Katilu marroi-oliba

Katilu marroi-oliba
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaPezizomycetes
OrdenaPezizales
FamiliaPezizaceae
GeneroaPeziza
Espeziea Peziza phyllogena
Cooke, 1877

Katilu marroi-oliba (Peziza phyllogena) Pezizaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Gutxi estimatutako jangarria.

Sinonimoak: Galactinia olivacea, Peziza badioconfusa.

Deskribapena

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Errezeptakulua: 3 eta 8 cm bitarteko diametrokoa. Ez du oinik, eta hasieran forma arraroa du, globo itxurakoa eta kupiliformea geroago, azkenean deformatu egiten da eta ingerada irregularrarekin, kurbatua eta izurtua. Bai barruko aldean bai kanpokoan, bere kolore orokorra gorri-oliba da, gaztetan berdexka kolore gehiago du eta zahartzean gorrixka gehiago.[2]

Etimologia: Peziza terminoa, grekotik dator, oin txikiko onddoak izendatzen zituen "pezis" hitzetik. Badioconfusa epitetoa, Peziza badia delakoarekin nahasten delako?

Jangarritasuna

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jangarria da, baina gutxi estimatua.[3]

Nahasketa arriskua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Peziza badia delakoarekin nahasten da, hau udan eta udazkenean ateratzen da.

Sasoia eta lekua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udaberriaren hasieratik aurki daiteke eta udara arte iristen den espezie goiztiarra da. Mota guztietako basoetan.[4]

Banaketa eremua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Ipar Amerika, Islandia, Errusia, Japonia.

Galeria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 486 or. ISBN 84-505-1806-7..
  3. ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 561 or. ISBN 84-282-0541- X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. ↑ (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 95 or. ISBN 84-87997-86-4..

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]