Kukumelo laranja

Kukumelo laranja
Irudi gehiago
Sailkapen zientifikoa
Erreinua	Fungi
Klasea	Agaricomycetes
Ordena	Agaricales
Familia	Amanitaceae
Generoa	Amanita
Espeziea	Amanita crocea Singer, 1951
Basionimoa	Amanita vaginata var. crocea
Mikologia
orriak himenioan   himenioa askea da   hankak bolba dauka   espora zuriak dauzka   mikorrizak eratzen ditu   erretakoa jangarria da Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Kukumelo laranja (Amanita crocea) zapore oneko perretxiko jangarria da. Hala ere, aurretik prestatu egin behar da, toxikoa baita gordinik.^[1]

Deskribapena

Kapela: 6 eta 10 cm arteko diametrokoa, parabolikoa, gero ganbil-zabaldua. Ertz mehea, ildaskatua, biribildua, kapelaren kolore berekoa edo zurbilagoa. Azala bereiz daiteke, bolba hondarrik gabe, hori-gorrixka, uniformea edo laranja-lehoi kolorekoa.

Orriak: Zuriak edo kremak, libreak eta desberdinak, orritxoak daudelako.

Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.

Hanka: 8 - 13 x 1 - 2 cm-koa, liraina, banangarria, erraboilduna ez, eraztunik gabea, behetik gora mehetua, orrien azpitik ildaskatua, sigi-sagako kotoi itxurako ezkata moduko batzuez estalita, bolba estua, garaia, zorro itxurakoa, mintzezkoa, zaila, kanpoaldetik zuria eta krema-laranja zurbila barruko aldean.

Haragia: Zuria, mehea, biguna, laranja kolorekoa azalaren azpian, zapore leunekoa eta usain ahulekoa.^[2]

Etimologia: Amanita grekotik dator eta Silizia eta Siria arteko mendiari egiten dio erreferentzia, han oso ugariak ziren eta. Grezieraz beste asan nahi bat ere badu, perretxikoa kontzeptu orokor gisa. Crocea epitetoa berriz latinetik dator, "croceus" hitzetik, hau da, azafrai koloretik. Bere koloreagatik.

Jangarritasuna

Jangarri ona; ez jan inoiz gordinik, egoera honetan toxikoa baita. Gutxienez 30 minutuz egosi behar dira.^[3]

Nahasketa arriskua

Amanita fulva delakoarekin, baina honek ez ditu sigi-sagako ezkata mailakaturik, eta kapela herdoil-lehoi kolorekoa du.^[4]

Sasoia eta lekua

Udan eta udazkenean. Hostoerorkorren basoetan ohikoa, bakanagoa koniferen artean.^[5]

Banaketa eremua

Europa, mendebaldeko Asia.

Erreferentziak

1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
2. (Gaztelaniaz) Kutxa Fundazioa Sozial eta Kulturala. (1992). Euskal Herriko perretxikoak. Litografía Danona s. coop.ltda., 178 or. ISBN 84-7173-211-4..
3. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 306 or. ISBN 84-404-0530-8..
4. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 290 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
5. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 29 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..

Kanpo estekak