Esa

Esa
 Nafarroa Garaia, Euskal Herria
Esa bandera
Bandera

Esa armarria
Armarria


Map
Kokapena
Herrialdea Euskal Herria
Lurraldea Nafarroa Garaia
Merindadea Zangoza
EskualdeaZangozerria
Administrazioa
Estatua Espainia
Erkidegoa Nafarroa
BarrutiaAgoitz
Izen ofiziala Yesa
Alkatea
(2011-2023)
Roberto Martínez Luyando
(independenteak)
Posta kodea31410
INE kodea31261
Herritarraesar, ihestar
Geografia
Koordenatuak42°37′33″N 1°12′02″W / 42.62590878°N 1.20044812°W / 42.62590878; -1.20044812
Azalera22,95 km²
Garaiera416-1291 metro
Distantzia48,5 km (Iruñetik)
Demografia
Biztanleria294 (2023:  −10)
alt_left 120 (%40,8)(2019) (%58,5) 172 alt_right
Dentsitatea0,13 bizt/km²
Zahartzea[1]% 19,55
Ugalkortasuna[1]‰ 20,83
Ekonomia
Jarduera[1]% 71,88 (2011)
Desberdintasuna[1]% 0 (2011)
Langabezia[1]% 10,82 (2013)
Euskara
Eremuaeremu ez-euskalduna
Euskaldunak[2][3]% 11,70 (2018: %4,86)
Datu gehigarriak
Sorrera1846 (independentzia)
Webguneawww.yesa.es

Esa[4][a] (erronkarieraz: Ihesa)[b] Euskal Herriko udalerri bat da, Nafarroa Garaia lurraldean kokatuta. Zangozako merindadean eta Zangozerria eskualdean dago, Iruñea hiriburutik 48,5 kilometrora. Altuera 416 eta 1 291 metro artekoa da, eta 22,95 km²-ko azalera hartzen du. 2023 urtea 294 biztanle zituen.

Esa Urraul ibarrean dago geografikoki. Udalerri hau Esako urtegia osatzen duen presa izena emateagatik eta bertan egoteagatik da bereziki ezaguna. Aipagarria da, halaber, Leireko monasterioa bere udalerrian dagoelako, Euskal Herriko zenobio zaharrena eta Nafarroa Garaiko eraikin erromaniko garrantzitsuenetako bat. Herria Aragoi ibaiaren gaineko muino batean dago, Leireko mendilerroa buru duela, Jazetania osoan zehar hedatzen den Berdungo kanalaren amaieran.

Urraul ibarrena da geografikoki, baina ez administratiboki 1846tik, udalerri independente batean sortu zenetik. Bertako biztanleak esarrak (erronkarieraz: ihestarrak) dira.

Esa edo Ihesa beste hizkuntza batzuetan ere ezagutzen da, hala nola:

Gainera, toponimoa hainbat modutan agertu da historian zehar:[5]

  • Esa (842)
  • Iesa (880)
  • Iiesa (901)
  • Esa (1055)
  • Esa (1132)
  • Yhesa (1173)
  • Yessa (1198)
  • Eieca (1240)
  • Iesa (1366)
  • Yesa (1534)
  • Yeso (1587)
  • Yesa (1802)
  • Yesa (1534)
  • Esa (1974)

Esanahi ezezagunekoa, antzinako garaietatik mundu erromatari dagokion herri baten izena da. Bere izenaren jatorria iluna da, eta, agian, zerikusia izango du -san (Benasa, Remonasa, Elesa...) amaitutako herri eta herrixka kopuru handiarekin. Bere antzinako izena Esa izan zen, diptongar gabea, euskaraz mantentzen dena baina hizkuntza erromantzeetan galdu dena. Eza izeneko herrixka bat dago Deierrin (XI. mendeaz geroztik dokumentatua) eta Jakako hegoaldean dagoen Esa hustua.

Esako armarriak honako blasoi hau du:[6]

« Armarri erdibituta: lehen hondo hori batez eta aurrean haritz berde batez osatuta dago eta bigarren hondo gorri batez eta aurrean urrezko abazio-makulu batez, gainean zilarrezko txoritxo bat duena. »

Esako banderak Esako armarria dauka hondo gorri baten gainean. Armarriak kasket bat du gainean.

Ledea Urraul ibarran barruan dago geografikoki, baina, administratiboki, udalerri independente da. Ibar hau Pirinioaurreko ibarra da, Longida, Itzagaondoa eta Ibargoiti ibarren eta Nabaskoze almiradioaren artean. Ibarra zeharkatzen du Irati eta Zaraitzu ibaiak, Aragoi ibaiaren adarrek.

Inguru naturala eta kokapena

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Esa Nafarroa Garaia mendebaldean kokatzen da, Zangozako merindadearen muturrean. Herrira Iruñea eta Jaka arteko errepidea hartuta ailegatzen da. Aragon ibaiaren ondoan kokatzen da.

Esako klima mediterraneo-kontinental motakoa da. Urteko batez besteko tenperaturak 12º eta 13º bitartekoak dira eta batez besteko prezipitazioak 600mm eta 100mm bitartekoak, altuera zein den. Urteko egun euritsuak 90 izaten dira, eta, oro har, udaberrian eta udazkenean metatzen dira, izan ere, udak leho samarrak izaten dira. Alde termikoa nahiko nabaria da.

Basoak udalerriaren zati handi bat dira, eta jatorrizko zuhaixkak eta hariztiak ia erabat galdu dira. Nafarroako hainbat udalerritan gertatu bezala, larizio pinu ugari birlandatu dira XIX. mendetik aurrera.

Estazio meteorologikoak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Esan dagoen, itsasoaren mailatik 487 metrora, Nafarroako Gobernuak 1991an jarritako estazio meteorologikoa dago.[7]


    Datu klimatikoak (Esa, 1981-2020)    
 Hila   Urt   Ots   Mar   Api   Mai   Eka   Uzt   Abu   Ira   Urr   Aza   Abe   Urtekoa 
Erregistraturiko tenperatura maximoa (°C) 19.0 24.0 28.2 30.2 35.0 40.7 43.0 42.0 40.0 32.0 25.6 19.0 43.0
Batez besteko tenperatura maximoa (°C) 9.0 11.1 14.7 17.1 21.2 25.9 29.7 29.5 25.7 19.7 13.1 9.4 18.9
Batez besteko tenperatura (ºC) 5.0 6.3 9.3 11.6 15.3 19.3 22.2 22.3 19.2 14.3 8.8 5.6 13.3
Batez besteko tenperatura minimoa (°C) 0.9 1.6 3.8 6.3 9.5 12.6 14.8 15.0 12.7 9.0 4.5 1.9 7.7
Erregistraturiko tenperatura minimoa (°C) -13.0 -13.0 -10.0 -4.2 -1.0 2.4 5.8 5.0 -1.0 -3.4 -8.0 -13.0 -13.0
Batez besteko prezipitazioa (mm) 75.9 62.5 65.5 74.4 70.6 53.9 32.2 36.1 54.6 78.5 79.8 81.3 765.2
Prezipitazio maximoa 24 ordutan (mm) 70.0 55.0 63.0 56.0 55.0 67.0 73.0 80.0 85.0 140.0 65.0 90.0 140.0
Prezipitazio egunak (≥ 1 mm) 9.9 8.8 9.6 10.2 9.3 6.8 4.2 4.6 6.2 8.4 10.2 9.9 98.1
Elur egunak (≥ 1 mm) 1.3 0.9 0.5 0.2 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.3 0.7 3.8
Iturria: Nafarroako klimatologia zerbitzua[8]

Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.

Aukeratu beheko zatian urte-tarte bat, urte horiek goian xehetasun handiagoz ikusteko.

Ikusi edo aldatu datu gordinak.

Leireko monasterioa

Esako lehen erreferentzia historikoak Leireko monasterioarekin agertzen dira. 842. urtean aipatzen da, Eneko Semenetzek Esa eta Benasa hiribilduak eman zizkion monasterioari. Monasterioko abadeak 1084an eman zizkien esarrei Baldetorreko dekaniako lurrak, mahastiak landatzeko eta erdizka gozatzeko. Mende bat geroago, 1173an, termino bat eskaini zien zenobioaren ondoan, birpopulatzeko, beren jaur- eta lege-estatutuaren abantaila batzuen truke. Proiektu horrek ez zuen aurrera egingo, eta, ia beste mende bat igaro ondoren, 1262an egokitu egin zen herriko nekazarien bularra, eta 60 kahizetan finkatu zen, garia eta garagarra, gehi 12 dirutan, opilarinzada gisa; hilean behin ohiko lanak egiten jarraituko zuten, eta zubia mantendu behar zuten beren herriaren eta Baldetorre baserriaren artean.

Dohaintza horren ondoren, hainbat pieza eta errotatako beste batzuk egingo dira, Alexandro III.a aita santuak 1174an berretsi zituenak. 1173an Semeno abadeak monasterioari ordaintzen zizkion petxetatik askatuko du Esa, Benasa eta Donebikendi herrien ondoan, eta leku horiek birpopulatzen dituztenei euren epaiketetan "Jakako foruaren bidez gobernatzea" emango die. Monasterioak berak zuen herriko eliza, San Salbatoreri eskainia, 1198ean laugarren apezpikutzaren erdia barne.[9]

Esako zubia

Fernando Katolikoak Nafarroa konkistatu zuenean, Asparrosen agindupean zegoen armada frantziar-nafar bat Nafarroa Garaian sartu zen 1521ean, Joanes Albretekoa erregearentzako erresuma birkonkistatzen saiatzeko, eta Iruñetik Gaztelako tropak eta Naiarako Dukea erregeordea ihes egin behar izan zuten. Mendekosteren jaiaren bezperan, Kalagorriko konpainiari eraso zioten Esako zubian, Errodrigo Hurtado kapitainaren agindupean, Zangozako, Kasedako eta Esako jendeak, Mariscalek berak, Pedro Nafarroakoak, eta Xabierkoaren orubearen semeek akaudillatuta. Gaztelako konpainia osatzen zuten 146 gizonak erasotzaileen menpe geratu ziren, eta lau hildako eta hainbat zauritu jasan zituzten. Ez zitzaien kalte handiagorik egin, eta armarik gabe eta erdi biluzik jarraitzen utzi zituzten. Baina Nafarroa berriz ere Naiarako Dukearen armada okupatzean eta Noaingo guduan Asparros garaitua izatean, Esako zubiko guduan parte hartu zutenetako batzuk auzipetu zituzten. Zangozari 1 850 dukateko isuna ezarri zioten.[10]

Erronkaribarreko almadiazainek, Esako presatik igarotzean, zilarrezko erreal bat ordaintzen zuten, Erronkaribarrak 1780an Nafarroako Gorteetara igo zuen memorialaren arabera.[11]

1647an Ledeako Korredukoa zen, Urraul ibarra banatzen zen lau eremu erdiautonomoetako bat, eta 1845ean udal-barruti bihurtu ziren. Hurrengo urtean, korredua desegin eta egungo Ledea eta Esa udalerriei bidea eman zien. Horiei, hurrenez hurren, Kortes eta Baldetorre herri hustuen terminoak gehitu zitzaizkien, horiek ere desagertutako banaketa administratiboan sartuta. Erreforma horiek bat etorri ziren jaunen jurisdikzioak desagertzearekin, Nafarroako udal guztiak erregimen komun baten mende jartzearekin, udal horien terminoen berrantolaketarekin eta, azken finean, eliz desamortizazioarekin, zeinak, besteak beste, Leireko komunitatea ezabatu baitzuen. Horrekin, Esa udalerri independente bihurtu zen, eta orain Leire barne hartuta, lehenago ez bezala, alderantziz zenean.[12]

XIX. mendearen erdialdera eskola bat zeukan, hirurogeita hamar gari-lapurretaz hornitua, bere funtsetatik ordaintzen zena; erretorea erregeak aurkezten zuen. Aragoi gaineko harrizko zubia 1787ko uholdeak hondatu zuen; berehala berreraiki zen, Nafarroako Erriberako abelbideentzako pasabide eta Aragoirako bide zelako. Lehen Karlistaldian (1833-1839) bere begi nagusitik moztu zuten berriro, eta gero Nafarroako Foru Aldundiak berrezarri zuen.

Esako presa 2021eko ekainean. Lehenik eta behin, presa zaharra agertzen da, eta atzean, plano inklinatuan, gehitze-lanak.

1928an hasi ziren Esako urtegia eraikitzeko lanak. Presa udalerrian dagoen arren, ia urpean utzitako lur guztiak Aragoin daude, eta, beraz, herria bere horretan mantendu zen. Urtegia 1959an inauguratu zen, eta 1960an martxan jarri zen, Arrosta, Tiermas eta Ezkose herriak hustuz. Horietako batzuk Esa herrira joan ziren bizitzera. Urtegiaren iparraldeko hegalean bi urbanizazio eraiki ziren 1970eko hamarkadan: Lasaitasuna eta Nautika Leirekoa.

Aldi berean, urtegia handitzeaz hitz egiten hasi ziren, eta horrek Zigoze eta Nautika Leirekoa desagertzea ekarriko zuen. Honek aurkakotasun handia aurkitu zuen inguruko herrietan, nahiz eta lanak 2001ean hasi ziren. Ondoeza areagotu egin zen 2004an presaren ezkerreko hegalean pitzadura handiak agertu zirenean, eta bi urte geroago 3 milioi metro kubiko lur jausi ziren. Urtebete geroago, pitzadura gehiago agertu ziren eta mendi-hegal horretako pista erori egin zen.[13]

2013an pitzadura gehiago izan ziren, oraingoan eskuineko hegalean.[14] Horren ondorioz, 2015ean, Espainiako Gobernuaren mendeko Ebroko Ur Konfederazioak indarrez atera zituen Lasaitasunako bizilagunak, eta hark desjabetu zituen etxebizitzak. Urte horretan bertan, Nautika Leirekoako bizilagunak ere desjabetu zituzten, nahiz eta urtegia handitzeak haien etxebizitzak urpean geratzea ekarriko zuen. Azken urbanizazio horretako bizilagunek beren etxeez azken unera arte gozatzeko eskatu bazuten ere, eskaera ukatu egin zitzaien. 2022ko urtarrilean, gorakadaren lanek aurrera jarraitzen dute, eta uraren maila oraindik ez da igo.[15]

2023 urteko erroldaren arabera 294 biztanle zituen Esak.[16]

1842 1857 1860 1877 1887 1897 1900 1910 1920 1930 1940 1950 1960 1970 1981 1991 2001 2011 2021
326 483 458 355 427 442 456 400 373 512 341 663 528 302 308 293 257 261 288
Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.

Udalerrian hiru sektore nagusi daude: piszikultura, industria eta nekazaritza. Industria, batez ere, Irunberrin eta Zangozan dago, eta bizilagunak inguruko udalerrietara joaten dira. Nekazaritzaren kasuan, udalerrian bertan garatzen da, Aragoi ibaiaren ingurunetan ibar emankorra. XIX. mendean garia, ardoa eta garagarra biltzen ziren batez ere. XX. mendearen amaieran labore nagusiak zerealak, mahastiak eta olibadiak ziren. Aragoi ibaia ere arrantzan erabiltzen da, eta arrain-hazkuntza bat dago herrigunearen hegoaldean.

Esako udaletxea zeharkarrikan dago. Udalbatza udalerriko alkateak eta zazpi zinegotzik osatzen dute. Egungo alkatea Roberto Martínez Luyando da, Esatzateko Independenteak hautagai gisa aurkeztu zena.

Hauteskundeak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udal hauteskundeak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Alderdia Legealdiko eserlekuak, hasiera-urtearen arabera
1979 1983 1987 1991 1995 1999 2003 2007 2011 2015 2019
Esatzateko Independenteak - - - - - - - 1 4 3 3
Esa Aurrerapen Batua - - - - - - - - - - 2
Esako Lagunak - - - - - - - - - 2 -
San Virila - - - - - 4 4 4 3 - -
Nafar Herriaren Batasuna - - - - - 3 1 - - - -
Espainiako Independenteen Plataforma - - - - 4 - - - - - -
Esako Independenteak 1 4 4 5 3 - - - - - -
Nafarroako Alderdi Sozialista - - 3 - - - - - - - -
Esako Hautesleen Herri Elkartea 3 3 - - - - - - - - -
Esako Hautesleak 3 - - - - - - - - - -

Foru hauteskundeak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hauek dira Nafarroako Parlamenturako hauteskundeen azken bi deialdiak:

2019ko Nafarroako Parlamenturako hauteskundeak
Alderdia Bozak
guztira % +/-
 Navarra Suma 87 47,54 -
 Nafarroako Alderdi Sozialista 44 24,04 17
 Geroa Bai 18 9,84 0
 Euskal Herria Bildu 10 5,46 11
 Ahal Dugu 7 3,83 13
 Vox 7 3,83 -
 Izquierda-Ezkerra 4 2,19 4
 Equo 2 1,09 0
 Nafarroako Ordezkaritza Kanabikoa 1 0,55 3
2015eko Nafarroako Parlamenturako hauteskundeak
Alderdia Bozak
guztira % +/-
 Nafar Herriaren Batasuna 68 35,23 ?
 Nafarroako Alderdi Sozialista 27 13,99 ?
 Euskal Herria Bildu 21 10,88 ?
 Ahal Dugu 2 10,36 ?
 Geroa Bai 18 9,33 ?
 Nafarroako Alderdi Popularra 10 5,18 ?
 Izquierda-Ezkerra 8 4,15 ?
 Herritarrak - Herritarron Alderdia 5 2,59 ?
 Nafarroako Ordezkaritza Kanabikoa 4 2,07 ?
 Animalien Tratu Txarren Kontrako Alderdia 3 1,55 ?
 Batasuna, Aurrerapena eta Demokrazia 2 1,04 ?
 Equo 2 1,04 ?
 Libertate Nafarra 1 0,52 ?

Udalaren egoitza eta udaletxea hirigunean dago.

  • HELBIDEA: Rene Petit kalea, 9

Egungo banaketa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Esako Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Roberto Martínez Luyando da, Esatzateko Independenteetakoak. Zinegotziak 6 daude:[17]

  • Carlos Moncada Sanchez (Esatzateko Independenteak)
  • Idoia Ibañez Villanueva (Esatzateko Independenteak)
  • Cesareo Torrea Sanz (Esatzateko Independenteak)
  • Rafael Arizcuren Murillo (Esatzateko Independenteak)
  • Maria Isabel Abadia Sanz (Esa Aurrerapen Batua)
  • Maria Leire Perez Itsaso (Esa Aurrerapen Batua)

1979tik, Esak 5 alkate izan ditu:

Alkatea Agintaldi hasiera Agintaldi amaiera Alderdia[18]
Victor Santiago Zabalza Sanchez[19] 1979 1983 Esako Hautesleen Herri Elkartea
Jose Maria Berradre Perez[19] 1983 1995 Esako Independenteak
Lorenzo Jesus Villanueva Imizcoz[20] 1995 1999 Espainiako Independenteen Plataforma
José Antonio Aquerreta Martínez de Lagos[21] 1999 2011 San Virila
Roberto Martínez Luyando[22] 2011 jardunean Esatzateko Independenteak

La Tafallesa izeneko autobus konpainiak Uztarroze eta Iruñea batzen dituen linea ustiatzen du. Lineak bi zerbitzu dauzka norabide bakoitzean, eta honako ibilbidea:

Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Esa atzerakada-eremuan sailkatu zen, non euskarak hain atzerakada handia izan duen, non bertako hiztunik apenas geratzen den.[23]

Koldo Zuazok, 2010ean, Esa ez-euskal-eremuan sailkatu zen.[24]

Nafarroako Gobernuak onartutako Euskararen Foru Legearen arabera Ledea eremu ez-euskalduneko udalerria da, eta hori dela eta, hizkuntza ofizial bakarra gaztelania da. 2001eko erroldaren arabera, herritarren % 7,00k zekien euskaraz hitz egiten, 2010ean % 6,84k eta 2018n % 11,70k.

Hezkuntzari dagokionez, Irunberriko ikastola zentrorik gertuena dute esarrek.

Leireko monasterioa eta Esako urtegia

Ondasun nabarmenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ikus zerrenda: «Esako kultura ondasunak»

Eremu naturalak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Esar ospetsuak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. /és̺a/ ahoskatua (laguntza)
    Azentua: zorrotza lehengo silaban
  2. /ɟʝésa/ ahoskatua (laguntza)
    Azentua: zorrotza lehengo silaban

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. a b c d e Euskal Herriari Begira. Udalbiltza.
  2. Euskara ezagutza tasa. (2010) Euskal Herriari Begira (Udalbiltza), Eustat, INE, NASTAT eta Euskal Herriko Hizkuntza Adierazle Sistema (EAS).
  3. Nafarroako Gobernua. (2018). Nafarroako Datu Soziolinguistikoak. Euskarabidea, 48-53 or..
  4. Euskaltzaindia. 155. araua: Nafarroako udal izendegia. .
  5. «Esa - Lekuak - EODA» www.euskaltzaindia.eus (Noiz kontsultatua: 2021-08-30).
  6. Otazu Ripa, Jesús Lorenzo. (D.L. 1977). Heraldica municipal, merindad de Sangüesa (I) : Abaurrea-Izalzu. Diputación Foral de Navarra, Dirección de Turismo, Bibliotecas y Cultura Popular ISBN 84-235-0076-4. PMC 911388951. (Noiz kontsultatua: 2021-08-31).
  7. «Estazioko datuak - Meteo Navarra» meteoeu.navarra.es (Noiz kontsultatua: 2021-12-24).
  8. Esako estazioko balio klimatologikoak. Nafarroako Gobernua (Noiz kontsultatua: 2020-08-24).
  9. «ESA - Historia - Lehen berriak - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2022-01-03).
  10. Florentzio Idoate Iragi. Rincones... III t., 204-206 ok.
  11. «ESA - Historia - Almadiako petxa - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2022-01-03).
  12. Nafarroako Entziklopedia Handia | ESA. (Noiz kontsultatua: 2022-01-03).
  13. «Txosten geologikoa» www.yesano.com (Noiz kontsultatua: 2022-01-03).
  14. (Gaztelaniaz) RadioHuesca. «Pitzadura berriak Esako eskuineko hegalean» Radio Huesca (Noiz kontsultatua: 2022-01-03).
  15. (Gaztelaniaz) PAMPLONA, ASER VIDONDO. (2015-12-12). «Esako urtegia - Leireko Urbanizazio Nautikoa ez da desagertu» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2022-01-03).
  16. «Esa» www.ine.es (Espainiako Estatistika Institutua) (Noiz kontsultatua: 2021-08-31).
  17. (Gaztelaniaz) «Korporazioa» Esako Udala (Noiz kontsultatua: 2022-01-02).
  18. (Gaztelaniaz) «Base de datos de Alcaldes y Concejales:: Ministerio de Política Territorial y Función Pública ::» www.mptfp.gob.es (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
  19. a b «ESA - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2022-05-03).
  20. «Villanueva Imizcoz, Lorenzo Jesús - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2022-05-03).
  21. (Gaztelaniaz) Noticias, Diario de. «Alkate ohia eta Esako idazkari ohia epaiketara joango dira argiztapenerako diru-laguntzetan iruzurra egiteagatik» www.noticiasdenavarra.com (Noiz kontsultatua: 2022-05-03).
  22. (Gaztelaniaz) ESA, ASER VIDONDO. (2015-12-16). «Esak kontribuzioen % 17 galdu du 120 etxebizitza desjabetu ondoren» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2022-05-03).
  23. Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
  24. Koldo Zuazo. El euskera y sus dialectos. Alberdania, 2010.

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]