Pinotxa-tripaki

Pinotxa-tripakia
Irudi gehiago
Sailkapen zientifikoa
Erreinua	Fungi
Klasea	Agaricomycetes
Ordena	Russulales
Familia	Auriscalpiaceae
Generoa	Auriscalpium
Espeziea	Auriscalpium vulgare Gray, 1821
Basionimoa	Hydnum auriscalpium
Mikologia
himenio tolestua   hanka biluzik dago   espora zuriak dauzka   saprobioa da   ez da jangarria Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Pinotxa-tripakia (Auriscalpium vulgare) Auriscalpiaceae familiako onddo espezie bat da.^[1] Ez da jangarria, txikia eta larrukara delako.

Deskribapena

Kapela: 1 eta 2 cm bitarteko diametrokoa. Forma erdi-orbikularra edo giltzurrunarena du, mehea, larrukara, belusatua edo ile tenteduna, arre-hori kolorekoa edo arre-gorrixka, arre-beltzaxka zahartzean.

Eztenak: Finak, luzangak, zailak, iraunkorrak, zuri-grisetik gris-errauts kolorera edo gris-arrera pasatzen da, eta, zahartzean, arre-beltzaxkara.

hanka: 4 eta 8 cm bitarteko garaierakoa, mehea, zurruna, alboan, lerdena, zuzena, zilindrikoa, kapelaren kolorekoa, ile arre tentez jantzia eta mizelio horixka batekin oinarrian,

Haragia: Zaila, mehea, hutsala, larrukara, horia, usain leuna du eta zapore akrea.^[2]

Etimologia: Vulgare epitetoa latinetik dator, arrunta esan nahi duen "vulgaris" hitzetik. Oso zabaldua dagoelako.

Jangarritasuna

Ez da jateko modukoa, espezie txikia, larrukara eta ez delako oso ugaria.^[3]

Nahasketa arriskua

Zaila da nahastea.^[4]

Sasoia eta lekua

Urte osoan, deskonposizio prozesuan dauden, lurperatutako edo erdi lurperatutako pinaburuetan.^[5]

Banaketa eremua

Europa, Erdialdeko Amerika, Ipar Amerika, Asia epela.^[6]

Erreferentziak

1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 576 or. ISBN 84-404-0530-8..
3. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 420 or. ISBN 84-505-1806-7..
4. (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 116 or. ISBN 84-87997-86-4..
5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 312 or. ISBN 84-282-0865-4..
6. Auriscalpium vulgare: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak