Galanperna ezkatazorrotza | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sailkapen zientifikoa | ||||||||||||||||||||||||||||
Erreinua | Fungi | |||||||||||||||||||||||||||
Klasea | Agaricomycetes | |||||||||||||||||||||||||||
Ordena | Agaricales | |||||||||||||||||||||||||||
Familia | Agaricaceae | |||||||||||||||||||||||||||
Generoa | Echinoderma | |||||||||||||||||||||||||||
Espeziea | Echinoderma asperum Bon, 1991 | |||||||||||||||||||||||||||
Basionimoa | Agaricus asper | |||||||||||||||||||||||||||
Mikologia | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Galanperna ezkatazorrotza (Lepiota aspera) Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da toxikoa, baina ezta jangarria ere, usain desatsegina duelako.
Sinonimoa: Lepiota acutosquamosa var. furcata.
Kapela: 5 eta 10 cm arteko diametrokoa, kolore marroi-okre ederrekoa, marroi-lehoi kolorekoa edo marroi-gorrixka. Gainazal fibrilosoa du, laster ezkata ugaritan pitzatzen dena, hondo zuriaren gainean nabarmentzen direnak. Horrela, azala ezkata zorrotzez josita geratzen da.
Orriak: Oso estu, desberdinak, libreak; zuri-krema kolorekoak erreflexu arrosakarekin. Furcata aldaerak orritxoak, urkilatuak ditu.
Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.
Hanka: 5 - 9 x 0,5 - 1,2 cm-koa, kapelaren kolorekoa edo argiagoa eta lodiagoa oinarrian. Trinkoa, erraboilduna, zunzduna eta artilearen itxurakoa. Eraztun haritsua, ia gortina bat, baina iraunkorra eta kanpoan lihazkiak dituena.
Haragia: Lodia, hauskorra, zuria; usain sendoa du eta desatsegina.[2]
Etimologia: Lepiota hitza grezierazko "lepis" "lepidos" hitzetatik dator eta "oús" eta "otós ear" hitzetatik, kapela esan nahi duena. Ezkatadun kapela duen onddoa. Acutescuamosa epitetoa latinetik dator, "acutus" hitzetik, zorrotza esan nahi duena, eta "escuamosus" hitzetik, ezkatak esan nahi duena. Kapelaren ezkata zorrotzengatik. Aspera epitetoa ere latinetik dator, "asper" hitzetik, latza esan nahi du.
Autore batzuek susmagarritzat jotzen dute, eta beste batzuek erdipurdiko jangarritzat; hobe kontsumorako ez jasotzea.[3]
Bere taldeko beste Lepiota batzuekin, hala nola Lepiota hystrix delakoarekin, beltzaranagoa, txikiagoa eta latzagoa bai kapelan bai oinean.
Udaren amaieran eta udazkenean, hostoerorkorren eta koniferen basoetan.[4]
Ipar Amerika, Europa, Afrika, Erdialdeko Amerika, Asia, Zeelanda Berria.[5]