Etimologia: Amanita terminoa grekotik dator eta Zilizia eta Siria arteko mendiari egiten dio erreferentzia, han oso ugariak ziren eta, Grezieraz beste esanahi bat ere badu, perretxikoa kontzeptu orokor gisa. Beckeri epitetoa pertsona izenetik dator.

Jangarritasuna

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jangarria.[3]

Nahasketa arriskua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Amanita strangulata-ren antza izan dezake, baina honek, kolore gris-marroiagoa du.

Sasoia eta lekua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean. Hostozabalen basoetako espeziea da, kare-lurretan, Mediterraneoko eskualdeetan hazten da.

Banaketa eremua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Txina.[4]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 23 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  3. ↑ (Gaztelaniaz) Guia de Setas y Hongos de Navarra.
  4. ↑ Amanita beckeri: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]